TEORIA WYBORU
KONSUMENTA
1. PODSTAWY TEORII WYBORU KONSUMENTA
W gospodarce rynkowej zachowaniami
producentów i konsumentów rządzi ten sam motyw:
dążenie do maksymalizacji
korzyści materialnych:
• w przypadku producentów – jest to zysk;
• konsumentów – użyteczność.
Teoria wyboru konsumenta:
• analizuje zachowanie się konsumenta dążącego do
osiągania
maksimum korzyści z nabywanych dóbr;
• interpretuje decyzje konsumpcyjne gospodarstw
domowych,
kształtujących ich wydatki, jako uniwersalne reguły
postępowania.
Teoria wyboru konsumentów stara się udzielać
odpowiedzi na pytania:
• w jaki sposób konsumenci wybierają określone
produkty i jaką ich ilość są skłonni kupić?
• jaki jest wpływ zmian cen lub innych warunków na
zakupy konsumentów?
W celu określenia prawidłowości kierujących
zachowaniem się konsumentów i czynników
wpływających na te zachowania buduje się model
zachowań konsumenta (model indywidualnego
konsumenta).
Model zachowań konsumenta obejmuje 4 główne
elementy charakteryzujące konsumenta i jego
otoczenie rynkowe:
1. Dochód, który może wydać konsument.
2. Ceny poszczególnych dóbr
3. Gusty i preferencje pozwalające uszeregować
różne kombinacje
dóbr wg stopnia satysfakcji dostarczanej
konsumentowi
4. Założenie, że konsument posiadając pełną i
prawdziwą informację zachowuje się racjonalnie,
dążąc do maksymalizacji użyteczności w ramach
własnego budżetu
Model ten, wykorzystując preferencje i gusty
konsumentów, opisuje i objaśnia zachowania
nabywców w określonych warunkach rynkowych
(dane dochody i ceny)
MODEL TEORII WYBORU KONSUMENTA
Oferent dóbr i usług, które mogą
zaspokoić potrzeby konsumenta
- wie czego chce (pragnie),
- dysponuje środkami,
- napotyka na ceny, na które nie ma wplywu
R Y N E K
K O N S U M E N T
TEORIA WYBORU KONSUMENTA
(TEORIA POSTĘPOWANIA KONSUMENTA)
ZACHOWANIA NABYWCZE
KONSUMENTA
ZACHOWANIA DOSTOSOWAWCZE
KONSUMENTA
ZE WZGLĘDU NA
SUBSTYTUCYJNOŚĆ
ZE WZGLĘDU NA
KOMPLEMENTARNOŚĆ
PODSTAWOWE TWIERDZENIA
PODSTAWOWE ZASADY
UWARUNKOWANIA
POTRZEBY
PREFERENCJE
GUSTY
DO ZMIANY DOCHODU
DO ZMIANY CEN
OGRANIECZENIA
Podstawowe kategorie teorii wyboru
konsumentów (wybrane):
• potrzeby,
• użyteczność,
• preferencje,
• obojętność konsumenta,
• wybór.
Użyteczność dobra - wynika z jego wartości
użytkowej, czyli zdolności dóbr do zaspokojenia
pewnych potrzeb.
użyteczność w teorii wyboru konsumenta:
• określenie subiektywnej przyjemności, pożytku lub
zadowolenia
płynącego z posiadania (konsumpcji) dóbr i usług.
• suma zadowolenia jaką osiąga indywidualny
konsument
z konsumowania lub posiadania danego dobra.
Użyteczność całkowita (UC):
- suma użyteczności konsumowanej ilości produktu lub
usługi,
- suma zadowolenia jaką daje konsumentowi
posiadanie danego
dobra.
- satysfakcja czerpana z konsumpcji danej masy dóbr.
Użyteczność całkowita:
• rośnie ona wraz ze wzrostem konsumpcji aż do
pełnego zaspokojenia potrzeby (im więcej konsument
nabywa dóbr, tym więcej potrzeb zaspokaja za ich
pomocą),
• dobro jest tym użyteczniejsze, im intensywniej
zaspokaja określoną potrzebę,
• w miarę zaspokajania potrzeb tracą one na
intensywności.
Wyraża ją formuła:
gdzie: Q - ilość konsumowanego dobra „i”, i =
0,....,n
UC = Q
i
i=0
n
Użyteczność krańcowa (marginalna) (Uk lub UM):
• wyraża zadowolenia konsumenta ze zwiększenia
(zmniejszenia)
konsumpcji danego dobra o kolejną dodatkową
jednostkę.
