Róża Czacka urodziła się w 1876 roku w Białej Cerkwi

na Ukrainie jako najmłodsza córka hrabiego Feliksa

Czackiego i Zofii z Ledóchowskich. Była dziedzicznie

zagrożona utratą wzroku. Upadek z konia ostatecznie

przyspieszył całkowite kalectwo. 22 letnia ociemniała

Róża, po wielu nieudanych operacjach w kraju i za

granicą, za namową dr Gepnera decyduje się nie tylko

sama żyć godnie i aktywnie w całkiem nowej

rzeczywistości, ale także zająć się innymi, podobnie

jak ona doświadczonymi przez los. Ta decyzja miała

przesądzić nie tylko o jej przyszłości, lecz również o

losie setek, a właściwie tysięcy innych ludzi

pozbawionych wzroku.

Po dziesięciu latach intensywnych przygotowań-

studiach tyflologicznych, poznawaniu zagranicznych

ośrodków i zakładów dla niewidomych - Róża Czacka

założyła w Warszawie zarejestrowane w 1911 roku,

istniejące do dziś, Towarzystwo Opieki nad

Ociemniałymi. Skupiło ono osoby pragnące

przygotowywać niewidomych do pełnowartościowego

życia w społeczeństwie ludzi widzących, dać im

odpowiednie przygotowanie i wykształcenie

zawodowe, a przede wszystkim ukazać sens życia

poprzez akceptację swojego Krzyża i otwarcie się na

innych ludzi. W tym celu powołano do życia kilka

placówek opiekuńczo-wychowawczych i warsztatów

szkolących

.

Lata I wojny światowej, które Róża Czacka spędziła

na Wołyniu, były czasem jej przygotowań do życia

zakonnego. Po złożeniu ślubów wieczystych w III

Zakonie św. Franciszka i włożeniu habitu przybrała

imię s. Elżbiety od Ukrzyżowania Pana Jezusa. Po

powrocie do Warszawy, reorganizowała podupadłe w

czasie wojny placówki i rozpoczęła przyjmowanie

pierwszych kandydatek do nowego zgromadzenia

zakonnego Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża,

które - obok Towarzystwa Opieki nad Ociemniałym -

miało służyć niewidomym. Po 1922 roku do nowo

powstałego osiedla w Laskach pod Warszawą zaczęto

powoli przenosić placówki Towarzystwa Opieki nad

Ociemniałymi, tam też powstał Dom Macierzysty

Zgromadzenia.

Dzieło, na cześć Trójcy Przenajświętszej nazwane

TRIUNO, tworzyli wspólnie niewidomi, siostry i

współpracownicy świeccy. Z czasem nazwa "Laski"

stała się jego symbolem.    Matka Czacka dążyła do

tego, by przez właściwe wykształcenie wychować

niewidomych na samodzielnych członków

społeczeństwa, ale jej najgłębszym pragnieniem było,

aby niewidomi - tak jak ona sama - w pełni przyjmując

swoje kalectwo, stali się apostołami wśród widzących,

zwłaszcza "niewidomych na duszy", ludzi oddalonych

od Boga. Dzieło TRIUNO zyskało jeszcze szerszy zasięg

apostolski, gdy jego kierownikiem duchowym został

ks. Władysław Korniłowicz Dzięki jego duszpasterskiej

działalności Laski w okresie międzywojennym stały się

jednym z ośrodków odnowy katolicyzmu w Polsce.

W czasie II wojny światowej, w trakcie bombardowania

Warszawy Matka Elżbieta Czacka została ciężko ranna.

Mimo nadwyrężonych sił po wojnie włączyła się

aktywnie w odbudowę zniszczonych Lasek.

Od 1950 roku, na skutek pogarszającego się stanu

zdrowia, Matka Czacka nie była już w stanie

samodzielnie kierować Zgromadzeniem i Dziełem,

wspomagając je jednak swoją ofiarą i modlitwą.

Zmarła w Laskach 15 maja 1961 roku. W grudniu 1987

r. Kardynał Józef Glemp otworzył proces beatyfikacyjny

Sługi Bożej Matki Elżbiety Czackiej, którą niewidomi

pragną mieć jako swoją Patronkę i Matkę.

