MEDIA W KULTURZE
KOMUNIKACJA W KULTURZE
Komunikacja od łacińskiego - dzielić się czymś, brać udział, być w łączności. W
szerokim znaczeniu komunikacja obejmuje wszelkie posługiwanie się kodami
kulturowymi. W znaczeniu węższym jest to nawiązywanie łączności i
przekazywanie informacji przy użyciu któregoś z podstawowych mediów
kulturowych takich jak: słowo, dźwięk, obraz czy widowisko.
Komunikacja może mieć charakter:
-
bezpośredni (twarzą w twarz),
-
pośredni (przy użyciu środków komunikacji – pismo, telefon, radio,
internet.).
Istnieje wiele różnych typów i rodzajów komunikacji. Są dwa główne modele:
telegraficzny i orkiestralny.
-
W modelu telegraficznym nadawca wysyła komunikat do odbiorcy. Dociera
on
do odbiorcy przez pewien kanał komunikacyjny (mowa, telefon, tekst
pisany
lub drukowany, radio, telewizja) i przy użyciu pewnego kodu
(określony język,
kod symboli obrazowych lub dźwiękowych.
-
W modelu orkiestralnym natomiast nie wyróżnia się jednego komunikatu.
Jako znaczące traktuje się wszystkie elementy sytuacji komunikacyjnej (słowa,
intonacje, gesty, wygląd, wyraz twarzy, relacje przestrzenne. To co jedne
nadawca wysyła do odbiorcy, zwrotnie wpływa również na samego
nadawcę
Media w kulturze
Słowo medium pochodzi od łacińskiego wyrazu „medius”
oznaczającego to co znajduje się w środku, pośredniczy między
czymś, a czymś. Między nadawcą i odbiorcą komunikatu.
Media kulturowe mogą być rozumiane wielorako:
-
Media kulturowe można postrzegać jako wszelkie możliwe
nośniki
znaczeń w kulturze – wytwory człowieka. Media jako
swoiste
przedłużenia ciała, zmysłów, zachowań człowieka
np. ubrania i
mieszkanie, pojazdy, fotografie, film, telefon,
pismo, druk.
-
Media rozumiane jako środki komunikacji w kulturze wraz z
ich postaciami – słowo, dźwięk, obraz.
-
Media jako mass media – prasa, radio, film lub media
elektroniczne –
wideo, komputer telefony komórkowe,
odtwarzacze.
Media można podzielić na trwałe i nietrwałe. Pierwsze z nich
umożliwiają materialne utrwalenie treści komunikatów w postaci
książek (druk), płyt, kaset (nagrania), rysunków, zdjęć (obrazy).
Media nietrwałe są związane z przemijaniem – słowo.
KALENDARIUM MEDIÓW
3500 pne
pojawienie się pisma (Sumerowie)
1500 pne
wynalezienie alfabetu (Fenicjanie)
1450 ne
wynalezienie druku (Gutenberg)
1837
wynalezienie telegrafu
elektromagnetycznego (Samuel
Morse)
1867
stworzenie maszyny do pisania
1876
wynalezienie telefonu (Aleksander Bell)
1886
odkrycie fal radiowych
1895
wynalezienie kinematografu
1906
pierwszy program radiowy
1926
zastosowanie aparatu fotograficznego
1935
pierwszy kolorowy film fabularny
1938
pierwszy długopis
1946
pierwszy komputer elektroniczny
KALENDARIUM MEDIÓW 2
1959
telewizja kablowa
1959
kopiarka
1963
taśma magnetofonowa
1965
kaseta video
1970
dyskietka komputerowa
1975
komputer osobisty
1979
telefon komórkowy
1981
laptop
1985
płyta CD
1991
sieć internet
KOD
Jest to zbiór symboli wraz z regułami
określającymi sposób ich użycia.
Kodem jest język, symbole
matematyczne, znaki drogowe,
posługiwanie się ciałem – np. kiwanie
głową
KULTURA SŁOWA
Istnieją różne odmiany słowa: słowo mówione, pisane,
drukowane, elektroniczne. Z powodu powstawania nowych,
różnych odmian słowa, rozróżniono kulturę oralną, kulturę
pisma, kulturę druku i kulturę elektroniczną.
Kultura oralna to kultura przekazów mówionych, w której nie
istnieje pismo i inne techniczne sposoby utrwalania słowa.
