Pourazowy zespół
szczeliny oczodołowej
górnej
Oddział Neurochirurgii i Neurotraumatologii
SPWSZ w Szczecinie
Robert Narolewski
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
•Hirshfeld 1858 Zaprezentował przypadek 72
letniej kobiety z urazem twarzy i objawami na
poziomie szczeliny klinowej: ptosa, oftalmoplegia,
wytrzeszcz,znieczulenie powieki górnej i czoła
•Lakke Zdefiniował zespół jako: ból pozagałkowy,
niedowład mięśni ocznych zaburzenia czucia w
obszarze unerwienia V1
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowa
neuropatia n.
wzrokowego
Zespół
szczeliny
oczodołowej
górnej
Zespół szczytu oczodołu
Kjoer -1945
+
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Patogeneza:
• Mechanizm bezpośredni: uraz nerwów, zwykle
niekompletny, wyłamanymi fragmentami ścian
oczodołu.
• Mechanizm pośredni: Przypomina ciężki uraz
czaszkowo-mózgowy z wysokim ICP. Oczodołu
w pewnym stopniu jest także zamkniętą
nierozprężalną puszką. Obrzęk tkanek
miękkich, krwiak, złamanie kości z
wgłobieniem odłamów mogą przekroczyć
mechanizmy kompensacyjne zaburzając
przepływ krwi lub przyciskając elementy
nerwowe do brzegów kości.
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Obraz kliniczny:
Szeroka sztywna źrenica – włókna przywspółczulne
n. III
Oftalmoplegia – włókna somatyczne nn. III, IV, VI
Ptoza – włókna autonomiczne n. III
Wytrzeszcz – spadek napięcia mm.
pozagałkowych, względnie wzrost ciśnienia w
oczodole (krwiak, obrzęk, ucisk na żyły)
Zaburzenia czucia – n. czołowy
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
5 przypadków PZ SOG
1 skojarzony z pourazową neuropatią n. II
4 przypadki poprawy w ciągu kilku tygodni
po urazie; 1 pacjent zmarł w skutek
powikłań urazu wielonarządowego
Nie obserwowano powikłań wynikających z
przeprowadzonej interwencji chirurgicznej
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
Brak standardu leczenia PZ SOG
Brak randomizowanych badań
prospektywnych
Jedynie krótkie serie przypadków w
dostępnym piśmiennictwie
R. Narolewski
Pourazowy zespół szczeliny
oczodołowej górnej
Wydaje się, że w przypadku poważnych
przemieszczeń w obrębie ograniczeń
kostnych SOG, szczególnie towarzyszących
urazowi n. II lub/i ze współistniejącym
krwiakiem wewnątrzoczodołowym
wskazane jest chirurgiczne odbarczenie.
Procedura relatywnie rzadka wymaga
dobrej znajomości anatomii i techniki
operacyjnej tego rejonu podstawy czaszki
R. Narolewski