Sieci w działaniach ekonomicznych

Podejście sieciowe w analizie działań ekonomicznych unika
pułapek kulturowego determinizmu (uwzględnia indywidualne
działanie jako element tworzenia powtarzalnych relacji z
innymi) i społecznego atomizmu (uwzględnia relacje jako
kontekst, w którym działają aktorzy).

Powiązania sieciowe między przedsiębiorcami,
przedsiębiorstwami i korporacjami pojawiają się na
całym świecie.

Sieci oferują korzyści – dostęp do zasobów, informacji,
reputacji – ułatwiające działania ekonomiczne.

Sieciowe powiązania – nowa tendencja w strukturze
wytwarzania i dystrybucji dóbr – zastępują struktury
hierarchiczne poziomymi powiązaniami,
wprowadzają zaufanie, reputację jako mechanizmy
uzupełniające rynkową regulację.

Wielość typów analiz wpływu sieci
na działalność ekonomiczną w socjologii ekonomicznej:

• sieci jako nieformalne relacje w miejscu pracy,

• sieci jako podstawa formalnej wymiany zasobów
między ekonomicznymi partnerami,

• sieci jako forma zarządzania, w której władza jest
rozproszona.

Różne rodzaje analiz wpływu sieci na działania ekonomiczne
podzielają następujące założenia:

• przedmiotem analizy relacje pomiędzy aktorami, nie ich
atrybuty,

• celem analizy – lokalizacja aktorów ekonomicznych w
strukturze przepływu informacji i zasobów,

• inwestowanie w relacje postrzegane jako źródło korzyści.

Analitycy sieci posługują się pojęciem lokalizacji, węzła

i relacji między tymi pozycjami i dowodzą, że wzór relacji

kształtuje działania aktorów zajmujących określone pozycje.

Pojęcia stosowane w opisie sieci:
centralność pozycji, strukturalna równoważność pozycji,
sile/słabe relacje, strukturalne dziury, poziomy odseparowania,
centralność vs. władza, gęstość sieci.