Choroby zawodowe

lek. med. Elżbieta Szymańska

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 207.
§ 1. Pracodawca ponosi odpowiedzialność za

stan bezpieczeństwa i higieny pracy w

zakładzie pracy. (…).
§ 2. Pracodawca jest obowiązany chronić

zdrowie i życie pracowników przez

zapewnienie bezpiecznych i higienicznych

warunków pracy przy odpowiednim

wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

W szczególności pracodawca jest obowiązany:



1) organizować pracę w sposób zapewniający

bezpieczne i higieniczne warunki pracy,

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 207 cd
2) zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy

przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny

pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień

w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie

tych poleceń,
3)reagować na potrzeby w zakresie

zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy

oraz dostosowywać środki podejmowane w celu

doskonalenia istniejącego poziomu ochrony

zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę

zmieniające się warunki wykonywania pracy.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 227

§1. Pracodawca jest obowiązany stosować

środki zapobiegające chorobom

zawodowym i innym chorobom związanym

z wykonywaną pracą, w szczególności:
1)utrzymywać w stanie stałej sprawności

urządzenia ograniczające lub eliminujące

szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska

pracy oraz urządzenia służące do pomiarów

tych czynników,

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 227
§1. Pracodawca jest obowiązany stosować środki

zapobiegające chorobom

zawodowym i innym

chorobom związanym

z wykonywaną pracą, w szczególności:

2) przeprowadzać, na swój koszt, badania

i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia,

rejestrować i przechowywać wyniki tych badań i

pomiarów oraz

udostępniać je pracownikom.

Profilaktyczna ochrona zdrowia

pracowników

 wpływ czynników szkodliwych i uciążliwych na

organizm człowieka przez lata pracy może
spowodować zmiany chorobowe u pracownika (z
powstaniem choroby zawodowej włącznie), jak
również może spowodować obniżenie wydajności
pracy

 wczesne wykrycie tych zmian i podjęcie

odpowiednich środków profilaktycznych powinno
zapobiec pogorszeniu stanu zdrowia pracownika

 w tym celu stosuje się profilaktyczne badania

lekarskie

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 229

§ 1. Wstępnym badaniom lekarskim podlegają:
1) osoby przyjmowane do pracy,
2) pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska

pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na

których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki

uciążliwe.
Badaniom wstępnym nie podlegają jednak osoby przyjmowane

ponownie do pracy u danego pracodawcy na to samo

stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach

pracy, na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej

bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej

umowy o pracę z tym pracodawcą.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 229

§ 2. Pracownik podlega okresowym badaniom

lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy

trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej

chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym

badaniom lekarskim

w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy

na dotychczasowym stanowisku.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 229

§ 3. Okresowe i kontrolne badania lekarskie przeprowadza

się w miarę możliwości w godzinach pracy. Za czas

niewykonywania pracy w związku

z przeprowadzanymi badaniami pracownik zachowuje

prawo do wynagrodzenia, a w razie przejazdu na te

badania do innej miejscowości przysługują mu należności

na pokrycie kosztów przejazdu według zasad

obowiązujących przy podróżach służbowych.

§ 4. Pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika

bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego

brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 229

§ 5. Pracodawca zatrudniający pracowników

w warunkach narażenia na działanie substancji

i czynników rakotwórczych lub pyłów zwłókniających jest

obowiązany zapewnić tym pracownikom okresowe

badania lekarskie także:
1) po zaprzestaniu pracy w kontakcie z tymi

substancjami, czynnikami lub pyłami,
2) po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli zainteresowana

osoba zgłosi wniosek o objęcie takimi badaniami.
§ 6. Badania, o których mowa w § 1,2 i 5 są

przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca

ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki

zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na

warunki pracy.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 229

§ 7. Pracodawca jest obowiązany przechowywać orzeczenia wydane

na podstawie badań lekarskich, o których mowa w § 1,2 i 5.

§ 8. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem

Pracy i Polityki Socjalnej określi w drodze rozporządzenia
1) tryb i zakres badań lekarskich, o których mowa w §1, 2 i 5, oraz

częstotliwość badań okresowych, a także sposób dokumentowania

i kontroli badań lekarskich,
2) tryb wydawania i przechowywania orzeczeń lekarskich do celów

przewidzianych w Kodeksie pracy i w przepisach wydanych na jego

podstawie,
3) zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w § 6

zdanie drugie,
4) dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać

lekarze przeprowadzający badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, oraz

sprawujący profilaktyczną opiekę zdrowotna, o której mowa

w § 6 zdanie drugie.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 211

Przestrzeganie przepisów i zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy jest
podstawowym obowiązkiem pracownika.
W szczególności pracownik jest obowiązany:
(…)

5) poddawać się wstępnym, okresowym

i kontrolnym oraz innym zaleconym
badaniom lekarskim i stosować się do
wskazań lekarskich.

 przeprowadzanie profilaktycznych badań

pracowników - badania wstępne, okresowe,
kontrolne

 w razie wystąpienia przypadku choroby

zawodowej - wykonanie u pracowników
zatrudnionych na stanowiskach pracy
stwarzających podobne zagrożenie badań
celowanych lub testów ekspozycyjnych
ukierunkowanych na wczesną diagnostykę
ewentualnych zmian chorobowych

 monitorowanie stanu zdrowia pracowników

zaliczonych do grup szczególnego ryzyka (np.
młodociani)

Rola i zadania lekarza sprawującego opiekę

zdrowotną nad pracownikami

Profilaktyczna ochrona zdrowia

pracowników

Tryb, zakres i częstotliwość badań lekarskich w
ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej nad
pracownikami ustalony jest w rozporządzeniu:

Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej

z dnia 30 maja 1996 w sprawie przeprowadzania

badań lekarskich pracowników, zakresu

profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami

oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów

przewidzianych w kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69 poz.

