Komórki nosa i ucha
Komórki nosa i ucha
Opracowały:
Katarzyna Siczek
Dominika Sygulla
Joanna Polak
Aneta Zabiegała
Dietetyka gr. C3
Zmysł powonienia
Jama nosowa -wyróżnia się w niej trzy odcinki różne
morfologicznie i czynnościowo.
1.
Przedsionek nosa- jest on pokryty skórą. W początkowym
odcinku znajduje się nabłonek wielowarstwowy płaski
rogowaciejący, grube włosy i gruczoły łojowe i potowe. Przy
przejściu w jamę nosową właściwą naskórek staje się
cieńszy.
2. Okolica oddechowa- błona śluzowa jest wyścielona
nabłonkiem wielorzędowym, migawkowym z komórkami
kubkowymi. Błona śluzowa właściwa jest zbudowana z
dobrze unaczynionej tkanki łącznej luźnej. Gęsto
rozmieszczone naczynia włosowate leżące pod nabłonkiem
i liczne sploty żylne powodują ogrzewanie wdychanego
powietrza. Pod nabłonkiem są skupiska limfocytów i
komórek plazmatycznych. Blaszka właściwa zawiera
rozgałęzione gruczoły cewkowo-pęcherzykowe ich
wydzielina utrzymuje odpowiednią wilgotność i lepkość
powierzchni nabłonka.
Schemat wielorzędowego nabłonka urzęsionego okolicy oddechowej jamy
nosowej: (A) komórka nabłonkowa migawkowa; (B) komórka nabłonkowa
nieurzęsiona; (C) wydzielnicza komórka kubkowa; (D) lepka warstwa śluzu (żel); (E)
wodnista warstwa śluzu (hipofaza); (F) komórka podstawna; (G) błona podstawna
3. Okolica węchowa- zwana błoną węchową o powierzchni ok. 6
cm
2
znajduje się w górnej części jamy nosowej, ten obszar
spełnia funkcje receptoryczne. Okolica węchowa jest wysłana
nabłonkiem zmysłowym, zwanym nabłonkiem węchowym.
Nabłonek jest wielorzędowy i występują w nim 3 rodzaje
komórek:
• Komórki węchowe- leżą one w błonie śluzowej w okolicy
węchowej i oddają dwie wypustki. Jedna biegnie w kierunku
błony śluzowej i dochodząc do niej oddaje ze swego końca
kilkaset drobnych włosków. Druga wypustka komórki węchowej
biegnie w głąb błony śluzowej, stanowiąc neuryt tej komórki. W
błonie śluzowej neuryty komórek węchowych tworzą splotowatą
sieć, od których odchodzi około 20 nerwów węchowych.
• Komórki podporowe- to wysokie komórki walcowe.
• Komórki podstawowe- maja kształt stożkowaty, występują u
podstawy nabłonka i nie dochodzą do jego powierzchni. Komórki
podstawowe są populacją rezerwową i regeneracyjną dla
komórek podporowych i węchowych.
Zmysł powonienia cd…
Cząsteczki związków chemicznych wprowadzonych
do jamy nosowej wraz z powietrzem wdychanym
rozpuszczają się w śluzie pokrywającym nabłonek
błony śluzowej okolicy węchowej. Tą drogą
działają na wypustki komórek nerwowo-
zmysłowych. Komórki te odbierają bodźce i
przewodzą impulsy nerwowe, które biegną do
blaszki sitowej kości i przez otworki wchodzą do
jamy czaszki, gdzie tuż nad otworkami, po każdej
stronie grzebienia koguciego leży opuszka
węchowa.
W opuszce węchowej nerwy tworzą kuliste ciałka
zwane kłębuszkami węchowymi. Z nich aksony idą
w trzech kierunkach przez:
• Prążek węchowy przyśrodkowy i spoidło przednie,
biegną do opuszki węchowej po stronie przeciwnej.
• Prążek węchowy pośredni- aksony neuronów opuszki
osiągają istotę dziurkowaną przednią, skąd biegną
do podwzgórza i innych struktur układu rąbkowego.