• jest stosunkiem przyrostu użyteczności całkowitej do
minimalnego przyrostu zapasu dobra (o jednostkę),
Miarą Uk lub UM:
• jest przyrost zadowolenia (użyteczności), jaka
powstaje w wyniku zwiększania (zmniejszania)
spożycia dobra o jednostkę.
Wyraża ją formuła:
UM =
UC
Q
i
Prawo (zasada) malejących korzyści
(użyteczności) krańcowej:
• w miarę wzrostu ilości konsumowanego dobra
(zapasu), jego
użyteczność krańcowa maleje,
albo
• wraz ze wzrostem konsumpcji maleją korzyści
osiągane ze
zwiększenia konsumpcji o dodatkową jednostkę.
Q
Krzywa użyteczności
całkowitej
Uc
Ilość
0
1
2
3
4
najedzony
głodny
Q
Krzywa użyteczności
krańcowej
Uk
Ilość
0
1
2
3
4
najedzony
głodny
Q
Krzywa użyteczności
krańcowej
Uk
Ilość
0
1
2
3
4
najedzony
głodny
Q
Krzywa użyteczności
całkowitej
Uc
Ilość
0
1
2
3
4
najedzony
głodny
Ilość skonsumowanego
dobra (żywności)
Użyteczność
całkowita (Uc)
Użyteczność
krańcowa (Uk)
0
0
1
4
4
2
6
2
3
7
1
4
7,5
0,5
5
4,5
0
Twierdzenie
Z faktu, że przyrosty użyteczności całkowitej
maleją (spada użyteczność krańcowa) wraz z
ilością konsumowanego dobra wynika, że popyt na
dane
dobro
będzie
malał
(bo zaspokojona będzie potrzeba).
Teoria użyteczności krańcowej jest jądrem
teorii racjonalnego wyboru konsumenta.
Konsument stoi przed koniecznością wyboru
pewnej kombinacji rodzaju i ilości dóbr, jakie pragnie
posiąść, aby przy danych środkach zapewnić sobie
maksimum użyteczności z posiadania tych dóbr.
Preferencje konsumenta odzwierciedlają jego
subiektywne pragnienia i oceny ważności oraz
przydatności poszczególnych dóbr
System preferencji konsumenta opiera się na
założeniach o:
kompletności preferencji (konsument jest zdolny do
określenia wszystkich kombinacji dóbr wg tego,
które preferuje, a które dają mu takie samo
zadowolenie - są mu obojętne), przechodniości
preferencji (np. jeśli woli A od B i B od C to woli
również A od C), nienasyconości zadowolenia
konsumenta (woli zawsze więcej niż mniej).
Krzywa obojętności konsumenta (krzywa
jednakowej użyteczności całkowitej):
- wykres wariantów wyboru proporcji różnych
dóbr, które
jednakowo będą zaspokajały potrzeby, a więc będą
obojętne dla konsumenta.
- przedstawia wszystkie kombinacje konsumpcji
dwóch dóbr, które są dla konsumenta obojętne.
Każda z tych kombinacji daje
konsumentowi takie samo zadowolenie.
Dana krzywa obojętności
charakteryzuje się stałym
poziomem zadowolenia.
Krzywa obojętności
konsumenta
Żywność
0
1
2
3
4
Odzież
1
2
3
4
5
6
7
8
5
A
B
C
D
E
Wariant
Żywność Odzież
A
1
8
B
2
5
C
3
3,5
D
4
2,5
E
5
2
Przykład krzywej
obojętności
Szereg obojętności konsumenta pokazuje warianty rezygnacji z
posiadania jednego dobra w pewnej skali po to, aby wejść w
posiadanie dobra innego, zaspokajającego inne potrzeby. W tym
wypadku ubytek dodatkowej ilości jednego dobra jest
kompensowany pozyskaniem innych.
Taka rezygnacja z jednego dobra na rzecz innego nosi nazwę
kosztu alternatywnego, albo po prostu kosztu.
Kombinacji (krzywych) może być bardzo wiele, które
naniesione na wykres tworzą mapę obojętności
konsumenta
Ilość dobra X
0
Ilość
dobra
Y
I
1
I
2
I
3
Krzywe obojętności
konsumenta
charakteryzują się tym,
że:
mają
nachylenie
negatywne,
nie mogą się przecinać,
są wypukłe w stosunku
do
początku układu
współrzędnych,
jest ich nieskończenie
wiele.
