POLITYKA TURYSTYCZNA

DEFINICJE, PODMIOTY, NARZĘDZIA

Polityka - J. Miodek - dziedzina życia społecznego, której istotą jest sprawowanie władzy

B. Winiarski - działalność władz państwowych w kształtowaniu stosunków wewnętrznych w państwie oraz stosunków państwa zagranicą.

• wszelka działalność służąca wpływaniu na sprawy publiczne i to bez względu na to, kto ją prowadzi.

Polityka turystyczna A. Kornak - działalność polegająca na kształtowaniu stosunków społeczno ekonomicznych w sferze obsługi turytycznej, na wyznaczeniu celów w dziedzinie kształtowania wielkości, struktury, dynamiki ruchu turystycznego krajowego i zagranicznego, na bieżącym kierowaniu rozwoju turystyki z uwzględnieniem aspektów społecznych, ekonomicznych i politycznych (1979)

S. Wodejko - działalność polegająca na określeniu celów ekonomicznych, społecznych, politycznych, kulturalnych związanych z rozwojem turystyki, uzyskiwaniu wszechstronnych pozytywnych efektów wynikających z istnienia popytu i podaży, dążeniu do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie uprawiania turystyki i precyzowania środków niezbędnych do realizacji wymienianych wyżej celów (1997)

J. Borzyszkowski - to świadome oddziaływanie państwa i innych podmiotów na turystykę, realizowane w ramach ogólnej polityki gospodarczej kraju, polegającej na określaniu celów ekonomicznych i pozaekonomicznych oraz na odpowiednio dobranych środków i metod niezbędnych do ich realizacji (2005)

Różnice w definicjach polityka turystyczna:

• kiedyś polityka turystyczna była kształtowana centralnie, obecnie zależy od popytu i podaży

• kiedyś istniał przede wszystkim ruch krajowy, obecnie ruch krajowy i zagraniczny

• Kornak używa słowa „stosunki”, Wodejko, Borzyszkowski „cele”

• Zmieniające się na przestrzeni lat cele turystyczne

• Polityka ulegała zmianie

Polityka gospodarcza - świadome oddziałowywanie władz państwowych na gospodarkę narodową - na jej dynamikę, strukturę, funkcjonowanie, na stosunki ekonomiczne w państwie i na jego relacje gospodarcze z zagranicą. (Winiarski, 2000)

Polega na określeniu celów danego systemu gospodarczego oraz stosowaniu metod, środków i zasobów (czyli odpowiedniego zbioru procesów regulacyjnych) prowadzących do osiągnięcia tych celów, zgodnie z regułami nauk ekonomicznych (Ćwikliński 2000)

„Turystyka jest zbyt skomplikowaną dziedziną, aby mogła być ignorowana przez (...) władze państwowe” S.Wodejko 1997

Podmioty polityki turystycznej według Gaworeckiego

Państwo, instytucje i organizacje powinny świadomie kształtować turystykę, wpływające swoją działalnością na wszystko, to jest ważne dla turystyki.

Instytucja - podmiot o charakterze publicznym działająca w jakiejś dziedzinie w celu osiągnięcia jakiegoś celu.

Organizacja - sposób zarządzania ludźmi i zasobami

• podmiot, grupa o określonej strukturze wewnętrznej, zasadach działania, dąży do celu dobrowolnie

Państwo - nadrzędna struktura społeczna, której głównym zadaniem jest zapewnianie bezpieczeństwa obywateli, organizacja prawno-instytucjonalna, norm funkcjonowania społecznego i egzekwowanie obowiązujących norm. Jego działalność nie dotyczy tylko sfery politycznej, społecznej, ekonomicznej. Obejmuje poszczególne sektory gospodarki narodowej, w tym turystykę.