Kultura pisma w której dominującą lub przynajmniej istotną rolę
odgrywają przekazy pisane.
Kultura druku to kultura o znaczącej roli przekazu istniejącego
w formie drukowanej (książek, czasopism). Istnieje od XVI w.
Kultura elektroniczna, w której ważną rolę odgrywają przekazy
w formie elektronicznej (teksty komputerowe, strony
internetowe).
MOWA
MOWA to najbardziej naturalny i najczęstszy sposób
posługiwania się językiem. To podstawowy środek komunikacji.
W kulturze oralnej słowa są dźwiękami i nie mają żadnej innej
materialnej postaci.
W kulturze tej charakterystyczne są takie słowa jak mit i
magia. Mity są gwarantem porządku społecznego, ustanawiają
wzorce postrzegania świata i miejsca człowieka w świecie,
relacje między ludźmi, między człowiekiem, a bogiem. Zaklęcia
magiczne pozwalają natomiast wpłynąć na rzeczywistość.
Miejscem utrwalenia i przechowywania słowa w kulturze oralnej
jest pamięć, która spełnia funkcje żywej biblioteki i archiwum.
Fakt że cała wiedza w kulturze oralnej była zmagazynowana w
pamięci sprawiło, że bardzo ważną rolę pełnili ludzie starsi. Z
pokolenia na pokolenie przekazywano prawdy wiary, obyczaje,
wzorce poprawnego wykonywania prac i czynności.
PISMO
Pismo to jeden z najważniejszych wynalazków w dziejach ludzkości. Pojawiło się
3.500 lat pne w Sumerze (Mezopotamia) w postaci pisma klinowego. W Egipcie
p ok. 3000 lat pne pojawiło się pismo hieroglificzne. Trzecim najstarszym
systemem pisma jest pismo chińskie wynalezione w II tysiącleciu pne.
Prawdziwą rewolucję stanowiło wynalezienie alfabetu fonetycznego w II wieku
pne. przez Fenicjan. Wyłoniły się alfabety aramejski, hebrajski, arabski. W VIII w.
pne Grecy wprowadzili alfabet zawierający samogłoski. Dał on początek innym
alfabetom np. łacińskiemu, z którego wyłoniły się języki grupy romańskiej, także
polski, niemiecki. Na podstawie alfabetu greckiego stworzona została cyrylica,
której modyfikacja są języki wschodniosłowiańskie np. rosyjski, białoruski.
Pismo na początku było wykorzystywane do sporządzania dokumentów o
charakterze finansowo-ekonomicznym, do spisywania świętych przekazów.
Szybko zaczęto go używać do pisania tekstów naukowych, medycznych,
prawniczych, literackich.. Od XVI 0 XVII w rozpowszechniły się praktyki pisma
jak dzienniki, pamiętniki, autobiografie. Znajomość pisma pozwoliła na poznanie
prawd wiary i religii oraz ich rozprzestrzenianie. Pismo wprowadziło do kultury
zasadę linearności, postrzegania większych całości (myśli, wypowiedzi). Pismo
przyczyniło się do rozwoju logicznego, racjonalnego, krytycznego myślenia.
Muzyka
Muzykę można klasyfikować na wiele sposobów, np.:
Forma przekazu:
-
Muzyka rozrywkowa - przekazywana poprzez środki
masowego przekazu
-
muzyka ludowa – przekazywana poprzez
naśladownictwo
-
muzyka profesjonalna
Środki wykonawcze:
-
muzyka wokalna
-
muzyka instrumentalna
- Muzyka wokalno-instrumentalna
Ilość wykonawców:
-
muzyka solowa
-
muzyka kameralna
-
muzyka koncertowa (estradowa)
Dźwięk
W starożytnej Grecji Platon definiował muzykę jako narzędzie niezbędne w
wychowaniu obok gimnastyki. W Grecji muzyka kojarzyła się z terminem
melodia, rytm, ton, harmonia. W Grecji rozwinęła się także teoria muzyki.
W średniowieczu muzyka podporządkowana była wierze i Bogu.
Powstawały głównie pieśni religijne, a z nimi i chór kościelny.
Z inicjatywy papieża Grzegorza Wielkiego ujednolicono chorał gregoriański
( liturgiczny jednogłosowy śpiew w kościele rzymskokatolickim).
