Planowanie rozwoju firmy

Planowanie rozwoju firmy

polega na uzyskiwaniu i

przetwarzaniu informacji

umożliwiających sformułowanie celów

działania firmy oraz zwiększenie

prawdopodobieństwa ich osiągnięcia.

W skład planu działania

firmy wchodzą następujące

elementy :

1. Cele działania firmy.
a) wysoki zysk,
b) zachować płynność finansową,
c) zwiększyć udział w rynku,
d) zwiększyć wartość firmy,
e) przetrwać trudny okres,

W skład planu działania

firmy wchodzą następujące

elementy :

2. Założenia strategiczne planu.
a) elementy otoczenia firmy ( czynniki

ekonomiczne, polityczne,
technologiczne, społeczne )

b) zasoby będące w dyspozycji firmy

( zasoby materialne, ludzkie ,
finansowe, cechy produktów )

c) sposób wdrożenie planu działania,

W skład planu działania

firmy wchodzą następujące

elementy :

3. Plan techniczny.
a) opis wyrobu lub usługi wraz z opisem

technologii produkcji ( jego jakość, trwałość ,

korzyści nabywców )

b) opis majątku produkcyjnego ( grunty , budynki i

budowle, maszyny i urządzenia , środki

transportu i inne środki trwałe )

c) sposób zorganizowania dostaw materiałów i

surowców źródła zaopatrzenia, główni

dostawcy, alternatywne źródła zaopatrzenia

d) zdolności produkcyjne i plan produkcji ( stopień

wykorzystania zdolności produkcyjnych , skala

produkcji, czynniki decydujące o możliwości

osiągnięcia planowanej produkcji ),

e) koszty produkcji ( wydajność , koszty robocizny

bezpośredniej i pośredniej ),

W skład planu działania

firmy wchodzą następujące

elementy :

4.

Plan marketingowy.

a)

wyniki analiz i badań rynku ,

b)

strategia marketingowa ,

c)

polityka kształtowania cen wyrobów lub

usług,

d)

działania w zakresie dystrybucji wyrobów i

usług,

e)

działania na rzecz reklamy i promocji

sprzedaży,

5.

Plan organizacyjny

a)

struktura organizacyjna firmy z podaniem

obsady stanowisk pracy,

W skład planu działania

firmy wchodzą następujące

elementy :

6. Plan finansowy.
a) źródła danych wyjściowych
b) założenia prognoz finansowych,
c) preliminarz obrotów gotówkowych
d) rachunek zysków i strat ,
e) planowany bilans majątkowy,
f) sprawozdanie z przepływów środków

pieniężnych

g) analiza wskaźnikowa,

Planowanie finansowe

1. Źródła danych wyjściowych ( podstawowe

dane wyjściowe pochodzą z innych planów

takich jak : plan techniczny , marketingowy,

organizacyjny )

2. Założenia prognoz finansowych zawierają :
a) stopy inflacji i kursy wymiany walut, stopy

oprocentowania kredytów ,

b) warianty kształtowania się popytu który w

bezpośredni sposób wpływa na poziom

przychodów,

Planowanie finansowe

c) sposób pozyskiwania gotówki ( okres ściągania

należności oraz okres regulowania

zobowiązań ),

d) dystrybucja ( prowizje , koszty transportu )
e) badania i rozwój ( wydatki )
f)

tendencje zmiany kosztów ( próg rentowności )

g) metody finansowania zakupu środków trwałych,
h) stopy podatkowe,
i)

zasady pozyskiwania i spłaty kapitałów obcych,

j)

metody amortyzacji,

k) zasady wyceny zapasów,

Planowanie finansowe

3. Preliminarz obrotów gotówkowych ( zwany także

kasowym ) obejmuje w odpowiednich przedziałach

czasowych przewidywane wpływy i wydatki

gotówkowe oraz przewiduje sposoby pokrycia

niedoborów i wykorzystania przejściowych

nadwyżek gotówki. Służy do sterowania płynnością

finansową firmy. Preliminarz powinien obejmować

okres 6- 9 przyszłych miesięcy a po upływie

każdego miesiąca niezbędne jest uzupełnienie go

o dalsze miesiące ( plan kroczący ).

4. Rachunek zysków i strat , pokazuje w sposób

syntetyczny powstawanie wyniku finansowego

firmy.

