PRACA ZALICZENIOWA NR 1

z ćwiczeń z przedmiotu

,,Organizacja i uprawnienia policji skarbowej i

celnej”

pod kierunkiem ppłk. dypl. Zbigniewa

Olszówka

Olena Grabowska

Jolanta Skubiszyńska

Magdalena Dąbrowa-

Wyciszkiewicz

Marcin Młodzikowski

Magdalena Błędzka

Anna Magrean

Wioleta Bonk

Longina Dera- Łyczkowska



Regulacja prawna dotycząca zagadnień inspektorów

kontroli skarbowej



Warunki jakie trzeba spełniać by móc zostać

inspektorem kontroli skarbowej i ich wyjaśnienie.



Powoływanie inspektorów kontroli skarbowej.



Czas pracy inspektorów kontroli skarbowej.



Ogólne obowiązki inspektora kontroli skarbowej

(oświadczenia majątkowe, ocena kwalifikacyjna).



Zadania, uprawnienia specjalne, w tym uprawnienia

o charakterze policyjnym , obowiązki i prawa przy

wykonywaniu czynności służbowych inspektorów

kontroli skarbowej.



Oddelegowanie inspektora kontroli skarbowej.



Wynagradzanie inspektorów skarbowych i dodatek

skarbowy.



Ochrona prawna inspektorów kontroli skarbowej

oraz odpowiedzialność inspektorów.



Odwołanie ze stanowiska inspektora kontroli

skarbowej lub wygaśnięcie stosunku pracy

inspektora kontroli skarbowej.

Kwestie dotyczące inspektorów Kontroli Skarbowej
reguluje głównie Ustawa z dnia 28 września 1991r. ,,O
kontroli Skarbowej” .
Jest w niej też odesłanie do innych aktów prawnych
m.in.
kodeksu karnego -> kwestie ochrony prawnej
inspektorów kontroli skarbowej, Ustawy o Służbie
Celnej ->np. kwestie dodatku do wynagrodzenia dla
inspektorów kontroli skarbowej, kodeksu pracy->
kwestie powoływania inspektorów kontroli skarbowej,
czasu ich pracy i prawa do urlopu, oraz przepisów
innych aktów prawnych. Jeżeli takowe będą przytaczane
w Ustawie o kontroli skarbowej i będą dotyczyć
omawianej przez nas materii dotyczącej inspektów
kontroli skarbowej zostaną podane w opracowaniu.

Na stanowisko inspektora kontroli skarbowej może zostać powołana
osoba, która spełnia określone w Ustawie następujące wymogi :
1. Posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw
publicznych

Posiadać obywatelstwo polskie znaczy być obywatelem polski lub być obywatelem
innego państwa , ale mieć nadane takowe obywatelstwo. Nabycie obywatelstwa
polskiego reguluje rozdział II ustawy z 15 lutego 1962 r. ,,O obywatelstwie polskim”.
Osoba która korzysta z pełni praw publicznych to taka osoba, która nie jest ich
pozbawiona lub nie ma ograniczenia tych praw przez sąd.

2. Ma nieposzlakowaną opinię i nie został skazany prawomocnym
wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo
skarbowe

Osoba która ma nieposzlakowaną opinię i nie została skazana prawomocnym wyrokiem
za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe to osoba nie karana
wcześniej –Potwierdzenie niekaralności uzyskuje się w punktach Krajowego Rejestru
Karnego w sądach okręgowych za opłatą (obecnie 50zł), po złożeniu stosownego
wniosku. Można go złożyć osobiście lub listownie. Gdy składamy wniosek osobiście
zaświadczenie o niekaralności uzyskujemy w tym samym dniu, a gdy listownie musimy
poczekać ok. 2 tygodnie.

3. Posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub
inne wyższe o specjalności przydatnej do kontroli skarbowej

Zgodnie z ustawą z 27.7.2005 r. ,, Prawo o szkolnictwie wyższym”. Przez studia wyższe
ustawa rozumie studia, które prowadzone są przez uczelnię mającą uprawnienia by je
prowadzić, i które kończą się uzyskaniem odpowiedniego tytułu zawodowego, tj. tytułu
licencjata, inżyniera, magistra lub tytułu równorzędnego.

