Henryk Januszek
SOCJOLOGIA
Wykład X
KULTURA – TYPY
i WŁAŚCIWOŚCI
Pojęcie kultury
„Kultura” jest pojęciem wieloznacznym w różny sposób
interpretowanym.
Wyraz wywodzi się z jęz łac. culturus agria (uprawa ziemi)
Pierwotnie termin cultura wiązał się z uprawą roli, bądź hodowlą
zwierząt i oznaczał przekształcanie naturalnego stanu zjawisk
przyrody w stan bardziej użyteczny i przydatny człowiekowi.
Pierwszy raz terminu k. kultura, w rozumieniu dbanie
pielęgnowanie kształcenie, użył Cyceron, w dziele Disputationes
Tusculanae w sformułowaniu cultura animi (uprawa umysłu).
Pojęcie kultury cd.
• Nowoczesne zastosowanie pojęcia "kultura" pierwszy
wprowadził, w 1688 roku Samuel Pufendorf w pracy De iure
naturae et gentium, gdzie słowa: cultura i cultura animi użył
na oznaczenie wszelkich wynalazków wprowadzonych przez
człowieka (takich jak instytucje społeczne, ubranie, język,
moralność kierowaną przez rozum i obyczaje).
• W ciągu wieków słowo k. było coraz częściej używane przez
uczonych zajmujących się społeczeństwem. Rezultatem tego
procesu jest wieloznaczność k. Istnieje wiele definicji kultury,
często rozbieżnych, a nawet sprzecznych. Johan Herder już w
XVIII wieku pisał w przedmowie do Myśli o filozofii dziejów:
"Nie ma nic bardziej nieokreślonego niż słowo kultura."
Pojęcie kultury cd.
• Najczęściej kulturę definiuje się jako wytwór myśli i
działalności człowieka lub jako całokształt
materialnego i duchowego dorobku ludzkości
przekazywanego z pokolenia na pokolenie.
• K. to całokształt duchowego i materialnego
dorobku ludzkości.
• K. obejmuje również charakterystyczne dla danego
społeczeństwa wzory myślenia i postępowania oraz
to, co w zachowaniu ludzkim jest wyuczone, w
odróżnieniu od tego, co jest biologicznie
odziedziczone.
Socjologiczne rozumienie kultury
• W socjologii, inaczej niż w języku potocznym,
terminowi "kultura" przypisuje się charakter
neutralno-opisowy a nie wartościująco-oceniający.
• W socjologii k. rozumiana jest jako wydzielony
obszar życia i działalności grup ludzkich
• Kultura to wszystko to co wytworzył człowiek, a
nie wytworzyła – przyroda, natura sama przez się.
SOCJOLOGICZNA ANALIZA KULTURY
• SOCJOLOGOWIE ANALIZUJĄC KULTURĘ WYRÓŻNIAJĄ W NIEJ
SWOISTE ELEMENTY I CECHY TJ. TAKIE PRZEDMIOTY, IDEE,
WZORY POSTĘPOWANIA, KTÓRE WYZNACZAJĄ ZACHOWANIA
WAŻNE DLA CZŁONKÓW GRUPY, NP.MACZUGA, SOCHA,
SAMOCHÓD
• SOCJOLOGOWIE POSZUKUJĄ ZALEŻNOŚCI MIĘDZY
ELEMENTY I CECHAMI KULTURY A ZJAWISKAMI I PROCESAMI
ZACHODZĄCYMI W SPOŁECZEŃSTWIE
• SOCJOLOGA INTERESUJE WPŁYW KULTURY NA ŻYCIE
SPOŁECZNE
Elementy Kultury
JĘZYK zbiór symboli i zasad posiadających określone znaczenie,
tworzących pewien system komunikacji międzyludzkiej język
angielski, hiszpański, hieroglify
NORMY specyficzne oczekiwania kulturowe dotyczące ludzkiego
zachowania w określonej sytuacji zachowania związane z
przestrzenią osobistą; maniery; sposób zachowania się w danej
zbiorowości
ZWYCZAJE ogólne standardy zachowania właściwe określonym
grupom kulturowe wzory dotyczące ubioru; zwyczaje żywieniowe
OBYCZAJE ścisłe normy, kontrolujące moralne i etyczne
WARTOŚCI abstrakcyjne wzorce w społeczeństwie lub jakiejś
zbiorowości, które określają idealne zasady zasada
sprawiedliwości, ideał wolności ochrona
życia
WIERZENIA wspólnie podzielane i żywione idee przez ludzi w
obrębie danej kultury. wiara w istotę wyższą mity
Kultura socjalizuje – czyni człowieka istotą społeczną (normy, wzorce
zachowań)
Elementy kultury
DEFINICJA
PRZYKŁADY
JĘZYK
zbiór symboli i zasad posiadających
określone znaczenie, tworzących
pewien system komunikacji
międzyludzkiej
język angielski, hiszpański,
hieroglify
NORMY
specyficzne oczekiwania kulturowe
dotyczące ludzkiego zachowania w
określonej sytuacji
zachowania związane z
przestrzenią osobistą;
maniery; sposób zachowania
się w danej zbiorowości
ZWYCZAJE
ogólne standardy zachowania
właściwe określonym grupom
kulturowe wzory dotyczące
ubioru; zwyczaje żywieniowe
OBYCZAJE
ścisłe normy, kontrolujące moralne
i etyczne zachowania
doktryny religijne;
zasady prawa
WARTOŚCI
abstrakcyjne wzorce w
społeczeństwie lub jakiejś
zbiorowości, które określają
idealne zasady
zasada sprawiedliwości,
ideał wolności
ochrona życia
WIERZENIA
wspólnie podzielane i żywione idee
przez ludzi w obrębie danej kultury.
