Polityka turystyczna

• Dr Z. Głąbiński

02.10.2012

I. Rola państwa w zarządzaniu turystyką.

Polityka (gr. Sztuka rządzenia państwem)

- całokształt działalności władzy państwowej w formułowaniu stosunków wewnętrznych w państwie oraz jego stosunków z zagranicą.

1. Rodzaje:

• Polityka ekonomiczna- świadome oddziaływanie władz państwowych na gospodarkę narodową, głównie na dynamikę, strukturę oraz funkcjonowanie, na stosunki ekonomiczne oraz ich relacje gospodarcze z zagranicą.

• Polityka regionalna - całokształt czynności państwa w zakresie świadomego oddziaływania na rozwój społeczno - ekonomiczny regionów.

• Polityki sektorowe - rolna, turystyczna, przemysłowa.

2. Polityka turystyczna

• ( St. Wodejko: 1997) „Działalność polegająca na określeniu celów ekonomicznych, społecznych, politycznych, kulturalnych związanych z rozwojem turystyki, uzyskiwaniu wszechstronnych pozytywnych efektów wynikających z istnienia popytu i podaży, dążeniu do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie uprawiania turystyki i precyzowania  środków niezbędnych do realizacji wymienianych wyżej celów (1997”

• (W. Gaworecki) „To świadome popieranie i kształtowanie turystyki przez różnego rodzaju organizacje i instytucje wpływające swoją działalnością na wszystko to, co jest ważne dla turystyki. Stosunek państwa do turystyki może być: pozytywny, negatywny, neutralny.”

3. Podmioty polityki turystycznej

• Międzynarodowe

• Krajowe

• Regionalne

• Lokalne

• O charakterze zawodowym

4. Cele polityki turystycznej

• zaspokojenie potrzeb turystycznych społeczeństwa

• racjonalne wykorzystanie zasobów pracy i kapitału w sferze gospodarki turystycznej

• poszanowanie środowiska przyrodniczego

• kształtowanie optymalnych rozmiarów i struktury ruchu turystycznego

• zastosowanie praw ekonomicznych w sferze gospodarki turystycznej

• koordynowanie rozwoju turystyki, z uwzględnieniem jej funkcji i różnorodnych związków z innymi sferami życia kraju.

5. Zaangażowanie państwa w politykę turystyczną - czynniki pozytywne:

• bilans płatniczy państw

• aktywizacja miejscowości i regionów turystycznych

• rozwój infrastruktury technicznej i społecznej

• tworzenie nowych miejsc pracy

• unowocześnienie sfery konsumpcji

• wzrost dochodu narodowego

• polityczne (promocja, porozumienie, stosunki)

6. Zaangażowanie państwa w politykę turystyczną - czynniki negatywne:

• Społeczne - zagrożenie dla lokalnej tożsamości zjawiska patologii społecznej (prostytucja, narkomania, przestępczość), obniżenie jakości życia z powodu nadmiernego ruchu turystycznego, komercjalizacja kultury, sztuki i stylu życia.

• Ekologiczne - zagrożenia dla środowiska przyrodniczego i kulturowego

7. Rola państwa w odniesieniu do turystyki:

• Koordynacja - Najważniejsza z funkcji państwa w dziedzinie turystyki, ponieważ skuteczne wykonywanie pozostałych funkcji zależy w dużej mierze od zdolności władz do zharmonizowania i zrównoważenia całości działań składających się na proces rozwoju turystyki.

• pozioma - krajowa, regionalna, lokalna

• pionowa - hierarchiczna

• administracyjna - brak mechanizmu koordynacji poczynań zaangażowanych podmiotów

• polityczna - brak zgody, co do celów politycznych

• Planowanie - Proces przygotowywania zestawu decyzji odnoszących się do przyszłych działań i służących realizacji założonych celów w najlepszy możliwy sposób.

Perspektywy planowania:

• krajowa

• regionalna

• lokalna

• sektorowa

• Prawodawstwo:

• regulacje o charakterze ogólnym (ochrona środowiska, budownictwo, prawo pracy, BHP, podatki)

• przepisy sektorowe ( ustawa o usługach turystycznych, ustawa o POT)

• przepisy szczególnie wynikające z innych dziedzin życia społeczno- gospodarczego.