332 ze zmianami)

Rozporządzenie określa



zakres wstępnych, okresowych i kontrolnych badań

lekarskich pracowników, tryb ich przeprowadzania oraz

sposób dokumentowania i kontroli tych badań,



częstotliwość wykonywania badań okresowych,



zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej nad

pracownikami, o której mowa w art.229 § 6 zdanie

drugie Kodeksu pracy, niezbędnej z uwagi na warunki

pracy,



tryb wydawania i przechowywania orzeczeń lekarskich,



dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni

spełniać lekarze przeprowadzający badania

profilaktyczne oraz sprawujący profilaktyczną opiekę

zdrowotną nad pracownikami,

Profilaktyczna ochrona zdrowia

pracowników

 pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika, który

nie przedstawił aktualnego orzeczenia lekarskiego o braku
przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku

 dotyczy to badań wstępnych, okresowych i kontrolnych

 wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie

przeprowadza się na koszt pracodawcy (art.229 § 6 Kodeksu
Pracy)

 pracodawca ponosi także inne koszty profilaktycznej opieki

zdrowotnej, niezbędnej z uwagi na warunki pracy

Badanie profilaktyczne przeprowadza się na podstawie

skierowania wydanego przez pracodawcę.
Skierowanie powinno zawierać:



określenie rodzaju badania profilaktycznego, jakie ma być

wykonane,



w przypadku osób przyjmowanych do pracy lub

pracowników przenoszonych na inne stanowiska pracy-

określenie stanowiska pracy, na którym osoba ta ma być

zatrudniona,



w przypadku pracowników- określenie stanowiska pracy,

na którym pracownik jest zatrudniony,



informacje o występowaniu na stanowisku lub

stanowiskach pracy czynników szkodliwych dla zdrowia lub

warunków uciążliwych oraz aktualne wyniki badań

i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia,

wykonanych na tych stanowiskach.

Podstawa orzeczenia lekarskiego



Lekarz orzeka na podstawie wyników przeprowadzonego

badania lekarskiego oraz oceny zagrożeń dla zdrowia i

życia pracownika, występujących na stanowisku pracy.



Oceny zagrożeń zawodowych lekarz dokonuje na

podstawie przekazywanej przez pracodawcę informacji

o występowaniu czynników szkodliwych lub warunków

uciążliwych, w tym również aktualnych wyników badań

i pomiarów czynników szkodliwych występujących na

stanowisku pracy.



Lekarz przeprowadzający badanie profilaktyczne

dokonuje w dokumentacji medycznej pracownika opisu

badania oraz wpisu treści orzeczenia.



Orzeczenia lekarskie są wydawane w formie

zaświadczeń, które lekarz przekazuje pracownikowi

i pracodawcy.

Badanie profilaktyczne

Badanie profilaktyczne kończy się
orzeczeniem lekarskim stwierdzającym:



brak przeciwwskazań zdrowotnych do
pracy na określonym stanowisku pracy

lub



przeciwwskazania zdrowotne do pracy na
określonym stanowisku pracy.

Ponowne badanie



Pracownik lub pracodawca, który nie zgada się

z treścią wydanego zaświadczenia może wystąpić

w ciągu 7 dni od dnia wydania zaświadczenia, za

pośrednictwem lekarza, który wydał to zaświadczenie

z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania.



Badanie, o którym mowa przeprowadza się w

wojewódzkim ośrodku medycyny pracy, a jeżeli

kwestionowane zaświadczenie zostało wydane przez

lekarza zatrudnionego w wojewódzkim ośrodku

medycyny pracy- w najbliższej jednostce badawczo-

rozwojowej w dziedzinie medycyny pracy.



Badanie, o którym mowa powinno być przeprowadzone

w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku; ustalone

na jego podstawie orzeczenie jest ostateczne.

Zakres i częstotliwość badań

profilaktycznych

1.

Zakres i częstotliwość badań profilaktycznych

określają wskazówki metodyczne w sprawie

przeprowadzania badań profilaktycznych

pracowników, stanowiące załącznik do

rozporządzenia,

2.

Lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne

może poszerzyć jego zakres o dodatkowe

specjalistyczne badania konsultacyjne oraz badania

dodatkowe,

a także wyznaczyć krótszy termin następnego

badania, niż to określono we wskazówkach

metodycznych, jeżeli stwierdzi, że jest to niezbędne

dla prawidłowej oceny stanu zdrowia osoby

przyjmowanej do pracy lub pracownika,

Zakres i częstotliwość badań

profilaktycznych

3.

Specjalistyczne badania konsultacyjne oraz
badania dodatkowe, o których mowa w ust. 2,
stanowią część badania profilaktycznego.

4.

Lekarz przeprowadzający badanie profilaktyczne
powinien korzystać z zaleceń dotyczących
postępowania lekarskiego w stosunku do
pracowników poddanych określonych narażeniom,
upowszechnianych przez jednostki badawczo-
rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy.

5.

Badania profilaktyczne kończą się orzeczeniem
lekarskim.

Przeprowadzenie badań lekarskich poza terminami

wynikającymi z częstotliwości wykonywania badań

okresowych i orzekanie o możliwości wykonywania

dotychczasowej pracy;



skierowanie na przeprowadzenie badania wydaje

pracodawca po zgłoszeniu przez pracownika

niemożności wykonywania pracy,



w razie wystąpienia przypadku choroby

zawodowej – wykonywanie u pracowników,

zatrudnionych na stanowiskach pracy

stwarzających podobne zagrożenie, badań

celowanych lub testów ekspozycyjnych,

ukierunkowanych na wczesna diagnostykę

ewentualnych zmian chorobowych u tych

pracowników,

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 230

§

1.

W razie stwierdzenia u pracownika

objawów wskazujących na powstawanie

choroby zawodowej, pracodawca jest

obowiązany, na podstawie orzeczenia

lekarskiego, w terminie i na czas

określony w tym orzeczeniu, przenieść

pracownika do innej pracy nie

narażającej go na działanie czynnika,

który wywołał te objawy

.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art.230

§ 2.Jeżeli przeniesienie do innej pracy

powoduje obniżenie

wynagrodzenia,

pracownikowi

przysługuje dodatek
wyrównawczy przez okres nie
przekraczający 6 miesięcy.

Przeniesienie pracownika

Obowiązek pracodawcy przeniesienia
pracownika do innej pracy powstaje
tylko w przypadku, gdy orzeczenie
lekarskie zostało wydane przez
lekarza sprawującego opiekę nad
pracownikami danego zakładu.