Zadania władzy państwowej:

1. interwencjonalizm - tam, gdzie jest konieczny

2. nieprzeszkadzanie w rozwoju

3. stwarzanie odpowiednich warunków

Stosunek państwa:

1. Negatywny:

• nie jest przygotowane do rozwoju przyjazdowego i wyjazdowego ruchu turystycznego

• ogranicza kontakty własnego społeczeństwa z cudzoziemcami

1. Neutralny

• nie ingeruje w rozwój turystyki, dopóki nie jest sprzeczny z interesem państwa

• brak świadomego wpływu na wielkość i strukturę popytu i podaży

1. Pozytywny

• świadome działania państwa i bieżąca kontrola wpływu turystyki na życie społeczno - gospodarcze

• jasno sprecyzowane cele i narzędzia polityki turystycznej

PAŃSTWO





stosunek negatywny stosunek neutralny







motywy interwencji konieczność interwencji

• 
  ekonomiczne

• polityczne

• aspołeczne

• 
  
  kulturalne



stosunek pozytywny

oddziaływanie statyczne oddziaływanie dynamiczne





polityka turystyczna





cele ekonomiczne cele pozaekonomiczne



środki polityki turystycznej











środki wynikające ustawodawstwo środki ekonomiczno- środki

z ogólnej polityki turystyczne -finansowe administracyjno




państwa -organizacyjne




cykl turystyczny

cykl turystyczny:

1. budowanie rynku

2. planowanie rozwoju turystyki

3. budowa infrastruktury

Środki polityki turystycznej:

1. Narzędzia wynikające z ogólnej polityki państwa

• utrzymanie równowagi rynkowej

• aktywizacja regionów mniej rozwiniętych gospodarczo

• aktywizacja sektora usługowego

• regulacja zobowiązań płatniczych z zagranicy

• realizacja zadań w ochronie zdrowia, społecznej, kulturowej

1. Ustawodawstwo

• przepisy o miejscowościach turystycznych, bazie noclegowej, funkcjonowaniu gospodarstw turystycznych

1. Ekonomiczno - finansowe

• ceny

• podatki

• kursy walutowe

• ograniczenia eksportowe i importowe

1. Administracyjno - organizacyjne

- wynikające z działalności narodowych organizacji i narodowych administracji turystycznych



Turystyka

1. wzrost zatrudnienia 1. ożywienie ruchu turystycznego

2. zmiany w strukturze i 2. zaspokojenie potrzeb

organizacji gałęzi gospodarki turystycznych

narodowej, poszerzenie jej 3. wzrost jakości świadczonych

funkcji o turystykę usług

3. uzyskiwanie wpływów 4. obniżenie kosztów

w wyniku świadczenia usług świadczonych usług

turystycznych

4. 
   podnoszenie dochodów

i wzrost stopy życiowej

5. rozwój, pobudzenie inwestycji

i produkcji wzrostu gospodarczego




Inne sektory gospodarki narodowej m.in. rolnictwo, przemysł, transport

ELEMENTY ORGANIZACYJNE NA ŚWIECIE

Organizacje turystyczne w XIX w.

1. o funkcjach społecznych (kluby, towarzystwa) ogólnokrajowe

• Brytyjski Klub Alpninis

1861 Towarzystwo „Poznaj swój kraj” w Norwegii

1862 Austriackie Towarzystwo Alpejskie

• Włoski Klub Alpinistyczny

• Szwajcarski Klub Alpinis

• Niemieckie Towarzystwo Alpinis

• Galicyjskie Towarzystwo Tatrzańskie ( od 1919 Polskie Towarzystwo Tatrzańskie)

• Francuski Klub Alpejski

2. o funkcjach gospodarczych

1. branżowe (ogólnokrajowe)

2. aktywizacji społecznej (in. syndykaty inicjatywy) lokalne, regionalne, ogólnokrajowe

1871 lokalny związek turystyczny w Bagaz (Szwajcaria)

• w Apenzelli - 1893 - syndykat dla k. Jury

od 1889 pierwsze syndykaty dla Francji

• w Grazu spotkanie przedstawicieli gmin i sekcji Klubu Alpejskiego

Niemcy Zjednoczenie syndykatów w 1902 Niemiecki Związek Turystyki

• Szwajcarskie Stowarzyszenie Hotelarskie

• Austriackie Stowarzyszenie Hotelarskie

Organizacje te, stanowiły pierwotną bazę organizacyjną recepcji turystów, reklamy i informacji turystycznej oraz aktywizacji turystycznej miejscowości i regionów, w okresie gdy państwo nie interesowało się prawie wcale sprawami turystyki.