• Aktywność gospodarcza:

• Infrastruktura (drogi, koleje, lotniska)

• Przedsiębiorstwa o strategicznym znaczeniu dla funkcjonowania państwa (linie lotnicze, żeglugowe, kolejowe)

• Inne, m.in.: wzorcowe sieci hotelowe

• Stymulacja:

• zachęty finansowe (nisko oprocentowane kredyty, skrócony okres amortyzacji na inwestycję w infrastrukturę turystyczną)

• finansowanie badań w turystyce

• promocja i marketing ukierunkowania na zwiększenie popytu turystycznego

• Promocja:

Wspomaganie rozwoju turystyki poprzez działania marketingowe i kampanie promocyjne, ukierunkowane na zwiększenie ruchu turystycznego.

• Uspołecznienie turystyki:

Rozszerzenie możliwości uprawiania turystyki przez gorzej usytuowane gr. społeczne:

• dzieci i młodzież

• bezrobotni

• emeryci i renciści

• niepełnosprawni

• Ochrona interesu publicznego:

• stanie na straży dobra publicznego

• wypracowywanie kompromisu między grupami społecznymi i zawodowymi

• ochrona interesów społeczności lokalnych, mniejszości narodowych i kulturowych

• konflikty pomiędzy organami administracji publicznej w zależności od usytuowania w systemie turystyki

8. Cykl turystyczny (Stanisław Wodejko):

• Badanie rynku turystycznego

• Planowanie rozwoju turystyki

• Budowa infrastruktury turystyki

• Przygotowywanie kadr na potrzeby turystyki

• Konstrukcja optymalnego modelu organizacyjnego turystyki

• Rozwój gospodarki turystycznej

• Informacja i promocja turystyczna

• Badanie wyników prowadzonej polityki i formułowanie wynikających z niej wniosków.

09.10.2012

II. Tendencje rozwoju turystyki na świecie.

1. Turystyka na świecie - rok 2010

Obszary o największej dynamice wzrostu:

• Azja i Pacyfik + 14,2%

• Bliski Wschód + 16,2 %

• Ameryki + 8%

• Afryka + 9,4%

• Europa + 2,6%

2. Turystyka w gospodarce Unii Europejskiej:

Rok 2010	Rok 2015 (prognoza)
11,8% PKB UE	12,6% PKB UE
26 000 000 pracowników	29 000 000 pracowników
12,8% ogółu zatrudnionych	13,7% ogółu zatrudnionych

3. Turystyka w gospodarce Polski [1]

• Wpływy dewizowe w roku 2001: 5,3 mld USD

• Wpływy dewizowe w roku 2010: 10,39 mld USD

• Saldo bilansu płatniczego Polski: 17,5 mld USD

• Saldo bilansu turystycznego + 7 mld USD

• Gospodarka turystyczna generuje 7,6% PKB

• Turystyka generuje 7,6% wartości eksportu towarów i usług

• Zatrudnienie w branży turystycznej: bezpośrednio 250000 osób, pośrednio nawet do 1 mln osób (Źr. Instytut Turystyki)

[2]

• Wyjazdy w roku 2011: 43,3 mln (+ 1,1%), w tym turystów: 6,3 mln (7,1 mln w 2010r)

• Przyjazdy w roku 2011: 60,7 mln (+ 4% więcej niż w 2010r), w tym turystów 13,35 mln (+ 7%)

• Wpływy z turystyki w roku 2010: 10,392 mld USD, w tym turyści 5,23 mld USD (50,3%), odwiedzający jednodniowi - 5,16 mld USD (49,7%)

4. Główne obszary występowania trendów:

• demografia

• zdrowie

• świadomość i edukacja

• technologie informatyczne

• transport

• środowisko

• bezpieczeństwo

• przeżycie

1. Czynniki demograficzne:

• następuje powolne starzenie się społeczeństw ( wyższy poziom opieki medycznej i model rodziny 2+1)

• rośnie grupa osób świadomie wybierająca życie samotników

• większy popyt w miesiącach przed i po sezonie

• zmiana sytuacji społecznej kobiet poszukujących samorealizacji raczej poza ogniskiem domowym niż we współczesnej rodzinie

• w marketingu należy mniej podkreślać wiek, a bardziej komfort !

