PRZYGOTOWANIE
ZAWODOWE
NAUCZYCIELA DO
SPROSTANIA
WYZWANIOM
WSPÓŁCZESNOŚCI
W obliczu zmian zachodzących w Polsce
i współczesnym świecie zachodzi
pilna potrzeba eksponowania w
systemie kształcenia, doskonalenia i
samokształcenia zawodowego
nauczyciela umiejętności
pozwalających mu na sprawne
funkcjonowanie w zmieniającej się
szkole i nowych relacjach
społecznych.
Obserwowana ewolucja funkcji i zadań
nauczyciela w kierunku wielostronnej
aktywności i samodzielności, wspomagania
młodych w kształtowaniu ich planów
edukacyjnych i życiowych stawia
problematykę kompetencji nauczycielskich
na istotnym miejscu.
Powinna stanowić ona podstawę refleksji
dotyczącej profesjonalnego rozwoju
nauczyciela. Tylko kompetentny pedagog
jest bowiem w stanie tworzyć dojrzałą wizję
procesu dydaktyczno- wychowawczego i
budować rzeczywistość szkolną wokół
wartości humanistycznych.
Przemiany zadań i
kompetencji nauczycieli
wskazują na 3 tendencję:
1. Indywidualizację i personalizację,
2. Przechodzenie od postawy pewności
naukowej do poszukiwania i tworzenia
wiedzy,
3. Zastępowanie postawy dominacji
postawą empatii, negocjacji, dialogu,
otwierania się na zmiany społeczne i
edukacyjne oraz potrzeby ludzi.
KOMPETENCJE
NAUCZYCIELA
Do podstawowych
kompetencji nauczyciela
zalicza się:
•
Kompetencje interpretacyjno-
komunikacyjne, które wyrażają się
umiejętnością rozumienia i definiowania
sytuacji edukacyjnych oraz skutecznością
zachowań komunikacyjnych,
•
Kompetencje kreatywności, które wyrażają
się innowacyjnością w działaniu nauczyciela,
•
Kompetencje współdziałania, rozumiane jako
skuteczność zachowań prospołecznych
nauczyciela oraz ich sprawność w
integrowaniu zespołów uczniowskich,
• Kompetencje pragmatyczne, które wyrażają
się skutecznością nauczyciela w
planowaniu, organizowaniu, realizacji i
ewaluacji procesów edukacyjnych,
• Kompetencje informacyjno- medialne, które
wyrażają się w umiejętności wykorzystania
technologii informacyjnej i komunikacyjnej
w doskonaleniu procesów edukacyjnych.
Badania kompetencji
zawodowych.
Badania kompetencji zawodowych
prowadzone w grupie studentów
pedagogiki pod koniec edukacji
nauczycielskiej wykazały silne
zróżnicowanie kompetencji,
uwarunkowane, jak się wydaje,
charakterem i stopniem złożoności
poszczególnych kompetencji oraz
słabością koncepcji i realizacji
kształcenia nauczycieli w uczelniach
wyższych.
W grupie 1450 badanych studentów sześciu
szkół wyższych:
- bardzo wysoki poziom kompetencji
zawodowych osiągnęło 6,3% badanych(91
osób). Można sądzić, że są oni bardzo dobrze
przygotowani do podjęcia pracy
nauczycielskiej.
- wysoki poziom kompetencji zawodowych
stwierdzono u 13,6% badanych
(198 studentów), u których można
stwierdzić dobre przygotowanie do pełnienia
funkcji kształcących, wychowawczych i
opiekuńczych w instytucjach oświatowych.
- przeciętny poziom kompetencji przejawiało
40,5% (587 osób), co oznacza
wystarczające przygotowanie.
- zatem 39,6% badanych studentów (574
osób) może mieć trudności na starcie w
pracy pedagogicznej spowodowane
niewystarczającym przygotowaniem w
szkole wyższej w zakresie kompetencji
zawodowych.
Uważa się, że nauczyciele nie są wystarczająco
przygotowani do pełnienia funkcji opiekuńczych
i wychowawczych. Zwłaszcza w sytuacji
społecznej, w której występuje wiele patologii,
dlatego funkcje te trzeba szkole przywrócić, a
zatem przygotować nauczycieli do ich
wypełniania.
Szukając przyczyn konstatowanego stanu
przygotowania studentów w sferze
kompetencji,stwierdzono związki z
niewłaściwymi proporcjami treści w
programach kształcenia pedagogicznego,
nastawionych przede wszystkim na
przyswajanie gotowych informacji, słabo
zintegrowanych, w małym stopniu inspirujących
samodzielny rozwój kompetencji studentów.
Również metody i formy pracy na
zajęciach rzadko sprzyjały kreatywności i
twórczej aktywności, stąd też studentom
jawi się nauczyciel częściej jako realizator
procesu dydaktyczno-wychowawczego,
rzadziej zaś jako osoba,która rozpoznaje
warunki, planuje działanie i w fazie
wykonawstwa kontroluje jego przebieg,
usprawnia i modyfikuje.
Międzynarodowe prognozy pokazują, że
zawody nauczycielskie będą cenne na
rynku pracy. Dotyczy to nie tylko
nauczycieli pracujących w szkole.
Rozwijać będzie się poradnictwo, opieka
społeczna, praca socjalna, organizacja
czasu wolnego, działania środowiskowe.
Tak rozumiany zawód pracownika oświaty,
pedagoga, będzie potrzebny z powodów
ogólnorozwojowych, społecznych oraz
zabiegów socjotechnicznych, które mogą
sprzyjać zapobieganiu i przezwyciężaniu
konfliktów społecznych.
W związku z przedstawionymi wyzwaniami
edukacyjnymi i zmianami społecznymi
celowym jest zbudowanie spójnego i
racjonalnego systemu kształcenia,
dokształcania i doskonalenia nauczycieli, w
którym będzie zachowana spójność i logika,
pojawi się większa dbałość o wiązanie
awansu zawodowego z nabywaniem
autentycznej wiedzy i sprawności, a mało
znajdzie się biurokracji i formalizacji.