Charakterystyka
substancji
psychotropowych-
właściwości toksyczne
(LSD, meskalina,
psylocybina)

gr.”e

Leki psychotropowe

grupa różnorodnych leków, które działają

leczniczo na zaburzone funkcje psychiczne.

Leki psycholeptyczne

(psycholeptyki)

leki przeciwpsychotyczne

(neuroleptyki) — dawniej

znane również pod nazwą "duże trankwilizery"

leki anksjolityczne

(anksjolityki) — inaczej leki

przeciwlękowe, dawniej znane również pod nazwą

"małe trankwilizery"

leki normotymiczne

leki nasenne

i

leki uspokajające

Leki psychoanaleptyczne

(psychoanaleptyki)

leki przeciwdepresyjne

leki psychostymulujące
leki nootropowe (prokognitywne) - wpływające na

funkcje poznawcze

leki przeciwparkinsonowskie

Środki halucynogenne

Substancje powodujące zaburzenia

percepcji i myślenia (zmieniające

funkcje poznawcze człowieka)
Od wieków stosowane w różnych

kulturach do celów magicznych lub

religijnych
Używano substancji pochodzenia

roślinnego (sporysz, konopie,

kaktusy) lub wyciągów z grzybów

Podstawową cechą-działanie
psychomimetyczne-omamy przy
niezbyt nasilonych zaburzeniach
świadomości i procesów
poznawczych
Halucynogeny powodują
uzależnienie psychiczne, natomiast
uzależnienie fizyczne nie występuje
lub jest bardzo słabe
Mechanizm działania słabo
poznany

Podział (budowa chemiczna)

1)Substancje o budowie zbliżonej

do serotoniny, np.:LSD,
psylocybina, psylocyna

2)Pochodne fenyloetyloaminy

np.:meskalina, pochodne
amfetaminy

Dietyloamid kwasu d-

lizergowego (LSD)

Po raz pierwszy LSD zostało

zsyntetyzowane w 1938 r. przez

szwajcarskiego chemika Alberta

Hofmanna w laboratoriach firmy

Sandoz (obecnie Novartis).

Początkowo spodziewano się

wykorzystać tę substancję jako lek

działający pobudzająco na układ

krwionośny i oddechowy. W trakcie

dalszych badań poznano jego

halucynogenne własności. Lek był w

latach 40. i 50. XX wieku stosowany

w psychiatrii. W latach 60. i 70. XX w.

jako narkotyk LSD uzyskało

popularność w pewnych kręgach

młodzieży szczególnie związanych z

ruchem hipisowskim.
LSD weszło w krąg zainteresowań

CIA, która rozpoczęła w latach 50.

XXw. eksperymenty z jej

wywiadowczym i militarnym

zastosowaniem.

Otrzymywanie

LSD najczęściej produkuje się z
kwasu lizergowego, który z kolei
otrzymuje się z ergotaminy -
alkaloidu sporyszu, substancji
uzyskiwanej z produktów
naturalnych. Ergotamina jest
potrzebna w stosunkowo
niewielkiej ilości w przeliczeniu na
liczbę dawek końcowego produktu.

Działanie

LSD jest krótkotrwałym agonistą receptora [5-

HT2A] (serotoniny). Serotonina jest jednym z

neuroprzekaźników występującego zarówno w

mózgu, jak i pomiędzy układem nerwowym a

mięśniami gładkimi. LSD działa na zasadzie

sprzężenia zwrotnego, krótkotrwale obniża

poziom serotoniny, co prowadzi w efekcie do

jej nadprodukcji-sygnały między neuronami są

silniejsze, co prowadzi do wykorzystywania

połączeń, które w normalnym stanie nie

byłyby wykorzystane. Może to prowadzić - w

zależności od ilości - do potęgowania odczuć,

halucynacji (co ciekawe, sam doktor Hofmann

twierdził, że potrafił usłyszeć kolory i zobaczyć

zapachy), również do trwałych zmian w

strukturze powiązań między neuronami.

