WYCHOWANIE KU STAROŚCI

WARUNKIEM POMYŚLNEGO

STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Opracował: Andrzej Mielczarek

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

,,

Nie można starości ani śmierci

uniknąć. Podobnie jak jesień może
być najlepszą i najpiękniejszą porą roku,
tak i starość może być najlepszym i
najpiękniejszym okresem życia, a to, co
się w ciągu życia przeżyło, daje poczucie
rzetelnego dzieła. Bywają jednak jesienie
słotne i bezowocne I starość też jałowa,
bolesna a nawet tragiczne”.

Aleksander Kępiński

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Starość i starzenie się – to pojęcia, które nie

zostały jednoznacznie zdefiniowane.

STAROŚĆ = faza życiowa, etap w życiu

człowieka o charakterze statycznym.

STARZENIE SIĘ = proces fizjologiczny,

podlegający rozwojowi, zjawisko

dynamiczne.

Starość jest nieunikniona; starzejemy się

wszyscy, jednak przebiega ona w różny

sposób i ma różne oblicza.

Starość nie jest z

chorobą ale etapem rozwoju osobniczego,

następującym po okresie dojrzałości.

Wiąże się z postępującą niewydolnością

organizmu ludzkiego i towarzyszą jej często

choroby oraz niepełnosprawność.

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM
POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Prognozy ludności

Świat na początku XXI wieku gwałtownie się

starzeje; to skutek spadku przyrostu naturalnego

oraz zwiększeniem przeciętnej długości życia. W

połowie XX wieku średnia długość życia wynosiła 44

lata, natomiast w połowie XXI stulecia osiągnie 77

lat. W 2000 roku na świecie żyło 600 milionów ludzi

powyżej 60. roku życia, a w 2050 roku liczba ta

wzrośnie do 2 miliardów.

W najbliższych 20 latach, co piąty Polak będzie miał

nie mniej niż 60 lat. Wraz ze wzrostem liczby osób

starszych, rosnąć będzie liczba osób chorych,

niepełnosprawnych i potrzebujących pomocy. Opieka

nad człowiekiem starym i chorym, potrzebującym

pomocy jest prawem każdego człowieka i

jednocześnie obowiązkiem społeczeństwa.

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Starzenie się społeczeństwa

wywołuje problemy organizacyjne,

wzrost kosztów dla państwa. Coraz

więcej ludzi w podeszłym wieku

wymaga specjalistycznej,

długoletniej pomocy i pielęgnacji,

rehabilitacji, aktywizacji i wsparcia

duchowego. Zwiększa się ryzyko

wystąpienia wielu przewlekłych

chorób fizycznych i psychicznych,

maleją możliwości samodzielnego

funkcjonowania w społeczeństwie

ludzi coraz starszych i wymusza

potrzebę opieki nad osobami

starszymi, rozwój systemu ochrony

zdrowia i pomocy społecznej.

SKUTKI STARZENIA SIĘ SPOŁECZEŃSTW

Systematycznemu wzrostowi liczby osób

starszych towarzyszy zmniejszanie się w tej

grupie udziału jednostek aktywnych zawodowo.

Większa liczba emerytów i rencistów to większe

nakłady na świadczenia emerytalno-rentowe. W

efekcie, system ubezpieczeń społecznych jest

zagrożony, ponieważ generuje wyższe koszty

pracy i większe bezrobocie.

Obecnie w Polsce na 100 osób w wieku

produkcyjnym przypada 18 osób w wieku

poprodukcyjnym, w 2030 roku będzie ich dwa

razy więcej. W Unii Europejskiej jest podobnie.

Aby nie nadwyrężać systemu ubezpieczeń

społecznych oraz dbać o rozwój gospodarczy,

np. poprzez wprowadzenie rozwiązań

prawnych, zachęcających pracodawców i

pracobiorców do wydłużenia okresu aktywności

zawodowej osób powyżej 50 roku życia.

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Dane demograficzne dotyczące

starzenia się społeczeństwa są
przerażające i powinny być brane pod
uwagę przy kształtowaniu

właściwej

polityki społecznej.

Zawiera ona planowe i celowe

działania w zakresie realizacji potrzeb
ludzi starych:

warunków materialnych,

ochrony zdrowia, kultury, pomocy
niepełnosprawnym, pracy socjalnej,
warunków mieszkaniowych, pomocy
instytucjonalnej.

