Inscenizacje

i improwizacje

w klasach I – III

Plan:

1.Pojęcie inscenizacji.
2.Rola inscenizacji w procesie dydaktycznym.
3.Rodzaje i przykłady inscenizacji.
4.Tok metodycznego postępowania przy
opracowaniu inscenizacji.
5.Improwizacje.

Pojęcie inscenizacji
Inscenizacja  zespołowa recytacja tekstu z podziałem

na role i odpowiednim do treści zachowaniem się
wykonawców, czyli grą aktorską.

Gra aktorska

ruchy na scenie gesty mimika

Na widza i słuchacza działają nie tylko słowa głośno
recytowanego tekstu ale i ruch, działanie osób,
dramatyczna sytuacja na scenie.

Inscenizujemy
fragmenty

lektury
bajki
czytanki, wiersze baśnie opowiadania

wydarzenia

podania

z życia i pracy

legendy

-powiązane wydarzenia ze sobą czyli akcja

Inscenizacja utworu

aktorzy narrator

Narrator wygłasza : -wstęp
-dodatkowe uwagi autora
- opisuje scenę i zachowanie się

aktorów

Narratora oddzielamy od aktorów

Narrator

pośrednik

scena, widownia

Patrzy wraz z widzami na scenę i udziela odpowiednich
wyjaśnień do tego, co się na scenie dzieje.

2.Rola inscenizacji w procesie dydaktycznym.
Cele dydaktyczne i wychowawcze.

Cele dydaktyczne:
- wzbogaca i uaktywnia język ucznia,
- uczy wyraziście mówić z naturalną intonacją,
- pogłębia zrozumienie i odczucie treści tekstów,
- wyrabia pamięć językową i pamięć logiczną,
- doskonali poprawność ortograficzną (przez kontakt z
tekstem),
- kształci wyobraźnię plastyczną, rozwija zdolności
konstrukcyjne, pobudza twórczą aktywność,
- rozwija zainteresowania czytelnicze,
- wzbogaca wiedzę dzieci o teatrze.

Cele wychowawcze:
- zaspokaja naturalną u dzieci potrzebę ruchu i zabawy,
- wyrabia świadomą dyscyplinę,
- kształtuje uczucia i postawy,
- kształci wrażliwość estetyczną,
- uczy społecznego współżycia i współdziałania,
wzmacnia więź koleżeńską,
- ośmiela dzieci,
- uczy właściwej oceny bohaterów i zajmowania
właściwego stanowiska wobec określonych faktów,
czynów i zdarzeń

3.Rodzaje i przykłady inscenizacji
Formy inscenizacji:
- teatrzyk wycinanek
- teatr lalek
- teatrzyk chińskich cieni
- żywy plan
- żywy teatr
Teatrzyk wycinanek
 inscenizowanie czytanki, opowiadania, fragmentu
książki w teatrzyku wycinanek rozpoczyna się od
scenografii
 na podstawie tekstu literackiego uczniowie projektują
dekoracje i kostiumy
 układanie scenariusza
 wyodrębnienie z tekstu dialogów i monologów,
ułożenie z nich ról dla poszczególnych postaci.

 ogranicza w dużym stopniu możliwości gry aktorskiej,
 wycinankowe sylwetki ludzi, zwierząt i roślin dają
niewielkie możliwości ruchu, nie można zastosować gry
mimicznej,
 wprowadzanie narratora.
Teatr lalek
Inscenizacja kukiełkowa nawiązuje do naturalnych
dziecięcych zabaw lalkami.
Dekoracja – łatwa do wykonania
 tło malujemy na kartonie
 niektóre elementy wykonamy z papieru
 teatrzyk (wymiary 1m x 60cm) mogą dla klas I – III
wykonać uczniowie starsi na zajęciach technicznych
 oświetlenie scenki (reflektor skierowany na scenkę,
silne żarówki oświetlające z obu stron)

Inscenizacja kukiełkowa
przedstawienie
bajek, baśni,

utworów, w których występują

zwierzęta
i postacie fantastyczne
Nie ma przebierania się za:
zwierzęta i postacie fantastyczne
pies jest psem
wróżka jest wróżką
Nie ma rzeczy niemożliwych np.latania w powietrzu
Recytatorzy są animatorami
 ożywiają kukiełki
 kukiełka, która mówi powinna się poruszać, aby
widzowie byli zorientowani, kto wygłasza kwestię.