2. Większa dbałość o zdrowie:

• kierunki podróży postrzegane jako bardziej zdrowe będą częściej wybierane niż dotychczas

• popyt na wakacje oferujące wyłącznie kąpiele słoneczne będzie nadal malał

• coraz popularniejsze będą wakacje aktywne lub oferujące aktywny wypoczynek, a popyt na obiekty spełniające to zapotrzebowanie będzie nadal wzrastał

• popyt na produkty związane z odbudową biologiczną (sanatoria, ośrodki fitnessu) będzie wzrastał

3. Świadomość i edukacja:

• średni poziom wykształcenia podnosi się

• - poszukiwanie imprez o większych walorach edukacyjnych - wiedza historyczna, kulturowa...

• wzrost popytu na produkty specjalistyczne

• bardziej widoczne włączenie elementów sztuki, kultury, historii do imprez zorganizowanych i wakacji indywidualnych

• potrzeba lepszego i bardziej kreatywnego przekazywania informacji

• potrzeba budowy zintegrowanych produktów turystycznych, czerpiących z tradycji miejsca i jego otoczenia

4. Rozwój technologii informatycznych:

• wzrost konkurencji, dzięki łatwości porównywania ofert

• doświadczeni turyści coraz częściej będą komponować własne wakacje z dostępnych modułów dokonując bezpośrednio rezerwacji

• rola biur podróży będzie malała

• internet będzie zmieniać rolę krajowych organizacji turystycznych i izb turystyki

• marketing miejsc turystycznych zyska na znaczeniu

• dostępność odpowiednich odnośników do usługodawców będzie coraz ważniejsza

5. Zmiany w transporcie:

• częściej będą wybierane łatwo-dostępne i niedrogie miejsca na krótkie pobyty i poza głównym sezonem

• zatory na drogach negatywnie wpłyną na transport samochodami prywatnymi - zwłaszcza w szczycie sezonu

• znaczenie wycieczek autobusowych będzie malało, jednak nie będzie dotyczyć to rynków wschodnich

• bariery wynikające z niedostosowanych rozkładów podróży będą miały negatywny wpływ na rozwój destynacji

• dzięki bezpośrednim połączeniom kolejowym i lotniczym popyt na krótki pobyt na terenach wiejskich zmaleje na rzecz miast i regionów miejskich lub wiejskich dobrze skomunikowanych

• Przejazdy koleją na średnich odległościach zastąpią dużą część podróży, obecnie odbywanych lotami rejsowymi

• Większa dostępność dla szybkich pociągów

• Większa liczba tanich przewoźników lotniczych

• Coraz większe znaczenie rejsów wycieczkowych, zwłaszcza turystów po 50 roku życia

6. Zrównoważony rozwój:

• wzrost świadomości ochrony środowiska

• wzrost popytu na miejsca, gdzie doceniany jest rozwój zrównoważony

• turyści będą bardziej preferować miejsca, w których miejscowa ludność chętnie przyjmuje rosnącą ilość gości

• kosztu zrównoważonego rozwoju będą w coraz większym stopniu ponosić sami turyści

7. Wzrost roli bezpieczeństwa:

• wybierane będą destynacje, postrzegane jako bezpieczne

• rozwijać się będą wyjazdy krótkookresowe i na bliskie odległości (zapewniające łatwy powrót)

• bardziej krytyczni turyści będą szybciej zgłaszać reklamacje, jeżeli oferowany produkt nie spełnia oczekiwanych standardów bezpieczeństwa

• koszty zagwarantowania bezpieczeństwa gwałtownie rosną

8. Przeżycie:

• otwarte wyrażanie swoich potrzeb świadome i krytyczne nastawienie do relacji: jakość - cena wydawania pieniędzy i spędzania czasu

• coraz bardziej wyrafinowany turysta zwrot ku autentyczności

• powrót do korzeni

16.X.2012r

III. Modele i systemy zarządzania turystyką na szczeblu lokalnym i centralnym w wybranych krajach świata.

1. Istota systemu zarządzania turystyką.

Turystyka jako sfera konsumpcji rozwija się w określonej strukturze organizacyjnej gospodarki narodowej. Dostosowany do warunków i potrzeb aktywizacji turystyki system organizacyjny przyczynia się do jej rozwoju, w przeciwnym wypadku jest czynnikiem hamującym.

2. Sektory przemysłu turystycznego.

- Organizacje turystyczne

- Transport

- Baza noclegowa

- Organizatorzy turystyki

- Atrakcje turystyczne

3. Stosunek państwa do turystyki

• Negatywny - występuje w państwach, które nie są przygotowane i nie są zainteresowane rozwojem przyjazdowego ruchu turystycznego oraz ograniczają kontakty własnego społeczeństwa z cudzoziemcami.