WARUNKI POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ

CZŁOWIEKA

Współczesne społeczeństwo dąży

do zapewnienia osobom starszym
możliwie wysokiej jakości życia, m.
in. poprzez identyfikację ich
potrzeb (i ich realizację) oraz
umożliwienie udziału w życiu
społeczności lokalnej. Centralne
pytanie w polityce społecznej:

co

zrobić dla ludzi starych, aby
zapewnić im optymalną jakość
życia?

Odpowiedź na to pytanie da

edukacja (wychowanie) ku starości.

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Współczesnym propagatorem

edukacji do starości w Polsce był

Aleksander Kamiński.

Podkreślał że

w każdej fazie życia można być
użytecznym i aktywnym poprzez
twórcze traktowanie młodości i
dorosłości. Twierdził też, że sposób,
w jaki ludzie starsi traktowani są
przez otoczenie, zależy od nich
samych, od ich wyglądu,
zachowania. Jego hasło:

dodajmy

życia do lat, a nie lat do życia!

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Przygotowanie się do

starości stanowi nowe
wyzwanie dla społeczeństw.
Zasadnicze znaczenie w
procesie edukacji do dobrego
i świadomego przeżywania
starości ma motywowanie
ludzi do aktywności zarówno
fizycznej, jak i intelektualnej.

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Cel edukacji ku starości to

ochrona zdrowia seniora i

zapobieganie przedwczesnej,

patologicznej starości,

niepełnosprawności i

uzależnienia od pomocy

drugich osób. Może ona

zapewnić osobom starszym

możliwość samodzielnego

funkcjonowania i

pozostawania w środowisku i

utrzymywanie zdrowia.

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Podstawowe zadania edukacji ku starości:
-

rozwijanie umiejętności planowania

własnego życia tak, by starość była dla

jednostki stanem naturalnym i

emocjonalnie akceptowanym;

-

odejście od stereotypowego spojrzenia

na ostatni okres w życiu człowieka.

Chodzi o to, ażeby starość mimo

specyficznych cech była odbierana jako

naturalny okres rozwojowy człowieka,

tak, jak wcześniejsze przedziały

wiekowe;

-

kształtowanie pozytywnego nastawienia

do własnej przeszłości, teraźniejszości,

jak i przyszłości, co wiąże się z odwagą

dokonania zmian we własnym życiu.

Wychowanie ku starości (wychowanie

Wychowanie ku starości (wychowanie

osób w podeszłym wieku) obejmuje:

osób w podeszłym wieku) obejmuje:

• Prawidłową adaptację do starości;

Prawidłową adaptację do starości;

• Analizę ostatniej fazy życia ludzkiego;

Analizę ostatniej fazy życia ludzkiego;

• Diagnozę sytuacji życiowej ludzi starych;

Diagnozę sytuacji życiowej ludzi starych;

• Określenie głównych czynników

Określenie głównych czynników

warunkujących proces starzenia się;

warunkujących proces starzenia się;

• Określenie czynników wpływających na

Określenie czynników wpływających na

przedłużenie życia – profilaktyka starości;

przedłużenie życia – profilaktyka starości;

• Aktywność w wieku poprodukcyjnym.

Aktywność w wieku poprodukcyjnym.

EFEKTY WYCHOWANIA KU STAROŚCI

Praca z człowiekiem w każdym

wieku;

Wyposażenie w umiejętności
wychowawczego oddziaływania na

reprezentantów wszystkich

pokoleń;

Przeciwdziałanie i zapobieganie
patologii życia społecznego ludzi
starszych;
Określenie i zrozumienie warunków
sprzyjających wydłużaniu się życia
ludzkiego (pogodnej i godnej
starości).

Treści wychowania ku starości:

Analiza starości jako faza życia;
Osobowość ludzi starych;
Sytuacja materialna i społeczna;
Potrzeby i ich zaspokajanie;
Czynniki wywołujące starzenie się;
Pomoc ludziom starym;
Stosunki z otoczeniem, rodziną,
społeczeństwem;
Pełnione funkcje przez seniorów.