• Prążek węchowy boczny, który zawiera aksony
kierujące się do trzeciego neuronu czuciowego w
części korowej i przyśrodkowej ciała migdałowatego
oraz do haka zakrętu hipokampa.
Pomiędzy komórkami nerwowo-zmysłowymi
węchowymi nabłonka węchowego znajdują się nagie
zakończenia włókien nerwowych należących do
nerwu trójdzielnego. Podrażnienie ich wywołuje
odruch kichania.
Zmysł słuchu i równowagi
Zmysł słuchu i równowagi zlokalizowany jest
w uchu, w którym wyróżnia się ucho:
• zewnętrzne
• środkowe
• wewnętrzne
Ucho zewnętrzne
• Małżowina uszna – zbudowana z chrząstki z chrząstki
sprężystej pokrytej skórą.
• Przewód słuchowy zewnętrzny składa się z :
• części chrzęstnej zewnętrznej
• części wewnętrznej kostnej
Przewód słuchowy zewnętrzny jest zamknięty błoną bębenkową
- łącznotkankową błoną oddzielającą ucho zewnętrzne od
środkowego.
Małżowina uszna i przewód słuchowy kierują fale dźwiękowe na
błonę bębenkową.
Ucho środkowe
Składa się z :
• Jamy bębenkowej- jest ograniczona od strony zewnętrznej
błoną bębenkową. Jest wypełniona powietrzem i wyścielona
cienką błoną śluzową, którą pokrywa jednowarstwowy
nabłonek sześcienny i walcowaty.
• Kosteczek słuchowych:
- młoteczek
- kowadełko
- strzemiączko
Są one zawieszone na mięśniach i więzadłach. Przenoszą
drania błony bębenkowej na ucho wewnętrzne. Podstawa
strzemiączka łączy się z błoną strzemiączkową, która
zamyka okienko przedsionka.
• Trąbki Eustachiusza – łączy ucho środkowe z gardłem,
chroniąc błonę bębenkową przed pęknięciem w przypadku
dużego ciśnienia akustycznego.
Układ kosteczek słuchowych
Ucho wewnętrzne
Składa się z szeregu połączonych ze sobą przestrzeni w
postaci jam i kanałów, wydrążonych w części skalistej
(piramidzie) kości skroniowej, tworzących błędnik
kostny. W skład błędnika kostnego wchodzą:
przedsionek, kanały półkoliste i ślimak. Błędnik
kostnyn jest wypełniony płynem zwanym przychłonką.
Wewnątrz błędnika kostnego mieści się błędnik
błoniasty. Jest on wypełniony płynem zwanym
śródchłonką (gęstsza od przychłonki). Błędnik
błoniasty to zamknięty worek łącznotkankowy,
posiadający uchyłki, wchodzące do poszczególnych
części błędnika kostnego.
• W przedsionku leżą woreczek i łagiewka, w
innych częściach odpowiednio kanały półkoliste
błoniaste i ślimak błoniasty. Właśnie w nich
znajdują się obszary zawierające komórki
receptoryczne odpowiedzialne za zmysł słuchu i
równowagi. Obszary te to:
• w przewodzie ślimaka - narząd Cortiego
• w woreczku i łagiewce - plamki
• w przewodach półkolistych - grzebienie
Komórki receptoryczne. Są to pobudliwe komórki
nabłonkowe pełniące funkcję zmysłową. Posiadają one
na swej szczytowej powierzchni stereocylia - długie i
grube mikrokosmki. Z tego względu noszą nazwę
komórek rzęsatych. Końce stereocyliów zatopione są
w glikoproteidowych strukturach znajdujących się nad
nabłonkiem: w narądzie Cortiego w błonie
nakrywkowej, w plamkach w błonie kamyczkowej, a w
grzebieniach w osklepku. Niewielkie przemieszczenia
tych struktur względem nabłonka powoduje zginanie
stereocyliów, co prowadzi do otwierania kanałów
jonowych w komórkach rzęsatych i pobudzenie tych
komórek. Przekazują one sygnały na zakończenia
włókien nerwowych, które kontaktują się z ich błoną
komórkową. Włóknami sygnały docierają do
ośrodkowego układu nerwowego.