4. Jest zatrudniona w jednostkach organizacyjnych kontroli
skarbowej
i posiada co najmniej 5-letni staż pracy w organach
administracji

podatkowej

albo

3-letnią

praktykę

w

jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej

Szczegóły dotyczące warunków odbywania praktyki oraz przeprowadzania
egzaminów kwalifikacyjnych na stanowisko inspektora kontroli skarbowej określa
zarządzenie MinFin nr 44 z 21 października 2010 r. wydane zgodnie z delegacją
zawartą w art. 39 ust. 3 UKontrSk.

5. Złożyła egzamin kwalifikacyjny na stanowisko inspektora
przed komisją powołaną przez Generalnego Inspektora
Kontroli Skarbowej

Zakres tematyczny egzaminu dotyczy wiedzy z dziedzin takich jak: kontrola
skarbowa, postępowanie administracyjne, ordynacja podatkowa, materialne prawo
podatkowe, prawo dewizowe, prawo handlowe, rachunkowość, finanse publiczne i
prawo karne- skarbowe. Zasady wyboru kandydatów na inspektorów spośród osób
ze zdanym egzaminem nie są uregulowane w aktach prawnych. Wniosek o
powołanie zgłasza dyrektor UKS, w którym zatrudniony jest dana osoba.

Wyjątkowo inspektorem może zostać też osoba nie
spełniająca w/w przesłanek, ale wtedy powołuje ja Generalny
Inspektor kontroli skarbowej.

Inspektorów Kontroli skarbowej powołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej,
który sprawuje również nad nimi nadzór. Powołuje on ich na podstawie aktu
powołania.
Akt powołania na stanowisko inspektora powinien określać:
1) imię i nazwisko;
2) jednostkę organizacyjną, w której inspektor wykonuje czynności służbowe;
3) rodzaj stanowiska inspektora;
4) datę powołania.
Stanowisko pracy, wynagrodzenie oraz inne elementy związane z wykonywaniem
czynności służbowych inspektora określa kierownik jednostki organizacyjnej wskazanej
w akcie powołania, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od daty powołania. W przypadku
zmiany rodzaju stanowiska inspektora Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej
dokonuje zmiany treści aktu powołania.
Warunkiem otrzymania powołania jest wcześniejsze zdanie egzaminu inspektorskiego
(ewentualnie posiadanie wpisu na listę doradców podatkowych) i spełnienie warunków
opisywanych wcześniej i wymienionych w art. 39 ust. 1 i ust. 1a Ustawy o KontrSk.
Zgodnie z normami Kodeksu Pracy powołanie jako podstawa nawiązania
stosunku pracy jest aktem o podwójnym skutku:
1)powierza określonej osobie stanowisko lub funkcję
2) nawiązuje stosunek pracy osoby powołanej z daną jednostką organizacyjną.
Nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania wymaga zgodnego oświadczenia
woli pracodawcy i pracownika.
Powołanie jest aktem jednostronnym organu powołującego (oświadczeniem
woli pracodawcy), który wywołuje skutek prawny w postaci nawiązania
stosunku pracy, pod warunkiem, że osoba powołana wyraża zgodę na objęcie
stanowiska.

Czas pracy inspektorów i pracowników zatrudnionych w komórkach organizacyjnych
związanych z kontrolą, jak też w wywiadzie skarbowym jest określony wymiarem ich
obowiązków, przy wzięciu pod uwagę prawa do odpoczynku.

Czas ten nie może przekraczać 40 godzin na tydzień podczas 4 miesięcznego
okresu rozliczeniowego, a wykonywanie zadań służbowych nie może przekraczać
wraz z nadgodzinami 48 godzin w tygodniu, również w okresie rozliczeniowym 4
miesięcznym.
W zamian za czas pracy przekraczający 40 godzin pracy w tygodniu inspektorowi i
pracownikowi przysługuje czas wolny od pracy w takim samym wymiarze.

Inspektorom i pracownikom przysługuje prawo co najmniej do:
1) 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdej dobie;
2) 24 godzin nieprzerwanego odpoczynku w okresie 7-dniowym.

