METODY

WSPOMAGAJĄC

E LECZENIE

ZCURNŻ

METODY
WSPOMAGAJĄCE



Redukcją objawy dokuczające pacjentowi



Nie mają wpływu na przyczynę dolegliwości



Przynoszą szybką ulgę w cierpieniu



Jest to jedynie leczenie objawowe, nie powinno
być traktowane jako leczenie definitywne



Najczesciej ich działanie to leczenie bólu i
dysfunkcji



Wyróżnia się dwa typy:



Farmakoterapia



Fizykoterapia



Nie jest rozwiązaniem prowadzącym do eliminacji
przyczyn, a tylko uzupełnieniem fizykoterapii, która
przynosi najlepsze rezultaty często z leczeniem
definitywnym



Jeżeli leki są rzeczywiście wskazane w redukcji objawów
dysfunkcji to powinny być zalecane pacjentowi w
określonych ramach czasowych.



Wśród leków najcześciej zalecanych:



Przeciwbólowe



Niesteroidowe leki przeciwzapalne



Steroidowe



Przeciwlękowe(anksjolityki)



Rozluźniające mieśnie



Miejscowo znieczulające

PRZECIWBÓLOWE



W przypadku gdy impulsacja bólowa typu
głębokiego stanowi przyczynę dolegliwości, jest to
jednocześnie metoda leczenia definitywnego
.Wyróżniamy leki :



NIEOPIOIDOWE:



np.TYLENOL – Lek z wyboru przy bólu nieznacznym do
średniego.



OPIOIDY – Mogą wywołac działanie depresyjne na
OUN i uzależniac. Stosowane krótko przy bólu
intensywnym o charakterze ostrym.



Leki silnie uzależniające (np.morfina) są

przeciwskazane

NIESTEROIDOWE LEKI
PRZECIWZAPALNE
NSAID



Wskazane przy bólu łagodnym i umiarkowanie
intensywnym związanym ze stanem zapalnym oraz w
przypadku ostrego bólu pooperacyjnego



Głównym wskazaniem jest ból mieśniowo-szkieletowy.



Wykazują działanie objawowe, nie zapobiegają dalszemu
uszkodzeniu przeciążonych tkanek ( wyjątek: stan zapalny
ssż)



Mechanizm: hamowanie cyklooksygenazy szlaku kwasu
arachidonowego.



Dzielimy je na:



Pochodne indolowe (Indometacyna, Sulindac)



Pochodne kwasu propionowego ze zredukowanym czasem
połowicznego rozpadu (Ibuprofen, Naproksen)



Skutecznym lekiem na bóle mieśniowo-szkieletowe jest
IBUPROFEN. Dawka: 600-800mg 3xdziennie. Dawka ta
skutecznie eliminuje też cykliczne efekty związane z bólem
głebokim.



NSAID można stosowac miejscowo w postaci żelu/maści



KETOPROFEN



Dłuższe stosowanie może wywołac podrażnienie błony
śluzowej żołądka, owrzodzenia (przyjmowanie podczas
posiłku)



Preparaty te redukują uogólnioną odpowiedź organizmu na
podrażnienie.



Regularne stosowanie doustnych NSAID zalecane w
leczeniu stanów zapalnych stawu skroniowo-żuchwowego
oraz mialgii modulowanej ośrodkowo – Aspiryna,
Ibuprofen, Naproksen, Ketoprofen, Flurbiprofen).



Preparaty te dla osiągniecia pożądanego działania powinny
być stosowane minimum 3 tygodnie.

PREPARATY STEROIDOWE



Skuteczne działanie przeciwzapalne, lecz nie są
wskazane dla pacjentów z dysfunkcjami ze względu
na ich działania uboczne. WYJĄTEK: ostry, uogólniony
stan zapalny stawów i mieśni związany z zapaleniem
wielostawowym.



W celu redukcji dolegliwości bólowych i ograniczenia
ruchomości żuchwy stosowano wstrzykiwania
bezpośrednio do jamy stawu skroniowo-żuchwowego
jednak wielokrotne iniekcje są szkodliwe dla stawu.



Korzystne działanie iniekcji na reumatoidalne
zapalenie stawu skroniowo-żuchwowego

ŚRODKI PRZECIWLĘKOWE



Stosowane gdy czynnikiem etiologicznym
pojawienia się dysfunkcji jest stres o wysokim
nateżeniu.



Anksjolityki nie redukują stresu, a jedynie
zmniejszają wrażliwośc pacjenta i jego reakcje.



BENZODIAZEPINY



DIAZEPAM – Codziennie, lecz nie dłużej niż 7dni.
Pojedyncza dawka 2,5-5mg przed snem w celu
rozluźnienia mieśni i redukcji nocnej reakcji
parafunkcjonalnej.



