Hormony tarczycy i leki
stosowane w chorobach
tarczycy
Trijodotyronina T3 i tyroksyna T4 są
hormonami tarczycy pobudzającymi
przemiany metaboliczne organizmu .
Tyroksyna działa 4-krotnie słabiej niż
trijodotyronina.Poza tym biologiczne działanie
tych hormonów jest takie samo.
Trijodotyronina i tyroksyna w dawkach
fizjologicznych :
• pobudzają podstawową przemianę materii,
zwiększają zużycie tlenu w tkankach
(zwłaszcza w wątrobie ,mięśniach
szkieletowych, mięśniu sercowym, nerkach i
śliniankach).
Hormony tarczycy :
• zwiększają syntezę białek enzymatycznych oraz
fosfolipidów błon komórkowych
• przyspieszają rozpad białek, pobudzają przemianę
węglowodanów
• pobudzają lipolizę i wzmagają proces utleniania
kwasów tłuszczowych
• pod ich wpływem następuje zwiększenie syntezy
cholesterolu i jego przemiany do kwasów
żołądkowych
• pobudzają metabolizm wapnia, fosforu,
magnezu ,potasu oraz nasilają zużycie witamin
• działają pobudzająco na pracę serca
• zwiększają diurezę
• mają wpływ na czynność skurczową układu
pokarmowego i na procesy psychiczne
• są regulatorami termogenezy ustroju
Niedoczynność tarczycy
Istotą tej choroby jest upośledzenie wytwarzania T3 i
T4 .
Objawy:zwolnienie przemiany materii, obniżenie
temperatury ciała, zahamowanie wzrostu u
osobników młodych, zatrzymanie wody w organizmie
(obrzęk śluzowaty) i niedorozwój płciowy.
Niedoczynność dzielimy na:
• wrodzoną (pierwotną)
• nabytą (wtórna)
W niedoczynności wrodzonej brak T3 i T4 u
noworodka hamuje rozwój o.u.n., co prowadzi do
kretynizmu.
• W niedoczynności nabytej pierwotną
przyczyną braku wytwarzania T3i T4 może
być brak jodu (wole endemiczne), choroba
Hashimoto (autoimmunizacja), zmiany w
tarczycy pochodzenia zapalnego,
pooperacyjnego , gruźliczego i polekowego.
• Objawem nabytej pierwotnej
niedoczynności tarczycy może być wole
obojętne.
• Przyczyną niedoczynności nabytej wtórnej
jest brak wytwarzania TSH i TRH w
uszkodzonej przysadce lub podwzgórzu.
Leczenie niedoczynności
tarczycy
W leczeniu niedoczynności tarczycy stosowano dawniej
organoterapię (za pomocą wysuszonej tarczycy zwierząt).
Obecnie jest ona leczona syntetycznymi T3 i T4 , a niekiedy
również związkami jodu.
Lewotyroksyna (T4) jest syntetyczną lewoskrętną
tyroksyną o właściwościach naturalnej tyroksyny stosowana
głównie w leczeniu substytucyjnym (dużymi dawkami)
przy niedoczynności tarczycy.
Przedawkowanie powoduje tyreotoksykozę z objawami
podniecenia, bezsenności pocenia się ,drżenie rąk, wzrostu
ciśnienia tętniczego, zaostrzenia niewydolności wieńcowej,
migotania przedsionków, zaburzenia jajeczkowania.
Jest przeciwwskazana: w chorobach serca, nadciśnieniu ,
cukrzycy.
• Preparaty: Euthyrox, Letrox
• Preparaty złożone: Jodthyrox, Novothyral
Liotyronina (T3) jest syntetyczną lewoskrętną
trijodotyroniną. Stosowaną w leczeniu śpiączki
hipotyreotycznej i ciężkiej niedoczynności tarczycy.
NADCZYNNOŚĆ TARCZYCY
W nadczynności tarczycy występuje nadmierne
wytwarzanie T3 i T4 (hipertyreoza),powodujące
wyniszczenie organizmu na skutek przyśpieszenia
przemiany materii.
Nadczynność tarczycy dzielimy na :
•pierwotną i
•wtórną
Przyczyną nadczynności pierwotnej może być
nadmierne wytwarzanie T3 i T4 przez gruczolak
tarczycy.