Narząd Cortiego
Narząd ślimakowy jest położony na blaszce
podstawnej przewodu ślimakowego. Zasadniczą jego
częścią są komórki nerwowe zmysłowe, czyli
komórki rzęsate. Są one ułożone w komórkach
zrębowych podpórkowych, których rozróżnia się trzy
rodzaje: komórki filarowe, komórki Deitersa (komórki
falangowe zewnętrzne) i komórki Hensena (komórki
graniczne zewnętrzne). Komórki filarowe, odsunięte
od siebie podstawami tworzą tzw. Tunel wewnętrzny
Cortiego, po obu stronach którego leżą komórki
rzęsate (słuchowe) wewnętrzne i zewnętrzne.
Pierwsze tworzą jeden rząd, drugie od trzech do
pięciu. Do każdej komórki rzęsatej dochodzi włókno
nerwowe.
Woreczek i łagiewka
Leżą w przedsionku kostnym ucha
wewnętrznego. Są otoczone śródchłonką.
W łagiewce i woreczku znajdują się
powierzchnie pokryte nabłonkiem
nerwowym, które noszą nazwę plamek.
Jest on pokryty galaretowatą błoną
kamyczkową, do których wchodzą włoski
nabłonka nerwowego.
Kanały półkoliste
Kanały półkoliste znajdują się w błędniku kostnym. W
kanałach kostnych mieszczą się kanały półkoliste
błoniaste. Przewody błoniaste są otoczone przychłonką i
powiązane ze ścianami kanałów kostnych cienkimi
pasemkami tkanki łącznej. Każdy kanał półkolisty kończy
się bańką, w której leży grzebień bańkowy, Grzebienie
są pokryte nabłonkiem nerwowym zmysłowym. Komórki
tego nabłonka mają na powierzchni włoski i są oplecione
drobnymi rozgałęzieniami części przedsionkowej nerwu
VIII (przedsionkowo- ślimakowego). Na powierzchni
grzebienia leży galaretowaty twór, zwany osklepkiem, do
którego wnikają włoski odchodzące od komórek nabłonka
nerwowego, pokrywających grzebień bańkowy.
Błędnik błoniasty prawego
ucha
Mechanizm odbioru dźwięków
przez narząd słuchu
Fale dźwiękowe powoduję drgania błony
bębenkowej. Drgania te są przenoszone przez
kosteczki słuchowe (zmniejszenie strat
wynikających z różnicy impedancji powietrza i
wody) na perylimfę otaczającą przewód ślimaka,
co wywołuje drgania nabłonka narządu Cortiego
względem nieruchomej błony nakrywkowej,
zginanie stereocyliów komórek rzęsatych i
pobudzenie tych komórek.
Mechanizm zmysłu
równowagi
Reakcja na przyspieszenia liniowe w plamkach.
Błona kamyczkowa pokrywająca komórki rzęsate
plamek zawiera małe kryształki węglanów wapnia
(otolity) a jej ciężar właściwy jest większy niż
otaczającego płynu. Powoduje to przesuwanie się
błony kamyczkowej pod wpływem przyspieszeń
liniowych, zginanie stereocyliów komórek
rzęsatych i pobudzenie tych komórek. Plamki
woreczka i łagiewki ustawione są z stosunku do
siebie pod kątem prostym, co pozwala na
wyczuwanie przestrzennego położenia głowy
względem kierunku działania siły ciążenia.
Bibliografia
• Sylwanowicz Witold- „Anatomia i fizjologia człowieka”.
• Traczyk Władysław Z.- „Fizjologia człowieka w zarysie”.
• Zabel Maciej- „Histologia. Podręcznik dla studentów
medycyny i stomatologii”.
• internet