Pedagogika Zabawy



Pedagogika zabawy to nie tyle samodzielna

dyscyplina naukowa, co raczej metodyka pracy z

grupą, oparta przede wszystkim na przeżyciu

angażującym zarówno uczestników szkoleń jak

również prowadzącego grupę animatora.

Najtrafniej i najkrócej charakteryzują ją słowa

Konfucjusza, które brzmią:

Pokaż mi, a zapomnę,

Powiedz, a zapamiętam,

Pozwól wziąć udział,

A zrozumiem

Pedagogika zabaw



Pedagogika zabawy wyrosła na gruncie filozofii

humanistycznej. Jej siłą przewodnia jest wiara
w człowieka, jego dobroć i potencjalne
możliwości.



Pedagogika zabawy rozwinęła się w latach

siedemdziesiątych XX wieku w Stanach
Zjednoczonych, Niemczech i Austrii jako
metodyka pracy z grupą, będąca wynikiem
poszukiwań dróg wspierania rozwoju
człowieka, polepszenia komunikacji
interpersonalnej oraz integracji grupy

Polskie Stowarzyszenie Animatorów

Zabawy



jest to KLANZA. Organizacja ta powstała w

1990 roku i początkowo nosiła nazwę Klub

animatorów Zabawy, stąd narodziła się nazwa

Klanzy. Do historii KLANZY należą już

pierwsze kursy prezentujące metody

pedagogiki zabawy i animacji. Stowarzyszenie

zajmuje się organizacją imprez z

wykorzystaniem metod pedagogiki zabawy,

organizuje kursy, szkolenia, warsztaty,

prowadzi studia podyplomowe, działalność

wydawniczą, a także zajmuje się produkcją

środków służących do realizacji tych celów.

Główne cele pedagogiki zabawy:



harmonijny i wszechstronny rozwój jednostki

funkcjonującej w ramach określonej grupy,



pomoc w odkrywaniu najlepszych cech

jednostki.
Ich realizacja następuje w oparciu o stosowanie
szeroko rozumianych metod zabawowych,
często bardzo przyjemnych w odbiorze, a jednak
nie pozbawionych głębszej refleksji.

Zalety pedagogiki zabawy,

Zabawy przynoszą

radość i zadowolenie ze wspólnego odkrywania i
przeżywania pewnych treści, stymulują radosne
i twórcze poznanie siebie nawzajem, ułatwiają
kierującemu świadome bycie z grupą.

Co jest zadaniem pedagogiki

zabawy?

dostarczenie

osobom pracującym z różnymi

grupami repertuaru

metod

oddziałujących na

sferę emocjonalną człowieka. Metod:



sprzyjających ujawnianiu pozytywnych uczuć,



wspomagających samodzielną aktywność,



wzmacniających poczucie bezpieczeństwa,



poprawiających komunikację i rozwijających

współpracę w grupie,



a także wywołujących refleksje nad własnymi

doświadczeniami i przeżyciami.

W praktyce oznacza to:



wspólne odkrywanie i przeżywanie zabawy

;



gry i zabawy, które

pobudzają do wspólnego,

wartościowego przeżywania

, zamiast zwalczania się i

tworzenia zależności: zwycięscy – zwyciężeni;



angażowanie w gry wielorakości naszego umysłu

,

możliwości wyrażania i kontaktowania się uczestników

poprzez odczucia cielesne, ruch, taniec, odgrywanie ról,

maski, śpiew, rozmowy;



bezpośrednie kontakty według własnego uznania,

zyskiwanie członków innych grup zamiast wzajemnej

obserwacji;



kształtowanie postawy nauczyciela świadomego,

twórczego, pobudzającego pracę

, obecnego w klasie;



sprzyjanie bogatym wzajemnym kontaktom

,

zamiast sztywnym wzorcom porozumiewania się i

obyczajów

;

Zasady pedagogiki zabawy



Pojęcie „zabawa ”nasuwa celne skojarzenia:
„coś, co jest przyjemne” I
„coś, co wyzwala spontaniczne zachowania”,

„coś, co daje radość”. Pedagogika zabawy wybiera

z repertuaru zabaw tradycyjnych czy

terapeutycznych tylko te, które spełniają określone

zasady, a zwłaszcza:



zapewniają dobrowolność uczestnictwa,



uwzględniają wszystkie poziomy komunikowania,



uznają pozytywne przeżycie jako wartość i

unikają rywalizacji,



posługują się różnorodnymi środkami wyrazu.