Przepisy w/w nie mają zastosowania w przypadku konieczności:
1) wykonania czynności służbowych, jeżeli nie mogą one zostać przerwane;
2) zapewnienia ciągłości pracy na stanowiskach, na których jest wymagane jej
utrzymanie w sposób ciągły.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia,
rozkład i system czasu pracy inspektorów i pracowników oraz tryb udzielania im
czasu wolnego w zamian za pracę w wymiarze przekraczającym średnio 40 godzin
tygodniowo, biorąc pod uwagę zagwarantowanie prawa do odpoczynku oraz
prawidłową realizację zadań kontroli skarbowej.

1) Składanie oświadczeń majątkowych: Co rok do 15 maja, wraz z załącznikiem
tj. kserokopią zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym i
jego korekt. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki, w której osoba jest
zatrudniona. Dane z tych oświadczeń sprawdza komórka organizacyjna urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
Jeżeli ta ustawa o kontroli skarbowej nie reguluje kwestii tych oświadczeń to
stosuje się odpowiednio przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.

2) Podleganie ocenie kwalifikacyjnej: Nie rzadziej niż raz na 24 miesiące i nie
częściej niż raz na 12 miesięcy.
Ocena kwalifikacyjna inspektorów kontroli skarbowej odbywa się na podstawie
decyzji GIKS z 28 lipca 2003 r. w sprawie zasad i kryteriów dokonywania ocen
kwalifikacyjnych pracowników służby cywilnej, w tym inspektorów kontroli
skarbowej zatrudnionych w urzędach kontroli skarbowej oraz komórkach
organizacyjnych Ministerstwa Finansów.
Załącznikiem do w/w decyzji jest wykaz kryteriów kompetencji, z których
bezpośredni przełożony w uzgodnieniu z podległym sobie inspektorem kontroli
skarbowej wybiera nie mniej niż 5 i nie więcej niż 8 pozycji, najistotniejszych dla
prawidłowego wykonywania obowiązków określonych przez kierownika jednostki
lub komórki organizacyjnej.
W przypadku inspektorów kontroli skarbowej pełniących funkcje kierownicze
wybiera się kryteria oceny tak jak wyżej, ale wraz z przynajmniej 3 dodatkowymi
kryteriami określonymi dla osób pełniących tego rodzaju funkcje.

Do kryteriów kompetencji branych pod uwagę podczas oceny
GIKS zalicza:

wiedzę zawodową, rzetelność i odpowiedzialność, terminowość,
komunikację werbalną, komunikację pisemną, komunikatywność,
planowanie i organizowanie czasu pracy, realizację celów,
umiejętność pracy w zespole, umiejętność pracy w sytuacjach
stresowych, umiejętności analityczne, samodzielność w realizacji
zadań, inicjatywę, kreatywność, dyspozycyjność, efekty pracy,
dbałość o wizerunek urzędu - reagowanie na potrzeby klientów,
umiejętność obsługi urządzeń technicznych, znajomość języka
obcego, podnoszenie kwalifikacji, postawę etyczną.

Nadzór nad przebiegiem ocen sprawuje GIKS.

Czynności związane z realizacją zadań ustawowych dotyczących kontroli skarbowej
wykonują inspektorzy kontroli skarbowej i pracownicy jednostek organizacyjnych
kontroli skarbowej, zwani inspektorami i pracownikami.
Czynności