wiara w istotę wyższą
mity
• kultura socjalizuje czyli czyni człowieka istotą
społeczną (normy, wzorce zachowań)
• kultura ustanawia system wartości i kryteria
określające hierarchię wartości
• kultura ustala wzory zachowań, reagowania
w określonych sytuacjach.
• kultura ustala modele społeczne i ideały życia
• SUBKULTURA (PODKULTURA) – całość
specyficznych wartości, norm,
wzorów zachowań
charakterystycznych dla danej grupy.
Tworzone głównie w grupach
zamkniętych, które w ten sposób
pragną zachować własna odrębność.
Subkultury
Do najbardziej popularnych aktualnie grup subkulturowych należą:
• rastafarianie, którzy są ruchem bardzo podobnym do
anarchistycznego; jako priorytet traktują pacyfizm, propagują
życie pozbawione agresji, przemocy i jakichkolwiek konfliktów.
Ich cechą charakterystyczną są elementy ubioru w kolorach
zielono -żółto-czerwonym (barwy narodowe Etiopii) i czasami
dredy,
• skinheadzi, czyli subkultura propagująca nacjonalizm, walkę o
utrzymanie białej rasy i całkowite oddanie dla ojczyzny,
• sataniści, czyli ludzie czczący szatana, ciemność i wszelkie zło
(na Zachodzie ma cechy charakterystyczne dla sekty; w Polsce
- cechy subkultury),
• szalikowcy, czyli fanatyczni kibice sportowi, demonstrujący
swoje sympatie klubowe we wspólnych śpiewach i okrzykach
na meczach; odłamem są kibole, którzy zainteresowani są
głównie wywołaniem bijatyki
• Wpływ kultury na życie społeczne
WPŁYW KULTURY NA ŻYCIE SPOŁECZNE
• kultura decyduje o tym jak każdy człowiek
zaspakaja swoje potrzeby np. głód
• kultura ustanawia systemy wartości i
kryteria wartości
• kultura ustala wzory zachowań i
reagowania na określone sytuacje
• kultura ustala modele i ideały życia
Różnorodność kultur
Mimo że kultura jest atrybutem człowieka i co
za tym idzie wszystkich społeczeństw homo
sapiens nie jest ona jednolita i w różnych
okresach historycznych, jak również w różnych
obszarach geograficznych wytwory ludzkie,
systemy norm i wartości były i są od siebie
w dużym stopniu odbiegające.
Ze względu na różnorodność
kultur
przedstawiciele nauk społecznych
starają się:
• sklasyfikować występujące typy kultur
• opisać poszczególne przypadki kultur
istniejących obecnie lub w przeszłości
* nadać im nazwy specyficzne ze
względu na miejsce, czas bądź ogólny
typ opisywanej kultury
Typy kultury
• k. materialna (cywilizacyjna)
• k. duchowa (symboliczna)
• k. społeczna (normatywna)
Typy kultury
• Kultura materialna obejmuje wszelkie fizycznie, rzeczowe
wytwory działalności człowieka - zarówno przedmioty życia
codziennego, przedmioty użytkowe, narzędzia, jak i
wytwory sztuki. Do kultury materialnej zalicza się technikę i
technologię wytwarzania przedmiotów np. technologię
produkcji, sposoby uprawy i hodowli itp. K.m. zwana jest
czasami cywilizacją.
• Kultura duchowa obejmuje wytwory niematerialne, nie
mające zastosowania praktycznego np. wytwory sztuki,
muzyki, literatury, filozofii, religii. K.d. obejmuje ogół dążeń
do ideałów piękna, dobra, prawdy, sprawiedliwości,
obyczajów, przedmiotów, w których ideały te zostały
utrwalone. K.d. zwana jest czasami k. semiotyczną i
traktowana jest jako narzędzie komunikowania się ludzi.