Interpretacja krzywej obojętności konsumenta:
każda kombinacja daje konsumentowi takie samo
zadowolenie,
dana krzywa obojętności charakteryzuje się stałym
poziomem
zadowolenia,
posiada ona nachylenie ujemne, które zmniejsza
się
w
miarę
zwiększania konsumpcji dobra odłożonego na osi
poziomej,
krzywych obojętnych może być nieskończenie
wiele,
a
ich
wzajemne położenie wskazuje na różnice w
poziomach
zadowolenia konsumenta,
poziom zadowolenia wzrasta w miarę przesuwania
się
konsumenta z krzywej obojętności położonej niżej,
na położoną
wyżej.
Wnioski dla oceny preferencji konsumenta.
Układy krzywych obojętności konsumenta pozwalają na ocenę
znaczenia dóbr zawartych w koszyku. Wskazują one, że:
wszystkie dobra i usługi będące przedmiotem zachowań
nabywczych
konsumentów tworzą swego rodzaju koszyki konsumpcji i
jako
takie
podlegają
z ich strony ocenie,
wzrost ilości jednego z dóbr lub usług w koszyku konsumpcji
powoduje
wzrost jego rangi, powodując jednocześnie zmniejszenie
ilości
drugiego
dobra
lub usługi,
koszyki konsumpcji umiejscowione na krzywych obojętności
bardziej
oddalonych od początku układu współrzędnych są bardziej
zasobnymi,
w których jest:
więcej przynajmniej jednego dobra,
nie mniej niż poprzednio dobra drugiego,
koszyki konsumpcji są różne, nie ma dwóch takich samych -
jeśli
ilość
jednego dobra lub usługi na jednej z krzywych obojętności jest
równa
ich
ilości
z koszyka umiejscowionego na innej krzywej obojętności, to
koszyki
te
różnią
się ilością drugiego dobra lub usługi,
konsument względnie wysoko ceni te dobra, których jest
mało,
nisko
zaś
ceni
te dobra, których jest dużo.
Efekt substytucyjny i dochodowy
Zmiana ceny dobra wywołuje określone zmiany w
popycie konsumentów, przy założeniu stałego dochodu
konsumenta. Musi on dostosować się do nowej sytuacji,
a
sposób
dostosowania
nazywa
się
efektem
substytucyjnym i dochodowym.
Efekt substytucyjny - zastępowanie dobra
droższego dobrem tańszym, które podobnie może
zaspokoić określoną potrzebę.
Konsumenci dążą do uzyskiwania zadowolenia
(satysfakcji) po jak najniższym koszcie.
Efekt dochodowy - wzrost cen dóbr, przy stałym
dochodzie konsumentów powoduje, że mogą oni
kupować mniejszą ich ilość.
Wzrost cen dóbr, przy stałym dochodzie konsumentów
powoduje, że spada siła nabywcza tego dochodu
(spada dochód realny).
Marginalna stopa substytucji (MsS) z ang. - (MRS -
Marginal Rate of Substitution
Marginalna (krańcowa) stopa substytucji jest to ilość
jednego dobra, z której konsument skłonny jest
zrezygnować, aby otrzymać dodatkową jednostkę
drugiego dobra
Marginalna (krańcowa) stopa substytucji (MsS):
• miernik substytucji jednego dobra przez drugie
dobro,
Ilość dobra X
0
Ilość dobra Y
1
2
3
4
5
6
1
2
3
4
5
6
Y = 2
Y = 1
X = 1
X = 1
A
B
C
X
Y
X
konsumpcji
zmiana
Y
konsumpcji
zmiana
MsSxy
Uogólniając można stwierdzić, że:
przy niższym poziomie konsumpcji dobra X konsument jest
skłonny poświęcić większą ilość dodatkowych jednostek dobra Y
w
celu
zwiększenia
konsumpcji
X o jednostkę.
przy wyższym poziomie konsumpcji dobra X konsument jest
skłonny poświęcić mniej dodatkowych jednostek dobra Y w celu
zwiększenia
konsumpcji
X o jednostkę.
Ilość dobra Y, jaka jest niezbędna do rekompensaty dobra X
nazywamy marginalną stopą substytucji dobra X przez dobro
Y.
