>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Narodziny telewizji

Od paleo-telewizji do neo-telewizji.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Początki telewizji datuje się na rok 1884.

Właśnie wtedy Paul Nipkow niemiecki student

inżynierii zgłosił do biura patentowego projekt

urządzenia zwanego tarczą Nipkowa

Opracowany przez Paula Nipkowa mechanizm

działa w oparciu o wykorzystanie wynalezionej

w 1875 r. przez Ernesta von Siemensa pierwszej

komórki fotoelektrycznej.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

1925 r.

Władymir Zworykin konstruuje pierwszy

kineskop barwny, jest to jeszcze niezbyt udane

rozwiązanie.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

1934 r.

W Polsce powstaje Państwowy Instytut

Telekomunikacyjny

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

1939 r.

Szkocki inżynier John Logie Baird nadał pierwszą w

historii transmisję kolorowej telewizji.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

1952 r.

Transmisja pierwszego oficjalnego programu

telewizyjnego w Polsce

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

1969 r.

Bezpośrednia telewizyjna transmisja z lądowania Neila

Armstronga na

Księżycu.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

1971 r.

TVP transmituje po raz pierwszy program w kolorze i

przyjmuje

system SECAM.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Neotelewizja i paleotelewizja

W ciągu siedemdziesięcioletniej historii telewizji
wykształciły się dwie tendecje – paleo i neo-
telewizja
Nie można tu mówić o okresach czy etapach.
Oba typy można definiować jako teoretyczne
modele. W praktyce wszytko jest bardziej
skomplikowane i miesza się w jeden kocioł.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Cechy paleo-telewizji

•

Edukowanie widza, jako misja,

•

Podział na edukujących i edukowanych,

•

Manipulowanie odbiorcą,

•

Określona ramówka,

•

Podział na gatunki

•

Brak zapowiedzi i reklam,

•

Brak obecności mikrofonu bądź kamery na

antenie.

•

Lektorzy, brak napisów i grafik

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Cechy neo-telewizji

•

Interaktywność,

•

Brak hierarchii

•

Brak tematów naukowych, nastawienie na

rozrywkę,

•

Wyczulenie na zmieniającą się percepcję

widzów,

•

Charakterystyczny styl narracji,

•

Ranga indywidualności,

•

Czas spędzony przed ekranem,

•

Zapowiedzi i reklamy,

•

Odsłanianie środków technicznych.

•

Pośrednictwo

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Neotelewizja

Typową cechą neo-telewizji jest przekazywanie

najświeższych informacji w niezaplanowanych

wydaniach specjalnych czy tekstowych paskach u

dołu ekranu. O ile kiedyś jeszcze wystarczały

wiadomośc raz dziennie (Wiadomości o 19.30), o tyle

dzisiaj wszystko musi się dziać na żywo.

Kiedy nie było telewizji, prasa pełniła rolę

informatora. Obecnie, od gazety codziennej

oczekujemy już głównie pogłębienia informacji o

temacie, o którym dowiedzieliśmy się ubiegłego dnia

z telewizji. Wieczorne serwisy pełne wiadomości,

faktów czy wydarzeń są wciąż ważne. Ale i one

zaczynają się skupiąc tylko na podsumowaniu tego,
co zostało już powiedziane w ciągu dnia.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Neotelewizja w Polsce

Współczesna polska telewizja pod względem

adaptowania cech neotelewizji jest daleko,

daleko

w tyle. Światowe eksperymenty z telewizją

nowego typu miały miejsce we Włoszech czy

Francji już w latach 70.

Przyczyną tego stanu rzeczy jest komunizm,

który trwał aż do 1989 roku, oraz tak zwana

misja telewizji publicznej, polegająca na

edukowaniu widza.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Neotelewizja w Polsce

O wiele prościej na starcie miały stacje

komercyjne - nie były obarczone „misją” ani

historią. Ich podstawowym założeniem jest od

początku konieczność zdobycia jak największej

liczby widzów. Aby zainteresować widza

potrzebna jest informacja zwrotna: reakcje,

współtworzenie programu przez odbiorców.

Współtworzenie może polegać na przykład na:

obecności publiczności w studiu, uczestnictwu

w teleturniejach, quizach telefonicznych,

wyrażanie opinii przez widzów i decydowanie o

dalszych losach uczestników jakiegoś reality

show np. “Idol”, “Taniec z gwiazdami”.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Przyszłość telewizji

Nie sposób sprostać wymaganiom wszystkich.

Kanały, które chcą spełnić oczekiwania każdego,

tracą na popularności, ponieważ jeżeli kanał

telewizyjny jest o wszystkim, to znaczy, że jest o

niczym. Na ich miejsce tworzy się kanały

tematyczne.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Przyszłość telewizji

Telewizja z każdym dniem traci punkty na rzecz

Internetu. Globalna sieć nie jest tworzona przez

wybraną grupę specjalistów, ale przez

wszystkich jej użytkowników.

Kamer telewizyjnych i dziennikarzy nie można

umieścić wszędzie. Sieć jest miejscem, gdzie

możesz dowiedzieć się i zobaczyć więcej, ale

także możesz wybierać to, co cię interesuje, w

kolejności i ilości, jakiej chcesz. Telewizja jest

wybiórcza i udostępnia to samo dla wszystkich. I

dalej traci bo choć stawia na indywidualność

widza, to pod lupą widać, że jednak to jest tylko

„uniwersalna indywidualność”.

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

Podsumowanie

Neotelewizja jest zdecydowanie lepszym

biegunem niż paleotelewizja. Ale świat zmienia

się zbyt szybko, by idea stworzona kilkanaście

lat przed uczynieniem ze świata globalnej

wioski, mogła wytrzymać próbę czasu.

Wniosek z tego taki, że współczesne telewizje

(zresztą nie tylko polskie) dążą wciąż do

neotelewizji. Czyli czegoś, co jest już

pozbawione przyszłości. Nawet kanałom

tematycznym w obecnym kształcie jutro nie

maluje się w jasnych barwach, gdy z platformy

„n” wychodzi hasło TV on demand telewizja na

życzenie...

>>

0 >>

1 >>

2 >>

3 >>

4 >>

DZIĘKUJEMY ZA

UWAGĘ