• Kultura niematerialna – obejmuje wszelkie dzieła duchowe
człowieka, które trwają wiekami i przekazywane są kolejnym
pokoleniom. Zaliczamy do niej:
• - wiedzę, którą odnieść można do pojęć opartych na
konkluzjach wynikających z doświadczenia empirycznego-
przekonania, które nie maja potwierdzenia w odpowiedzialnej
wiedzy empirycznej, umożliwiającej uznanie ich za prawdziwe-
normy, czyli zbiory przepisów i uregulowań społecznych, które
wskazują odpowiednie zachowania
• - zwyczaje, czyli rutynowe zachowania z życia codziennego
• - obyczaje, czyli normy, które uważa się za najbardziej istotne,
żeby życie społeczne mogło funkcjonować jako wartość
• - tabu, czyli takie obyczaje, dzięki którym wiadomo, czego się
robić nie powinno
• - prawa, czyli normy, które ustanawia i wymusza władza
państwowa
• - język
Rodzaje kultury
• Kultura społeczna (normatywna) obejmuje organizację
społeczeństwa i związany z nią zbiór norm i wzorców zachowań
charakterystycznych dla danego społeczeństwa. Wzory zachowań
rozumiane są jako wszelkie reguły zachowań człowieka w danej
zbiorowości.
• Kultura (subkultura) zbiorowości obejmującą ogół
wytworów myśli i działań, wartości sposobów
postępowania, które są uznane przez zbiorowość jako
ważne dla jej członków oraz wyznaczają obowiązujące w
niej przyzwoite zachowania, wyróżniamy np. subkultury:
młodzieżową, studencką, robotniczą, chłopską itd.
• Kultura osobista jednostki obejmującą ogół zachowań,
postępowań i metod działania jednostki, które mogą być
nieznane innym ludziom. K.o. mieści się jednak w k.z.
Ze względu, kto i w jakim zakresie
uczestniczy w kulturze
rozróżniamy kulturę:
– elitarną - wiele wytworów kultury
dla niewielu,
– masową - niewiele wytworów
kultury dla wielu /mas/
– alternatywną (która jest wynikiem
sprzeciwu wobec tradycji)
• uczestnicy tych kultur różnią się
zajmowaną pozycją w społeczeństwie
DIEDZICZENIE I DYFUZJA KULTURY
• Kultura to zespolenie aktualnego dorobku danej
zbiorowości z dorobkiem wniesionym z zewnątrz
• Elementy kultury mogą być przejęte z innych epok
albo innych przestrzennie grup, czyli mamy do
czynienia z dziedziczeniem i dyfuzją kultury
• Idee, zasady moralne, religia, poglądy filozoficzne,
estetyczne, społeczne, polityczne są wytworem ludzi
a jeśli się przyjmują trwają przez wieki i pokolenia
• Życie każdego pokolenia jest pod wpływem
przeszłości i naciskiem dziedzictwa.
Dyfuzja kulturowa,
• to zjawisko rozprzestrzeniania się i przenikania elementów jednej
kultury do innych, wynikające z różnego rodzaju kontaktów
międzykulturowych.
• W dawnych wiekach była ona skutkiem między innymi, odkryć
geograficznych, podróży kupieckich, wojen, misji religijnych.
• Obecnie wzmacniana jest przez turystykę, mass media, migracje
ludności.
• Wiąże się mocno ze wszystkimi płaszczyznami procesu globalizacji
nie tylko stricte kulturowej, ale także ekonomicznej.
• W procesie dyfuzji zawsze zaangażowane są co najmniej dwie
kultury, które można określić jako "kulturę dającą" (kulturę
dawców) i "kulturę odbierającą", "przyjmującą" (kulturę odbiorców).
• W procesie dyfuzji elementy materialne kultury przenoszone są
zazwyczaj szybciej niż elementy niematerialne.
• Społeczeństwa izolowane, nie utrzymujące kontaktów z innymi,
wykazują tendencje do stabilizacji, stagnacji i skostnienia np. Chiny
do połowy X I X w.
• Dziedzictwo kulturowe - ogół dorobku społeczeństw
(narodów i środowisk) w zakresie nauki, sztuki, architektury,
oświaty, techniki, wytworzonego w trakcie jego
historycznego rozwoju i przekazywanego z pokolenia na
pokolenie.
• Szczególne zasługi dla ochrony dziedzictwa kulturowego
ma UNESCO, która prowadzi od 1960 szeroko zakrojoną
akcję na rzecz ratowania światowego dziedzictwa
kulturowego. Na listę zabytków o szczególnym znaczeniu
wpisano wiele obiektów w różnych częściach świata, w tym
z Polski (np. Toruń, Starówkę w Krakowie i
Zamościu, kopalnię soli w Wieliczce).