• Neutralny - państwo nie ingeruje w rozwój turystyki, dopóki nie jest on sprzeczny z ogólnymi interesami kraju: brak świadomego wpływu na wielkość i strukturę popytu i podaży.

• Pozytywny- świadome działania i bieżąca kontrola wpływu turystyki na życie społeczno- gospodarcze, jasno sprecyzowane cele i narzędzia polityki turystycznej.

4. Instrumenty polityki turystycznej państwa.

• Planistyczne - plany ogólne, plany sektorowe, m.in.: strategie rozwoju turystyki (nie są środkami przymusu)

• Prawne - normy prawne i decyzje administracyjne

• Finansowe - polityka fiskalna, walutowa, celna, kredyty, subwencje, sprawa VAT

• Instytucjonalne - jednostki organizacyjne działające w zakresie osiągania celów i zamierzeń gospodarki turystycznej.

• Promocyjno-informacyjne - narzędzia służące stymulowaniu popytu turystycznego oraz kształtowania zachowań odpowiadających powstaniu turystyki państwa.

1. Planowanie rozwoju turystyki:

- cel rozwoju turystyki

- ogólna analiza

- analiza infrastruktury i zalesienia

- atrakcje turystyczne i ich rozwój

- urządzenia i usługi turystyczne i ich rozwój

- zalecane rozmiary i formy turystyki

- analiza rynku i projektowanie

- zalecana polityka rozwoju turystycznego

- analiza ekonomiczna

- zalecenia środowiskowe i kulturowo-społeczne

- zalecenia instytucjonalne

- zalecenia w zakresie marketingu

- wdrożenie planu i

2. Ustawodawstwo turystyczne:

- standardy, wymogi licencyjne i procedury inspekcyjne dla infrastruktury noclegowej, gastronomicznej, przewoźników, biur podróży

- przepisy w zakresie zarządzania turystyką

- normy w zakresie ochrony środowiska przyrodniczego i kulturowego

- inne - zdrowie publiczne, wymogi sanitarne i budowlane, prawo pracy, podatki

3. Kształcenie i doskonalenie kadr dla turystyki:

- system instytucjonalnego kształcenia w oparciu o szkoły i uczelnie wyższe (4 poziomy kształcenia: zawodowy, średni, wyższy, wyższy magisterski)

- doskonalenie kadr - kursy specjalistyczne i doskonalące, m.in.: Turystyka Wspólna Sprawa, POKL.

4. Państwo jako stymulator inwestycji turystycznych:

- Fundusz turystyczny - Islandia

- Fundusz Wspierania Rozwoju Turystyki- Czechy 47,8% wpływów z turystyki, 30% z opłat turystów za wyprodukowanie pamiątek turystycznych

- Fundusz Turystyki - Węgry (1% przychodu)

- Centralny Fundusz Turystyki - Polska 1991r

5. Wspieranie turystyki socjalnej (Francja)

- Francja - 4mln osób, 1mln euro

- Szwajcaria - 1,8mln osób, 1,9mln CHF

- Węgry - Narodowa Fundacja Wczasów

- Polska - Konsorcjum POT + PART S.A.

6. Instrumenty instytucjonalne polityki turystycznej państwa:

Narodowa Administracja Turystyczna Narodowa Organizacja Turystyczna

NTA NTO

• NTA - element struktury rządowej odpowiedzialnej za kwestie rozwoju turystyki; w różnych krajach może mieć różną formę organizacyjno-prawną jako odrębne ministerstwo lub wyodrębnioną jednostkę organizacyjną w ramach struktur innego ministerstwa

• Zadania NTA:

- opracowywanie wytycznych dotacji polityki turystycznej państwa

- przygotowywanie aktów prawnych regulujących różne procesy w gospodarce turystycznej

- koordynowanie i zlecanie działalności badawczej w odniesieniu do turystyki w tym statystyki turystycznej

- organizację systemu koncesjonowania i licencjonowania w gospodarce turystycznej oraz prowadzenie ewidencji podmiotów.