• pokazuje ona preferencje nabywców w stosunku do dóbr
substytucyjnych,
• określa ona jaką ilość dobra Y należy poświęcić w celu
zwiększenia konsumpcji dobra X o jednostkę (w sytuacji kiedy
konsument pozostaje na tej samej krzywej obojętności, czyli nie
zmienia poziomu zadowolenia z konsumpcji).
Im większe (bardziej strome) jest nachylenie krzywej obojętności,
tym wyższą wartość przyjmuje MsS. Relacja ta pozwala zauważyć,
że nachylenie krzywych obojętności zmniejsza się w miarę
przesuwania po nich w dół, a rośnie w miarę przesuwania po nich
w górę. Problem substytucyjności konsumpcji w oparciu o istotę
marginalnej stopy substytucji wyjaśnia także prawo malejącej
marginalnej stopy substytucji.
0
Wielkość
konsumpcji
dobra Y
Y
Y
Y
X
X
X
Wielkość konsumpcji
dobra X
Prawo malejącej marginalnej stopy substytucji -
konsument zwiększając konsumpcję jest skłonny
rezygnować z coraz mniejszych ilości dobra Y w
zamian za powiększenie konsumpcji dobra X o
dodatkową jednostkę.
Rodzaje ograniczeń (warunki) jakie spotyka
konsument na
rynku:
• cena dóbr (niezależna od konsumenta),
• rozporządzalny dochód (ograniczony w stosunku do
potrzeb),
którego użyteczność krańcowa rośnie wraz z
ubytkiem.
W praktyce konsument musi w ramach określonego
dochodu dokonać wyboru pomiędzy różnymi
dobrami o zróżnicowanych cenach.
Będzie się on kierował:
• uzyskaniem najwyższej użyteczności z zestawu
(kombinacji);
• wyrównaniem użyteczności krańcowych wszystkich
nabywanych dóbr, tzn. rozdzieli dochód w taki sposób
by z jego punktu widzenia uzyskać stan
najkorzystniejszy (maksymalizować użyteczność
całkowitą).
Cenowe ograniczenie zachowań
konsumenta,
równowaga konsumenta
Uzyskiwana przy zakupie użyteczność zależy od
ceny dobra. Stąd też stan równowagi konsumenta
występuje gdy:
konsument uzyskuje maksimum zadowolenia
(użyteczności) tj. w sytuacji kiedy każde
nabywane dobro dostarcza użyteczności
krańcowej proporcjonalnej do jego ceny
(kiedy w naszym odczuciu cena na dane dobro
(wartość użytkową) jest do przyjęcia - udany
zakup),
strata dochodu na zakup (koszt, koszt
alternatywny)
jest
rekompensowana
przyrostem użyteczności wynikłej z posiadania
dodatkowych dóbr.
Ilość dobra
0
Korzyści
i koszty
Użyteczność
krańcowa
Koszt
krańcowy
Punkt (stan)
równowagi
OPTIMUM
Korzyści i koszty
Stan równowagi konsumenta występuje gdy
konsument
uzyskuje
maksimum
zadowolenia
(użyteczności) tj.:
• w sytuacji kiedy każde nabywane dobro
dostarcza
użyteczności
krańcowej proporcjonalnej do jego ceny;
• kiedy strata dochodu jest rekompensowana
przyrostem
użyteczności wynikłej z posiadania dodatkowych
dóbr;
Prawo równych użyteczności krańcowych z
wydatkowanej jednostki pieniężnej na zakup
każdego z dóbr:
- w warunkach różnicy cen dóbr X oraz Y, konsument
osiąga stan równowagi i maksymalizuje użyteczność
wtedy, gdy relacje użyteczności krańcowej każdego
dobra do jego ceny są sobie równe.
.....
Py
Uky
Px
Ukx
cena rynkowa
0
Cena i Uk dobra
2
4
6
8
10
1
2
3
4
A
B
C
E
Q
Ilość dobra
NADWYŻKA
KONSUMENTA
krzywa popytu = krzywa Uk
1
0
8
6
4
2
1 2 3 4 ILOŚĆ DOBRA
CENA JEDNOSTKI DOBRA
CENA RYNKOWA = 6
KRZYWA POPYTU = KRZYWA UŻYTECZNOŚCI KRAŃCOWEJ
A
B
C
D
E
F
Konsument osiąga równowagę w punkcie, w którym użyteczność
ostatniej kupionej jednostki dobra (według jego oceny) zrówna
się z jego ceną
NADWYŻKA KONSUMENTA
0
Ilość
dobra Y
2
4
6
8
10
1
2
3
4
Ilość dobra X
Linia budżetowa
5
DP
Px
DP
Py
Linie budżetu przy zmianie cen dóbr
Ilość
dobra
X
0
Ilość
dobra
Y
DP
Px'
DP
Px''
A
B
Ilość
dobra
X
0
Ilość
dobra
Y
DP
Py'
DP
Py''
C
D
KRZYWA DOCHÓD – KONSUMPCJA
Krzywa dochód - konsumpcja jest to
geometryczny zbiór punktów równowagi
konsumenta, dla wszystkich poziomów dochodu
konsumenta, przy założeniu niezmienności cen oraz
preferencji konsumenta.