Pierwsze państwa, które zainteresowały się sprawami turystyki na szczeblu rządu:

• Nowa Zelandia

Departament Turystyki i Propagandy

Akt Kontroli Miejscowości Turystycznych i Uzdrowisk (1908)

• Austria

Cesarski Departament Turystyki w Ministerstwie Robót Publicznych

• Francja

Krajowy Urząd Turystyczny przy Ministerstwie Robót Publicznych

Zadanie - centralizowanie spraw turystyki, udostępnianie społeczeństwu informacji turystycznej, badać i rozwijać ruch turystyczny

Powołanie Wyższej Rady Turystyki

• Hiszpania

Królewski Komisariat Turystyki

• Portugalia

Departament Gier i Turystyki w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych

Holandia - połączenie, w 1915 na mocy dekretu królewskiego, dwóch organizacji (założone w 1896 i 1908) i utworzenie Holenderskiego Stowarzyszenia Turystycznego, urzymywanego przez rząd.

Organizacja Turystyki w Europie i świecie do I Wojny Światowej (od 2 połowy XIXw.)

• Początkowe stadium kształcenia się niektórych elementów organizacji turystycznych, jak:

• towarzystw, klubów (społecznych, krajoznawczych, sportowych) o zasięgu krajowym

• organizacji gospodarczych o zasięgu lokalnym, regionalnym i krajowym

• pierwszych jednostek administracji państwowej do spraw turystyki na szczeblu rządowym (departamenty, komisariaty, krajowe urzędy)

Organizacje turystyczne w okresie Międzywojennym

(cechy):

1. wzrastająca rola państwa w rozwoju ruchu turystycznego i gospodarki turystycznej

1. podejmowanie decyzji obowiązujących w skali ogólnokrajowej - wypracowanie polityki działania

2. wydawanie przez państwo aktów ustawodawczych i zarządzeń administracyjnych

2. Tworzenie odpowiednich rządowych organów ds. turystyki - skupianie większości spraw dotyczących gospodarczych aspektów turystyki w jednym resorcie

1. wyposażenie rządowych organów w coraz szerszy zakres kompetencji i przeznaczenie coraz większych środków finansowych

2. rządowe organy ds. turystyki (urzędy turystyczne) nie występowały na szczeblu resortu, niekiedy ministrowie byli przewodniczącymi rad czy komitetów turystycznych działających przy określonych resortach, którym podlegały sprawy turystyczne

3. Ingerencja Państwa w propagandę turystyki przyjazdowej

1. utworzenie dla prowadzenia propagandy specjalnych organizacji o charakterze stowarzyszeń podporządkowanych kontroli państwa (pomimo funkcjonowania krajowych urzędów - np. Austria, Niemcy, Włochy, Szwajcaria)

2. w krajach nie posiadających krajowych urzędów turystycznych (w zainteresowanych resortach były komórki ds. turystyki) bazowanie na dotychczas działających stowarzyszeniach - prowadzenie propagandy też przy udziale państwa np. kraje Skandynawskie, Holandia, Wielka Brytania, Australia

4. Lokalne Stowarzyszenia Turystyczne coraz częściej korzystały z pomocy finansowej i prawo - organizacyjnej państwa. Duży wzrost liczebny stowarzyszeń. Instancje turystyczne przy organach administracji terenowej były w zasadzie niezależne od krajowych urzędów turystyki

5. Niskie usytuowanie urzędów turystycznych w hierarchii administracji

Pierwsze Międzynarodowe Organizacje Turystyczne ( do II Wojny Światowej)

• Międzynarodowa Liga Towarzystwa Turystycznego

LIAT, siedziba Luksemburg

1919 Międzynarodowe Zrzeszenie Turystyczne AIT

• Międzynarodowa Federacja Automobliowa FIA

• Międzynarodowe Zrzeszenie Turystyczne AIT

• Międzyskandynawska Komisja Turystyczna (Szwecja, Dania, Finlandia)

• Rada Centralna Turystyki Międzynarodowej CCTI

Siedziba Paryż

• Międzynarodowa Unia Alpinistyczna

Liga Narodów 1937 terminologia

ELEMENTY ORGANIZACYJNE DO I WOJNY ŚWIATOWEJ

1. Elementy turystyki na ziemiach polskich

Turystyka w państwach zaborczych

Austria

• Towarzystwo Alpejskie

1886 Towarzystwo Hotelarskie

konferencja w Graz

uzdrowiska

Austra  ziemie polskie pod zaborem

• „Sokół”

