Model

opieki

pielęgniarskiej

nad chorym

w opatrunku

gipsowym

Problem zdrowotny I

Niepokój spowodowany
zaplanowaną repozycją
(nastawienie złamanej kości) oraz
wykonaniem opatrunku gipsowego.

Cel opieki

- zmniejszenie niepokoju

pacjenta.

Plan działania

:



Poinformowanie pacjenta o podaniu
środków znieczulających i
przeciwbólowych przed repozycją oraz
sposobie wykonania rękoczynu.



Przygotowanie pacjenta do założenia
gipsu:

– wyjaśnienie celu zabiegu, sposobu

założenia i rozległości opatrunku,

– przygotowanie narządu do założenia

opatrunku gipsowego (oczyszczenie
skóry i osuszenie, zabezpieczenie
jałowym gazikiem ewentualnych otarć
naskórka i ran pourazowych),

– ułożenie chorego w pozycji wygodnej,

z zachowaniem właściwej
sylwetki ciała (w miarę
możliwości należy przestrzegać
fizjologicznego ustawienia kończyny).



Współuczestniczenie przy zakładaniu
opatrunku gipsowego zgodnie z
procedurą.



Informowanie chorego na bieżąco o
wszystkich wykonywanych
czynnościach.

Problem zdrowotny II

Ryzyko ucisku z powodu
zniekształcenia mokrego
opatrunku gipsowego.

Cel opieki

- zapobieganie

zniekształceniu

gipsu.

Plan działania:



Ułożenie chorego w pozycji
zabezpieczającej gips przed
spłaszczeniem nad występami kostnymi
i uciskiem na miejsca obciążone (pięty,
pośladki, barki) -gipsu nie należy opierać
o twarde podłoże (np. stopa powinna być
wysunięta, aby nie doszło do
spłaszczenia gipsu na wysokości pięty).



Wyjaśnienie pacjentowi właściwego
postępowania dotyczącego okresu
wysychania gipsu:

– utrzymanie swobodnego dostępu i ruchu

powietrza przez unikanie przykrywania
gipsu pościelą,

– wykluczenie suszenia gipsu

urządzeniami elektrycznymi (możliwość
odparzeń pod opatrunkiem),

– co kilka godzin przypominanie i

pomaganie przy zmianie pozycji ciała w
celu umożliwienia równomiernego
wysychania gipsu.



Okrycie pozostałych części ciała pacjenta
nie objętych opatrunkiem gipsowym w celu
zapobiegnięcia oziębieniu organizmu.

Problem zdrowotny III

Dolegliwości bólowe z powodu
złamania kości.

Cel opieki

- zlikwidowanie bólu.

Plan działania

:



Obserwacja natężenia i charakteru bólu
oraz zróżnicowanie z objawami
zaburzeń krążenia lub porażeniem
nerwu z powodu ucisku.



Zastosowanie działań
podwyższających próg bólowy
(zmiana pozycji, ułożenie chorej
kończyny wyżej i inne).



Podanie leków przeciwbólowych
zgodnie ze zleceniem lekarza (należy
pamiętać, iż mogą maskować objawy
powikłań z ucisku przez gips).

Problem zdrowotny IV

Ryzyko wystąpienia powikłań z
powodu ucisku gipsu na kończynę
(zaburzenia krążenia i unerwienia w
unieruchomionej kończynie,
uszkodzenie skóry).

Cel opieki

- zapobieganie następstwom

ucisku.

Plan działania:



Zastosowanie uniesienia
unieruchomionej kończyny w
opatrunku gipsowym (na kończynę
górną stosuje się podwieszenie -
temblak, aby dłoń ułożona była wyżej
w stosunku do łokcia, natomiast
kończynę dolną układa się wyżej).



Kontrola ciepłoty kończyny,
zabarwienia skóry (objawy
niepokojące: kończyna zimna, blada,
sina) oraz stopnia narastania obrzęku.



Sprawdzanie zakresu ruchów palców
nóg i dłoni oraz ich ułożenia
(opadanie dłoni lub stopy świadczy o
ucisku na nerw).



Nauczenie chorego rozpoznawania
objawów uciśnięcia nerwu strzałkowego
lub promieniowego (drętwienie i
mrowienie palców oraz niemożność ich
zginania i
prostowania), a także zgłaszania
personelowi subiektywnych odczuć w
tym zakresie.



Powiadomienie lekarza o zaistnieniu
objawów niepokojących i braku
poprawy po zmianie ułożenia
unieruchomionej kończyny oraz
przygotowanie zestawu do podcięcia
brzegu opatrunku lub rozcięcia i
rozchylenia gipsu.



Obserwacja miejsc narażonych na
otarcia i odparzenia (brzegi
założonego opatrunku gipsowego) oraz
zabezpieczenie skóry środkami
ochronnymi.

Problem zdrowotny V

Deficyt samoopieki z powodu
dysfunkcji narządu ruchu chorego z
opatrunkiem gipsowym.

Cel opieki

- zaspokojenie potrzeb

biologicznych pacjenta.

Plan działania

:



Ocena stanu funkcjonalnego chorego
i ustalenie zakresu potrzebnej
pomocy oraz zaplanowanie i
zrealizowanie działań umożliwiających
zaspokojenie potrzeb fizjologicznych.