E
E
2
E
3
E
4
Q
x
Q
y
X i Y są dobrami normalnymi
DOBRO X
DOBRO Y
Y jest dobrem normalnym
X jest dobrem podrzędnym
E
1
E
2
E
3
E
4
E
E
E
Q
x
1
2
X jest dobrem normalnym
Y jest dobrem podrzędnym
Q
Y
Ilość dobra X
0
Ilość
dobra
Y
I
1
I
2
I
3
Linia budżetowa
PUNKT OPTIMUM
Optimum konsumenta - wyznacza punkt styczności linii
budżetowej z krzywą
obojętności znajdującą się najdalej od
początku układu
współrzędnych.
jest to stan - nazywany równowagą konsumenta - przy
którym konsument nie jest zainteresowany w zamianie
osiągniętej kombinacji konsumowanych dóbr,
• jest to najlepsze z możliwych połączenie pragnień i
możliwości konsumenta
Ilość dobra X
0
Ilość
dobra
Y
I
1
I
2
I
3
Linia budżetowa
PUNKT OPTIMUM
Zmiana dochodów przesunie linię budżetu
konsumenta i przesunie punkt optymalny punkt
konsumpcji.
Zmiany cen wywołują dwa efekty:
1. substytucyjny - zastępowanie dobra droższego
tańszym,
2. dochodowy - wzrost cen powoduje zmniejszenie
się dochodu
realnego - można mniej kupić (przy nie zmienionym
poziomie
dochodów).
Ilość
dobra
X
0
Ilość
dobra
Y
DP
Px'
DP
Px
A
I
1
I
2
DP'
Px'
B
C
y
1
y
y
DP
Py
x
1
x
x
Efekt całkowity
Efekt substytucyjny
Efekt dochodowy
Efekt substytucyjny – przejście od A do B (konsumpcja dobra X zmniejsza się do x natomiast
konsumpcja dobra
Y rośnie z y do y
Efekt dochodowy
Efekt substytucyjny
Przykład
Tabela przedstawia użyteczność całkowitą, jaką pani B
uzyskuje z konsumpcji dobra X
Ilość dobra
X
1
2
3
4
5
6 7
8
U
żc(x)
12 20 25 28 30 31 3
1
29
U
żk(x)
a) Podaj w tabeli wartości użyteczności
krańcowej.
b) Narysuj wykresy U
żc(x)
i U
żk(x)
Ilość dobra
X
1
2
3
4
5
6
7
8
U
żc(x)
12
20 25 28
30
31 31 29
U
żk(x)
12
8
5
3
2
1
0
-2
Przykład
Funkcja użyteczności pana Z dana jest
wzorem:
U
żc(x,y)
= X * Y, gdzie X to konsumpcja jabłek, Y
to konsumpcja bananów. Konsument ma 40
jabłek
i 5 bananów.
a) Jaką użyteczność dają mu wszystkie kombinacje
konsumpcji jabłek i bananów leżące na krzywej
obojętności przechodzącej przez punkt (40,5)?
b) Wymień kilka kombinacji (X,Y), które przyniosą panu Z
taką samą użyteczność jak kombinacja (40,5).
c) Pan W oferuje panu Z 15 bananów, jeśli ten da mu w
zamian 25 jabłek. Czy pan Z będzie preferował nową
kombinację konsumpcji jabłek i bananów w porównaniu z
poprzednią kombinacją?
Rozwiązanie
a)
U
żc
(x,y)
= 200
b)
(X,Y) = (1,200), (50,4), (4,50),
(20,10), (10,20), (200,1)
c)
Tak - jeśli Pan Z dokona wymiany
będzie mógł konsumować 15
jabłek (X=40-25) oraz 20 bananów
(Y=5+15), co da mu zadowolenie
z konsumpcji równe 300, gdyż U
żc
(15,20)
= 15*20 =300