ELEMENTY TECHNIKI W KOSZYKÓWCE:
 

Poruszanie się po boisku;

Chwyty i podania;

Rzuty do kosza;

Kozłowanie, obroty i zwody;

Indywidualny atak;

Indywidualna obrona.

Metody nauczania: Fazy
nauczania:

analityczna;

generalizacji;

syntetyczna;
koncentracji;

mieszana.

automatyzacji.

Formy nauczania:

zabawowa;

ścisła;

fragmentów gry;

gry: uproszczonej ,szkolnej, właściwej.

TECHNIKA INDYWIDUALNA
W ATAKU:

-Z PIŁKĄ ;

-BEZ PIŁKI

TECHNIKA W ATAKU:
Bez piłki:

•Postawa, start;

•Bieg;

•Zmiana kierunku i tempa biegu;

•Zatrzymania;

•Walka na tablicy (dobitka)

•Obroty;

•Zwody

Z piłką:

operowanie piłką (ballhandling);

kozłowanie;

podania i chwyty;

rzuty;

PODSTAWY GRY BEZ PIŁKI

•zawsze pozostawaj w ruchu;

•zmieniaj tempo poruszania się;

•zmieniaj kierunek;

•nie doprowadzaj obrońcy do punktu gdzie może
cię „zamknąć”;

•bądź gotów do robienia zasłon i
wykorzystywania ich;

•zawsze przewiduj, że rzut może być niecelny i
idź na dobitkę;

•graj nawet wtedy, kiedy piłka jest daleko;

•zawsze chwytaj piłkę w obie ręce;

•graj na obszarze nie na miejscu (daleko wyciągaj
obrońcę);

•obserwuj piłkę, zadawaj sobie pytanie dlaczego
wykonałeś jakiś ruch? 

TAKTYKA:

•Indywidualna: bez piłki i z piłką (1x 1)

•Grupowa (2x 2, 3x 3, 4x 4)

•Zespołowa (5x 5)

ATAK

-szybki


-pozycyjny:



5:0; 4: 1; 2: 1: 2

 

OBRONA:

-Każdy swego;

-Stref

-Mieszana

Zasady w obronie:

-piłka musi być pod presją (w
każdym miejscu na boisku);

-nie dopuszczać do podań
penetrujących;
przy penetracji- skok do wewnątrz
w celu udzielenia pomocy;

-zatrzymanie ruchu penetrującego.

STREF

STREF

STREF

• NAUCZANIE KOSZYKÓWKI W SZKOLNYM WF:
1.

Nie zanudzać formą ścisłą;

2.

Nie karać ruchem, a np. wyłączyć z

danego ćwiczenia i zaraz zmienić ćwiczenie,

aby temu który siedzi było żal że nie bierze

udziału w ćwiczeniu;

3.

Dążyć do tego, aby dziecko samo umiało

się skontrolować i ocenić, np. pokazać

celowo rzut z prawej strony lewą ręką i

czekać, czy dziecko dostrzeże to czy nie;

4.

Dobierając dzieci (czy zawodników-

szczególnie u kobiet) do zespołów

ćwiczebnych, nie pozwalać na stałe zespoły

(dwójki, trójki- za każdym razem inne);

• wybierać nieduże grupy, 4- 5 osobowe zespoły

ćwiczebne z założeniem pozytywnego charakteru

stosunków między uczniami, przy jednoczesnej

heterogeniczności pod względem poziomu

sprawności fizycznej i budowy somatycznej;

• wskazywać na indywidualną odpowiedzialność

każdego ucznia w zespole za proces uczenia się;

• przy zastosowaniu przekazu werbalnego

wskazywać bardzo ogólnie najprostsze zasady

gry i dodawanie kilku najistotniejszych przepisów

dotyczących zachowania się wobec przeciwnika

w trakcie gry;

• proponować udział w grze, której przebieg

powinien być bardzo dokładnie i obiektywnie

sędziowany przez nauczyciela;

• wskazywać możliwości dostępu do informacji

teoretycznych na temat gry.

•Kolejny etap winien się rozpoczynać

bardziej merytorycznym przekazem

informacji i pokazem pojedynczych,

prostych rozwiązań techniczno-

taktycznych oraz w miarę potrzeby

uproszczeniem zasad gry.

•Następny etap powinien

charakteryzować się samodzielnym

opracowaniem przez zespoły uczniów

krótkiego zestawu ćwiczeń, których

opanowanie pozwoli na bardziej czynny i

samodzielny udział w grze, której

charakter zmieniać się powinien w

kierunku gry właściwej, tzn. takiej, w

której nauczyciel pełni rolę sędziego.