Rodzaje zabaw



zabawy ułatwiające wejście w grupę, poznanie

nowego otoczenia, poznanie imion, powierzchownych

cech osób, z którymi rozpoczynamy naukę;



zabawy rozluźniające, odprężające, wykorzystujące

ruch, taniec, gest, likwidujące napięcie mięśni i

napięcie psychiczne;



zabawy ułatwiające wprowadzenie tematu,

pozwalające poznać odczucia, doświadczenia, potrzeby

i oczekiwania poszczególnych członków grupy;



metody określane czasami jako gry dydaktyczne, a

polegające na sposobie przedstawienia danych treści w

formie zagadkowego problemu i poszukiwania

rozwiązań według proponowanych reguł;



metody wymiany myśli, gry dyskusyjne, analizowanie

danego problemu z różnych stron, z włączeniem

doświadczenia i dotychczasowej wiedzy uczestników;

Rodzaje zabaw



metody ułatwiające przekaz informacji

zwrotnej, sygnalizujące indywidualną reakcję i

odczucia poszczególnych osób;



drama - wykorzystująca gry z podziałem na role

jako wstęp do omówienia konkretnego problemu;



zabawy umożliwiające samoocenę, poznanie

własnej hierarchii wartości, własnych

spontanicznych zachowań;



zabawy integrujące dużą grupę, umożliwiające

wszystkim wspólną, aktywną zabawę, bez podziału

na bawiących się i obserwatorów, bez ośmieszającej

rywalizacji, przypadkowych wygranych i kilku

zwycięstw.

Szybka zmiana

miejsc

Jest to gra, która wnosi

wiele ruchu i radości.

Ważne jest dla każdego z

nich tylko to, na jaką

literę zaczyna się jego

imię. Jeżeli ta litera

znajduje się w słowie ,

które wypowiada

prowadzący, to gracz

muszą zmienić swoje

miejsce. Prowadzący

mówi np. mak, a gracze

których imiona zaczynają

się na:

M – Monika, Marta,

Magda, Michał,

A – Ania, Agnieszka,

Adrian,

K – Kasia, Karolina,

Kacper,

zmieniają miejsca. Osoba,

która jako ostatnia

znajduje miejsce dla

siebie, prowadzi grę

dalej.

Wyrażanie uczuć
Dzieci z lusterkami w rękach wędrują do
„ Krainy Radości”, „ Krainy Smutku”, „Krainy
Złości”. W danej krainie wyrażają uczucia w
niewerbalny sposób, kontrolując swoja minę w
lustrze

„Pantomima”
Uczestnicy siedzą
w kręgu. Jedna
osoba wychodzi na
środek i naśladuje
wykonywanie
jakiejś czynności
np. jedzenie lodów,
wchodzenie po
schodach, mycie
okna, szycie itd.
Uczestnicy
odgadują jaka to
czynność. Kto
odgadnie wchodzi
do środka i
naśladuje co
innego.

Podsumowanie

Już Janusz Korczak wyraźnie precyzował

postawę nauczyciela:
"Bądź sobą, szukaj własnej drogi. Poznaj

siebie zanim zechcesz dzieci poznać. Zdaj

sobie sprawę do czego jesteś zdolny, zanim

dzieciom poczniesz wykreślać zakres ich

praw i obowiązków. Ze wszystkich sam

jesteś dzieckiem, które musisz poznać,

wychować i wykształcić przede wszystkim„

W pracy pedagogicznej pedagogika

zabawy:



zmusza nauczyciela do poszukiwań własnych

rozwiązań pobudza go do działania uświadamia, że

"im więcej robię, tym więcej mam pomysłów"



potwierdza, iż kreatywność nauczyciela wyzwala

kreatywność uczniów pozwala dostrzec dziecko

(uczestnika grupy) jako twórcę



Nauczyciel stosujący metody pedagogiki zabawy

"nie jest przekaźnikiem gotowych treści, ale

organizatorem samodzielnych poszukiwań

uczniów. Przestaje być wykładowcą, a staje się

animatorem - "

tym, który ożywia

"

DZIĘKUJE ZA

UWAGĘ 