kontrolne

przeprowadza

inspektor

samodzielnie

wraz

z

upoważnionymi pracownikami po doręczeniu kontrolowanemu upoważnienia do
przeprowadzenia czynności kontrolnych oraz okazaniu legitymacji służbowych i
znaków identyfikacyjnych. Inspektor kontroli skarbowej prowadzi czynności
kontrolne samodzielnie. Zakres miejscowy prowadzenia tych czynności ogranicza
właściwość miejscowa jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej, w której dany
inspektor kontroli skarbowej jest zatrudniony.
Zadania kontroli skarbowej i prowadzenie postępowań kontrolnych może być
wykonywane przez zespoły kontrolne, które składają się najczęściej z inspektora
kontroli skarbowej i pracownika kontroli skarbowej. Zespół kontrolny może
składać się też z kilku inspektorów kontroli skarbowej, ale wtedy powinien być
wskazany przez organ kontroli skarbowej jeden inspektor jako prowadzący
postępowanie kontrolne.
Kontrola skarbowa prowadzona jest zgodnie z planem kontroli. Kontrola
skarbowa może być również prowadzona poza planem kontroli, w oparciu o
uzyskane informacje lub materiały albo przeprowadzone analizy.
Czynności w zakresie audytu wykonują inspektorzy kontroli skarbowej i
pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej tzw. audytorzy.
Inspektor może powierzyć dokonywanie czynności kontrolnych pod swoim
nadzorem merytorycznym i technicznym, ale też upoważnionym pracownikom i
przedstawicielom instytucji Unii Europejskiej w przypadku uczestniczenia tych osób
, co zdarza się rzadko, w kontroli środków pochodzących z Unii Europejskiej.

Inspektor może powierzyć dokonywanie czynności kontrolnych pod swoim nadzorem
upoważnionym pracownikom, z wyłączeniem następujących czynności:
1) zarządzania inwentaryzacji,
2) przesłuchiwania świadków,
3) przesłuchiwania kontrolowanego w charakterze strony,
4) dokonywania ostatecznych obliczeń należności budżetowych.

W/w czynności w pkt 1-4 należą wyłącznie do zadań inspektora kontroli
skarbowej.

Inspektor ma obowiązek zapoznać kontrolowanego z jego prawami i obowiązkami
wynikającymi z ustawy; kontrolowany potwierdza podpisem na upoważnieniu do
przeprowadzenia czynności kontrolnych, że zapoznał się z tymi prawami i
obowiązkami.

W toku postępowania kontrolnego inspektor może w szczególności:
1) badać dokumenty i ewidencje, objęte zakresem kontroli,
2) zabezpieczać zebrane dowody,
3) zarządzać inwentaryzację wraz z rozliczeniem jej wyniku,
4) dokonywać oględzin,
5) legitymować osoby w celu ustalenia tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla
potrzeb kontroli,
6) przesłuchiwać świadków,
7) zasięgać opinii biegłych,
8) zbierać inne niezbędne materiały w zakresie objętym kontrolą,
9) przesłuchiwać kontrolowanego w charakterze strony, jeżeli po wyczerpaniu
środków dowodowych lub z powodu ich braku pozostały nie wyjaśnione okoliczności
mające znaczenie dla postępowania kontrolnego.

Badanie dokumentów i ewidencji polega na sprawdzeniu

ich rzetelności oraz zgodności z przepisami prawa.
Inspektor,
w

związku

z

prowadzonym

u

kontrolowanego

postępowaniem

kontrolnym,

może

po

okazaniu

legitymacji

służbowej

dokonać

sprawdzenia

prawidłowości i rzetelności badanych dokumentów
u

kontrahentów

kontrolowanego

prowadzących

działalność gospodarczą, bez względu na ich siedzibę; z
czynności tych sporządza się protokół, który podpisują
osoby

obecne

przy dokonywaniu tych czynności.

Czynności kontrolne mające znaczenie dla ustaleń kontroli podlegają
dokumentowaniu. Zakres tych czynności ustala inspektor.
Dokumentowanie czynności kontrolnych polega w szczególności na
sporządzaniu protokołów z:
1) badania dokumentów i ewidencji,
2) zabezpieczenia dokumentów i dowodów rzeczowych,
3) inwentaryzacji,
4) oględzin,
5) przesłuchania świadków.

Stan faktyczny może być utrwalony ponadto za pomocą aparatury
rejestrującej

obraz

i dźwięk oraz magnetycznych nośników informacji.

Po zgromadzeniu dokumentacji czynności kontrolnych inspektor zapoznaje
kontrolowanego z treścią dokumentów i ustaleniami kontroli. Z czynności
tych sporządza się adnotację podpisaną także przez kontrolowanego.

Inspektorzy i pracownicy, wykonując czynności służbowe, posługują się
legitymacjami służbowymi i znakami identyfikacyjnymi. Ich wzory
określone są w rozporządzeniu MinFin z 27 stycznia 2011 r.,, W sprawie
legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych inspektorów kontroli
skarbowej i pracowników jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej”.