Przeniesienie pracownika

Ustawodawca nie uregulował sytuacji, gdy

pracodawca nie ma możliwości przeniesienia

pracownika do pracy, przy której nie byłby on

narażony na działanie czynnika szkodliwego dla

zdrowia, z uwagi na niewykonywanie innych prac u

tego pracodawcy.
W takiej sytuacji pracodawca może skorzystać

z prawa wypowiedzenia umowy o pracę na

podstawie przepisów o rozwiązaniu stosunku pracy.

Na okres wypowiedzenia ma jednak obowiązek

odsunąć pracownika od wykonywanej pracy i

wypłacać mu dodatek wyrównawczy, równy

wysokością utraconemu wynagrodzeniu.

Zapobieganie chorobom zawodowym



Osoby z podejrzeniem choroby zawodowej
powinny być zakwalifikowane do grupy
czynnego poradnictwa.



Osoby te są objęte szczególnym nadzorem
medycznym polegającym na zwiększeniu
częstotliwości badań okresowych,
umożliwiających bardziej wnikliwą ocenę
dynamiki zmian chorobowych w zależności
od podjętych działań zapobiegawczych
i zastosowanego leczenia.

Zapobieganie chorobom zawodowym

W momencie kiedy objawy wskazujące na

podejrzenie choroby zawodowej ulegną

ustąpieniu, wówczas można zaryzykować

przywrócenie pracownika na poprzednie

stanowisko pracy, ale należy go poddać bardzo

częstej kontroli lekarskiej, ponieważ po krótkim

okresie czasu objawy chorobowe mogą się

ponownie ujawnić i może to oznaczać szczególną

wrażliwość na działanie zawodowych czynników

szkodliwych

i warunkować potrzebę przerwania narażenia na

stałe.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 231

Pracodawca, na podstawie orzeczenia

lekarskiego, przenosi do odpowiedniej pracy

pracownika, który stał się niezdolny do

wykonywania dotychczasowej pracy wskutek

wypadku przy pracy lub choroby zawodowej

i nie został uznany za niezdolnego do pracy

w rozumieniu przepisów o emeryturach i

rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Przepis art. 230 § 2 stosuje się odpowiednio.

Przeniesienie pracownika

Art. 231 jest konsekwencją art. 230.
Jeżeli pracodawca ma obowiązek przenieść
pracownika do innej pracy w razie
powstawania objawów choroby
zawodowej, to tym bardziej musi mieć taki
obowiązek, gdy nastąpił już uszczerbek na
zdrowiu pracownika wskutek choroby
zawodowej lub wypadku przy pracy
i pracownik stał się niezdolny do
wykonywania dotychczasowej pracy.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 235

§

1

.

Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie

zgłosić właściwemu państwowemu

inspektorowi sanitarnemu i właściwemu

okręgowemu inspektorowi pracy każdy

przypadek podejrzenia choroby zawodowej.

§ 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1,

dotyczy także lekarza podmiotu właściwego

do rozpoznania choroby zawodowej, o

którym mowa w przepisach wydanych na

podstawie art. 237 § 1 pkt. 6.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 235

§ 2¹. W każdym przypadku podejrzenia choroby

zawodowej:

1) lekarz,
2) lekarz dentysta, który podczas wykonywania

zawodu powziął takie podejrzenie u pacjenta

- kieruje na badania w celu wydania orzeczenia

o rozpoznaniu choroby zawodowej albo

o braku podstaw do jej rozpoznania

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 235

§ 2² Zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej

może również dokonać pracownik lub były

pracownik, który podejrzewa,

że występujące u niego objawy mogą

wskazywać na taką chorobę, przy czym

pracownik aktualnie zatrudniony zgłasza

podejrzenie za pośrednictwem lekarza

sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę

zdrowotną.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art.235

§ 3. W razie rozpoznania u pracownika choroby

zawodowej, pracodawca jest obowiązany:

1) ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej

oraz

charakter i rozmiar zagrożenia tą chorobą,

działając w porozumieniu z właściwym państwowym

inspektorem sanitarnym,
2) przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników

powodujących powstanie choroby zawodowej

i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze,
3) zapewnić realizację zaleceń lekarskich.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art.235

§ 4. Pracodawca jest obowiązany prowadzić

rejestr obejmujący przypadki stwierdzonych

chorób zawodowych i podejrzeń o takie

choroby.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art.235

§ 5.Pracodawca przesyła zawiadomienie o

skutkach choroby zawodowej do instytutu

medycyny pracy wskazanego w

przepisach wydanych na podstawie art.

237 § 1¹ oraz do właściwego państwowego

inspektora sanitarnego.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art.235¹

Za chorobę zawodową uważa się chorobę,

wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli

w wyniku oceny warunków pracy, można

stwierdzić bezspornie lub z wysokim

prawdopodobieństwem,

że została ona spowodowana działaniem

czynników szkodliwych dla zdrowia występujących

w środowisku pracy albo w związku ze sposobem

wykonywania pracy, zwanych „narażeniem

zawodowym”.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 235²

Rozpoznanie choroby zawodowej u

pracownika lub byłego pracownika może

nastąpić w okresie jego zatrudnienia w

narażeniu zawodowym albo po zakończeniu

pracy w takim narażeniu, pod warunkiem

wystąpienia udokumentowanych objawów

chorobowych w okresie ustalonym

w wykazie chorób zawodowych.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 236
Pracodawca jest obowiązany
systematycznie analizować przyczyny
wypadków przy pracy, chorób
zawodowych i innych chorób związanych
z warunkami środowiska pracy i na
podstawie wyników tych analiz stosować
właściwe środki zapobiegawcze.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 237

§

1

.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposób i tryb postępowania przy ustalaniu
okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposób
ich dokumentowania, a także zakres

informacji

zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy,
2) skład zespołu powypadkowego,
3) wykaz chorób zawodowych,
4) okres, w którym wystąpienie udokumentowanych
objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby
zawodowej pomimo wcześniejszego

zakończenia pracy

w narażeniu zawodowym,

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 237

§

1

.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

5) sposób i tryb postępowania dotyczący zgłaszania
podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób
zawodowych
6) podmioty właściwe w sprawie rozpoznawania

chorób

zawodowych
- uwzględniając aktualną wiedzę w zakresie patogenezy i
epidemiologii chorób powodowanych przez czynniki
szkodliwe dla człowieka występujące w środowisku pracy
oraz kierując się koniecznością zapobiegania
występowaniu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 237

§ 1¹ Rada Ministrów wskaże w drodze

rozporządzenia instytut medycyny pracy, do
którego pracodawca

przesyła

zawiadomienie
o skutkach choroby

zawodowej oraz

termin,
w którym ma ono być przesłane, mając na
uwadze specjalizację instytutu oraz
prowadzonych w nim badań.