Wychowanie ku starości to także:

- Profilaktyka patologizacji życia ludzi w
podeszłym wieku;
- Poradnictwo geragogiczne i socjalizacja
ludzi starych;
- Terapia i rehabilitacja ludzi starszych;
- Przygotowania do cierpienia i śmierci;
-Realizacja

potrzeb seniorów

, a są one

bardzo różne.

Wychowanie ku starości: reasumpcja:

- przyczynianie się do dłuższego zachowania
zdrowia;
-zwracanie uwagi na czynniki środowisko-społeczne
ludzi starych;
- zwracanie uwagi na Izolację społeczną i psychiczną
seniorów;
- właściwe nastawienie do ludzi starych i starości;
- zwracanie uwagi na pogarszanie się ich sytuacji
materialnej;
- zwracanie uwagi na gwałtowną zmianą warunków
środowiskowych;
- aktywność ludzi starych, turystyka, sport,
rekreacja i wypoczynek.

DETERMINANTY JAKOŚCI ZYCIA SENIORÓW

Starzenie zależy od sposobu i

warunków życia.

Na długość życia istotny wpływ ma

dobra jakość życia

czyli

samopoczucie psychiczne i fizyczne,
byt materialny, warunki pracy i
rekreacji,  możliwości rozwoju
osobistego, jakość stosunków z
najbliższym otoczeniem, podmiotowe
traktowanie, możliwość realizacji
dążeń i pragnień.

DETERMINANTY JAKOŚCI ZYCIA SENIORÓW

Jakość życia, często utożsamiana z

satysfakcją, szczęściem, spełnianiem się.

Jest też rozumiana jako ogół cech i

właściwości środowiska, które decydują

o możliwości zaspokojenia potrzeb oraz

funkcjonowania w aspekcie czterech

poziomów aktywności: fizycznym,

materialnym, społecznym i emocjonalno-

intelektualnym.

Problem jakości życia ludzi starszych

obejmuje zagadnienia społeczne,

medyczne, ekonomiczne, prawne oraz

polityczne, wynikające z kondycji

egzystencjalnej seniorów i związane z

praktykami organizacji opieki nad ludźmi

starszymi.

DETERMINANTY JAKOŚCI ZYCIA SENIORÓW

Dążeniem seniorów jest

zaspokajanie

potrzeb

fizjologicznych, poczucia

bezpieczeństwa i bycia u siebie,

autonomii i kontroli otoczenia oraz

poczucia przynależności. Ponadto

godnego traktowania, respektu,

indywidualności, tożsamości, akceptacji,

dysponowania kompetencjami, bycia

kreatywnym i odczuwania przyjemności.

Pragną przynależeć do wspólnoty, mieć

kontakty socjalne, życzą sobie stymulacji

intelektualnej, mieć możliwość bycia

aktywnym, ale i celowej bierności. To

wszystko daje im satysfakcję życiową i

wpływa pozytywnie na jakość życia.

DOBRA JAKOŚĆ ŻYCIA SENIORÓW

Myślą przewodnią ,,filozofia życia” ludzi

starszych jest bycie aktywnym
społecznie, zawodowo, zainteresowanie
życiem, pomimo zmian biologicznych i
procesu starzenia.

Na jakość życia seniora największy wpływ

ma

dobry stan zdrowia.

Warunkuje on

przystosowanie do życia w okresie
starości, aktywność, bystrość umysłu.
Zdrowy człowiek jest szczery w
stosunkach z ludźmi, odprężony i
zadowolony z biegu swego życia.

DOBRA JAKOŚĆ ZYCIA SENIORA

Do poprawy jakości życia przyczynia

się

całe duchowe bogactwo miłości

dwojga ludzi, miłości wieku
sędziwego,

dojrzałej, która sprzyja

zdrowiu psychicznemu, kontaktom z
innymi ludźmi, zachowaniu zdrowia i
pogody ducha. Miłość opóźnia
proces starzenia się, ułatwia
pokonywanie kryzysów. Nie zawsze
jest ona zrozumiała dla innych –
młodych ludzi - którzy często chcą
widzieć w seniorach osoby
aseksualne.

DOBRA JAKOŚĆ ŻYCIA SENIORA

O jakości i długości życia

seniora decyduje też właściwe

ukształtowanie jego

przestrzeni życiowej

zewnętrznej i wewnętrznej.