Wiek XI przyniósł zmianę – wynaleziono polifonię, czyli śpiew wielogłosowy.
Obok kunsztownych form muzyki religijnej i liturgicznej do głosu doszła
świecka pieśń jednogłosowa. Wykonywali ją wędrownik grajkowie. Inny
rodzaj muzyki reprezentowali trubadurzy – poeci, śpiewacy. Z tego okresu
pochodzi też polska pieśń ojczysta Bogurodzica.
W okresie renesansu zaczęła rozwijać się świecka muzyka instrumentalna.
Budowano nowe instrumenty o różnych wielkościach, powstały nowe formy
muzyczne: preludium, fantazja, suita.
W baroku (XVII i 1 połowa XVIII w.) we Włoszech narodziła się nowa forma
dramatu śpiewanego - opera., której twórca był Klaudio Monteverdi.
Nastąpił bardzo silny rozwój muzyki instrumentalnej,
Dźwięk
W okresie barku nastąpił bujny rozwój muzyki
instrumentalnej.. W tym okresie tworzył Antonio Vivaldiego i
znany organista Jan Sebastian Bach. Stolicą muzyki został
Wiedeń. Z miastem tym związane są nazwiska trójki
muzycznych gigantów: Josepha Haydna, Wolfganga
Amadeusza Mozarta i Ludwika von Beethovena.
Okres romantyzmu to czas, gdy niezwykle popularną formą
jest pieśń. Popularne stały się kompozycje Franza Szuberta,
Roberta Szumanna, Stanisława Moniuszki. Od około 1820
roku zaczęto poszukiwać nowych form wyrażania
najrozmaitszych uczuć i nastrojów. W całej Europie rozwijała
się muzyka narodowa.
W Rosji tworzył Piotr Czajkowski, w Czechach Edward
Dvorzak, w Austrii Joann Strauss, w Polsce nasz
najwybitniejszy pianista Fryderyk Chopin, Stanisław
Moniuszko, Henryk Wieniawski
Muzyka
Aż do poł. XIX w. nie stosowano podziału muzyki na poważną i
lekką. Funkcję muzyki popularnej pełniła muzyka ludowa,
folklorystyczna. W tym okresie powstała kombinacja operetki i
muzyki popularnej – musical.
W pocz. XX w. w Ameryce powstały nowe style w muzyce – blues i
jazz. Korzenie obu stylów tkwią w amerykańskim Południu, były one
pierwotnie muzyką czarnej ludności sprowadzonej niewolniczo z
Afryki. W latach 20 XX w. rozpoczęła się miejska odmiana bluesa
zwanego boogie-woogie. Wykonawcy tej muzyki cieszyli się wielką
popularnością przed nastaniem rock and rolla.
W latach 50 naszego wieku narodził się nowy rodzaj muzyki
popularnej rock and roll – połączenia murzyńskiego bluesa, muzyki
country, pieśni robotnicze, jazz.
Na przełomie lat 70-80 narodził się rap, a od lat 90 mówi się o
zmierzchu rocka, którego miejsce zajmują nowe style: Hip hop,
danse, techno.
Niezależnie od trwania różnych prądów istnieje także piosenka
autorska, liryczna oraz kabaretowa.
DRUK
Wynalezienie druku przypisuje się Johannesowi Gurenbegrowi w 1440r.
Wcześniej księgi przepisywali głównie zakonnicy w skryptoriach.
Początkowo drukowano głównie księgi święte, modlitewniki, prace
filozofów np. Tomasza z Akwinu. Pojawienie się druku rozpoczęło kulturę
masową, towarzyszyły temu przekłady najpoczytniejszych książek na
język narodowy. Pod wpływem druku następowała kodyfikacja języków
narodowych w postaci słowników, zasad ortografii, kształtował się język
literacki. Druk wpłynął na przemiany religijności (Marcin Luter) Dla
reformacji bardzo ważny okazał się druk Biblii w językach narodowych.
KSIĄŻKI drukowane miały różne formy:
-
zwój, rulon nawinięty na drążek, długi odcinek papirusa lub
pergaminu
-
Kodeks – plik kart złożonych, połączonych ze sobą i
przytwierdzonych
do okładek.
-
E-bok - plik zawierający książkę w postaci elektronicznej dostępny
w
internecie.