Kodeks pracy

Kodeks pracy

Art. 237

§ 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi,
w drodze rozporządzenia:
1) sposób dokumentowania chorób zawodowych
i skutków tych chorób, a także prowadzenia rejestrów chorób
zawodowych, uwzględniając
w szczególności wzory dokumentów stosowanych
w postępowaniu dotyczącym tych chorób oraz dane objęte
rejestrem,
2) wytyczne diagnostyczno-orzecznicze i kryteria
rozpoznawania chorób zawodowych, uwzględniając
w szczególności rodzaj choroby oraz czynniki szkodliwe
i uciążliwe wywołujące te choroby.

Nie zostało dotychczas wydane
rozporządzenie określające wytyczne
diagnostyczno-orzecznicze i kryteria
rozpoznawania chorób zawodowych
do wydania którego podstawę
stanowi art. 237 § 4 pkt 2. Kodeksu
pracy.

Kodeks pracy

Art. 237¹
§ 1. Pracownikowi, który uległ
wypadkowi przy pracy lub zachorował
na chorobę zawodową określoną w
wykazie, o którym mowa w art.237 § 1
pkt. 2, przysługują świadczenia z
ubezpieczenia społecznego, określone
w odrębnych przepisach.

Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy

lub zachorował na chorobę zawodową oraz

członkom rodziny pracownika zmarłego wskutek

wypadku przy pracy lub choroby zawodowej

przysługują świadczenia z wypadkowego

ubezpieczenia społecznego. Rodzaje

przysługujących świadczeń, warunki nabycia praw

do poszczególnych rodzajów świadczeń oraz

wysokość każdego ze świadczeń określa ustawa z

dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu

społecznym z tytułu wypadków przy pracy i

chorób zawodowych
( Dz.U. Nr 199,poz. 1673 z późn, zm.)

Kodeks pracy

Art. 226
Pracodawca:
1) ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe
związane z wykonywaną pracą oraz stosuje
niezbędne środki profilaktyczne
zmniejszające ryzyko,
2) informuje pracowników o ryzyku
zawodowym, które wiąże się z wykonywaną
pracą, oraz
o zasadach ochrony przed zagrożeniami.

Ocena ryzyka



proces analizowania ryzyka
i wyznaczania dopuszczalności ryzyka,



wydawanie opinii o ryzyku obejmujące:

1.

analizę ryzyka,

2.

wartościowanie ryzyka,

3.

decyzję o akceptacji ryzyka lub
działaniach w celu zmniejszenia
(redukcji) ryzyka.

Obowiązki pracodawcy w zakresie

zapobiegania chorobom zawodowym

i innym chorobom związanym z wykonywaną

pracą



ustalenia stopnia szkodliwości dla zdrowia pracowników

stosowanych w ramach działalności materiałów i

procesów technologicznych oraz podejmowania

odpowiednich środków profilaktycznych (art.220 KP)



przeprowadzania badań i pomiarów czynników

szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy,

umożliwiających identyfikację zagrożeń pod względem

ilościowym i jakościowym (art.227 KP)



prowadzenia na bieżąco, na podstawie wyników tych

pomiarów, rejestrów czynników szkodliwych dla zdrowia,

występujących na stanowiskach pracy
(art.227 KP)



przeprowadzania badań lekarskich- wstępnych,

okresowych i kontrolnych dla pracowników (art.229 KP)

Obowiązki pracodawcy w zakresie

zapobiegania chorobom zawodowym

i innym chorobom związanym z wykonywaną

pracą



informowania pracowników oraz umieszczania
aktualnych wyników badań i pomiarów na
odpowiednim stanowisku pracy,



w przypadku likwidacji zakładu pracy,
pracodawca przekazuje rejestr oraz kartę badań i
pomiarów właściwemu państwowemu
powiatowemu inspektorowi sanitarnemu

Środki ochrony indywidualnej

Pracodawca powinien stworzyć możliwie

najbezpieczniejsze warunki pracy poprzez:



eliminację czynników szkodliwych,



izolację stref niebezpiecznych,



stosowanie ochron zbiorowych.
W przypadku, gdy ww. przedsięwzięcia nie przyniosą

pożądanych efektów - nie będą wystarczająco

skuteczne-pracowników wyposaża się w ochrony

osobiste.

Środki ochrony indywidualnej stanowią końcowy

element systemu ochrony przed zagrożeniami

Kodeks pracy

Art. 237

6

§ 1.Pracodawca jest obowiązany dostarczyć

pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony

indywidualnej zabezpieczające przed działaniem

niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia

czynników występujących w środowisku pracy oraz

informować go o sposobach posługiwania się tymi

środkami.
§ 3. Pracodawca jest obowiązany dostarczać

pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które

spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności

określone w odrębnych przepisach.

Kodeks pracy

Art. 211

Przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa

i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem

pracownika.
W szczególności pracownik jest obowiązany:
(…)
4) stosować środki ochrony zbiorowej,

a także używać przydzielonych środków ochrony

indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego,

zgodnie z ich przeznaczeniem,

Kodeks pracy

Art. 237

9

§ 1. Pracodawca nie może dopuścić pracownika

do pracy bez środków ochrony indywidualnej

oraz odzieży i obuwia roboczego,

przewidzianych do stosowania na danym

stanowisku pracy.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić,

aby stosowane środki ochrony indywidualnej

oraz odzież i obuwie robocze posiadały

właściwości ochronne i użytkowe, oraz

zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację,

naprawę, odpylanie i odkażanie.

