POCHODZENIE
POLSKIEGO JĘZYKA
LITERACKIEGO
- prof. dr hab. Bogusław
Dunaj
Język literacki :
odmiana pisana polszczyzny ogólnej
synonimiczne
określenie
polszczyzny ogólnej (dwie odmiany:
mówiona i pisana)
Dialekt kulturalny = mówiona odmiana
polszczyzny ogólnej
Według niektórych badaczy m.in.
Urbańczyka ukształtowała się najpierw
odmiana mówiona tzw. dialekt kulturalny, a
dopiero późnij odmiana pisana. Stieber
twierdził, że jest odwrotnie, z kolei
Klemensiewicz dopuszcza obie możliwości
jednak najpierw powstał język potoczny
(odmiana mówiona), a potem język literacki.
Na kształtowanie ponad dialektycznych
norm wpłynęły społeczne warunki:
przyjęcie chrześcijaństwa
założenie państwa
przeceniona rola łaciny
rozbicie dzielnicowe
Przez to kontakty między członkami
społeczności różnoplemiennych zostały
wzmocnione.
Badania wykazały, że język polski nie
jest jednolity i występuje podział na :
język
oficjalny
(kontakty
urzędowe,
nieznajomi )
język nieoficjalny (rodzina, przyjaciele,
znajomi)
Dalszy rozwój języka mówionego
polegał
na
stopniowym
odrywaniu się języka ogólnego
od dialektów.
W konsekwencji doprowadziło to
do tworzenia się regionalizmów.
Warto zwrócić uwagę na zmiany form
czasu przeszłego i trybu warunkowego.
Pierwotny model czasu przeszłego –
byłem i trybu warunkowego –byłbych
został zastąpiony przez dwa modele
innowacyjne,
bądź
też
poprzez
uogólnienie końcówki czasu przeszłego,
bądź trybu warunkowego :
byłem, byłbym
byłech, byłbych
Pierwszy model został przejęty ze
względu na zasięg geograficzny.
Wiele zmian o zasięgu ograniczonym
geograficznie dokonywało się w grupach
spółgłoskowych np. uproszczenie grupy
–zgń
Rozgniewać rozniewać
Reasumując :
Kształtowanie się polszczyzny ogólnej
było procesem niezwykle zawiłym
i skomplikowanym, które dokonywało
się przez wiele, wiele lat.
DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ!
Prezentację przygotowały:
Patrycja Barnert
Aneta Kruczek