W nadczynności wtórnej przyczyną nadmiernego
wytwarzania T3 i T4 może być wytwarzanie LATS
(długo działający stymulator tarczycy) i LATS –
ochraniacza (choroba Gravesa-Basedova), nadmierne
wytwarzanie TSH przez gruczolak przysadki lub
przedawkowanie T3 i T4.
Leczenie nadczynności
tarczycy
W leczeniu nadczynności są stosowane leki hamujące
wytwarzanie T3 i T4 przez tarczycę ,a w razie konieczności
operacja chirurgiczna polegająca na usunięciu znacznej części
tego gruczołu .
Do leków przeciw tarczycowych należą ;
1.
inhibitory wychwytu jodu ,
2.
pochodne tiouracylu ,
3.
pochodne tioimidazolu i
4.
duże dawki jodu
Leczenie rozpoczyna się od podawania pełnej dawki leku
tyreostatycznego przez okres około jednego miesiąca. Poprawę
uzyskuje się na ogół po 2-3 tygodniach leczenia, aeutyrozę po
4-6 tygodniach podawania. Trwałą remisję uzyskuje się po 12-
18 miesiącach stosowania leku. Leczenie może trwać do 2lat.W
trakcje leczenia lekami tyreostatycznymi należy kontrolować
morfologię i rozmaz krwi oraz oznaczać aktywność
amiotransferaz (ALAT ,AspAT).
Wraz z lekami tyreostatycznymi stosuje się B-adrenolityki np.
propranolol, które łagodzą wiele objawów związanych z
nadczynnością tarczycy (częstoskurcz, drżenie, zaburzenia rytmu
EEG). Do leków uzupełniających w leczeniu nadczynności tarczycy
należą; sole litu, fenobarbital, glikokortykosteroidy.
• Węglan litu należący do leków psychotropowych, dodatkowo
hamuje biosyntezę i uwalnianie hormonów tarczycy, dlatego znalazł
zastosowanie u chorych na nadczynność tarczycy uczulonych na
klasyczne leki tyreostatyczne.
• Fenobarbital (lek nasenny) hamuje wytwarzanie TSH i z tego
powodu jest stosowany pomocniczo w nadczynności tarczycy
zwłaszcza w przełomie tarczycowy.
• Glikokortykosteroidy ( hydrokortyzon,
prednizon,deksametazon, ,metyloprednizolon) znalazły
zastosowanie m.in. w przełomie tarczycowym, ciężkiej
nadczynności tarczycy chorobie Gravesa-Basedowa i w innych
chorobach immunologicznych tarczycy z jej nadczynnością.
Mechanizm przeciwtarczycowego działania glikokortykosteroidów
obejmuje; hamowanie konwersji T4 do T3,zwiększenie pojemności
TBG, zmniejszenie stężenia TSH, działanie przeciwzapalne,
przeciwalergiczne i immunosupresyjne.
Inhibitory wychwytu jodu
• Inhibitorami są nadchlorany i rodanki.
Anion nadchloranowy i rodankowy mają masę
cząsteczkową zbliżoną do masy cząsteczkowej
jodków, dlatego konkurują w tarczycy z
jodkami i hamują ich wychwytywanie przez
ten gruczoł. Jednocześnie usuwają z gruczołu
jodki, które nie zostały zużyte do jodowania
tyrozyny w tyreoglobulinie.
Podobnie zachowuje się anion nadrenianowy i
nadtechnecjanowy.Wbudowywanie do
gruczołu tarczycowego TCo4- zamiast jodu
zostało wykorzystane w izotopowej
diagnostyce chorób tarczycy z zastosowaniem
izotopu 99m Tc.
Pochodne tiouracylu
• Metylotiouracyl i propylotiouracyl hamują
wytwarzanie T3 i T4 w tarczycy na skutek
hamowania aktywności enzymów warunkujących
jodowanie tyrozyny w tyreoglobulinie. Mogą
prowadzić do przerostu unaczynienia tarczycy, co
jest przyczyną powstawania wola.
Ponadto leki te mogą być przyczyną skórnych
odczynów uczuleniowych, łysienia,zaburzeń
czynności przewodu pokarmowego, leukopenii,
agranulocytozy, koagulopatii, uszkodzeń
wątroby ,nerek, zapalenia wielonerwowego. Leki te
są przeciwwskazane w chorobach nerek, wątroby,
skazach krwotocznych, przy wolu guzowatym.