Człowiek organizując

najbliższą sobie przestrzeń

nie tylko oddziałuje na nią w

sensie fizycznym, ale poprzez

jej ukształtowanie wyraża

swoją osobowość, wpływa na

zachowanie się innych osób.

WARUNKI POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ

CZŁOWIEKA

Współczesne społeczeństwo dąży

do zapewnienia osobom starszym
możliwie wysokiej jakości życia, m.
in. poprzez identyfikację ich
potrzeb (i ich realizację) oraz
umożliwienie udziału w życiu
społeczności lokalnej. Centralne
pytanie w polityce społecznej:

co

zrobić dla ludzi starych, aby
zapewnić im optymalną jakość
życia?

Odpowiedź na to pytanie da

edukacja (wychowanie) ku starości.

SPOŁECZNE UZASADNIENIE DLA

ZWIĘKSZENIA AKTYWNOŚCI OSÓB

STARSZYCH

Wychowanie ku starości to profilaktyka

starości, troska o zdrowie, właściwe

odżywianie, przestrzeganie zasad higieny oraz

aktywny tryb życia pokolenia III wieku.

Aktywność opóźnienia starzenie się organizmu,

zapobiega chorobom, zmniejszając koszty

opieki zdrowotnej i społecznej.

Aktywny styl życia pomaga starszym osobom

utrzymać własną autonomię aktywnie

uczestniczyć w społeczeństwie.

Aktywność pozwala seniorowi lepiej

wykorzystywać posiadany potencjał biologiczny

(genetyczny), wyznaczający długość i

jakość

życia.

SPOŁECZNE UZASADNIENIE DLA

ZWIĘKSZENIA AKTYWNOŚCI OSÓB

STARSZYCH

Konieczna jest promocja

pozytywnego i aktywnego

obrazu osób starszych.

Społeczeństwo, które sprzyja

aktywnemu stylowi życia osób

starszych może lepiej czerpać

korzyści z bogactwa

doświadczeń i wiedzy

posiadanej przez starszych

członków społeczeństwa.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Aktywność =

„zdolność do działania, do

podejmowania inicjatywy; czynny udział

w czymś, to warunek pomyślnego

rozwoju człowieka jego funkcjonowania

w świecie. To zespół działań mających

na celu włączenie człowieka do udziału

w różnych dziedzinach życia”,

sposób

porozumiewania się z innymi ludźmi,

otaczającym światem.

Aktywizacja polega na „motywowaniu

człowieka do działań, wyzwalaniu i

modyfikowaniu w nim aktywności,

stanowiącej naturalną potrzebę

człowieka”.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Aktywność należy do

podstawowych potrzeb człowieka,

warunek prawidłowego rozwoju

,

umożliwiający prowadzenie
twórczego i harmonijnego trybu
życia, podstawa leczenia wielu
chorób, czynnik opóźniający procesy
starzenia. Stwierdzono, że brak
aktywności i kontaktów
społecznych, rodzi

poczucie braku

przydatności i prowadzą do izolacji,
pustki społecznej i osamotnienia
jednostki.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Celem aktywności jest

rozbudzenie w ludziach chęci

poprawy w jakiejkolwiek sferze
ich życia, bądź chęci do
poznawania, uczenia się czegoś
nowego, uwrażliwienia na
potrzeby i ograniczenia innych,
pobudzanie motywacji do
współpracy oraz
powstrzymywanie przed zbytnim
rozmyślaniem nad samym sobą.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Aktywność seniora jest jednym z

czynników o podstawowym znaczeniu dla

udanej, zdrowej i szczęśliwej starości.

Naukowcy zalecają ruch fizyczny jako

czynnik podtrzymujący zdrowie fizyczne i

psychiczne.

Ruch jest eliksirem życia i

młodości,

co potwierdza i praktyka, i

teoria. Spacery, turystyka piesza i

rowerowa, praca ogrodzie, gimnastyka,

regularne uprawianie sportu na świeżym

powietrzu mają w życiu seniorów

priorytetowe znaczenie.