Dawki

Skutek działania uzyskuje się już
po zażyciu20-25µg, narkomani
przyjmują doustnie 100-250µg.
Maksymalne działanie występuje
po2-3godz. od podania, ustępuje
zazwyczaj po8-12 godz.
Dawka śmiertelna dla człowieka
to 0,1-1,0 mg/kg m.c.

Objawy po przyjęciu LSD:

rozszerzenie źrenic, drżenia

mięśniowe i wzmożenie odruchów

ścięgnistych, skurcze żwaczy,

zaburzenia koordynacji i sprawności

ruchoowej, wzrost ciśnienia krwi,

przyspieszenie czynności serca,

wzrost temperatury ciała, ślinotok,

mdłości

Objawy psychopatologiczne;iluzje,

omamy, zaburzenia percepcji,

czasami lęk.

Pojawiają się wizje, odczucia i myśli, niezwykle

podobne do stanów medytacji i transu. Może

pojawić się np. wiara w umiejętność latania,

chodzenia po wodzie , w niezwykle rzadkich

przypadkach także myśli samobójcze pod

wpływem wyolbrzymienia jakiegoś problemu.

Mogą też pojawić się pozytywne odczucia,

wszystko zależy od tego, jakie informacje będą

przetwarzane przez mózg będący pod

wpływem LSD oraz od jego ilości.
Okres działania LSD nazywa się potocznie

słowem trip (ang. trip - podróż). Po zażyciu

LSD może pojawić się zjawisko zwane bad trip.

W przytłaczającej większości przypadków

pojawiają się bardzo przyjemne uczucia, nawet

uczucie zjednoczenia z całym wszechświatem

lub bezpośrednie odczuwanie obecności Boga.

Objawy działania
toksycznego

Ze strony o.u.n.:zaburzenia orientacji
czasowo przestrzennej, omamy
wzrokowe i słuchowe, zaburzenia
emocji i myślenia, rozszerzone źrenice.
Możliwość wystąpienia psychozy,
drgawek, hipertermii, senności i
śpiączki, depresji ośrodka
oddechowego.
Ze strony układu krążenia:tachykardia,
wzrost a następnie spadek ciśnienia,
możliwe zatrzymanie krążenia.

Meskalina

3,4,5-

trimetoksyfenyloety

loamina, to alkaloid

z szeregu

fenyloetyloamin o

właściwościach

halucynogennych.
Obrót meskaliną i

jej stosowanie są w

Polsce zakazane,

znajduje się ona na

wykazie środków

odurzających w

grupie I-P.

Występowanie

Meskalina występuje w suszonych

łodygach niektórych kaktusów, przede

wszystkim meksykańskiego kaktusa

peyotlu (Lophophora wiliamsii oraz

Anhalonium levini).
Poza izolacją z kaktusów, inną metodą

otrzymywania meskaliny jest synteza z

aldehydu 3,4,5-

trimetoksybenzoesowego, nitrometanu,

cykloheksyloaminy oraz kwasu

octowego.
Meskalina syntetyczna jest białym

proszkiem, otrzymywana z kaktusów to

brązowy proszek.

Historia

Meskalina jest jednym z najdawniej

znanych ludzkości halucynogenów. W

formie ekstraktu z pejotlu była i nadal

jest używana podczas obrzędów

religijnych przez Indian zamieszkujących

tereny Meksyku i południowych stanów

USA. W tej formie używał jej też m.in.

Stanisław Ignacy Witkiewicz.

Meskalinowe wizje są inspiracją dla wielu

artystów. Aldous Huxley szeroko opisał

swoje przemyślenia co do meskaliny w

książce Drzwi percepcji.

Działanie na o.u.n.

Prawdopodobnie stymuluje receptory

serotoninergiczne i dopaminergiczne
Meskalina wywiera silne działanie

psychoaktywne. W zależności od dawki,

wywołuje lekką euforię, później stany odurzenia,

halucynacje (głównie wzrokowe), barwne

omamy, zanik poczucia czasu. Po przyjmowaniu

kolejnych dawek dość szybko występuje

tolerancja.
Meskalina może być używana w formie

siarczanu lub chlorowodorku. Dawka

halucynogenna doustna i dożylna jest oceniana

na 5mg/kg m.c. Przy mniejszch dawkach

występuje tylko zmiania percepcji.
Objawy działania pojawiają się po 0,5-2

godzinach.

