NIEWYDOLNOŚC

NIEWYDOLNOŚC

ODDECHOWA

ODDECHOWA

stan zaburzonej wymiany gazowej

stan zaburzonej wymiany gazowej

powodujący zmniejszone utlenowanie

powodujący zmniejszone utlenowanie

krwi lub niedostateczne usuwanie

krwi lub niedostateczne usuwanie

dwutlenku węgla, co doprowadza do

dwutlenku węgla, co doprowadza do

zaburzenia funkcji życiowo ważnych

zaburzenia funkcji życiowo ważnych

narządów organizmu

narządów organizmu

Istotne znaczenie dla

Istotne znaczenie dla

określenia stopnia

określenia stopnia

niewydolności oddechowej

niewydolności oddechowej

ma określenie pO2, pCO2,

ma określenie pO2, pCO2,

[HCO3-] oraz [H+] krwi.

[HCO3-] oraz [H+] krwi.

PODZIAŁ NIEWYDOLNOŚCI

PODZIAŁ NIEWYDOLNOŚCI

ODDECHOWEJ

ODDECHOWEJ



I – NA PODSTAWIE WYMIANY GAZOWEJ

I – NA PODSTAWIE WYMIANY GAZOWEJ

A) NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA TYPU I

(CZĘŚCIOWA):



HIPOKSEMIA –pO2 KRWI TĘTNICZEJ JEST MNIEJSZA OD

HIPOKSEMIA –pO2 KRWI TĘTNICZEJ JEST MNIEJSZA OD

8 kPA (60 mmHg)

8 kPA (60 mmHg)



PRAWIDŁOWE LUB NISKIE pCO2 (<6,7 kPA – 49 mmHg)

PRAWIDŁOWE LUB NISKIE pCO2 (<6,7 kPA – 49 mmHg)

B) NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA TYPU II

B) NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA TYPU II

(CAŁKOWITA):

(CAŁKOWITA):



- HIPOKSEMIA <8kPA

- HIPOKSEMIA <8kPA



- HIPERKAPNIA >6,7 kPA

- HIPERKAPNIA >6,7 kPA

PODZIAŁ NIEWYDOLNOŚCI

PODZIAŁ NIEWYDOLNOŚCI

ODDECHOWEJ CD.

ODDECHOWEJ CD.

 II – NA PODSTAWIE DANYCH KLINICZNYCH

A) NIEWYDOLNOŚĆ WENTYLACYJNA („CHORY

WALCZĄCY O POWIETRZE”)

 HIPERWENTYLACJA (pO2 W NORMIE, pCO2 PONIŻEJ

NORMY)

 CHORY BEZ SINICY, BEZ OBRZĘKÓW
 REAGUJE DUSZNOŚCIĄ NA NIEWIELKI WYSIŁEK
B) NIEWYDOLNOŚĆ ODDYCHANIA („CHORY NIE

WALCZY O POWIETRZE”)

 HIPOKSEMIA + HIPERKAPNIA
 SINICA, OBRZĘKI, OSPAŁOŚĆ

PODZIAŁ NIEWYDOLNOŚCI

PODZIAŁ NIEWYDOLNOŚCI

ODDECHOWEJ CD.

ODDECHOWEJ CD.

 III – NA PODSTAWIE MECHANIKI

ODDYCHANIA

A) NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA ZAPOROWA

(OBTURACYJNA)

 ZMNIEJSZENIE SIĘ SPRĘŻYSTOŚCI TKANKI PŁUCNEJ

LUB/I ZWĘŻENIE ŚWIATŁA OSKRZELI

 PRAWIDŁOWA LUB ZMNIEJSZONA POJEMNOŚĆ PŁUC

(VC)

 ZMNIEJSZONA WENTYLACJA MAKSYMALNA (MVV)

 NATĘŻONA OBJĘTOŚĆ WYDECHOWA

JEDNOSEKUNDOWA (FEV1)

 NISKI SZCZYTOWY PRZEPŁYW WYDECHOWY (PEF)

PODZIAŁ NIEWYDOLNOŚCI

PODZIAŁ NIEWYDOLNOŚCI

ODDECHOWEJ CD.

ODDECHOWEJ CD.

 III – NA PODSTAWIE MECHANIKI

ODDYCHANIA CD.

B) NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA

OGRANICZAJĄCA (RESTRYKCYJNA)

 OGRANICZENIE ROZPRĘŻENIA PŁUC (W WYNIKU

ZMIAN W PŁUCACH, OPŁUCNEJ CZY KLATKI

PIERSIOWEJ)

 NISKA POJEMNOŚĆ ŻYCIOWA PŁUC (VC)

 NISKA WENTYLACJA MAKSYMALNA (MVV)

 NATĘŻONA OBJĘTOŚĆ WYDECHOWA

JEDNOSEKUNDOWA (FEV1)

 NISKI SZCZYTOWY PRZEPŁYW WYDECHOWY (PEF)

OBJAWY NIEWYDOLNOŚCI

OBJAWY NIEWYDOLNOŚCI

ODDECHOWEJ

ODDECHOWEJ

 SINICA
 TACHYKARDIA
 DUSZNOŚĆ
 NIEDOCIŚNIENIE TĘTNICZE
 NIEPOKÓJ, AGRESYWNOŚĆ, MAJACZENIE
 OSPAŁOŚĆ

TYP I NIEWYDOLNOŚCI

TYP I NIEWYDOLNOŚCI

ODDECHOWEJ

ODDECHOWEJ

PRZYCZYNY:
 NISKIE STĘŻENIE TLENU WE WDYCHANYM

POWIETRZU (FIO2), NP. PRZEBYWANIE NA

DUŻEJ WYSOKOŚCI

 ZABURZONY STOSUNEK WENTYLACJI (V) DO

PERFUZJI PĘCHERZYKOWEJ (Q)