Na

choroby

wieku podeszłego

nakładają się liczne skutki wieloletniego

zaniedbywania aktywności życiowej.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Aktywność pełni wielorakie funkcje:

Adaptacyjną

, która pomaga w lepszym

przystosowaniu się osób starszych do życia

w nowej sytuacji społecznej i rodzinnej;

Integracyjną,

prowadzącą do integracji w

grupie, do której należą ludzie starsi i

uzupełniania wielorakich braków;

Kształcącą

, która pomaga rozwijać i

doskonalić cechy oraz predyspozy cje

osobowościowe;

Rekreacyjno-rozrywkową

, likwidującą stres,

przywracającą chęć do życia, wypełniającą

wolny czas;

Psychospołeczną

, prowadzącą do poprawy

jakości życia i umożliwiającą odczuwanie

satysfakcji życiowej oraz podnoszącą

autorytet jednostki.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Poprzez aktywizację dąży się do

zapewnienia osobom poczucie

godziwego życia i użyteczności,

bezpieczeństwa. Aktywizacja

pozytywnie wpływa na psychikę

człowieka, przywraca mu zdolność

nawiązywania kontaktów i

umiejętności współżycia z innymi

ludźmi, ułatwia dostosowanie się

do środowiska i wpływa na

zmianę stylu życia człowieka

.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Aktywność zwiększa szansę długiego i

aktywnego życia,

poprawia stan zdrowia

fizycznego i psychicznego jednostki,

wyzwala wydolność tlenową organizmu,

wzmacnia siły mięśni i ich gibkość,

przywraca organizmowi równowagę i

koordynację ruchów. Pozwala opanować

określone stany i choroby, zmniejsza

ryzyko zachorowania na niektóre choroby:

chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze,

cukrzycę, osteoporozę, minimalizuje

skutki pewnych niesprawności i pomaga

w leczeniu stanów bólowych. Jej formy

muszą być jednak uzależnione od stanu

zdrowia jednostki oraz od jej stopnia

sprawności fizycznej.

Aktywność nie tylko „dodaje lat do

życia”, lecz również życia do lat”.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Aktywizacja wyzwala pozytywne

postrzeganie starości.

Osoby aktywne są bardziej spokojne i

mniej wymagające, lepiej odpoczywają,

odzyskują wiarę w siebie i poczucie

własnej wartości, szybciej wchodzą w

interakcję z otoczeniem.

Brak aktywności może powodować utratę

akceptacji ze strony otoczenia, w

konsekwencji samotność. Bezruch

wpływa na otyłość organizmu, osłabia

mięśnie, wpływa niekorzystnie na

krążenie krwi, osłabia kondycję

ruchową, wywołuje osteoporozę.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Jedną z jej form jest

aktywność kulturalno-

oświatowa.

To działalność amatorska i

hobbystyczna, realizowana indywidualnie lub

zespołowo w lokalnych ośrodkach kultury. To

także odbiór treści kultury masowej i

czytelnictwo. Na szczególną uwagę zasługują

funkcjonujące prawie w każdym mieście

Uniwersytety Trzeciego Wieku, które

przezywają prawdziwy renesans. Ponadto Kluby

seniora i wiele innych organizacji o charakterze

masowym, stanowiące pozarządowy sektor. I

wiele innych organizacji.

Poprzez aktywizację mniej jest kłopotów z

osobami tzw. „trudnymi”; wzrasta w nich

zainteresowanie życiem oraz otoczeniem.

Aktywność seniorów jest ona uzależniona od

wieku, choroby, stanu zdrowia, nawyków

kulturowych i środowiskowych, wykształcenia i

pochodzenia, zainteresowań i ujawnionych

potrzeb oraz warunków bytowych.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Inne formy aktywności seniorów to: gimnastyka,

sport, zajęcia plastyczne (malowanie, rzeźba,

ceramika), przygotowywanie posiłków na

uroczystości, dekoracja wnętrz.

Krawiectwo, hafciarstwo, szydełkowanie, tkactwo,

wikliniarstwo, pielęgnowanie kwiatków,

muzykoterapia, śpiewanie piosenek, granie na

instrumentach, to jeszcze inne formy aktywizacji

seniorów. Także zabawy taneczne, wieczorki,

pisanie wierszy, pamiętników, organizowanie

spektakli teatralnych, spotkań z pisarzami i

poetami, zbieranie monet czy staroci.

Należy tu dodać jeszcze organizowanie pogadanek,

szkoleń o bardzo różnej tematyce, wizyty w

klubach seniora itp., pielęgnowanie zieleni w

domu i poza domem, pomoc przy pracach

polowych, kontakty ze środowiskiem i udział w

uroczystościach religijnych.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Specyficzną forma aktywizacji

seniorów jest

terapia zajęciowa.