Używanie legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych przez
inspektorów może się odbywać wyłącznie przy wykonywaniu czynności
służbowych,

a

okazanie

legitymacji

służbowych

czy

znaków

identyfikacyjnych może nastąpić przed przystąpieniem do wykonywania
czynności służbowych oraz podczas toku ich trwania.

Inspektorzy prowadzą postępowanie przygotowawcze, w trybie i na
zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego, Kodeksu
postępowania
w sprawach o wykroczenia i Kodeksu karnego skarbowego, w sprawach z
zakresu kontroli skarbowej

Inspektorzy i pracownicy wykonujący czynności związane z
realizacją zadań ustawowych, mają prawo do:

1)

legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości,

2) zatrzymywania i przeszukiwania osób oraz przeszukiwania pomieszczeń,
bagażu
i ładunku w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu
postępowania karnego i Kodeksu karnego skarbowego,
3) zatrzymywania pojazdów i innych środków przewozowych w celu
przeprowadzenia kontroli przewożonych towarów lub dokumentów
przewozowych dotyczących tych towarów, a także badania towarów i
pobierania ich próbek, oraz przeprowadzenia kontroli rodzaju używanego
paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu mechanicznego.
Zatrzymanie pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych może
być dokonywane tylko przez umundurowanych inspektorów i pracowników,
znajdujących się w pobliżu oznakowanego pojazdu służbowego.
4) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek organizacyjnych,
przedsiębiorców i organizacji społecznych, jak również zwracania się w
nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach
obowiązujących przepisów prawa.

W toku wykonywania czynności służbowych inspektorzy i
pracownicy są zobowiązani do poszanowania godności człowieka
oraz respektowania innych praw i wolności obywatelskich.

Inspektorzy i pracownicy są zobowiązani do wykonywania czynności
służbowych w sposób możliwie najmniej naruszający dobra
osobiste
i majątkowe osób i przedsiębiorców, których te czynności dotyczą.

Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne
środki pozostające w dyspozycji organów kontroli skarbowej,
inspektorów
i pracowników są bezcelowe lub okazały się nieskuteczne.

W związku z wykonywaniem ustawowych zadań kontroli skarbowej
pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej przysługują
liczne uprawnienia względem kontrolowanych podmiotów, w tym
takie, które mają charakter uprawnień specjalnych, specyficznych dla
służb mundurowo-policyjnych.

Uprawnienia te znalazły się w rozdziale 2a Ustawy o Kontroli Skarbowej
zatytułowanym "Uprawnienia kontroli skarbowej oraz zasady użycia środków
przymusu

bezpośredniego

i broni palnej".

Większość ze specjalnych uprawnień kontroli skarbowej, a zwłaszcza te o
charakterze policyjnym, przysługują wyłącznie inspektorom i pracownikom
zatrudnionym
w komórkach realizacyjnych (zwanych też grupami realizacyjnymi lub
"policją skarbową").
Powstały one w sześciu urzędach kontroli skarbowej, a jedną utworzono w
urzędzie obsługującym Ministra Finansów. Inspektorom i pracownikom w
nich zatrudnionym przysługuje umundurowanie służbowe i broń służbowa.
Jest

to

więc

typowa

formacja

o charakterze policyjno-mundurowym.

,,

Inspektorzy i pracownicy mogą stosować środki przymusu

bezpośredniego wobec osób niepodporządkowujących się ich
poleceniom wydanym w celu realizacji zadań określonych w art. 11a
ust. 1a. Środki przymusu bezpośredniego mogą być użyte jedynie w
zakresie niezbędnym do osiągnięcia podporządkowania się
poleceniom, o których mowa w ust. 1, lub do skutecznego odparcia
bezpośredniego i bezprawnego zamachu na inspektora, pracownika
lub inną osobę, a także mienie i obiekty administracji skarbowej.
Dopuszczalne jest stosowanie tylko takich środków przymusu
bezpośredniego, jakie odpowiadają potrzebom wynikającym z
istniejącej sytuacji, i pod warunkiem, że w inny dostępny w tej
sytuacji sposób nie można skutecznie oraz bezpiecznie wykonać
czynności służbowych.”
Art. 11d Ustawy o kontroli skarbowej

Rodzaje środków przymusu bezpośredniego wymienia art. 11e
Ustawy
o Kontroli Skarbowej, dzieląc je na trzy podstawowe
kategorie:

1)

siła fizyczna - w formie chwytów obezwładniających oraz podobnych

technik

obrony

lub ataku;
2) indywidualne techniczne i chemiczne środki przymusu i urządzenia,
przeznaczone
do obezwładniania i konwojowania osób oraz środki techniczne przeznaczone

do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów;
3) pałki służbowe - zwykłe, wielofunkcyjne i teleskopowe.