Tyflologia

Tyflos po grecku znaczy ślepy – niewidomy. Słowo to ma

dziś szeroki zakres znaczeniowy: niewidomy, który nigdy

nie widział, ociemniały, który pamięta świat widziany

przed utratą wzroku, inwalida wzroku dysponujący bardzo

różnie ograniczoną zdolnością odbierania i interpretowania

wrażeń wzrokowych, osoba stopniowo tracąca wzrok, lub

zszokowana nagłą utratą zdolności widzenia, osoba, która

dzięki działaniom medycznym uzyskała ograniczoną

zdolność widzenia, ale jeszcze nie potrafi z niej korzystać

i funkcjonuje bezwzrokowo, dziecko, dorosły, osoba

starsza, człowiek inteligentny lub ograniczony

funkcjonujący w określonym kręgu kulturowym... Nie

istnieje więc kategoria „niewidomy”, a tyflologia nie jest

nauką o takiej kategorii. Jest zbiorem wiadomości z wielu

dziedzin jak psychologia, medycyna, pedagogika,

socjologia, technika, zbiorem wiadomości, które mogą być

przydatne osobom niewidomym, lub tym, które mają do

czynienia z niewidomymi.

W szeregu niewidomych Matka wyodrębniła trzy

podgrupy:

• 1) Niewidomy normalnych fizycznie i duchowo

• 2)Niewidomych obciążonych dziedzicznie,

niedorozwiniętych

• 3)Niewidomych ze skrzywieniami

charakterystycznymi, którzy wprawdzie

kwalfikowaliby się do grupy pierwszej, ale z braku

odpowiedniego wychowania zaszeregować należy ich

do grupy drugiej. Gdy rehabilitacja przebiegnie

poprawnie, mogą oni przejść do grupy niewidomych

normalnych.

Oparty na działalności Róży Czackiej, powstał

Ośrodek Szkolno Wychowawczy

Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im.

Róży Czackiej w Laskach w roku szkolnym 2006/2007

oferuje dzieciom i młodzieży z wadami wzroku edukację

w następujących placówkach: 

• Dział wczesnego wspomagania rozwoju dziecka;

• Przedszkole - dla dzieci niewidomych w normie intelektualnej.

Przyjmowane są również dzieci niewidome upośledzone umysłowo w

stopniu lekkim. 

• Szkoła Podstawowa -  dla dzieci niewidomych w normie

intelektualnej;

• Szkoła Podstawowa (Specjalna) - dla dzieci upośledzonych

umysłowo w stopniu  lekkim - Filia w Rabce;

• Gimnazjum dla dzieci niewidomych w normie intelektualnej;

• Gimnazjum (Specjalne) - dla dzieci upośledzonych umysłowo w

stopniu lekkim;

• Zasadnicza Szkoła Zawodowa;

• Zasadnicza Szkoła Zawodowa (Specjalna);

• Technikum Masażu;

• Technikum;

• Liceum Ogólnokształcące;

• Szkoła Muzyczna I stopnia;

• Dział Głuchoniewidomych;

• Centrum Rehabilitacji Zawodowej.

W obecnych czasach podobało się Panu

Jezusowi spojrzeć na niewidomych i przez

szczególną łaskę powołać ich do wzięcia

udziału w wielkim dziele odkupienia.

Niedołęstwo , kalectwo, powołane jest do

pełni życia Bożego. potęga duchowa

przeciwstawiona jest sile materialnej i

brutalnej obecnego świata pogańskiego.

Niewidomy bez wiary nigdy nie będzie

pełnym człowiekiem : niewidomy wierzący

może natomiast dać całą swoją miarę , w

której wypowie się to , co najważniejsze i

najwyższe w duszy ludzkiej.

Przez włączenie swej ofiary w życie świata

widzącego niewidomi uzyskali bezpośredni

cel swojej ofiary i uniknęli niebezpieczeństwa

oderwania od życia i zacieśnienia w

wąskich ramach instytucji specjalnej.

Apostolstwo widzących zyskało podłoże

miłosierdzia i ofiary , które wydaje się być w

obecnych czasach najodpowiedniejszym ,

najbardziej przekonywującym argumentem

za głoszona Prawdą Bożą.

Matka uważała, należy się trzymać

obiektywnych zasad w wychowywaniu nie

wpływać osobistym urokiem, czy innymi

subiektywnymi wartościami. Odwrotnie

podejście Matka oceniła jako

krótkowzroczność, jako wdzieranie się do

duszy "kuchennymi schodami" Matka nie

przeoczała jednak oddziaływania przykładu,

lecz przeznaczała mu miejsce drugorzędne.

Matka żądała zgodności postępowania

wychowawców wobec niewidomych gdyż ich

stosunek do dzieci ma być wychowaniem,

psychoterapia , a nie rywalizacją postaw i

poglądów.

Życzyła sobie świadomego

włączenia się wychowanków

w proces formacyjny. Mogli

oni zawsze wypowiedzieć się

w dotyczących ich sprawach

i liczyć, że ich słuszne głosy

zostaną uwzględnione.

Musieli jednak widzieć, w

prawdzie swoje właściwe

miejsce w procesie

wychowawczym, a co z tego

wynika- uznać obowiązek

karności i posłuszeństwa