• Dziedzictwo kulturowe w ujęciu socjologicznym obejmuje
przekazywane przedmioty i wartości !!!
• Na dziedzictwo kulturowe każdej
zbiorowości etnicznej czy terytorialnej
składa się przede wszystkim język,
literatura narodowa, religia, sztuka,
tradycja, zwyczaje i obyczaje.
• Dziedzictwo kulturowe stanowi kluczowy
czynnik narodowo-twórczy i podtrzymuje
kondycję narodu w sytuacjach
kryzysowych i innych próbach biologicznej
lub duchowej jego zagłady.
Dyfuzja kulturowa
• to zjawisko rozprzestrzeniania się i przenikania elementów jednej
kultury do innych, wynikające z różnego rodzaju kontaktów
międzykulturowych.
• W dawnych wiekach była ona skutkiem między innymi, odkryć
geograficznych, podróży kupieckich, wojen, misji religijnych.
• Obecnie wzmacniana jest przez turystykę, mass media, migracje
ludności.
• Wiąże się mocno ze wszystkimi płaszczyznami procesu globalizacji
nie tylko stricte kulturowej, ale także ekonomicznej.
• W procesie dyfuzji zawsze zaangażowane są co najmniej dwie
kultury, które można określić jako "kulturę dającą" (kulturę
dawców) i "kulturę odbierającą", "przyjmującą" (kulturę odbiorców).
• W procesie dyfuzji elementy materialne kultury przenoszone są
zazwyczaj szybciej niż elementy niematerialne.
• Społeczeństwa izolowane, nie utrzymujące kontaktów z innymi,
okazują tendencje do stabilizacji, stagnacji i skostnienia np. Chiny
do połowy X I X w.
ETAPY i WARUNKI DYFUZJI
• ETAPY DYFUZJI:
1. przedstawienie nowego elementu
kulturowego
2. przyjęcie go przez społeczeństwo
3. zespolenie z dotychczas istniejącą kulturą
• WARUNKI PRZYJĘCIA:
1) użyteczność
2) zgodność z kulturą istniejącą
3) prestiż przekazujących
4) prestiż jednostek pośredniczących
DZIEDZICWO A DYFUZJA KULTURY
• DIEDZICWO KULTURY TO PRZEJMOWANIE ELEMENTÓW
KULTURY Z WCZEŚNIEJSZYCH EPOK I POKOLEŃ
• DIEDZICWO KULTURY RODZI SPÓR O KANON KULTURY - DO
JAKICH WZORÓW, FAKTÓW Z PRZESZŁOŚCI NALEŻY SIĘ
ODWOŁYWAĆ?
• DYFUZJA KULTURY TO ROZPRZESTRZENIANIE SIĘ NOWYCH
ELEMENTÓW KULTURY W DRODZE BĄDŹ TO NIEZALEŻNYCH
OD SIEBIE ODKRYĆ I WYNALAZKÓW LUB WSKUTEK
ZAPORZYCZENIA, POWIELANIA, MIGRACJI IDEII I
NARZUCENIA OBCEJ KULTURY (W TYM SENSIE DYFUZJA K.
JEST WYRAZEM BRAKU INWENCJI KULTUROWEJ I
ZDOLNOŚCI DO INNOWACYJNOŚCI
Mechanizm oporu i konflikt
kulturowy
• mechanizm oporu przeciwko przejmowaniu
nowości kulturowych, wynika z wewnętrznej
spójności systemu instytucji, mechanizmów
kontroli zmuszających członków do
konformizmu oraz z spójności organizacji
społecznej.
• nowe elementy kultury zwalczane są przede
wszystkim przez siły społeczne, które widzą w
nich zagrożenie swoich interesów np. wszelkie
rządy reakcyjne zwalczają idee rewolucyjne.
W wyniku dyfuzji kultury może też dojść do
konfliktu kultury lub akulturacji tj. procesu w
którym na skutek ciągłych i bezpośrednich
kontaktów między różnymi kulturami dochodzi
do upodobnienia się kultur wchodzących
ze sobą w stałe kontakty
FORMY KONFLIKTU KULTUROWEGO
• ETNOCENTRYZM – koncentracja na własnej grupie
pochodzenia, zamknięcie się w jej granicach oraz
towarzyszące temu poczucie ważności i wyższości
własnej kultury nad innymi.
RELATYWIZM KULTUROWY – odwrotność
etnocentryzmu, czyli uznawanie i otwartość na
inne kultury. Nie jest jednorodny.
KSENOFOBIA – lęk lub nienawiść w stosunku do
obcych. Całkowite odrzucenie obcej kultury,
pogardliwe jej traktowanie ze względu na jej
odmienność. Skrajną postacią ksenofobii jest
rasizm.