Obowiązki pracodawcy w ramach

działalności profilaktycznej



zapewnić spełnienie wymagań bhp i ergonomii
w projektowaniu stanowisk pracy,



analizować organizację i sposób wykonywania pracy,



eliminować czynniki szkodliwe w środowisku pracy
poprzez automatyzację i hermetyzację procesów
produkcyjnych,



wyposażać stanowiska pracy w urządzenia i narzędzia
odpowiednie do rodzaju i sposobu wykonywania prac,



informować pracowników o ryzyku zawodowym,



zapewniać pracownikom odpowiednie warunki
higieniczno-sanitarne.

Rozporządzenie Rady Ministrów

z dnia 30 czerwca 2009r.

w sprawie chorób zawodowych.

(Dz. U. nr 105 poz. 869)

Rozporządzenie Rady Ministrów

z dnia 30 czerwca 2009 r.

§ 1. 1 Rozporządzenie określa:

1) wykaz chorób zawodowych;
2) okres, w których wystąpienie udokumentowanych

objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania

choroby zawodowej pomimo wcześniejszego

zakończenia pracy w narażeniu zawodowym;

3) sposób tryb postępowania dotyczący zgłaszania

podejrzenia, rozpoznania i stwierdzania chorób

zawodowych;

4) podmioty właściwe w sprawie rozpoznawania

chorób zawodowych.

§ 11. Rozporządzenia Rady Ministrów

z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie

chorób zawodowych

§ 11.1 Z zastrzeżeniem ust.2, do postępowań w sprawie
zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzenia
chorób zawodowych, wszczętych i niezakończonych przed
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia,
stosuje się przepisy tego rozporządzenia, z tym że
czynności dokonane w toku wszczętych postępowań
pozostają skuteczne.
2. Postępowania w sprawie zgłaszania podejrzenia,
rozpoznania i stwierdzania chorób zawodowych, wszczęte

i niezakończone przed dniem 3 września 2002 r. są
prowadzone na podstawie przepisów obowiązujących
w dniu ich wszczęcia.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia

z dnia 1 sierpnia 2002 r. w sprawie
sposobu dokumentowania chorób
zawodowych i skutków tych chorób

(Dz. U. 132 z dnia 19 sierpnia 2002 r.
poz.1121)



Nie mogą być uznane za choroby

zawodowe choroby występujące z dużą

częstością w populacji ogólnej ( np.

tzw. choroby cywilizacyjne ), których

przebieg może być modyfikowany

przez warunki pracy, lecz wpływ tych

warunków na powstawanie chorób jest

niewielki lub wręcz hipotetyczny, a

czynnikami dominującymi są przyczyny

pozazawodowe.

Etapy postępowania w sprawie

choroby zawodowej

1.

Zgłoszenie podejrzenia choroby
zawodowej

2.

Rozpoznanie choroby zawodowej

3.

Stwierdzenie choroby zawodowej-
wydanie decyzji w sprawie choroby
zawodowej

Tryb postępowania w chorobach zawodowych rozpoczyna
wpłynięcie podejrzenia choroby zawodowej do Państwowego
Powiatowego Inspektora Sanitarnego

Podejrzenie może zgłosić:

były pracownik( zał. 1) PPIS ( zał. 3)JED. ORZECZ.

pracodawca ( zał. 1) PPIS ( zał. 3) JED. ORZECZ.

pracownik poprzez lekarza ( zał. 2) JED. ORZECZ.

lekarz (zał. 2) JEDNOSTKA ORZECZNICZA

lekarz stomatolog ( zał. 2)JEDNOSTKA ORZECZNICZA

Podejrzenie choroby zawodowej zgłaszane

przez pracownika lub byłego pracownika

Podejrzenie choroby zawodowej zgłaszane

przez lekarza

Właściwość PPIS do prowadzenia

postępowania w sprawie choroby

zawodowej



podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się

właściwemu państwowemu inspektorowi

sanitarnemu i właściwemu okręgowemu

inspektorowi pracy.



właściwość ustala się według miejsca, w

którym praca jest lub była wykonywana

przez pracownika lub według krajowej

siedziby pracodawcy jeżeli dokumentacja

dotycząca narażenia zawodowego jest

gromadzona w tej siedzibie.

Skierowanie na badanie przez PPIS



PPIS, który otrzymał zgłoszenie podejrzenia
choroby zawodowej kieruje pracownika,
którego dotyczy podejrzenie, na badania w
celu rozpoznania choroby zawodowej,



PPIS powiadamia o tym pracodawcę i
jednostkę podstawową służby medycyny
pracy sprawującą profilaktyczną opiekę
zdrowotną nad pracownikiem, z którą
pracodawca zawarł umowę w trybie
określonym odrębnymi przepisami

Zgłaszanie podejrzenia choroby zawodowej

o ostrym przebiegu

Postępowanie

administracyjne



Postępowanie administracyjne w sprawach chorób zawodowych

jest dwuinstancyjne (PPIS i PWIS).



Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny- pierwsza instancja:



wszczyna na podstawie art. 61 kpa postępowanie

administracyjne,



kieruje pracownika do jednostki orzeczniczej I stopnia,



przeprowadza ocenę narażenia zawodowego.



Ocena narażenia zawodowego przeprowadzana jest w celu

ustalenia związku przyczynowo-skutkowego między ekspozycją

zawodową pracownika na czynniki szkodliwe bądź uciążliwe

występujące na stanowisku pracy, a stwierdzanymi u niego

skutkami zdrowotnymi.



Po uzyskaniu orzeczenia lekarskiego z uprawnionej jednostki

orzeczniczej Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny wydaje

stosowną decyzję.