 PRZECIEK KRWI Z TĘTNICY PŁUCNEJ DO

LEWEGO SERCA Z POMINIĘCIEM

WENTYLOWANYCH PĘCHERZYKÓW

PŁUCNYCH

NAJCZĘŚCIEJ I TYP NO

POWODUJĄ:



ZAPALENIE PŁUC

ZAPALENIE PŁUC



ASTMA OSKRZELOWA

ASTMA OSKRZELOWA



POCHP

POCHP



ZATOROWOŚĆ PŁUCNA

ZATOROWOŚĆ PŁUCNA



ZESPÓŁ OSTREJ NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEJ

ZESPÓŁ OSTREJ NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEJ

(ARDS) I NIEKARDIOGENNY OBRZĘK PŁUC

(ARDS) I NIEKARDIOGENNY OBRZĘK PŁUC



WSTRZĄS KARDIOGENNY

WSTRZĄS KARDIOGENNY



ODMA OPŁUCNOWA Z NADCIŚNIENIEM (ODMA

ODMA OPŁUCNOWA Z NADCIŚNIENIEM (ODMA

ZASTAWKOWA)

ZASTAWKOWA)



ZWŁÓKNIENIE PŁUC

ZWŁÓKNIENIE PŁUC

ZASADY POSTĘPOWANIA W NO

TYPU I



PRZYCZYNOWE LECZENIE CHOROBY PODSTAWOWEJ,

NP. ANTYBIOTYKOTERAPIA W ZAPALENIU PŁUC, LEKI

ROZSZERZAJĄCE OSKRZELA I STEROIDY W ASTMIE

OSKRZELOWEJ LUB DRENAŻ SSĄCY W ZASTAWKOWEJ

ODMIE OPŁUCNEJ.



UTLENOWANIE ORGANIZMU



ZASTOSOWANIE TLENOTERAPII



ODPOWIEDNIE UŁOŻENIE CHOREGO



POZYCJA WYSOKA, PÓŁWYSOKA



POPRAWA STANU OGÓLNEGO CHOREGO:



ODPOWIEDNIE ŻYWIENIE (DIETA LEKKOSTRAWNA)



NAWODNIENIE I UTRZYMANIE RÓWNOWAGI

ELEKTROLITOWEJ



ZAPOBIEGANIE ZAKRZEPICOM ŻYŁ GŁĘBOKICH I

ZATOROWOŚCI PŁUCNEJ

TYP II NIEWYDOLNOŚCI

ODDECHOWEJ

 PRZYCZYNY:

 POCHP

 NIEWYDOLNOŚĆ MIĘŚNI ODDECHOWYCH (NP.

OBUSTRONNE PORAŻENIE PRZEPONY)

 KIFOSKOLIOZA I INNE ZABURZENIA BUDOWY KLATKI

PIERSIOWEJ

 DYSTROFIA MIĘŚNIOWA, MIASTENIA

 PRZEDAWKOWANIE OPIATÓW

 URAZ GŁOWY

 ZESPÓŁ BEZDECHU SENNEGO

OBJAWY TOWARZYSZĄCE

HIPERKAPNI:

 TACHYKARDIA
 NADMIERNE WYPEŁNIENIE ŻYŁ NA

PRZEDRAMIONACH

 DRŻENIA GRUBOFALISTE

WYCIĄGNIĘTYCH PRZED SIEBIE RĄK

 ZMĄCENIE ŚWIADOMOŚCI

ZASADY POSTĘPOWANIA W NO

TYPU II



PRZYCZYNOWE LECZENIE CHOROBY

PODSTAWOWEJ, NP. ANTYBIOTYKOTERAPIA

INFEKCYJNYCH ZAOSTRZEŃ POCHP LUB

LECZENIE MIASTENII.



UTLENOWANIE ORGANIZMU

 ZASTOSOWANIE TLENOTERAPII (NADZOROWANIE I

DOSTARCZENIE ODPOWIEDNIEJ ZAWARTOŚCI

TLENU, DUŻA ZAWARTOŚĆ TLENU MOŻE

SPOWODOWAĆ ZATRZYMANIE ODDECHU).



ODPOWIEDNIE UŁOŻENIE CHOREGO

 POZYCJA WYSOKA, PÓŁWYSOKA.

ZASADY POSTĘPOWANIA W NO

TYPU II CD.

 KONTROLA PARAMETRÓW ŻYCIOWYCH (TĘTNO,

ODDECH, CIŚNIENIE TĘTNICZE, ZABARWIENIE

POWŁOK SKÓRNYCH).

 WYKONYWANIE KONTROLNYCH BADAŃ

GAZOMETRII KRWI.

 POPRAWA STANU OGÓLNEGO CHOREGO:

 ODPOWIEDNIE ŻYWIENIE (DIETA LEKKOSTRAWNA)

 NAWODNIENIE I UTRZYMANIE RÓWNOWAGI

ELEKTROLITOWEJ

 ZAPOBIEGANIE ZAKRZEPICOM ŻYŁ GŁĘBOKICH I

ZATOROWOŚCI PŁUCNEJ

 JEŻELI ZAWIODĄ INNE SPOSOBY LECZENIA

NALEŻY ROZWAŻYĆ WENTYLACJĘ MECHANICZNĄ.