1873 GTT - Galicyjskie Towarzystwo Tatrzańskie

Prusy


1842 biura podróży

1863

1902 związek syndykatów inicjatywy

uzdrowiska

Prusy  ziemie polskie pod zaborem

• Sokół Wielkopolski

• Poznańskie Towarzystwo Krajoznawcze

Rosja

Uzdrowiska

Rosja  ziemie polskie pod zaborem

• Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie

• Polskie Towarzystwo Krajoznawcze

Liczba członków towarzystw w XIX i p. XX wieku

- Towarzystwo Tatrzańskie

1887 - 1868 os.

1900 - 1936 os.

1911 - 1522 os., w tym w Galicji 791 os.

w Królestwie Polskim 509 os.

w Wielkopolskim księstwie Poznańskim 222 os.

- Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”

w zaborze Pruskim 1890 - 90 gniazd

1905 - 104 gniazda

1910 - 205 gniazd

- Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie

1882 - 671 os.

1883 - 900 os.

Bilans:

Form organizacyjnych turystycznie na ziemiach polskich w okresie zaborów

1. przewaga indywidualnych wyjazdów turystycznych, zdrowotnych, wypoczynkowych (turystyka elitarna)

2. działalność krajoznawcza i turystyczna wpierw pojedynczych osób („czysta turystyka”), a następnie towarzystw społecznych, których czas powstania był bardzo zróżnicowany w poszczególnych zaborach

3. wczesne powstanie GTT / TT w porównaniu do tego typu organizacji w Europie i świecie

4. wpierw powstanie Towarzystw Sportowych, gimnastycznych (pozornie) nie związanych z tradycją, kulturą, tożsamością narodową

5. wykrystalizowanie się silnego ruchu krajoznawczego oraz różnych form turystyki

6. uformowanie się licznej grupy społecznych działaczy turystyczno-krajoznawczych, jako ruch poznawczy, kulturowy, badawczy oraz narodowościowo-wyzwoleńczy

7. zapoczątkowanie rozwoju zaczątków zagospodarowania turystycznego w miejscowościach i obszarach o najatrakcyjniejszych walorach turystycznych (schroniska, szlaki, muzea)

8. ogromna rola towarzystw w zachowaniu i pielęgnowaniu tożsamości narodowej

9. słabość co do spostrzegania i rozwijania turystyki w kontekście ekonomicznym i gospodarczym:

• prawie brak lokalnych organizacji turystycznych wspierających interesy ekonomiczne (jak: syndykaty inicjatywy, czy branżowe np. hotelarskie; Polskie Związek Turystyki w Krakowie (1906) jedyny do połowy lat 20. XX wieku)

• niska efektywność w rozwijaniu zagospodarowania turystycznego (także koncepcyjna)

ORGANIZACJA TURYSTYKI W II RP

Turystyka w Ministerstwie Robót Publicznych (1919-1932)




Wydział Konserwacji Dróg




Departament Dróg




Referent ds. Turystyki

• pierwszy zjazd delegatów towarzystw turystycznych

Towarzystwo Tatrzańskie przyjmuje nazwę Polskie TT i tworzy nowe agendy (Warszawa 1919, Nowy Targ 1920, Lwów Łódź Poznań 1921 i inni)

Polskie Towarzystwo Krajoznawcze łączy się z Poznańskim Towarzystwem Krajoznawczym

• pierwsze prywatne biuro podróży we Lwowie, wpis do urzędu rejestru w 1923

jako Polskie Biuro Podróży „Orbis”

powstanie Automobilklubu Polskiego

• konstytucja Marcowa / ustawa o samorządzie terytorialnym i gospodarczym

• powstanie Związku Towarzystw Kolonii Letnich i Kolonie Urządzające

ustawa o uzdrowiskach m.in. określała kategorie uzdrowisk, zasady tworzenie funduszów kuracyjnych oraz uprawnienia do uzyskania specjalnej opieki państwa

