Pielęgniarka polska

i zachodnioeuropejska w

interakcji

z lekarzem

 

Lekarze i pielęgniarki należą do tych

profesjonalistów medycznych, którzy z racji

swojej pracy spotykają się permanentnie.

Ich stosunki zawodowe bywają różne, tak jak

różnie mogą zachowywać się ludzie niezależnie

od swojej profesji i wykonywanej pracy. Jednak

w przypadku lekarzy

i pielęgniarek w szczególny sposób postulowana

jest swoista zawodowa symbioza, twórcza

współpraca, żeby nie powiedzieć aktywne

współdziałanie.

Autorzy takich postulatów (zarówno teoretycy, jak i

praktycy zawodów medycznych) domagają się tego

tłumacząc, że leży to przede wszystkim w interesie

powierzonego ich opiece pacjenta, ale również ich

własnej, tj. lekarzy i pielęgniarek. Apologeci tych

słów mówią, że wówczas przedstawicielom

zawodów medycznych będzie się pracowało lepiej,

bardziej efektywniej

i z korzyścią dla wszystkich. Od dawna jednak

zarówno lekarze, jak i pielęgniarki do aktywnego

współdziałania podchodzą raczej z niechęcią, a

przyczyn tego jest wiele. 

Odmienność płci pielęgniarek i

lekarzy, status społeczny, struktura

szpitala oraz odmienny proces

kształcenia tych dwóch grup

zawodowych to główne czynniki

warunkujące układ pielęgniarka -

lekarz.



 

Odmienność płci pielęgniarek

i lekarzy

W pielęgniarstwie zachodnioeuropejskim
uważa się, że głównym czynnikiem dominacji
lekarza nad pielęgniarką jest różnica płci.
Takie spostrzeżenia wynikają z mentalności
poprzednich wieków, gdzie kobieta była
podporządkowana władzy mężczyzny.

Jak historia wpłynęła na tradycję

zawodu pielęgniarki i lekarza?

Rola lekarza ukształtowała się już w początkowym

stadium rozwoju ludzkości. Umiejętność

zwalczania chorób, rozpoznawanie dolegliwości

danego schorzenia budziły podziw, uznanie i

szacunek społeczeństwa. Za błędne postawienie

diagnozy czekała kara.

 

Pielęgniarstwo, podobnie jak profesja lekarska, to

również działalność towarzysząca ludzkości od

chwili jej narodzin.

Działalność ta przebiegała w dwóch nurtach:

 

- pierwszy - to działalność sprawowania opieki

w ramach więzi pokrewieństwa i sąsiedztwa,

- drugi - to działalność formalna, ujęta w pewne

ramy organizacyjne rożnych instytucji
dobroczynnych, zakonnych bądź
zdrowotnych, będąca w mniejszym lub też w
większym zakresie pomocniczym i
uzupełniającym działalność lekarzy.

Odmienny przebieg procesu kształcenia

 

Uważa się, że uczelnia medyczna

z wieloletnim cyklem nauczania, tworzy

lekarza jako osobę bardzo kompetentną .

Mniejsze możliwości edukacyjne ma

natomiast szkoła pielęgniarska, kształcąca

w trybie 3-letnim.

 

Struktura szpitala

 



W strukturze szpitala kluczową rolę

odgrywają lekarze. To oni z reguły piastują

wysokie stanowiska kierownicze: ordynatorzy,

dyrektorzy, kierownicy. Szczególną formą tej

dominacji jest tzw. obchód oddziału, podczas

którego zwraca się uwagę pacjenta na

wzbudzenie wiary w lekarza jako jedynego

kompetentnego członka zespołu

interdyscyplinarnego.

 

Pochodzenie społeczne

Odmienny jest rodowód społeczny

lekarza i pielęgniarki.

To zróżnicowanie występuje z reguły w

krajach anglosaskich, w których

kandydaci do zawodu lekarskiego

wywodzą się głównie z wyższej klasy

społecznej.

Konflikt ról lekarza i pielęgniarki

 

Do połowy XX wieku zakres obowiązków

lekarza i pielęgniarki był wyraźnie określony.

Panował tzw. paternalistyczno- dyrektywny

model opieki zdrowotnej i niski poziom
wiedzy pielęgniarek względem lekarzy.

Obecnie, ze względu na dynamizm edukacji

pielęgniarek i kształcenie w formie studiów

wyższych, kompetencje pielęgniarek znacznie

wzrosły.

Tendencje świadczące o występowaniu

konfliktu lekarza i pielęgniarki:

- domaganie się uprawnień do

podejmowania decyzji w sprawach
diagnozowania, przepisywania i
podawania leków (pielęgniarki
angielskie),

- prawo do odmówienia zlecenia

lekarskiego.

W celu określenia kompetencji

pielęgniarki utworzono Ustawę

z dnia 5 lipca 1996r.

o zawodach pielęgniarki

i położnej.

 

Bibliografia:

 
1. Wrońska I., Rola społeczna i zawodowa

pielęgniarki: studium z zakresu
współczesnego pielęgniarstwa., Centrum
Edukacji Medycznej, Warszawa 1997

2.http://www.pielegniarki.info.pl/files/11713129

74.pdf