W ramach specjalnych uprawnień grup realizacyjnych inspektorom
i pracownikom kontroli skarbowej zatrudnionych w takich
komórkach
i tylko im przysługuje prawo użycia broni palnej (służbowej).

Przesłanki użycia broni palnej określone są wprost w art. 11f ust. 1 pkt 1-5
Ustawy
o Kontroli Skarbowej.

Użycie broni palnej przez upoważnionych pracowników komórek
realizacyjnych musi być poprzedzone stwierdzeniem bezskuteczności
zastosowanych środków przymusu bezpośredniego (z art. 11e ust. 1 ustawy).

Ustawodawca dopuścił możliwość użycia broni palnej także, gdy
zastosowanie innych środków przymusu bezpośredniego nie jest możliwe.

Sięgnięcie przez pracownika kontroli skarbowej po broń palną jest
uzasadnione wyłącznie w jednym z wymienionych poniżej przypadków, a
poza określonymi sytuacjami użycie broni palnej jest bezprawne.

Sytuacje gdy można użyć broń palną to:

1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub
wolność własną lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom
zmierzającym w oczywisty sposób bezpośrednio do takiego zamachu;

2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić
może życiu, zdrowiu lub wolności inspektora czy też pracownika kontroli skarbowej
albo innej osoby;

3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie i przemocą odebrać broń palną
inspektorowi, pracownikowi kontroli skarbowej lub innej osobie uprawnionej do
posiadania broni palnej;

4) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne
ze względu na wystąpienie wyżej wskazanych przypadków;

5) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego i gwałtownego zamachu na
obiekty administracji skarbowej.

W swojej pracy inspektorzy mogą być oddelegowani z obecnego stanowiska przez
Generalnego Dyrektora Kontroli Skarbowej. Może on oddelegować inspektora do
wykonywania zadań służbowych w innej jednostce organizacyjnej kontroli
skarbowej albo poza kontrolą skarbową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na
okres nieprzekraczający 3 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego.
Oddelegowania dokonuje się na wniosek inspektora lub za jego zgodą, do
wykonywania zadań służbowych w innej jednostce organizacyjnej kontroli
skarbowej lub poza kontrolą skarbową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb oddelegowania, przyznawania wynagrodzenia oraz
innych świadczeń przysługujących inspektorowi w czasie oddelegowania oraz
organy uprawnione do występowania z wnioskiem o oddelegowanie inspektora,
biorąc pod uwagę:
1) sytuację rodzinną inspektora;
2) charakter zadań służbowych w innej jednostce organizacyjnej kontroli skarbowej
oraz poza kontrolą skarbową, do których inspektor może być oddelegowany;
3) sposób zgłaszania wniosku i wyrażania zgody przez inspektora na
oddelegowanie;
4) tryb postępowania w przypadku zmiany warunków oddelegowania, uprawnienia i
świadczenia przysługujące inspektorowi w tym czasie, w szczególności w zakresie
ustalania i wypłaty wynagrodzenia oraz prawa do urlopu;
5) tryb i sposób odwołania inspektora z oddelegowania oraz zwolnienia inspektora
przez instytucję ze stanowiska, które zajmował w niej podczas oddelegowania;
6)

sposób

udokumentowania

przez

inspektora

poniesionych

kosztów

oddelegowania, w tym podróży

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa rodzaje stanowisk
inspektorów. Inspektorzy winni dostawać dodatki a kwestie ich
przyznawania określa też RM.
Dodatek skarbowy jest jednym z elementów wynagrodzenia
pracowników

jednostek

organizacyjnych

kontroli

skarbowej.