Narażenie zawodowe (1)

Przy ocenie narażenia zawodowego uwzględnia się:



czynniki chemiczne i fizyczne – rodzaj czynnika,
wartość stężeń lub natężeń i średni czas narażenia
zawodowego;



czynniki biologiczne - rodzaj czynnika, ustalenie
kontaktu, okresu utajenia oraz stwierdzenie mechanizmu
działania lub drogi szerzenia się czynnika, bez
konieczności określenia stężenia tego czynnika;



czynniki o działaniu uczulającym (alergeny) - rodzaj
czynnika i stwierdzenie kontaktu z tym czynnikiem
w czasie pracy, jeżeli występował on w środowisku pracy,
surowcach, półproduktach lub gotowych wyrobach, bez
konieczności określania stężenia tego czynnika

Narażenie zawodowe (2)

Przy ocenie narażenia zawodowego uwzględnia
się:



czynniki o działaniu rakotwórczym – substancje
i preparaty chemiczne zakwalifikowane do kategorii 1
na podstawie przepisów o substancjach i preparatach
chemicznych, czynniki i procesy technologiczne
o działaniu rakotwórczym oraz pierwotną lokalizację
nowotworu i okres latencji;



sposób wykonywania pracy – określenie stopnia
obciążenia wysiłkiem fizycznym oraz chronometraż
czynności, które mogą powodować nadmierne
obciążenie odpowiednich narządów lub układów
organizmu ludzkiego.

Narażenie zawodowe

Ocenę narażenia zawodowego przeprowadza:



w związku, z podejrzeniem choroby zawodowej -

lekarz, który sprawuje profilaktyczną opiekę

zdrowotną nad pracownikiem, którego dotyczy

podejrzenie;



w toku ustalania rozpoznania choroby zawodowej-

lekarz zatrudniony w jednostce orzeczniczej;



w toku podejmowania decyzji o stwierdzeniu choroby

zawodowej lub decyzji o braku postaw do

stwierdzenia choroby zawodowej- właściwy

państwowy powiatowy inspektor sanitarny

Szkodliwe czynniki biologiczne

Kryteria oceny narażenia zawodowego na czynniki

biologiczne:



wykrycie czynnika w środowisku pracy i określenie

wielkości ekspozycji



bezpośrednie stwierdzenie obecności czynnika

biologicznego w organizmie pracownika (posiew

materiału)



pośrednie wykrycie kontaktu z czynnikiem

biologicznym- stwierdzenie dodatniej reakcji

immunologicznej
u pracownika na antygen danego czynnika

biologicznego dla ustalenia czynnika wywołującego

chorobę zakaźną lub alergiczną

Rozporządzenie Ministra Zdrowia

z dnia 1 grudnia 2004 r.

w sprawie substancji,

preparatów, czynników lub

procesów technologicznych o

działaniu rakotwórczym lub

mutagennym

w środowisku pracy

(

Dz. U. nr 280, poz. 2771 z 2004 r.

z późniejszymi zmianami)

Narażenie zawodowe



Ocena narażenia zawodowego jest

przeprowadzana w oparciu o:



informacje udostępnione przez zakład

pracy: zajmowane stanowiska, wykonywane

czynności, wyniki pomiarów czynników

szkodliwych na stanowisku pracy,



dokumentację archiwalną w przypadku

likwidacji zakładu pracy, w którym

zatrudniony był pracownik,

Narażenie zawodowe



ocena narażenia na zawodowe czynniki
szkodliwe, występujące w środowisku pracy,
nie może się ograniczać tylko do aktualnych
pomiarów, ale musi uwzględniać wielkość
ekspozycji w całym okresie zatrudnienia.



przy ocenie ekspozycji na czynniki o
działaniu alergizującym nie jest wymagane
dokonywanie pomiarów ich stężeń, ale
niezbędne jest udowodnienie, że czynniki
takie występowały
w środowisku pracy i pracownik stykał się z
nimi bezpośrednio.

Ocena narażenia zawodowego

Podstawowym kryterium umożliwiającym

ocenę narażenia zawodowego i ryzyka dla

zdrowia pracownika związanego z

obecnością fizycznych i chemicznych

czynników szkodliwych na stanowisku

pracy są wartości najwyższych

dopuszczalnych stężeń i natężeń tych

czynników w środowisku pracy.

Jednostki orzecznicze I stopnia



poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków

medycyny pracy;



kliniki i poradnie chorób zawodowych uniwersytetów

medycznych (akademii medycznych);



poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny

pracy albo przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu

wojewódzkiego –

w zakresie chorób zawodowych zakaźnych

i pasożytniczych;



jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej,

w których nastąpiła hospitalizacja-

w zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników

hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów

choroby.

Jednostka orzecznicza I stopnia

Tu kierowane są wszystkie przypadki
podejrzeń chorób zawodowych w
celu wydania orzeczenia lekarskiego
o rozpoznaniu lub braku podstaw do
rozpoznania choroby zawodowej.

Pracownik lub były pracownik, badany
w jednostce orzeczniczej I stopnia,
który nie zgadza się z treścią
orzeczenia lekarskiego, może w
terminie 14 dni od dnia otrzymania
orzeczenia lekarskiego wystąpić z
wnioskiem o przeprowadzenie
ponownego badania przez jednostkę
orzeczniczą II stopnia.

Jednostki orzecznicze II stopnia

Jednostkami orzeczniczymi II stopnia od

orzeczeń wydanych przez lekarzy

zatrudnionych w jednostkach

orzeczniczych I stopnia są jednostki

badawczo-rozwojowe w dziedzinie

medycyny pracy.

Orzekanie w sprawach chorób

zawodowych

P a ń s t w o w y

P o w i a t o w y I n s p e k t o r

S a n i t a r n y

z a i n t e r e s o w a n y

p r a c o w n i k

o r z e c z e n i e l e k a r s k i e

w s p r a w i e c h o r o b y z a w o d o w e j

w I I i n s t a n c j i

o s t a t e c z n e

j e d n o s t k a o r z e c z n i c z a I I s t .

p r z e p r o w a d z a b a d a n i e

p r a c o w n i k a

j e d n o s t k a o r z e c z n i c z a I s t .

k i e r u j e z a i n t e r e s o w a n e g o

d o j e d n o s t k i o r z e c z n i c z e j I I s t .

w n i o s e k o p r z e p r o w a d z e n i e p o n o w n e g o

b a d a n i a , w p l a c ó w c e o r z e c z n i c z e j

I I s t o p n i a

z a i n t e r e s o w a n y p r a c o w n i k

P a ń s t w o w y P o w i a t o w y

I n s p e k t o r S a n i t a r n y

o r z e c z e n i e l e k a r s k i e

w s p r a w i e c h o r o b y z a w o d o w e j

w I i n s t a n c j i

j e d n o s t k a o r z e c z n i c z a I s t o p n i a

p r z e p r o w a d z a b a d a n i e

p r a c o w n i k a

Lekarz orzekający o rozpoznaniu

choroby zawodowej:



musi spełniać wymagania

kwalifikacyjne określone w

przepisach wydanych na podstawie

art. 9 ust. 3 ustawy o służbie

medycyny pracy,



musi być zatrudniony w jednej z

jednostek orzeczniczych I lub II

stopnia.