Współdziałanie w usprawnianiu ruchowym
oraz w pionizacji chorego oraz
uczestniczenie w uczeniu lokomocji i
używaniu pomocniczych aparatów
ortopedycznych we współpracy z
zespołem rehabilitacyjnym.



Motywowanie i wspieranie chorego w
podejmowaniu działań
samopielęgnacyjnych i ćwiczeń
usprawniających.



Zapewnienie bezpiecznego transportu do
pracowni radiologicznej w celu wykonania
kontrolnego radiogramu złamanej kończyny.



Zapewnienie pacjentowi łóżka
ortopedycznego wyposażonego w ramę
bałkańską i trapez, a także
drabinki przyłóżkowe, które
umożliwiają dźwiganie ciała.



Zapewnienie wygodnego podłoża
zabezpieczającego przed
przeciążeniem stawów łokciowych w
rozległych opatrunkach gipsowych, np.
Desoulta.

Problem zdrowotny VI

Niepokój chorego wynikający z
zaplanowanego wypisu do domu w
opatrunku gipsowym, z
powodu braku wiedzy na temat
samoopieki.

Cel opieki

- zmniejszenie niepokoju

pacjenta.

Plan działania:



Przygotowanie chorego i jego rodziny do
samoopieki w warunkach domowych przez
przeprowadzenie edukacji na temat:

– konieczności noszenia kończyny

górnej na temblaku, który oprócz
dźwigania kończyny uniemożliwia
opadanie dłoni w stawie
nadgarstkowym i zapobiega
obrzękowi palców,

– możliwości wykorzystania gotowego

opatrunku podtrzymującego
kończynę w celu zapobiegnięcia
nadmiernemu obciążeniu szyi i
przyjmowania wadliwej postawy ciała,

– konieczności i sposobów

wykonywania ćwiczeń
rehabilitacyjnych kończyny w
opatrunku gipsowym (czynnych,
izometrycznych - wskazanych
indywidualnie przez zespół
rehabilitacyjny) oraz ćwiczeń
czynnych zdrowych grup
mięśniowych,

– radzenia sobie z wykonywaniem

codziennych czynności życiowych,

– samoobserwacji objawów

niedokrwienia kończyny, obrzęku,
ucisku, odparzeń i otarć naskórka
(części dystalnych opatrunku
gipsowego), odleżyn, zakrzepicy oraz
konieczności natychmiastowego
zgłoszenia się do lekarza w przypadku
pojawienia się objawów niepokojących,

– zabezpieczenia gipsu przed

zamoczeniem przy wykonywaniu
toalety ciała,

– ochrony skóry kończyny przed

zakażeniem (utrzymanie gipsu w
czystości, w razie swędzenia skóry
użycie strumienia suszarki zamiast
ostrych przedmiotów),

– modyfikowania diety służącej gojeniu

złamania (produkty i potrawy
wzbogacone w białko, witaminy -
szczególnie witaminę D i minerały).



Współudział w zabezpieczeniu gipsu
gumowym obcasem przed zniszczeniem i
zabrudzeniem przy braku przeciwwskazań
do obciążenia kończyny dolnej.



Nauczenie rodziny pacjenta współpracy w
opiece nad chorym, wyjaśnienie potrzeby
udzielania mu pomocy w warunkach
domowych i wspierania go w sytuacjach
trudnych.



Przygotowanie chorego do transportu:
sprawdzenie czy chory otrzymał kartę
wypisu, zaświadczenie o niezdolności do
pracy, wniosek na sprzęt rehabilitacyjny
(kule, balkonik, wózek) oraz przypomnienie
o zachowaniu ostrożności i zasad
bezpieczeństwa podczas transportu do
domu.

Problem zdrowotny VII

Niepokój chorego przed zdjęciem
opatrunku gipsowego i
wystąpieniem dysfunkcji kończyny
z powodu unieruchomienia.

Cel opieki

- zmniejszenie niepokoju pacjenta

oraz zapewnienie bezpieczeństwa pacjentowi.

Plan działania:



Wyjaśnienie pacjentowi sposobu usuwania
gipsu (użycie nożyc, piły elektrycznej).



Współudział w transporcie do pracowni
radiologicznej w celu wykonania
kontrolnego zdjęcia potwierdzającego zrost
złamania.



Umycie i osuszenie skóry po usunięciu
gipsu oraz natłuszczenie kremem w cel
zniwelowania objawów suchej skóry i
łuszczącego się naskórka.



Pouczenie chorego o wykonywaniu
ostrożnych ruchów kończyną (ruchy w
stawach w granicach bezbolesności z
powodu sztywności stawów po okresie
unieruchomienia).



Zachęcanie chorego do wykonywania
ćwiczeń ustalonych przez zespól
rehabilitacyjny, mających na celu
zwiększenie zakresu ruchów.



Zalecenie pacjentowi układania
kończyny wyżej oraz noszenie opasek
lub pończoch uciskowych w celu
przeciwdziałania obrzękowi kończyny
(szczególnie w przypadku zaistniałego
obrzęku kończyny po zdjęciu gipsu).