CZASOPISMA
Na początku XVII w pojawiły się pierwsze periodyki w Holandii i w
Niemczech. W Polsce w 1661y wydawany był Merkuriusz Polski Ordynaryjny.
100 lat później w Anglii zaczęły powstawać gazety codzienne. W XVIII w.
pojawiły się czasopisma kulturalne i literackie. Polskie pismo literackie z
1770 r „Zabawy przyjemne i pożyteczne”. Prawdziwa epoką gazet był wiek
XIX. Przełom XIX i XX w. był okresem rozwoju prasy brukowej nastawionej na
epatowanie czytelnika informacjami kryminalnymi, sensacyjnymi,
obyczajowymi. Od lat 20-tych XX w pojawiły się opiniotwórcze tygodniki
ilustracyjne.
W ramach prasy wyróżniamy:
-
ze względu na częstotliwość – dzienniki, tygodniki, miesięczniki,
kwartalniki, roczniki,
-
ze względu na zasięg występowania – lokalne, regionalne,
ogólnokrajowe,
międzynarodowe,
-
ze względu na jakość i rodzaj informacji – dzienniki prestiżowe,
czasopisma opinii, bulwarowe.
-
ze względu na adresata – kobiece, dla mężczyzn, młodzieżowe, dla
dzieci
-
ze względu na tematykę – literackie, polityczne, społeczno-kulturalne,
turystyczne, motoryzacyjne..
RADIO
Podstawę rozwoju radia stworzył eksperyment fizyka
Rudolfa Hertza, który w 1886r. Wytworzył szybkie
drgania elektryczne.
Włoch Gugliemo Marconi w 1894r. Uruchomił za pomocą
fal radiowych dzwonek elektryczny, a w 1896r przesłał
sygnał radiowy na odległość 3 km.
Aż do końca I wojny światowej radio zachowało charakter
wyłącznie instrumentalny, służąc celom militarnym i
komunikacji morskiej
Pierwsza rozgłośnia radiowa uruchomiona w 1920r w
Pittsburgu w USA
Publiczne Radio Polskie rozpoczęło nadawanie 18
kwietnia 1926r.
Typy stacji radiowych w
Europie
Ogólnokrajowe kanały programowe należące do radiofonii
publicznych (większość z tych radiofonii dysponuje 2-4
kanałami);
Ogólnokrajowe sieci komercyjne typu Classic FM, Radio Zet czy
P ? 4 (Norwegia);
Prywatne sieci składające się z pewnej liczby stacji lokalnych,
np. Energy, Sky Rock, Nostalgie; właściciele tego typu sieci
tworzą zwykle własne agencje reklamowe obsługujące
wszystkie stacje wchodzące w skład sieci;
Niezależne stacje radiowe o zasięgu regionalnym lub lokalnym,
operujące zazwyczaj w wielkich aglomeracjach lub w
społeczności lokalnej, dzielące przeważnie częstotliwość z
innymi stacjami;
Prywatne stacje lokalne istniejące w krajach, w których
możliwości tworzenia prywatnych sieci ogólnokrajowych są
ograniczone lub zakazane.
KOMPUTERY
KOMPUTER – elektroniczne urządzenie oparte na zasadzie cyfrowego
przetwarzania informacji. Jego bardzo ważną cechą jest podwójne
oprogramowanie – stałe tworzące system komputerowy i programy,
które zapisane w pamięci komputera pozwalają na wykonywanie
konkretnych zadań. Historia komputera sięga XIX w, kiedy to
Amerykanin Charles Babbage (Babydż) stworzył koncepcję
uniwersalnej maszyny liczącej zdolnej do zapisywania wyników
działań. Pierwszy komputer ważył 30 ton i wykonywał 5 tys. operacji
na sekundę.
SŁOWO W SIECI - Komputer podłączony do Internetu jest pierwszym
w dziejach człowieka medium, które jest dwukierunkowe (nadawać i
odbierać informacje) oraz pozwala na jednoczesne przekraczanie
czasu i przestrzeni.
INTERNET Globalna sieć komputerowa. Pierwsza sieć powstała w USA
w latach 60-tych i była wykorzystywana dla celów wojskowych, a
następnie w latach 80-tych dla celów naukowych. Od początku lat 90-
tych stała się siecią ogólnodostępną.