Teatr

Teatr

Elżbietański

Elżbietański

Wyk. Wanda Machnio

Wyk. Wanda Machnio

Historia

Historia

Teatru

Teatru

Elżbietańskiego

Elżbietańskiego

Za umowną datę założenia Teatru Elżbietańskiego przyjmuje
się 1576r. Początkowo aktorzy grali na dworze, a następnie w
budynkach. Pierwszy gmach Teatru Elżbietańskiego
wybodawał James Burbage pod Londynem i nazwał go „The
Theatre”. Wkrótce pojawiły się dwa kolejne teatry – The
Curtain i The Rose - a po nich przyszły następne, m.in. Globe
Theatre.

Znajdująca się na podwyższeniu scena, otoczona była z trzech
stron przez widzów i nieodgrodzoną od nich barierę. Często
zarówno aktorzy, jak i publiczność zwracali się do siebie
bezpośrednio. Publiczność często wyrażała swoje emocje
poprzez wiwaty, krzyki, klaskanie, a czasem nawet, gdy
przedstawianie nie spodobało się widzom rzucano w grających
drobnymi kamieniami. Bogate stroje aktorów zastępowały
ubogie dekoracje. Czwarty bok sceny zamykały drzwi do
garderoby, przez które wchodzili aktorzy.

Pomiędzy słupami zawieszona była kotara. Dzieliła
ona scenę na przedscenie i niewielką scenę
wewnętrzną. Kurtyny nie było. Przedstawieniom
towarzyszyła muzyka. Światło dzienne
uniemożliwiało wykorzystywanie efektów świetlnych.

Do najważniejszych elementów widowiska należały: gra
aktorska i tekst dramatu. Aktorzy byli zawodowcami, dbali o
wymowę, każdym gestem i ruchem starali się uzyskać wrażenie
prawdopodobieństwa. Równie ważne były także kostiumy i
rekwizyty. Dobrzy aktorzy cieszyli się zasłużoną sławą, byli
szanowanymi, zamożnymi ludźmi. W teatrze tym nie
występowały kobiety, role kobiece grali młodzi, urodziwi
mężczyźni.

Przedstawienia musiały wzruszać, bawić, budzić
grozę, obfitować w niezwykłe i sensacyjne
wydarzenia. Powinny one być tajemnicze, zawikłane,
krwawe. Postacie bohaterów, grane przez ulubionych
aktorów, także musiały być interesujące: miały
ostrzegać, służyć przykładem, podbudowywać.