Planowanie finansowe

5. Planowany bilans majątkowy zawiera

planowaną wielkość i strukturę majątku oraz

stan źródeł sfinansowania tego majątku

kapitałami własnymi oraz obcymi.

6. Sprawozdanie z przepływów środków

pieniężnych obrazuje zestawienie

przewidywanych wpływów gotówkowych oraz

wydatków na poziomach operacyjnym ,

inwestycyjnym oraz finansowym

7. Analiza wskaźnikowa ilustruje przewidywaną

rentowność i płynność finansową firmy oraz

inne wskaźniki do oceny sytuacji firmy.

Planowanie finansowe

umożliwia :

1. Trafne podejmowanie decyzji

gospodarczych.

2. Kojarzenie skutków bieżących i

perspektywicznych decyzji finansowych co

pozwala na zwiększenie zysków w dłuższej

perspektywie czasowej i na uniknięcie

niespodziewanych zakłóceń w działalności

firmy.

3. Przewidywanie z góry skali i skutków ryzyka

finansowego , co daje możliwość

odpowiednio wczesnego podejmowania

działań zmierzających do eliminacji lub

ograniczenia skutków ryzyka.

Planowanie finansowe

umożliwia :

1. Trafne podejmowanie decyzji

gospodarczych.

2. Kojarzenie skutków bieżących i

perspektywicznych decyzji finansowych co

pozwala na zwiększenie zysków w dłuższej

perspektywie czasowej i na uniknięcie

niespodziewanych zakłóceń w działalności

firmy.

3. Przewidywanie z góry skali i skutków ryzyka

finansowego , co daje możliwość

odpowiednio wczesnego podejmowania

działań zmierzających do eliminacji lub

ograniczenia skutków ryzyka.

Zakres planowania

finansowego

1.

Określenie zapotrzebowania na środki

finansowe.

2.

Ustalenie kwot zapotrzebowania na

środki finansowe , które mogą być

pokryte własnymi kapitałami oraz kwot

do pozyskania ze źródeł obcych.

3.

Ustalenie najkorzystniejszych źródeł

pozyskania kapitałów obcych ( kredyty

długoterminowe , krótkoterminowe,

emisja obligacji , akcji , wynegocjowanie

kredytów kupieckich od dostawców ).

Zakres planowania

finansowego

1.

Określenie zapotrzebowania na środki

finansowe.

2.

Ustalenie kwot zapotrzebowania na

środki finansowe , które mogą być

pokryte własnymi kapitałami oraz kwot

do pozyskania ze źródeł obcych.

3.

Ustalenie najkorzystniejszych źródeł

pozyskania kapitałów obcych ( kredyty

długoterminowe , krótkoterminowe,

emisja obligacji , akcji , wynegocjowanie

kredytów kupieckich od dostawców ).

Zakres planowania

finansowego

4. Wyznaczanie najkorzystniejszego

kształtowania się wielkości i struktury

majątku niezbędnego do prowadzenia

działalności operacyjnej.

5. Sformułowanie sposobów postępowania

umożliwiających osiąganie

najkorzystniejszych relacji między

przychodami finansowymi i kosztami oraz

wyznaczanie optymalnego wyniku

finansowego i nadwyżki finansowej ( cash

flow ).

6. Kontrola zgodności przebiegu procesów

rzeczywistych z założonym planem.

Optymalizacja

nadwyżki

finansowej przez dobór

zasad

amortyzacji majątku

trwałego.

W toku planowania finansowego dotyczącego

wyników działania trzeba dokonać właściwego

wyboru rozwiązań systemowych wpływających

na wielkość w poszczególnych odcinkach czasy

nadwyżki finansowej ( nadwyżka finansowa =

zysk + amortyzacja ). Trzeba przyjąć czy firma

będzie dążyła do możliwie najszybszego

zamortyzowania nakładów poniesionych na

majątek trwały , godząc się z niższym w

początkowym okresie zyskiem czy będzie

preferowała wcześniejsze wykazanie wyższych

zysków przy rozłożeniu amortyzacji na dłuższy

czas.

Optymalizacja

nadwyżki

finansowej przez dobór

zasad

amortyzacji majątku

trwałego.