Pracownicy

zatrudnieni

w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej na stanowiskach
urzędniczych są jednocześnie pracownikami korpusu służby cywilnej
i podlegają przepisom ustawy o służbie cywilnej .
Ich łączne wynagrodzenie składa się z kilku pozycji, z których
większość jest kształtowana przez przepisy Ustawy o Słuzbie Cywilnej.
Wysokość dodatku uzależniona jest od stopnia służbowego posiadanego
przez inspektora. Kolejne stopnie nadaje inspektorom GIKS na wniosek
dyrektora urzędu, w którym zatrudniony jest inspektor. Rozporządzenie
wymienia cztery stopnie inspektorskie. Przy czym najniższy jest stopień
IV, a najwyższy stopień I. Inspektorom przysługuje miesięczny dodatek
skarbowy do wynagrodzenia nie niższy niż 50% wynagrodzenia
zasadniczego

i

dodatku

za

wieloletnią

pracę

w służbie cywilnej. Minister właściwy do spraw finansów publicznych,
w drodze rozporządzenia, określi zasady, wysokość i tryb przyznawania
tego dodatku.

Inspektorzy w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych

podlegają tzw. ochronie prawnej wg przepisów kodeksu
karnego .

Ochrona ta przewidziana jest w Kodeksie karnym i jest ochroną

dla funkcjonariuszy publicznych.

Szczególna ochrona funkcjonariuszy publicznych polega na

zaostrzonej odpowiedzialności za przestępstwa popełnione
przeciwko tym funkcjonariuszom. Dokładny opis przestępstw
przeciwko funkcjonariuszom i kar za ich popełnienie zawarty
jest w odpowiednich artykułach kodeksu karnego.

Przykłady przestępstw p-ko funkcjonariuszom z kanonu kodeksu

karnego

i odpowiednich kar grożących za ich popełnienie.



,,kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby
do pomocy mu przybranej lub w związku z pełnieniem obowiązków
służbowych podlega, grzywnie, karze ograniczenia wolności albo
pozbawienia wolności do lat 3.

Jeżeli czyn określony w § 1 (wym. wyżej) wywołało niewłaściwe zachowanie

się funkcjonariusza lub osoby do pomocy mu przybranej, sąd może
zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej
wymierzenia”.

(Kodeks karny art. 222 §1 i 2)



,, kto, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami lub używając
broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu albo
środka

obezwładniającego,

dopuszcza

się

czynnej

napaści

na

funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną podczas
pełnienia

obowiązków

służbowych

lub

w związku z nimi, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”



,,kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności
urzędowe organu kontroli skarbowej – podlega karze pozbawienia
wolności do lat 3.

Tej samej karze podlega, zgodnie z § 2 tego artykułu, kto stosuje przemoc

lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo
osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania
prawnej czynności służbowej.

Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest skutek określony w art.

156 § 1 KK (ciężki uszczerbek na zdrowiu) lub w art. 157 § 1 (naruszenie
czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia), sprawca podlega karze
pozbawienia

wolności

od 3 miesięcy do lat 5. (Kodeks karny art. 224 §1,2, 3 ) , (Kodeks Karny
art. 223)



„kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu
przybraną, podczas pełnienia obowiązków służbowych i w związku z nimi,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.”

(Kodeks karny art.226 §1)

Wraz z zaostrzoną odpowiedzialnością wynikającą z KK wobec osób, które dopuszczą

się ww. czynów, również na funkcjonariuszu publicznym ciąży szczególna
odpowiedzialność, której wyraz ustawodawca dał m.in. w art. 228kk i 231 kk.



Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową lub
osobistą albo jej obietnicę, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do
lat 8.

W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia

wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Kto, w związku z pełnieniem funkcji
publicznej, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę za
zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa, podlega karze pozbawienia
wolności od roku do lat 10. Karze określonej w punkcie wyżej podlega także ten,
kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, uzależnia wykonanie czynności
służbowej od otrzymania korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy lub
takiej korzyści żąda. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje
korzyść majątkową znacznej wartości albo jej obietnicę, podlega karze
pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Karom określonym w § 1–5 (sytuacje
opisane powyżej)podlega odpowiednio także ten, kto, w związku z pełnieniem
funkcji publicznej w państwie obcym lub w organizacji międzynarodowej,
przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę lub takiej korzyści
żąda, albo uzależnia wykonanie czynności służbowej od jej otrzymania.