Specjalizacje lekarskie



Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia
18 czerwca 2010 r. (Dz. U. nr 110 poz.736)
w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do
wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych

§ 1. Specjalizacjami lekarskimi, niezbędnymi do wykonywania
orzecznictwa lekarskiego w zakresie chorób zawodowych, z
zastrzeżeniami § 2 i 3 są:



medycyna pracy



medycyna przemysłowa



medycyna morska i tropikalna



medycyna lotnicza



medycyna kolejowa



medycyna transportu.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia

18 czerwca 2010 r. (Dz. U. nr 110 poz.736)

w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do

wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób

zawodowych



§ 2. Orzecznictwo lekarskie w zakresie
chorób zawodowych zakaźnych i
pasożytniczych wykonuje lekarz specjalista
chorób zakaźnych albo lekarz specjalista
medycyny pracy lub medycyny
przemysłowej, po zasięgnięciu opinii
lekarza specjalisty chorób zakaźnych,
a w przypadku gruźlicy - po zasięgnięciu
opinii lekarza specjalisty chorób płuc.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia

18 czerwca 2010 r. (Dz. U. nr 110 poz.736)

w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do

wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób

zawodowych



§ 3. Orzecznictwo lekarskie w zakresie choroby
zawodowej, w odniesieniu do pracownika
leczonego w zakładzie opieki stacjonarnej
z powodu wystąpienia ostrych objawów
choroby mogącej być chorobą zawodową,
wykonuje specjalista w dziedzinie medycyny
odpowiedniej dla tej choroby, zatrudniony w
tym zakładzie.

Lekarz orzekający wydaje
orzeczenie na podstawie:



wyników przeprowadzonych badań
lekarskich i pomocniczych,



dokumentacji medycznej pracownika,



dokumentacji przebiegu
zatrudnienia,



oceny narażenia zawodowego.

Jeżeli zakres informacji zawartych w dokumentacji

jest niewystarczający do wydania orzeczenia

lekarskiego, lekarz występuje o jej uzupełnienie do:



pracodawcy-w zakresie obejmującym przebieg

zatrudnienia,



lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę

zdrowotną nad pracownikiem, którego dotyczy

podejrzenie choroby zawodowej,



lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub innego lekarza

prowadzącego leczenie pracownika lub byłego

pracownika - o udostępnienie dokumentacji medycznej

w zakresie niezbędnym do rozpoznania choroby

zawodowej,



PPIS - w zakresie oceny narażenia zawodowego,

zwłaszcza na podstawie dokumentacji archiwalnej dot.

zakładów, które uległy likwidacji,



Pracownika lub byłego pracownika- w zakresie

uzupełnienia wywiadu zawodowego.

Pracodawca ma obowiązek udzielenia

lekarzowi orzekającemu następujących

informacji dotyczących pracownika:



przebieg zatrudnienia



organizacja pracy- w tym godziny nadliczbowe



dane o narażeniu zawodowym, także wyniki

pomiarów czynników szkodliwych na stanowiskach

pracy, na których pracownik był zatrudniony



stosowania przez pracownika środków ochrony

indywidualnej

Orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu

choroby zawodowe lub braku podstaw

do rozpoznania choroby zawodowej

przesyła się:



właściwemu PPIS,



zainteresowanemu pracownikowi,



osobie zgłaszającej podejrzenie choroby zawodowej,



w przypadku gdy orzeczenie lekarskie zostało

wydane przez lekarza zatrudnionego w jednostce

orzeczniczej II stopnia, również jednostce

orzeczniczej I stopnia.

Konsultacja lekarska w jednostce

orzeczniczej II stopnia

Jeżeli właściwy PPIS przed wydaniem

decyzji uzna, że materiał dowodowy, jest

niewystarczający do wydania decyzji,

może żądać od lekarza, który wydał

orzeczenie lekarskie, dodatkowego

uzasadnienia tego orzeczenia lub wystąpić

do jednostki orzeczniczej II stopnia o

dodatkową konsultację oraz podjąć inne

czynności niezbędne do uzupełnienia tego

materiału.

Orzeczenie o rozpoznaniu choroby
zawodowej daje podstawę do jej
formalnego stwierdzenia, chyba że w toku
postępowania administracyjnego inspektor
sanitarny wykaże, że warunki pracy nie
mogły spowodować rozwoju choroby
zawodowej.
W takiej sytuacji decyzja państwowego
inspektora sanitarnego może być
negatywna.

Orzeczenie lekarskie o braku
podstaw do rozpoznania choroby
zawodowej nie upoważnia inspektora
sanitarnego do wydania decyzji o
stwierdzeniu choroby zawodowej,
nawet jeżeli warunki pracy stwarzały
wysokie ryzyko jej powstania.

Stwierdzenie choroby

zawodowej

Państwowy Powiatowy Inspektor
Sanitarny wydaje decyzję
o stwierdzeniu lub braku podstaw do
stwierdzenia choroby zawodowej na
podstawie:



orzeczenia lekarskiego z jednostki
orzeczniczej,



oceny narażenia zawodowego.