• NTO - Stanowi wydzieloną ze struktur rzędu jednostkę organizacyjną, która realizuje wybrane zadania rządu w zakresie gospodarki turystycznej. W jej skład wchodzą przedstawiciele rządu, samorządów terytorialnych, branży turystycznych i organizacji społecznych.

• Istota działania NTO: działa w imieniu całej branży turystycznej, w imieniu całego obszaru turystycznego, swoją działalność w dziedzinie rozwoju i promocji opierają na badaniach rynkowych, aby w ten sposób osiągać zgodność produktów i rynków. Ta działalność jest komplementarna w odniesieniu do poszczególnych dostawców usług turystycznych

• Formy wspierania turystyki stosowane przez NTO:

- Reprezentacja na rynkach źródłowych

- Organizacja targów turystycznych

- Wycieczki studyjne

- Informatory dla branży turystycznej

- Wydawnictwa i ich dystrybucja

- Wspólne działania marketingowe

- Informacja i systemy rezerwacyjne

- Wsparcie dla nowych produktów

- Konsorcje branżowe

• Źródła finansowania NTO:

- całkowicie uzależnione od budżetu centralnego (Czechy, Estonia, Słowacja)

- istotna rola innych źródeł finansowania (Polska, Irlandia), np. środki UE

- duży udział sektora prywatnego (Dania, Finlandia, Francja, Holandia, Luksemburg)

• Zakres działalności NTO w wybranych krajach:

- kampanie marketingowe

- promocja markowych produktów turystycznych

- study - tour (study-press)

- targi turystyczne i wystawy

- promocja internetowa

- współpraca z branżą turystyczna

- warsztaty robocze (work shop)

5. Poziomy zarządzania turystyką:

1. Poziom narodowy:

- Promocja za granicą - zagraniczne ośrodki informacji turystycznej (NTO)

- Ogólne planowanie

- Wsparcie dla branży turystycznej

- Określenie głównych reguł funkcjonowania rynku turystycznego

2. Poziom regionalny:

- Infrastruktura i wyposażenie

- Promocja na rynku krajowym lub w sąsiednich regionach

- Planowanie

- Wsparcie podmiotów

- Zarządzanie jakością

- Szkolenia i nauczanie

3. Poziom lokalny:

- Informacja turystyczna i działanie związane z recepcją turystów

- Promocja

- Zarządzanie jakością

- Planowanie i wyposażenie

- Organizacja imprez lokalnych (festiwale, targi, imprezy masowe)

6. Tendencje w zarządzaniu turystyką w Europie

(Raport Holiera - 2007r)

- Decentralizacja zarządzania turystyką, w tym zwłaszcza zwiększenie znaczenia szczebla regionalnego

- Oddzielenie działalności promocyjnej od regulacyjnej

- Zwiększenie udziału sektora turystycznego oraz szczebla regionalnego i lokalnego w finansowaniu promocji turystycznej.

06.11.2012r.

IV.

1. Koncepcja otwartej przestrzeni powietrznej

- Wolny dostęp do wszystkich tras

- Brak ograniczenia ładowności i częstotliwości na jakiejkolwiek trasie

- Brak ograniczeń operacji na międzynarodowym rynku zbytu

- Elastyczność taryf celnych

- Liberalizacja przepisów dotyczących ładunków powietrznych

- Zgoda na dzielenie się kodami dostępu

- Zgoda na prowadzenie nadziemnego serwisu granicznego przez linie lotnicze

- Zgoda na komercyjne porozumienia

- Brak dyskryminacji dostępu i użycia systemów rezerwacji komputerowej

2. Konferencja Rzymska - 1963r

- zaleciła m. in. rozszerzenie pojęcia „rzeczy osobistych" turysty, dokonywanie jedynie wyrywkowej kontroli bagażu przewożonego przez turystę oraz rezygnację z żądania wypełniania przez turystę pisemnej deklaracji celnej.

3. Regulacje celne

- Konwencja z Kyoto 1973r. w sprawie dwukanałowego systemu odpraw celnych na przejściach granicznych - kanał zielony: „Nic do oclenia” i kanał czerwony: „Towary do oclenia”, kontrola celna w pociągach, na promach i statkach pasażerskich.

- Konwencja dotycząca odprawy czasowej - Istanbuł 1990

4. Konwencja o międzynarodowym przewozie kolejami COTIF 1980

- Utworzenie: Międzyrządowej Organizacji Międzynarodowych Przewozów Kolejami (OTIF), zwaną dalej "Organizacją". Siedzibą Organizacji jest Berno.