1924 powołanie Ministerialną Komisję Turystyki przy Ministerstwie Robót Publicznych

powołanie referatów turystyki w urzędach wojewódzkich komisji turystycznych (pierwsza powstała w 1925 w Katowicach)

• powołanie Polskiego Touring Klubu oraz Podolskiego Towarzystwa Turystyczno - Krajoznawczego

1926 administracja kolejowa powołuje w Ministerstwie Komunikacji referata turystyki

1927 drugi zjazd delegatów towarzyst turystycznych, krajoznawczych, narciarskich oraz zainteresowanych ministerstw i urzędów wojewódzkich, powołanie Związku Polskich Towarzystw Turystycznych (do 1937)

powstanie Wołyńskiego Towarzystwa Krajoznawczego i opieki nad zabytkami

DZIAŁALNOŚĆ ORGANIZACYJNA

Budżet referatu turystyki (skromny budżet)

1919 - 110 zł

1920 - 210 zł

1924 - nie otrzymywał

referat działał 13 lat.

• działalność organizacyjna, legislacyjna i prawna

• aktywność organizacji społecznych

• dobre wydawnictwa

• dofinansowanie inwestycyjne

Referat opiekował się:

• turystyką krajową i zagraniczną

• reprezentował Polskę w międzynarodowych organizacjach turystycznych i kongresach

Turystyka w Ministerstwie Komunikacji (KM) (1932-1939)

1932 - likwidacja Ministerstwa Robót Publicznych

• Ministerstwo Komunikacji

• Departament ogólny

• Wydział Turystyki (samodzielny od 1935) - referat turystyki w okręgowych dyrekcjach idei państwowych (5 referatów organizacji ruchu turystycznego: propagandowa ogólna i prasowa)

1933 - „Orbis” start przedsiębiorstwa turystycznego

1935 - Liga Popierania Turystyki - powstała z inicjatywy wiceministra komunikacji, za przykładem ENIT (1919 Włochy), czyli ogólnokrajowego przedsiębiorstwa państwowego powołanego do rozbudowy przemysłu turystycznego, które miało m.in. interweniowania w rządzie w sprawach wydawania zarządzeń, kredytów, nagród i zapomóg.

Zadania LPT (Ligi Popierania Turystyki):

• Krzewienie turystyki masowej

• Dokonywanie inwestycji dla turystyki masowej

• Tworzenia i wspierania lokalnych organizacji

• Popierania turystyki

• Prowadzenia akcji propagandowej na rzecz turystyki

Finanse i inwestycje dla LPT:

• sprzedaż kart upoważniających do zakupu zniżkowych biletów kolejowych (monopol)

• inwestycje (1936-39) kolejka linowa na Kasprowy Wierch, kolejka terenowa w Krynicy i na Gubałówce np. Gdynia

• subsydiowanie działalności turystycznej np. budowa Kupca Piłsudzkiego w Krakowie, święta morza w Gdyni, wystawy na Targach Poznańskich

• nie subsydiowała takich organizacji jak PTK lub PIT

Organizacje turystyczne o funkcjach gospodarczych 1930

• Polski Związek Turystyki w Krakowie

• Pomorski Związek Propagandowy Turystyki

• Związek Przyjaciół Zakopanego

1936 - studium turyzmu UJ

• Związek Ziem Górskich, Związek Letniskowy Ziemii Krakowskiej, Związek Karpaty Wschodniej

1938 - ponowienie prac w Ministerstwie Komunikacji nad projektem Krajowego Urzędu Turystyki i Rady Turystycznej

ORGANIZACJE TURYSTYCZNE W POLSKIEJ RP LUDOWEJ

1945 - Wydział Turystyki w Ministerstwie Komunikacji

• redukowanie działalności PIT i PTK

• powołanie przedsiębiorstwa państwowego „Orbis”

• wywołanie Wydziału Wczasów Pracowniczych przez Centralę Związków Zawodowych

1950 - Rada Turystyczna - organ doradczy Ministra Komunikacji

- PTTK

1952 - Komitet ds. Turystyki - organ Prezesa Rady Ministrów

• schemat organizacji spraw kultury fizycznej i turystyki w Polsce

• zjednoczenie gospodarki turystycznej

• Pd - Sport - przemysł pod nadzorem AWF uczelnia wychowania fizycznego

• Instytut Turystyki

• Centralny Fundusz Turystyki i Wypoczyku

1977 - Centrala Turystyki „Orbis”

1987 - Komitet ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej - socjalna i kwalifikowana

POLITYKA TURYSTYCZNA II RP

1990 - likwidacja Centralnego Funduszu Turystyki i Wypoczynku

- powołanie Polskiej Izby Turystyki

• - utworzenie Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki

• powstanie gminnych związków turystyki

• zapoczątkowanie procesu stowarzyszenia Polski z UE

1992 - ?