Stwierdzanie choroby

zawodowej

d e c y z ja

P a ń s t w o w e g o P o w i a to w e g o

I n s p e k t o r a S a n i t a r n e g o

P a ń s t w o w y P o w i a to w y

I n s p e k t o r S a n i t a r n y

O r z e c z e n i e j e d n o s t k i o r z e c z n i c z e j

O c e n a n a r a ż e n i a z a w o d o w e g o p r z e p r o w a d z o n a p r z e z P P I S

Decyzja w sprawie choroby zawodowej
przekazywana jest do:



zainteresowanego pracownika lub byłego pracownika,



pracodawcy lub pracodawcom zatrudniającym
pracownika
w warunkach, które mogły spowodować skutki
zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie
rozpoznania
i stwierdzenia choroby zawodowej



jednostki orzeczniczej zatrudniającej lekarza, który
wydał orzeczenie lekarskie;



właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy.

Od decyzji służy stronom odwołanie
do II instancji - Państwowego
Wojewódzkiego Inspektora
Sanitarnego w terminie 14 dni od
otrzymania decyzji PPIS.
Odwołanie składa się za
pośrednictwem Państwowego
Powiatowego Inspektora Sanitarnego,
który wydał decyzję I instancji

Druga instancja- Państwowy

Wojewódzki Inspektor Sanitarny

Po otrzymaniu sprawy odwoławczej
PWIS ponownie analizuje całość sprawy.



PWIS wydaje decyzję na podstawie:



ewentualnego ponownego orzeczenia
lekarskiego, wydanego przez jednostkę
orzeczniczą II stopnia,



uzupełnioną, zweryfikowaną ocenę
narażenia zawodowego.

Decyzja PWIS



PWIS wydaje decyzję, w której utrzymuje

w mocy zaskarżoną decyzję,

lub



uchyla zaskarżoną decyzję (w całości lub

w części) i w tym zakresie orzeka co do

istoty sprawy,

lub



uchyla zaskarżoną decyzję w całości

i przekazuje sprawę do ponownego

rozpatrzenia organowi I instancji czyli PPIS.

Na decyzję Państwowego
Wojewódzkiego Inspektora
Sanitarnego strony (pracownik
i pracodawca) mogą złożyć skargę,
do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego, w terminie 30 dni
od dnia otrzymania decyzji.

Wojewódzki Sąd

Administracyjny

analizuje wydane decyzje: PPIS oraz PWIS pod względem

formalno- prawnym i w wyniku oceny:



uchyla zaskarżone decyzje:
- decyzję PWIS

lub - decyzje PPIS i PWIS

wtedy sprawa zostaje przekazana do ponownego

rozpatrzenia- zgodnie wyrokiem Sądu



oddala skargę:

wtedy -decyzja PWIS staje się ostateczna i prawomocna.



Istnieje możliwość wniesienia skargi kasacyjnej do

Naczelnego Sądu Administracyjnego, który po rozpatrzeniu

wydaje wyrok w sprawie.

Karta stwierdzenia choroby

zawodowej

Państwowy powiatowy inspektor sanitarny

albo państwowy wojewódzki inspektor

sanitarny

w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja

o stwierdzeniu choroby zawodowej stała się

ostateczna, sporządza kartę stwierdzenia

choroby zawodowej i przesyła ją do

Centralnego Rejestru Chorób Zawodowych

Instytutu Medycyny Pracy im. prof. dr med.

Jerzego Nofera w Łodzi.

Centralny Rejestr Chorób

Zawodowych



Instytut Medycyny Pracy w Łodzi
prowadzi Centralny Rejestr Chorób
Zawodowych, gdzie gromadzone są
dane z całego kraju.



Prowadzenie Rejestru i analiz
występowania chorób zawodowych w
Polsce zgodne jest z zaleceniem
Komisji Unii Europejskiej z 22 maja
1990 r. dla państw członkowskich.

Pracodawca ma obowiązek



po zakończeniu postępowania mającego
na celu ustalenie uszczerbku na zdrowiu
lub niezdolności do pracy w związku ze
stwierdzoną chorobą zawodową
pracownika przesyłać do Instytutu
Medycyny Pracy w Łodzi oraz do
właściwego państwowego powiatowego
inspektora sanitarnego zawiadomienie
o skutkach choroby zawodowej
(na stosownym druku).

Rejestry chorób zawodowych i rejestry

skutków chorób zawodowych

Informacje zawarte w kartach stwierdzenia

choroby zawodowej oraz w

zawiadomieniach
o skutkach choroby zawodowej są

gromadzone przez państwowego inspektora

sanitarnego w formie:



rejestru chorób zawodowych



rejestru skutków tych chorób

Posiadanie prawomocnej decyzji
o stwierdzeniu choroby zawodowej
upoważnia do ubiegania się
o świadczenia przewidziane w
ustawie
o ubezpieczeniu społecznym z tytułu
wypadków przy pracy i chorób
zawodowych

Obowiązki pracodawcy w zakresie zapobiegania

chorobom zawodowym i innym chorobom

związanym z wykonywaną pracą



ustalenie stopnia szkodliwości dla zdrowia
pracowników stosowanych w ramach działalności
materiałów
i procesów technologicznych oraz podejmowania
odpowiednich środków profilaktycznych,



przeprowadzania badań i pomiarów czynników
szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy,
umożliwiających identyfikację zagrożeń pod
względem ilościowym i jakościowym,



prowadzenia na bieżąco, na podstawie wyników
tych pomiarów, rejestrów czynników szkodliwych
dla zdrowia, występujących na stanowiskach pracy,

Obowiązki pracodawcy w zakresie

zapobiegania chorobom zawodowym i innym

chorobom związanym z wykonywaną pracą



przeprowadzania badań lekarskich-wstępnych, okresowych i kontrolnych
dla pracowników,



spełnienia wymagań bhp i ergonomii w projektowaniu stanowisk pracy,



eliminowania czynników szkodliwych występujących
w środowisku pracy poprzez automatyzację
i hermetyzację procesów produkcyjnych,



informowania pracowników o ryzyku zawodowym,



stosowania odpowiednich środków ochrony zbiorowej
i wyposażania pracowników w odpowiednie środki ochrony
indywidualnej,



Obowiązki pracodawcy w zakresie

zapobiegania chorobom zawodowym i innym

chorobom związanym z wykonywaną pracą



zapewnienia pracownikom odpowiednich
warunków higieniczno-sanitarnych,



informowania pracowników o aktualnych
wynikach badań i pomiarów na stanowiskach
pracy,