- „Podstawowym celem Organizacji jest ustalenie jednolitego systemu prawnego, mającego zastosowanie do przewozu osób, bagażu i towarów w międzynarodowej komunikacji bezpośredniej pomiędzy Państwami członkowskimi po podległych liniach kolejowych, jak również ułatwienie wykonywania i rozwijania tego systemu.”

- „System prawny, przewidziany w § 1, może być również stosowany nie tylko do bezpośrednich przewozów międzynarodowych odbywających się po podległych liniach kolejowych, lecz także po drogach lądowych i morskich oraz drogach żeglugi śródlądowej.”

5. Umowa INTERBUS - 2000r

INTERBUS - umowa w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami

- ustanowienie jednolitych zasad

- zasada niedyskryminacji

- brak obowiązku zezwolenia

- zwolnienie z wszelkich opłat i podatków nakładanych z tytułu poruszania się lub posiadania pojazdów

- zwolnienie z opłat specjalnych nakładanych na operacje transportowe na terytorium innych stron umowy

6. Konwencja Europejska

- Konwencja o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych - Paryż 1962

7. Umowy dwustronne

- Zniesienie opłat za wizy

- Zniesienie obowiązku wizowego

- Zniesienie obowiązku posiadania paszportu przy przekraczaniu granicy

8. Podstawy prawne wspólnoty transgranicznej

- Europejska Konwencja ramowa o współpracy transgranicznej (Konwencja Madrycka Rady Europy - 1980)

- Europejska karta samorządu terytorialnego - 1985r

- Europejska karta regionów granicznych i transgranicznych - 1995r

9. EUROREGIONY

- Euroregion „BAŁTYK” - Polska, Rosja, Litwa, Łotwa, Szwecja, Dania

- Euroregion „Pomerania” - Polska, Niemcy, Szwecja

- Euroregion „Pro Viadrina Europa” - Polska, Niemcy

- Euroregion „Sprewa-Nysa-Bóbr” - Polska, Niemcy

- Euroregion „Nysa” - Polska, Czechy, Niemcy

- Euroregion „Glacensis” - Polska, Czechy

- Euroregion „Pradziad” - Polska, Czechy

- Euroregion „Silesia” - Polska, Czechy

- Euroregion „Śląsk Cieszyński” - Polska, Czechy

- Euroregion „Tatry” - Polska, Słowacja

- Euroregion „Karpaty” - Polska, Ukraina, Węgry, Słowacja, Rumunia

- Euroregion „Bug” - Polska, Ukraina

Euroregion „Niemen” - Polska, Litwa, Białoruś

10. Dziedziny współpracy transgranicznej

- Rozwój infrastruktury turystycznej i paraturystycznej (ścieżki turystyczne, punkty informacji, oczyszczalnie ścieków)

- Promocja turystyczna (udział w targach, publikacja materiałów promocyjnych)

- Informacja i dystrybucja usług turystycznych

- Opracowywanie planów rozwoju turystyki i lokalnych produktów turystycznych

- Organizacja imprez kulturalnych, rozrywkowych i sportowych

V. Polityka turystyczna Unii Europejskiej

1. Główne cele UE:

- Wspieranie i przyczynianie się do rozwoju społecznego i gospodarczego

- Zapewnienie jednolitej tożsamości UE na arenie międzynarodowej

- Stworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości

- Wprowadzenie obywatelstwa europejskiego

- Zachowanie i budowa europejskiego dorobku prawnego

2. Kierunki polityki turystycznej UE:

- Wolność i swoboda poruszania się po krajach UE

- Ochrona i bezpieczeństwo turysty

- Koordynacja ustawodawstwa wewnętrznego i odpowiedzialność biur podróży

- Ochrona środowiska: dóbr kultury

- Tworzenie europejskiego systemu statystyki turystyki

- Kształcenie kadr dla turystyki

3. Cechy Jednolitego Rynku Wewnętrznego UE

- Swoboda przepływu towarów

- Swoboda przepływu usług

- Swoboda przepływu osób

- Swoboda przepływu kapitałów

4. Wolność i swoboda poruszania się po krajach UE

- Układ z Schengen

- Upraszczanie odprawy celnej

- Ograniczanie kontroli policyjnej

- Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego

1. Układ z Schengen

- Jednolity tryb przekraczania granic zewnętrznych tzw. „Strefy Schengen”