1997 - „Program rozwoju krajowego produktu turystycznego” 5 markowych produktów (UKW) do:

• biznesowa

• kulturowa i pobyt w miastach

• na terenach wiejskich

• aktywna, rekreacyjna i specjalistyczna

• ustawa o usługach turystycznych

• ENP przekształcony w spółkę

Stowarzyszenie - to dobrowolne, samorządne i trwałe zrzeszenie o celach nie zarobkowych (ustawa z dn. 1989). Samodzielnie określa swoje cele, programy działania, strukturę organizacyjną oraz uchwala akty wewnętrzne.

Warunki: minimalna liczba członków (nie mniej niż 15 osób), uchwalenie statutu, zarejestrowanie w urzędzie rejestracyjnym.

Stowarzyszenie w liczbie co najmniej 3 mogą stworzyć...

Izba Turystyki - organizacja samorządu gospodarczego, reprezentuje interesy gospodarcze zarządzanych w niej podmiotów. Izby gospodarcze mogą się zrzeszać w podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą, z wyjątkiem osób fizycznych.

Główne zadanie:

• kształtowanie i upowszechnianie zasad etyki w działalności gospodarczej

• wspieranie inicjatyw gospodarczych członków

• popieranie rozwoju kształcenia zawodowego

• uczestnictwo w pracach instytucji

Fundacja - forma organizacji zakładana na zasadzie dobrowolności, posiadająca osobowość prawną, ustanowiona dla realizacji i zgodnych z podstawowymi interesami RP celów społeczno lub gospodarczo-użytecznych.

UKFiT

(Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki)





PART PAPT

(Polska Agencja Promocji Turystyki)

2000 r.






POT MW MK - Ministerstwo Komunikacji



MG - Ministerstwo Gospodarki

MGiP - Ministerstwo Gospodarki i Pracy


NOT NAT MGPiPS - Min. Gospodarki Pracy i Polityki Socjalnej

MG

MSiT (2007) - Min. Sportu i Turystyki

2002 - porozumienie międzt PIT a Radą Konsultacyjną IT (1996)

2005 - Rada Krajowa IT (zmiana kompetencji urzędów ds. turystyki (UW a UM))


LPT

ENIT

POT - Polska Organizacja Turystyki

• ustawa z dn. 25 czerwca 1999

• cel powołania: wzmocnienie promocji Polski w dziedzinie turystyki w kraju i za granicą oraz tworzenie warunków współpracy organów administracji rządowej, samorządu terytorialnego, samorządu gospodarczego, także zawodowego i stowarzyszeń działających w tej dziedzinie.

• POT to państwowa osoba prawna

• Nadzór sprawuje minister właściwy ds. turystyki

Organy POT:

• Rada Polskiej Organizacji Turystyki (kadencja 3 lata)

1/3 administracja rządowa

1/3 samorząd terytorialny

1/3 branża turystyczna

prezes

= liczy razem 18 osób

źródło finansowania:

- dotacje budżetowe

- pochodzące z prowadzonej działalności gospodarczej m.in. usługi wydawnicze, doradcze, szkoleniowe, informacyjne, reklamowe

Struktura:





Ministerstwo GiP


Forum Regionów


Forum Turystyki Przyjazdowej

Forum Polonijne




Forum Informacji Turystycznej Prezes POT Rada POT






Wiceprezes POT Wiceprezes POT






Biuro konferencji i kongresów Polska

Departamenty POT (obecnie):

Departament planowania marketingowego

Departament instrumentów

Departament funduszy strukturalnych

Departament nowych technologii

Prezes POT - Rafał Szmitke

Wiceprezes POT - Bartłomiej Wallas

Podmioty polityki turystycznej w Polsce

Międzynarodowe podmioty polityki turystycznej



Np. ETC, WTO

Międzynarodowe









Krajowe NTO NTA

(POT) (MGiP)