Objawy działania
toksycznego

Ze strony o.u.n.:bóle i zawroty głowy, złe
samopoczucie, uczucie gorąca lub zimna,
drżenia mięśniowe, halucynacje,
dezorientacja, uczucie strachu, myśli
samobójcze i agresywne zachowanie,
możliwość wystąpienia drgawek śpiączki
ip porażenia ośrodka oddechowego.
Ze strony układu krążenia:tachykardia lub
bradykardia, wzrost ciśnienia tętniczego
krwi i możliwe zaburzenia rytmu.

Psylocybina

Psychoaktywny alkaloid

obecny w grzybach

halucynogennych rodzaju

Psylocibe (Psilocybe

cubensis i Psilocybe

semilanceata), rytualny

psychedelik stosowany

przez Indian.
Występuje w niektórych

gatunkach grzybów

występujących w różnych

miejscach na kuli

ziemskiej, także w

Polsce. Oprócz

psylocybiny w grzybach

halucynogennych

występuje drugi alkaloid

- psylocyna. Efekt

wywiera pojedyncza

dawka ok. 10 mg

psylocybiny.

Działanie

Psylocybina przyjęta doustnie działa
około 5-6 godzin. Pierwsze efekty
zauważalne są już po 20-40 minutach.

Psylocybina dobrze wchłania się przez
tkanki jamy ustnej i jeżeli grzyby są
długo trzymane w ustach i żute,
pierwsze efekty mogą wystąpić nawet
po 10-15 minutach.

Działanie

Powoduje ogólne zmiany percepcji a także barwne

halucynacje.
W małych dawkach mogą to być kolorowe wzory czy

zintensyfikowanie kolorów. Kształty i kolory mogą ulegać

deformacjom. Wizje mogą powstawać jedynie przy

zamkniętych oczach. Jedyne, co można zobaczyć z

otwartymi oczami, to barwne, geometryczne kształty

nakładające się na widzianą rzeczywistość.
Zanika poczucie skali, coś co jest małe, widziane jest jako

duże. Czas może się rozciągać bądź zagęszczać. Większe

dawki mogą sprawić, że osoba będąca pod wpływem

psylocybiny zacznie wierzyć w swoje halucynacje, które

niekoniecznie są "przyjemne". Może też wystąpić

chwiejność humoru. Przykre stany depresyjne mogą być

wywołane urojonym problemem, jak również stan ekstazy

może być spowodowany drobnym, pozornie nic nie

znaczącym zjawiskiem.
Psylocybina jest metabolizowana głównie w żołądku, a

także przez enzym monoaminooksydazę. Przyjęcie

inhibitorów monoaminooksydazy przed zażyciem

psylocybiny wzmacnia jej działanie, nawet dwukrotnie.

Działanie

Psylocybina powoduje także ogólnie
pojęte uczucie déjà vu, czyli uczucie
ponownego przeżywania pewnych
sytuacji.
Może też powodować "magiczne"
uczucia, "wyczuwanie" bóstwa,
duchów itp.
Psylocybina powoduje także religijno-
filozoficzne myśli, u niektórych może
wystąpić "renesans" życiowy.

Objawy zatrucia

Występują po spożyciu 5-15mg
substancji
Po podaniu dożylnym wyciągu z
grzyba możliwe wymioty, bóle
mięśni, hipertermia, hipoksja i
łagodna methemoglobinemia

Objawy zatrucia

Ze strony o.u.n.: bóle głowy,
osłabienie, niepokój, zaburzenia
widzenia, rozszerzenie źrenic,
pobudzenie psychoruchowe,
agresywne zachowanie,
dezorientacja, senność, możliwe
drgawki i śpiączka
Ze strony układu krążenia:
tachykardia, wzrost ciśnienia
tętniczego krwi