- Prowadzenie wspólnej polityki wobec cudzoziemców, w tym zwłaszcza harmonizacja przepisów wizowych

- Wspólne reguły dotyczące procedur udzielania azylu

- Zasady i środki współpracy policyjnej

5. Akty prawne UE dotyczące turystyki

- Uchwała Rady z 10.04.1984r w sprawie polityki turystycznej realizowanej przez wspólnotę

- Dyrektywa 95/97/EWG z 23.11.1995 dot. Zbierania danych statystycznych w obszarze turystyki

6. Regulacje służące ochronie konkurencji

- Dyrektywa 68/367 z 15.10.1968r. o swobodzie świadczenia usług dla działalności gospodarczej w sektorze usług dla ludności: restauracje, kawiarnie, tawerny, hotele, pensjonaty, kempingi

- Dyrektywa 82/470 z 29.06.1982 - dotycząca swobody świadczenia usług związanych z transportem i działalnością biur podróży

7. Polityka w zakresie ochrony konsumenta

- Kampanie informacyjne o przepisach dotyczących ochrony konsumentów w dziedzinie turystyki

- Utworzenie europejskich centrów informacji konsumenckiej

- Wprowadzenie regulacji przeciwpożarowych w hotelach

- Wydanie regulacji zakazujących niedozwolonych klauzul

- Dyrektywa 85/577.EEC w sprawie minimalnych standardów w trakcie negocjacji za pośrednictwem telefonu, faxu i TV

- Dyrektywa Rady 90/314/EWG z 13.06.1990r o podróżach turystycznych za cenę zryczałtowaną, której celem jest eliminacja barier utrudniających swobodę świadczenia usług

- Dyrektywa Rady 94/47/EWG z 29.10.1994r o ochronie nabywców w odniesieniu do niektórych aspektów umów o nabyciu prawa do korzystania z nieruchomości na zasadzie podziału czasowego (timesharing)

- Zlecenie Rady 86/665/EWG z 21.02.1986r w sprawie ujednolicenia systemu i informacji hotelowej

8. Polityka podatkowa UE

- Podstawą opodatkowania biur podróży jest marża lub prowizja w odniesieniu do agentów

- Stawka podatkowa dla usług świadczonych przez biura podróży nie powinna być niższa niż 15% (w Polsce 23%)

- Dla niektórych usług mogą być stosowane stawki ulgowe lecz nie mogą być niższa niż 5% (przewóz, zakwaterowanie)

9. Polityka transportowa UE

- Deregulacja i liberalizacja ruchu transportowego

- Rozwój infrastruktury drogowej

- Podniesienie jakości usług transportowych

- Swobodny wybór przewoźnika przez konsumenta

- Zwiększenie dostępności komunikacyjnej obszarów turystycznych

10. Najważniejsze regulacje w zakresie transportu lotniczego UE

- Rozporządzenie w sprawie taryf i frachtu usług lotniczych

- Rozporządzenie w sprawie dostępu przewoźników lotniczych UE do połączeń wewnętrznych

- Rozporządzenie w sprawie wydawania licencji, które określa warunki uzyskania oraz wszystkie inne zasady licencjonowania

- Rozporządzenie w sprawie użytkowania komputerowych systemów rezerwacji

- Ochrona finansowa pasażerów, którzy stali się ofiarami bankructw linii lotniczych

- Rozporządzenie ustalające wspólne zasady odszkodowania dla pasażerów, którym odmówiono zabrania na pokład w regularnych rejsach

- Rozporządzenie w sprawie zasad użytkowania świetlnych rozkładów lotów

11. Fundusze strukturalne UE

- Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego

- Fundusz Spójności

- Europejski Fundusz Socjalny

- Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej

Fundusze te są przeznaczone na rewitalizację najważniejszych priorytetów polityki regionalnej.

12. Priorytety polityki regionalnej UE

- Wspieranie rozwoju regionów opóźnionych, tzn. takich, gdzie wielkość PKB jest mniejsza niż 75% dla całej UE

- Rekonwersja regionów przemysłowych tam, gdzie poziom bezrobocia jest wyższy od średniego bezrobocia w UE, mierzonego w ciągu 3 lat.