Regionalna Regionalne organizacje Rządowa administracja





Turystyczne (ROT) terenowa (wojewoda)

Samorząd terytorialny branża turystyczna




(wojewódzki, powiatowy (samorząd gospodarczy

gminny) organizacje nie komercyjne)

Lokalne Lokalne organizacje turystyczne (LOT)

Organizacje międzynarodowe - celowe związki (stowarzyszenia) uczestników stosunków międzynarodowych, powstałych w wyniku zawartego między nimi porozumienia i wyposażonymi w stałe.

Międzynarodowe organizacje turystyczne





Międzyrządowe Rządowe

- Globalne (WTO) - Uniwersalne

- Regionalne (UE) - Regionalne

- Zawodowe

- Pośrednio związane z

turystyką

- Tematyczne

(transportowe, hotelarskie,

podróży)

Unia Europejska - swego rodzaju zinstytucjalizowana politycznie nadbudowa 3 organizacji międzynarodowych (Wspólnot Europejskich)

Cele: zapewnienie bezpieczeństwa, postępu gospodarczego i społecznego, ochrona wolności praw i interesów obywateli.

Organy:

Rada Europejska - określa ogólne kierunki polityki

Rada Unii Europejskiej - organ decyzyjny Wspólnot, (teraz) całej Unii

Komisja Europejska - uprawnienia kontrolne, inicjatywne, wykonawcze, ETC

Parlament Europejski - uprawnienia legislacyjne, budżetowe, kontrolne (przewodniczący)

Europejski Trybunał Sprawiedliwości

Trybunał Obrachunkowy

Biuro Statystyki UE - Eurostat

Zmiany (ustanowienie stanowisk):

• wysoki przedstawiciel UE ds. polityki zagranicznej i obronnej (wiążą się z ambasadami UE)

• przewodniczący Rady Europejskiej

Polityka turystyczna Wspólnoty/Unii Europejskiej

1984 - akt prawny „Polityka Wspólnoty w dziedzinie turystyki” => swoboda ruchu i bezpieczeństwa, ochrona konsumenta, warunki podejmowania i prowadzenia działalności, transport, rozwój regionalny, ochrona europejskiego dziedzictwa europejskiego i kulturowego.

• - „Plan działania Wspólnoty na rzecz turystyki” - seria projektów pilotażowych w wybranych obszarach.

1995 - „Zielona księga” - opis działań prowadzonych dotychczas

Formy postępowania NTA w urzędach centralnej administracji rządowej w państwach europejskich w latach 2002-2003



NTA




Samodzielny resort łączenie turystyki z pozostałe resorty






turystyczny innymi funkcjami

Ministerstwo Turystyki Ministerstwo Turystyki i...

Chorwacja, Malta Cypr, Irlandia, Andora

Rumunia, Turcja 13% Luksemburg 13%

Samodzielny resort łączenie gospodarki inne

gospodarki z innymi funkcjami Anglia



Czechy

Ministerstwo Ministerstwo Gospodarki i... Grecja

Gospodarki Austria, Niemcy, Polska 10% Islandia

Bułgaria, Dania Bośnia i

Estonia, Hiszpania Hercegowina

Litwa, Portugalia Irlandia Pn

Słowacja, Słowenia 29%

Szwajcaria 35%

Francja

• Ministerstwo Transportu, Zagospodarowania i Turystyki (delegatury regionalne i departamenty)

• Powstał w 1987r. - Maison la France (MF) - Dom Francji (korporacja publiczno-prawna, umożliwia łączenie kapitału publicznego i prywatnego)

• Zadania - promocja za granicą, działalność marketingowa,

• 38 biur poza granicami Francji

• zgromadzenie ogólne, któremu przewodniczy Minister ds. Turystyki, określa kierunki działalności

• rząd zajmuje się bieżącym kierowaniem

2009 - Maison la France łączy się z ODIT France (agencja odpowiedzialna za rozwój, analizy, klasyfikację i standaryzację turystyki we Francji) zatrzymał nazwę ODIT France

13

---