KLONAZEPAM – ostre objawy związane ze stanami
lekowymi i bruksizmem nocnym.

PREPARATY ROZLUŹNIAJĄCE
MIĘŚNIE



Efekt redukujący objawy jest minimalny



Wiekszośc bólów mieśniowych nie wiąże się ze
znaczną intensyfikacją tych mieśni.



Mechanizm: zdolnośc do zwiekszania puli amin
biogennych serotoniny i norepinefryny w obrebie
OUN.



W przypadku bólu mieśniowo-szkieletowego oraz
napieciowego bólu głowy dawka skuteczna to już
10mg.



Redukują liczbe epizodów wybudzania podczas snu

PREPARATY MIEJSCOWO
ZNIECZULAJĄCE



Mają zastosowanie w rozpoznawaniu, a czasem i leczeniu
zaburzeń Układu Ruchowego Narządu Żucia.



Pomocne w różnicowaniu pomiedzy miejscem odczuwania,
a źródłem generowania bólu



Stosowane w przypadku leczenia bólu mieśniowo-
powieziowego , są efektywne długo po zmetabolizowaniu.



Przerywają efekt bólu cyklicznego, co daje możliwośc
neuronom ośrodkowym powrotu do stanu bardziej
zbliżonego do prawidłowego



2% LIDOKAINA



0,5% BUPIWAKAINA (przedłużone działanie,ale toksyczne
dla mieśni)



SÓL SODOWA KWASU HIALURONOWEGO – działa
przeciwbólowo podawana jest po zabiegu artrocentezy
SSŻ

CZYNNIKI FIZYCZNE

TECHNIKI MANUALNE

- Termoterapia

- Terapia schładzająca

- Ultradźwieki

- Fonoforeza

- Jonoforeza

- Symulacja elektrogalwaniczna

- Przezskórna nerwowa

elektrostymulacja

- Akupunktura

- Laser

- Mobilizacja tkanek

miekkich

- Mobilizacja stawu

- Zabiegi mieśniowe

Wyróżniamy w niej zastosowanie:

TERMOTERAPIA



Zastosowanie ciepła i jego wykorzystanie do stymulacji
krążenia krwi w obrębie zmienionych chorobowo tkanek.



Większość koncepcji zakłada, że złożony mechanizm bólu
mięśniowego odczuwalnego jako miejscowa bolesność
mięśniowa związany jest ze zredukowanym przepływem
krwi przez dotknięty mięsień. Termoterapia wydaje się
przeciwdziałać temu zjawisku, powodując rozkurcz naczyń,
co prowadzi do redukcji objawów.



Ciepło powierzchniowe aplikuje się przez polozenie

ciepłego wilgotnego ręcznika na bolesną okolicę.



Zabieg ten powinien trwać 10 do 15 min. ( nie
przekraczająć 30min)

TERMOTERAPIA
SCHŁADZAJĄCA



Okazała się prostszą i często efektywną moetodą
pozwalając na redukcję dolegliwości bólowych



Działanie zimna rozluźnia mięśień znajdujący się w
stanie niekontrolowanego przykurczu, redukując w
ten sposób towarzyszący ból.



Lód powinien być aplikowany ruchami kolistymi w
dotknięte miejsce, bez wywierania ucisku.
Początkowo pacjent ma nieprzyjemne odczucia,
które szybko przekształcają się we wrażenie
pieczenia.



Jeśli nastąpi dalsza aplikacja zimna, to jej
rezultatem będzie lekki dyskomfort bólowy, a
potem odrętwienie ( brak czucia) . Gdy zaczyna się
odrętwienie, należy zaprzestać aplikacji zimna,
generalnie lód nie powinien być przykładany na
dłużej niż 5 -7 min.

ULTRADŹWIĘKI

Efektem działania jest:



Podniesienie temperatury na granicy tkanek, przez

co możliwe jest działanie na głebszych poziomach
tkankowych.



Powodują wzrost przepływu krwi



Umożliwiają rozdzielenie włókien kolagenowych,

co poprawia rozciągliwośc i spreżystośc tkanki
łącznej.



U pacjentów po urazach metoda ta powinna być

stosowana równocześnie razem z powierzchowną
aplikacją ciepła

FONOFOREZA



Umożliwia przezskórną, głebszą penetracje
substancji leczniczych za pośrednictwem
ultradźwieków.Do zabiegu używa się:



HYDROKORTYZON – w postaci 10% kremu,
nanoszony na okolice SSŻ



SALICYLANY



ŚRODKI MIEJSCOWO ZNIECZULAJĄCE

JONOFOREZA



Umożliwia penetracje środków terapeutycznych
w głąb tkanek, bez ingerencji innych narządów –
w sposób bezpośredni.



