Efekty prawnej ochrony przyrody

w Polsce

Roślinność potencjalna Polski

•

National Parks

■

•

Landscape Parks

■

•

Animal reserves

■

•

Floral reserves

■

Prawne formy ochrony roślinności

Torunia

europejska sieć Natura 2000

Prawne formy ochrony przyrody Torunia i

regionu

ŚWIATOWA SIEĆ REZERWATÓW BIOSFERY

•

Obszary chronione, obejmujące charakterystyczne ekosystemy ziemi,

wód przybrzeżnych lub morskich mogą zostać uznane za rezerwaty

biosfery przez międzynarodowy zespół działający w ramach programu

MAB (Man and Biosphere). Program ten został opracowany przez

UNESCO w 1971r.

•

W rezerwacie biosfery powinno się wypracować taki sposób zarządzania

środowiskiem, jaki zapewniłby zarówno zaspokajanie potrzeb ludzkich,

jak i ochronę naturalnych procesów i zasobów biologicznych.

•

Obecna koncepcja rezerwatu biosfery zakłada istnienie trzech stref, w

których obowiązują różne normy ochronne. Strefa centralna obejmuje

obszary objęte ochroną ścisłą. Wokół niej znajduje się strefa buforowa,

podlegająca ochronie częściowej, a następnie-strefa przejściowa.

•

U podstaw koncepcji tworzenia takich obszarów, jako terenów

chronionych o statusie międzynarodowym, leżała chęć zachowania dla

przyszłych pokoleń reprezentatywnych, szczególnie cennych i

zagrożonych ekosystemów i gatunków, które miałyby podlegać ochronie

nie tylko ze względu na swoja wartość przyrodniczą, ale take stanowić

przedmiot wielodyscyplinarnych badań o charakterze monitoringowym

oraz tworzyć podstawy dla społeczno-gospodarczego rozwoju

społeczności zamieszkujących rezerwaty biosfery i ich sąsiedztwo.

Modele strefowania zagospodarowania przestrzennego

rezerwatów biosfery (Chmielewski, 2000 za Batisse,

1986):

A – schematyczny model strefowania obszaru

zaproponowany w 1974 roku;

B – idea tworzenia grup wieloosrodkowych rezerwatów

biosfery z 1977 roku.

Relacje miedzy natężeniem ochrony przyrody i

działalności społeczno-gospodarczej w

poszczególnych strefach rezerwatu biosfery

Projektowany

rezerwat biosfery

„Bory Tucholskie”

Dolina Odry

Bory Tucholskie

Dolina Biebrzy

Kotlina Orawska

Góry Stołowe

Konwencje, których postanowienia lub

ustalenia konferencji stron obligują do

wyznaczania obszarów chronionych:



Konwencja o różnorodności biologicznej (z 1992

roku)



Konwencja o obszarach wodno-błotnych mających

znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako

środowisko życiowe ptactwa wodnego (Konwencja

Ramsarska, z 1971 roku)



Konwencja w sprawie ochrony światowego

dziedzictwa kulturalnego i naturalnego

(Konwencja Paryska z 1972 roku)



Konwencja o ochronie środowiska morskiego

obszaru Morza Bałtyckiego (Konwencja Helsińska

z 1992 roku)

Światowa Komisja IUCN ds. Obszarów Chronionych (IUCN

World Commission on Protected Areas - WCPA) definiuje

następujące kategorie obszarów chronionych:

•

Ia - Ścisły rezerwat przyrody (Strict Nature

Reserve)

•

Ib - Obszar naturalny (Wilderness Area)

•

II - Park narodowy (National Park)

•

III - Pomnik przyrody (Natural Monument)

•

IV - Obszar czynnej ochrony siedlisk i

gatunków (Habitat/Species Management Area)

•

V - Obszar chronionego krajobrazu/morza

(Protected Landscape/Seascape)

•

VI - Obszar czynnej ochrony zasobów

przyrodniczych (Managed Resource Protected

Area)