- Pomoc dla regionów słabo zaludnionych tam, gdzie gęstość zaludnienia jest mniejsza niż 8 osób na km2

- Pomoc ludziom młodym oraz osobom zagrożonym marginalizacją społeczną w wejściu na rynek pracy oraz zwalczanie długotrwałego bezrobocia

- Ułatwianie pracownikom dostosowania się do zmienionych wymagań na rynku pracy

- Program na rzecz rozwoju rolnictwa, leśnictwa, rybołówstwa

13. Zasady finansowania rozwoju turystyki za pomocą funduszy strukturalnych

- Koncentracji - środki z funduszy strukturalnych są przeznaczone na wsparcie regionów, które mają najtrudniejszą sytuację gospodarczą (mniej niż 75% dla UE)

- Partnerstwa - współpraca Komisji Europejskiej z właściwymi władzami państwa członkowskiego, samorządem regionalnym i lokalnym

- Programowania - opracowywanie wieloletnich planów

- Współfinansowania - wsparcie z UE stanowi tylko uzupełnienie środków z budżetu państwa

14. Polityka w zakresie ochrony środowiska

- Planowanie rozwoju i zarządzania turystyką masową

- Harmonijny rozwój turystyki oraz innych form działalności

- Zmiany w zachowaniu turystów i podnoszenie ich świadomości o zagadnieniach ochrony środowiska i własnej odpowiedzialności

Wsparcie finansowe otrzymują tylko takie projekty, które wykazują pozytywny wpływ na środowisko !

15. Wspólna promocja turystyczna

Europejska Komisja Turystyki - 1948r

- Popieranie współpracy europejskiej w zakresie turystyki międzynarodowej

- Ułatwienia wymiany informacji

- Wspólne podejmowanie i zamawianie badań

- Standaryzacja oferty turystycznej

- Inicjowanie umów o współpracy pomiędzy krajami członkowskimi i innymi podmiotami

- Wsparcie przedsiębiorstw we wdrażaniu jakości i kształtowaniu oferty

16. Działanie na rzecz bardziej zrównoważonej turystyki europejskiej

- Konieczność zrównoważonej ochrony i zarządzania zasobami przyrodniczymi i kulturowymi

- Potrzeba zminimalizowania zużycia surowców i zanieczyszczeń w ośrodkach turystycznych

- Zarządzanie zmianami w turystyce w interesie zapewnienia dobrobytu

- Potrzeba zmniejszenia zróżnicowania sezonowego popytu

- Stworzenie możliwości do czerpania korzyści z turystyki wszystkim bez dyskryminacji

- Potrzeba podniesienia jakości zatrudnienia w turystyce

- Priorytet zapewnienia bezpieczeństwa turystów i społeczności lokalnych w miejscach, w których oferowane są usługi turystyczne jako podstawowy warunek pomyślnego rozwoju turystyki

17. Działania Komisji Europejskiej na rzecz Agendy 21 w turystyce

- Organizacja konferencji i działań badawczych

- Wsparcie dla nowych platform w zakresie wymiany doświadczeń

- Kontynuacja wdrażania projektu EDEN

- Wsparcie finansowe poprzez priorytety w ramach różnych celów europejskich instrumentów finansowych: Fundusz Spójności, EFRR, Europejski Fundusz Rolny na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, Europejski Fundusz Rybacki, VII program ramowy WE na rzecz badań i rozwoju technologicznego oraz programie Leonardo Da Vinci

* Komisja Europejska Modelowe Ośrodki Turystyczne Europy- EDEN (European Destinations of Excellence)

Promocja dla rozwijających się europejskich ośrodków turystycznych i wsparcie dla tych, w których rozwój turystyki idzie w parze ze zrównoważonym rozwojem społecznym, kulturowym i środowiskowym

*Konkluzja - I.Barnes

„...chociaż powody podjęcia interwencji w turystykę ze strony różnych instytucji Unii Europejskiej zasadniczo miały charakter ekonomiczny, to bardzo istotne znaczenie ma to, iż przemysł turystyczny przyczynia się do integracji ludzi w znacznie głębszym znaczeniu niż inne sektory gospodarki. Przyczynia się bowiem do nawiązywania kontaktów między poszczególnymi ludźmi i kulturami, co może pomóc w tworzeniu silniejszego poczucia europejskiej tożsamości.”

Usługodawcy

Pracownicy

Narodowa agencja czeków wakacyjnych

Pracodawcy i organy socjalne

---