Ustalamy dodatkowe ruchy, aby nie było martwych

scen.
Użyczając lalce głosu i ożywiając ją ruchem swoich rąk,

aktor – animator tworzy „osobowość” lalki, pozostaje

dla widza w ukryciu.
Teatr lalek

posiada duże walory kształtuje

odpowiedzialność
wychowawcze zbiorową

Teatrzyk chińskich cieni
Dla stworzenia teatru chińskich cieni niezbędne są

następujące elementy:
- ekran (drewniana rama 1m x 60cm, z naciągniętym

białym płótnem)
- źródło światła (reflektor przesłonięty kolorowym

celofanem, pociętym na paski)

- rzutnik (może być księżycem, słońcem)
- lalki (płaskie, wykonane z tekturki i podklejone

kolorową bibułką umocować na listewkach lub drutach)
- dekoracje
Żywy plan
 układanie scenariusza lub posługiwanie się gotowym

scenariuszem
 dekoracje
 kostiumy
 rekwizyty
 wybór aktorów
 wybór narratora
 nauka tekstów na pamięć
 wygłaszanie tekstów według scenariusza
 reżyser ustala gesty, mimikę, ruchy i sposób

poruszania się na scenie

Żywy teatr to wszelka sceniczna improwizacja –
zorganizowana, to inscenizacja twórcza, w której
uczniowie wygłaszają dialogi na żywo.
Żywy teatr powstał z zabaw tematycznych
(naśladowczych)

Wstęp do teatru

przeżycie, pobudza u uczniów chęć do
naśladowania

Przeżyciem jest:
- opowiadanie nauczyciela
- cykl obrazków
- film
- fragment lektury
- baśń
- bajka

Przez gest i mimikę uczeń upodabnia się do tego, kogo
chce przedstawić, dołącza się słowo, na żywo powstaje
sztuka ze wszystkimi elementami akcji, czytelna i
ciekawa dla tych, którzy ją oglądają którym autor i
aktorzy chcą przekazać własne przeżycia.

4.Tok metodycznego postępowania przy opracowaniu
inscenizacji.
I Trafny wybór utworu (interesująca treść, żywa fabuła,
różnorodne postacie).
II Opracowanie utworu (zapoznanie z treścią,
wyodrębnienie wydarzeń, nadanie im tytułów,
charakterystyka postaci, napisanie scenariusza).
III Czytanie z podziałem na role, połączone z
ćwiczeniami dykcyjnymi (zastosowanie magnetofonu)
IV Wybór techniki wykonania inscenizacji (żywy plan,
teatr lalek itp.)
V Nauka piosenek i pląsów.
VI Wykonanie dekoracji i rekwizytów.
VII Inscenizacja.

Inscenizacja łączy

elementy obszarów edukacyjnych

recytacja

śpiew

muzyka
taniec

Połączone elementy – piękna i ciekawa całość.
Wskazana korelacja międzyprzedmiotowa.

Improwizacje – przedstawienie fabuły przygotowanej
wyłącznie przez nauczyciela lub wspólnie z dziećmi, bez
uprzednich zabiegów reżyserskich.

Przy korzystaniu z improwizacji uzyskujemy:
 zaangażowanie wszystkich uczniów w temat zajęć
 wzrost spostrzegawczości i umiejętności koncentracji
uwagi
 płynność wypowiedzi
 umiejętność reagowania na zmienność sytuacji, a
więc i rozwój twórczego sposobu myślenia

Dziękuję

za uwagę