• Methylthiouracilum –preparat Methylthiouracilum
• Propylthiouracilum- preparaty Propycil, Thyrosan
Pochodne tiomidazolu
• Tiamazol i karbimazol hamują wydzielanie T3 i
T4 przez tarczycę na skutek hamowania aktywności
enzymów powodujących jodowanie grup
tyrozonowych w tyreoglobulinie oraz hamowanie
reakcji Harringtona kondensacji MIT i DIT. Są mniej
toksyczne niż pochodne tiouracylu i dlatego
znalazły szersze zastosowanie. Jednak stosowanie
długotrwałe może również powodować wzrost
ukrwienia tarczycy ,niekiedy nudności , wymioty
,bóle głowy , wysypkę, rzadziej trombocytopenię
,agranulocytozę , niedokrwistość aplastyczną,
łysienie. Poza tarczycą leki te gromadzą się w
nadnerczach. Łatwo przechodzą przez łożysko i do
mleka matki.
• Tiamazolum- preparaty Metizol,Thyrozol
Preparaty jodu stosowane
w chorobach tarczycy
• Jod jest niezbędny do wytwarzania hormonów tarczycy.
Dobowe zapotrzebowanie człowieka na jod wynosi ok.0,1-0,2
mg i w normalnych warunkach powinno być pokrywane przez
pokarm. Niedobór jodu w glebie lub w wodzie ,najczęściej w
pewnych regionach( w Polsce w okolicach podgórskich),
prowadzi do wystąpienia wola. W celu zapobiegania dodaje się
jod do soli kuchennej. W małych dawkach jod pobudza
wytwarzanie hormonów tarczycy, natomiast w dużych,
powodujących zwiększenie stężenia jodu we krwi powyżej
2qmol/l , doprowadza do inwolucji rozrośniętej nadczynnej
tarczycy oraz paradoksalnie hamuje wytwarzanie jej hormonów
(efekt Wolffa i Chaikoffa). Mechanizm leczniczego działania
jonów na nadczynną tarczycę jest związany z hamowaniem
hydrolizy tyreoglobuliny i hamowaniem działania TSH.
Najczęściej stosuje się płyn Lugola przez 3-5 dni w celu
przygotowania chorych do operacji.
• Tarczyca bez nadczynności wykazuje słabą reaktywność na jod.
• Zastosowanie dużych dawek jodu może prowadzić do
jodzicy ,nadczynności tarczycy, podrażnienia błony śluzowej
nosa i gardzieli , zaburzeń przewodu pokarmowego.
Jodek potasu
• Preparaty jodu potasu podawane w dawkach
równoważnych dziennemu zapotrzebowaniu na jod, są
stosowane w leczeniu i zapobieganiu niedoczynności
tarczycy powstałej na skutek niedoboru jodu. Jodek
potasu wolno stosować u kobiet w ciąży tylko w
dawkach zapobiegawczych. Jodki przechodzą przez
łożysko i w dużych dawkach mogą prowadzić do
niedoczynności tarczycy u płodów.
• Jodek potasu jest również składnikiem leków
wykrztusnych. Roztwór alkoholowy jodu w jodku
potasu jest stosowany zewnętrznie w celu odkażenia
nieuszkodzonej skóry.
• Preparat- Jodid
• Preparat złożony - Jodthyrox
Jod promieniotwórczy
• Właściwość wbudowania jodu do T3 i T4 przez tarczycę
została wykorzystana do oceny czynności tego narządu z
zastosowaniem jodu promieniotwórczego. Podając jod
radioaktywny można oznaczyć ilość wbudowanego do
tarczycy jodu na podstawie emitowanego promieniowania
gama. U osób z eutyreozą zazwyczaj wbudowuje się 42-
48% podanego izotopu. Wartość ta zwiększa się w
nadczynności(do75%) i zmniejsza się w niedoczynności
(do 35%).W celu zwiększenia jodochwytności stosuje się
10-20 jm. TSH. Ponadto jod promieniotwórczy wbudowany
do gruczołu emituje promienie beta, co wykorzystuje się
w leczeniu nadczynności tarczycy na tle zmian
nowotworowych , zwłaszcza przy istnieniu
nieoperacyjnych przerzutów. Jod promieniotwórczy jest
stosowany również do badań scyntygraficznych tarczycy.
• Preparaty - Jodek sodu
Dziękujemy za uwagę
Sylwia Saternus
Joanna Mordarska
IIB
Kompendium farmakologii pr. W.Janiec
Kompendium farmakologii i farmakoterapii A.Danysz