Wykład 3
1.
Pojęcie destynacji
2.
Destynacje jako jednostki
konkurujące
3.
Zadania organizacji
turystycznych w kreowaniu
produktów turystycznych
4.
Rola strategii
5.
Cechy szczególne zarządzania
destynacjami
Destynacja to obszar geograficzny
(miejscowość, region, wieś), który jest
wybierany przez określonego odwiedzającego
lub grupę odwiedzających.
Obszar ten posiada na swoim terenie wszelkie
urządzenia i udogodnienia niezbędne do
zakwaterowania, wyżywienia,
rozrywki/zajęć.
Tworzy tym samym jednostkę konkurencyjną w
turystyce przyjazdowej, która musi być
zarządzana jako jednostka gospodarcza.
Źródło: Bieger/Beritelli 2013
ot
Baza
noclegowa
Baza
żywieniowa
wypożyczalnie
Atrakcje
Organizacja
turystyczna
…
Destynacja jako system
Otoczenie
polityczne
Otoczenie
ekonomiczne
Otoczenie
społeczne
wspieranie i atrakcyjności poprzez np. porady
i współpracę przy miejscowych planach
zagospodarowania i polepszenie infrastruktury
(też uzdrowiskowej i kongresowej), rozwój
planów zagospodarowania i użytkowania, ochrona
naturalnych zasobów,
poradnictwo dla miejscowych przedsiębiorstw i
mieszkańców w sprawach dotyczących optymalnego
rozwoju ruchu turystycznego,
opieka nad turystami na miejscu,
pozyskiwanie nowych turystów poprzez
marketing, który opiera się na badaniach
marketingowych oraz poprzez spójny wizerunek
miasta i promocję.
Kaspar (1991) mówi o funkcjach organizacji
turystycznych i wymienia:
ogólne miejscowe i regionalna zadania
dotyczące polityki turystycznej:
stworzenie i prowadzenie polityki turystycznej
danego miejsca
polityka dotycząca stowarzyszeń
zabezpieczanie ogólnych spraw dotyczących ruchu
turystycznego
wspieranie świadomości turystycznej
wspieranie życia kulturalnego, folklorystycznego,
społecznego i sportowego
zadania dotyczące administracji
prowadzenie biura turystycznego
załatwienie bieżących spraw dotyczących wskazówek,
pomysłów i zażaleń dotyczących turystyki
wspieranie tworzenia i wpływanie na tworzenie
oferty turystycznej (koordynacja)
PR, reklama
Heath i Wall wymieniają następujące
punkty:
wypracowanie skoordynowanej strategii
turystycznej we współpracy z władzami
lokalnymi i innymi interesariuszami w
regionie
reprezentowanie interesów regionu na
płaszczyźnie krajowej i reprezentowanie
branży turystycznej w regionie
wspieranie rozwoju urządzeń
turystycznych odpowiadającym
zmieniającym się wymaganiom rynku
marketing regionalny, zapewnienie
informacji turystycznej (we współpracy
z narodową organizacją turystyczną)
Cechy produktu istotne dla tworzenia
strategii:
udział dóbr o charakterze publicznym
efekty zewnętrzne tworzone przez
system turystki
podróży zależy od wielu czynników i
jest nieprzewidywalna
Strategia to zestaw:
- celów, czyli przyszłych pożądanych
stanów rzeczy,
- obiektywnych warunków, które
ujawniają się w czasie zmierzania do
tych celów,
- środków których uruchomienie pozwoli
osiągnąć założone cele.
Strategia to „kierunek i zakres
działalności przedsiębiorstwa w
dłuższej perspektywie; przez
odpowiednią konfigurację
zasobów w ramach zmiennego
otoczenia zapewnia firmie
przewagę w zaspokajaniu potrzeb
rynku i spełnianiu oczekiwań
interesariuszy”
Źródło: Johnson & Sholes, 2001
Na strategię składają się cztery
podstawowe elementy:
A. Misja – nadrzędny cel organizacji
- rola interesariuszy
„osoby lub grupy ludzi, których interesy
wiążą się w jakiś sposób z
działalnością danej organizacji”
B. Analiza strategiczna
C. Wybór strategiczny
D. Wdrażanie strategii
Źródło:
Ad. B: Analiza strategiczna
Analiza strategiczna powinna zawierać opis:
1. elementów otoczenia takich jak czynniki
ekonomiczne, czynniki polityczne, czynniki
technologiczne, czynniki etyczne, czynniki
społeczne,
2. zasobów będących w dyspozycji
przedsiębiorstwa, takich jak zasoby
fizyczne, kadra menedżerska i zasoby
ludzkie, zasoby finansowe, cechy produktu,
3. celów i oczekiwań właścicieli
przedsiębiorstwa, wraz z komentarzem
oceniającym wpływ wymienionych wyżej
czynników na szansę realizacji całego
przedsięwzięcia. Innymi słowy należy opisać
pozycję strategiczną przedsiębiorstwa.
SWOT, PEST, C-PEST
Poon (1993): sukces w turystyce opiera
się na kluczowych zasadach
strategicznych: priorytetowe
traktowanie klienta, przywództwo
jakościowe, innowacje produktowe,
wzmacnianie pozycji strategicznej
przedsiębiorstwa w ramach łańcucha
wartości.
Przyczyny fiaska implementacji:
- nieadekwatne zarządzanie(Čater/Pučko 2010)
- problemy z komunikacją (Heide et. al 2002)
- brak udziału wysokiej kadry kierowniczej
(Ogbeide/Harrington 2011)
- niewystarczający rozwój programów
innowacyjnych i niedostateczne zrozumienie
potencjału innowacyjnego (Lendel/Varmus 2011)
- wyłączenie czynnika ludzkiego z procesu
innowacyjnego (Lendel/Varmus 2011)
- Brak rozpoznania, że w zależności od
przyjętej strategii należy różnie podejść do
fazy implementacji (Raps 2008)
Podwójna funkcja organizacji
turystycznych
Niejasne i trudno mierzalne cele
Ograniczone strefy wpływów
Duże znaczenie interesariuszy