Jej

celem jest ogólne usprawnianie,

rozwijanie umiejętności w

wykonywaniu czynności życia

codziennego, zaradności osobistej,

przygotowanie do życia w

środowisku społecznym, m.in.

poprzez rozwój umiejętności

planowania i komunikowania się,

dokonywania wyborów,

decydowania o swoich sprawach

oraz zdobywanie innych

umiejętności, niezbędnych w

niezależnym życiu i poprawę

kondycji psychicznej.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Podstawową formą aktywizacji jest

muzykowanie i

taniec

. Słuchanie muzyki może odnosić wymierne

korzyści terapeutyczne w przypadku aktywnego

muzykowania. Muzyka zaczyna gościć w szpitalach

na salach chorych i salach operacyjnych, w

gabinetach dentystycznych. Potrafi ona pobudzać i

uspokajać, co uzależnione jest od rodzaju muzyki i

indywidualnych odczuć, które są ściśle związane z

psychiką człowieka.

Muzyka stabilizują się emocje, dodaje ciału energii

i relaksuje je, usuwa ból spowodowany stresem.

Dźwięk dociera do przyczyny choroby i zmniejsza jej

symptomy. Muzyka podnosi na duchu w czasie

depresji i apatii, przynosząc spokój, pozytywnie

oddziałuje na układ nerwowy.

Łagodzi nadpobudliwość i

agresję.

Muzykoterapia ma swoje miejsce w walce z bólem,

daje odprężenie, relaks, regeneruje utracone siły.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Muzykoterapia oddziałuje na człowieka w

sposób wszechstronny, powodując

przywrócenie równowagi pomiędzy

emocjonalnym, fizycznym, psychicznym i

umysłowym funkcjonowaniem organizmu.

Sesje muzyczne są okazją do oderwania się od

ważnych spraw i przynoszą chwilę

wytchnienia

.

Także

śpiewanie

jest miłym przeżyciem,

zawiera w sobie znaczny potencjał

terapeutyczny i ma właściwości leczące:

wzmacniające i samouzdrawiania.

Poza muzyką i śpiewem ogromne znaczenie

przypisuje się również

tańcom.

Jest on

naturalną potrzebą człowieka, dającą

radość, zdrowie i odpoczynek.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Taniec angażuje ciało, psychikę i

duszę człowieka, wzmacnia mięśnie
ciała, skutkuje pozbywaniem się
zbędnych kilogramów. Organizm
staje się dotleniony, co usprawnia
pracę serca, zapobiega
niewydolności układu krążenia i
nadciśnieniu. Ruch i taniec
przyczyniają się do

zmiany nastroju

na pozytywny,

dają możliwość

odreagowania napięć w ciele i
psychice, skutkuje też pozbywaniem
nadmiernej energii i agresji.

AKTYWNY TRYB ŻYCIA WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Aktywizacja w sposób istotny

poprawia jakość każdego
człowieka i jest wyzwaniem
współczesności.

Stary człowiek może i

powinien się uczyć

, przyswajać

sobie nowe obszary wiedzy i
umiejętności i odnawiać zasoby
wcześniej posiadanych
kompetencji.

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Starość w Europie staje się poważnym

problemem a liczba urodzeń
drastycznie spadła i doszła do
najniższego poziomu w historii.
Dlatego aktywizacja seniorów,
edukacja ku pozytywnej starości
pozwala zredukować skutki
starzenia się i cieszyć się pełnią
życia przez coraz dłuższy czas.

WYCHOWANIE KU STAROŚCI WARUNKIEM

POMYŚLNEGO STARZENIA SIĘ CZŁOWIEKA

Dobrze, że na wzór krajów

zachodnich, rośnie w Polsce
zainteresowanie problematyką
starości, szczególnie wśród
przedstawicieli nauki, instytucji
polityki społecznej i pomocy
społecznej, organizacji
pozarządowych i służby zdrowia z
zakresu gerontologii, co skutkuje
wzbogaceniem wiedzy i poglądów
dotyczących procesów
rozwojowych człowieka starszego.

DZIĘKUJE

ZA UWAGĘ