Preparat nanosi się na podkładke z gąbki



Uzywany jest prąd o niskim natężeniu



Stosujemy w tym leczeniu :



ŚRODKI MIEJSCOWO ZNIECZULAJĄCE



PREPARATY PRZECIWZAPALNE

PRZEZSKÓRNA
NERWOWA
ELEKTROSTYMULACJA
(TENS)



Stała stymulacja włókien nerwowych bodźcami
podprogowymi



Jeżeli końcówka urządzenia zostanie przyłożona do
okolicy generującej dolegliwości bólowe, aktywnośc
elektryczna spowoduje ograniczenie percepcji
bodźców bólowych



Uzywany jest tu prąd dwufazowy, o niskim
nateżeniu i napieciu oraz zmiennej czestotliwości



Jego zastosowanie orientuje się w strone stymulacji
czuciowej różnych postaci zaburzeń bólowych

LASER



Wyrózniamy laser zimny/miekki/biostymulujący



Skuteczny w przypadku schorzeń układu
mieśniowo-szkieletowego, neurologicznych i
reumatoidalnych



Przyspiesza synteze kolagenu, stymuluje
wazogeneze, redukuje mikroorganizmy, zmniejsza
nateżenie bólu.

Zabiegi wykonywane przez terapeutę, których celem jest
poprawa czynności i redukcja bólu URNŻ.

1.Mobilizacja tkanek miękkich

2.Mobilizacja stawów

3.Zabiegi mięśniowe

Mobilizacja tkanek
miękkich

Mobilizacja tkanek miękkich w postaci
powierzchownego i głębokiego masażu wywiera
hamujący wpływ na ból. Łagodna stymulacja
skórnych zakończeń nerwów może łagodzić ból.
Masaże takie , wraz z umiejętnym rozciąganiem
tkanek mogą być wykonywane zarówno przez
terapeutę jak i samego pacjenta. Masaż głęboki,
pobudzający ukrwienie głębokich struktur, mogący
eliminować punkty spustowe może być wykonywany
jedynie przez terapeutę.

Mobilizacja stawu

Skuteczna metoda zmniejszająca ciśnienie
wewnątrzstawowe i zwiększająca zakres ruchów w
stawie. Dystrakcje stawu przeprowadza się
układając kciuk na powierzchni żującej drugiego
trzonowca żuchwy. Kciuk wywiera nacisk na żuchwę
podczas gdy lekarz stabilizuje głowę pacjenta.

Zabiegi mięśniowe

U pacjentów doświadczających bólu często zanika
prawidłowa praca mięśni- mogą ulegać one
skróceniu bądź atrofii. Wyróżniamy 4 typy ćwiczeń:



bierne rozciąganie mięśni,



rozciąganie przy udziale badającego,



ćwiczenia izometryczne



ćwiczenia postawy ciała.



Bierne rozciąganie- to delikatne, bierne
rozciąganie dotkniętego mięśnia prowadzi ono do
przywrócenia jego pełnej długości i
funkcjonalności. Np.; nakazanie pacjentowi
otwierania ust przed lustrem



Rozciąganie z udziałem badającego- siła powinna
być przykładana z wyczuciem z coraz to większa
intensywnością. Pacjenci mogą sami uczestniczyć
w tych ćwiczeniach przykładając siłę własnymi
palcami



Ćwiczenia izometryczne- np. przyłożenie pięści
pod bródkę i próba otwierania ust mimo
występującego oporu.



Ćwiczenia postawy ciała-czyli przywracania
prawidłowej pozycji głowy i szyi oraz ich
równowagi czynnościowej.

Biofeedback

-technika umożliwiająca pacjentowi regulowanie

niektórych czynności życiowych pozostających w

zasadzie poza zasięgiem woli(np.aktywności fal

mózgowych i relaksacji mięśniowej)

Analizując mięśnie URNŻ przykłada się elektrody nad

mięśniem żwaczem, a następnie podłącza do systemu

monitorującego. Jeśli dochodzi do zaciśnięcia zębów

przez pacjenta na skali pojawiają się wysokie

wartości odczytów i generowany jest dźwięk o

wysokich natężeniach. Gdy mięśnie zostają

rozluźnione wartości wracają do pierwotnych.

Zadaniem pacjenta jest utrzymanie wcześniej

wymienionych wartości na ich podstawowym

poziomie. Kiedy ten stan zostanie osiągnięty przez

pacjenta następny etap polega na nauce percepcji i

wyczuwania tego stanu.