(Kodeks karny art. 228 §1-6)



,,-Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie
dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu

określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,

podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.Jeżeli sprawca czynu

określonego w § 1 działa nieumyślnie i wyrządza istotną szkodę, podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”

(Kodeks karny art. 231 § 1-3)
Ponadto inspektorzy w czasie wykonywania czynności kontrolnych nie mogą być

zatrzymani bez uprzedniej zgody Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej,
chyba, że to zatrzymanie dotyczy zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia
przestępstwa.

Organ prowadzący postępowanie przygotowawcze w trybie i na zasadach

określonych
w przepisach Kodeksu postępowania karnego i Kodeksu karnego skarbowego,
z wyłączeniem finansowego organu postępowania przygotowawczego, zawiadamia
Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej o zamiarze przesłuchania inspektora
w charakterze świadka albo podejrzanego co do faktów, o których dowiedział się
w związku z wykonywaniem czynności służbowych. Zdanie pierwsze stosuje się do
sądu, jeżeli przesłuchanie inspektora następuje po raz pierwszy na rozprawie
głównej.

Za wykroczenia związane z bezpośrednim pełnieniem obowiązków służbowych
inspektorzy odpowiadają tylko dyscyplinarnie.

Inspektorzy kontroli skarbowej mogą być odwołani ze stanowiska przez
Głównego Inspektora Kontroli Skarbowej .
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowe stwierdza też wygaśnięcie stosunku
pracy inspektora.
Inspektor jest odwoływany z zajmowanego stanowiska w razie:
1) otrzymania negatywnej oceny kwalifikacyjnej potwierdzonej ponowną
negatywną oceną;
2) utraty nieposzlakowanej opinii;
3) podjęcia zatrudnienia poza urzędem kontroli skarbowej albo komórkami
organizacyjnymi
4) przyjęcia obywatelstwa innego państwa;
5) złożenia przez inspektora rezygnacji z zajmowanego stanowiska;
6) orzeczenia przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
trwałej niezdolności do pracy uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków
inspektora.

*Odwołanie ze stanowiska inspektora z przyczyn określonych w pkt 1 i 2 jest
równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy, z zachowaniem trzymiesięcznego
okresu

wypowiedzenia.

Odwołanie

następuje

z

upływem

okresu

wypowiedzenia .
*Odwołanie ze stanowiska inspektora z przyczyn określonych w pkt . 3-6 nie jest
równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy.

Główny Inspektor Kontroli Skarbowej może odwołać

inspektora
z zajmowanego stanowiska również w przypadku:

1)

osiągnięcia wieku 65 lat, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia

mu uzyskanie prawa do emerytury

2) jego nieobecności w pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż

rok

3) ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków członka

korpusu służby cywilnej, jeżeli wina inspektora jest oczywista

4) popełnienia w czasie trwania umowy o pracę albo stosunku pracy

przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnienie, jeżeli
przestępstwo jest oczywiste.

Stosunek pracy inspektora może wygasnąć samoistnie w

przypadku:

1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego
2) prawomocnego orzeczenia pozbawienia praw publicznych;
3) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub

umyślne przestępstwo skarbowe

4) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze

służby cywilnej lub wydalenia z pracy w urzędzie;

5) upływu 3 miesięcy nieobecności w pracy z powodu tymczasowego

aresztowania;

6) śmierci inspektora.

Wygaśnięcie stosunku pracy inspektora stwierdza Generalny

Inspektor Kontroli Skarbowej.

1) Ustawa z dn. 28 września 1991r,,O kontroli skarbowej”.

2) ,,Ustawa o kontroli skarbowej – komentarz”, D. Zalewski, A.
Melezini.

3) Ustawa z dn.27 sierpnia 2009r. ,,O służbie celnej”.

4) Kodeks pracy., wyd. AGORA.

5) Kodeks karny oraz przepisy wprowadzające, wyd. BUK.