Jeżeli przyjąć , iż decydujące znaczenie ma

jak

najwcześniejsze

wycofanie

zainwestowanego kapitału w firmie , to
najważniejszy kryterium jest maksymalizacja
nadwyżki finansowej osiąganej w jak
najkrótszym czasie. Szybsza amortyzacja
majątku trwałego, powoduje w początkowych
okresach

wyższe

koszty

uzyskania

przychodów

obniżając

zysk

będący

elementem nadwyżki finansowej , ale od
niższego zysku płaci się mniejszy podatek.

Optymalizacja

nadwyżki

finansowej przez dobór

zasad

amortyzacji majątku

trwałego.

W późniejszych okresach po pełnym

zamortyzowaniu majątku trwałego wystąpią niższe

koszty i wyższe zysk brutto a także większy

podatek, ale zgodnie z zasadą mniejszej wartości

aktualnej przyszłych płatności realny ciężar

podatku będzie mniejszy. Firma nie może w sposób

dowolny kształtować odpisów amortyzacyjnych ,

lecz przepisy umożliwiają pewne działania takie jak

:

zwiększenie

obowiązujących

stawek

amortyzacyjnych przez zastosowanie odpowiednich

współczynników , jeśli majątek jest użytkowany w

pogorszonych lub złych warunkach oraz przyjęcie

zamiast metody amortyzacji proporcjonalnej ,

metody amortyzacji degresywnej.

Optymalizacja

nadwyżki

finansowej przez dobór

zasad

amortyzacji majątku

trwałego.

Ponieważ planowanie jest narzędziem

optymalizacji decyzji oraz ich realizacji , powinno

ono uwzględniać elastycznie zmiany , jakie

występują w otoczeniu zewnętrznym firmy ,

wpływające na jej działalność ( np. zmiany

koniunktury, systemu podatkowego ).

W razie istotnych zmian uwarunkowań

zewnętrznych konieczna jest aktualizacja planów.

Przy sporządzaniu planów na dłuższe okresy

czasu ich elastyczność zapewnia się przez

wariantowe ujęcie ( wariant optymistyczny,

wariant najbardziej prawdopodobny , wariant

pesymistyczny ).

Podsumowanie

Planowanie finansowe stanowi ważny

instrument świadomego sterowania

procesami gospodarczymi w sposób

umożliwiający podejmowanie trafniejszych

decyzji finansowych , sprzyjających

wzrostowi wartości firmy oraz ograniczenia

ryzyka utraty płynności oraz egzystencji

( upadłości ). Istotne znaczenie ma zasada

planowania kroczącego , polegająca na

stałym uzupełnianiu horyzontu czasowego

w miarę upływu czasu.

Podsumowanie

Celowe jest również zachowanie

odpowiedniej elastyczności planów w

miarę zmian uwarunkowań zewnętrznych a

zwłaszcza zmian koniunkturalnych. Służy

temu w przypadku planów sporządzanych

na dłuższe okresy czasu wariantowe ich

ujmowanie , uwzględniające możliwe

zmiany uwarunkowań. W toku planowania

podejmuje się decyzje rozstrzygające z

góry sprzeczności między maksymalizacją

zysków i nadwyżki finansowej, określa się

stopień ryzyka finansowego jaki nie należy

przekraczać.

Budżetowanie

Budżetowanie jest formą

planowania krótkookresowego (rok,

miesiąc, kwartał).

Budżet jest wyrażaniem w

jednostkach ilościowych i

wartościowych planem

przydzielonym określonym

jednostkom wewnętrznym w danym

okresie budżetowym (rok, kwartał,

miesiąc) z odpowiednim zakresem

odpowiedzialności.

Budżetowanie

Budżetowanie jest okresem

obejmującym trzy etapy:

1.

Tworzenie budżetu – czyli formułowanie

zadań dla jednostek organizacyjnych;

określane są środki finansowe i

planowane koszty;

2.

Realizacja – postępowanie zgodnie z

planem a podstawą realizacji są środki

przydzielone jednostkom wewnętrznym;

3.

Kontrola – ocena bieżących dokonań

wewnętrznych w stosunku do zadań

określonych w budżecie.

Metody budżetowania:

1. Budżetowanie przyrostowe – punktem

wyjścia do sporządzenia budżetu jest

aktualnie osiągnięty poziom

działalności (aktualne poziomy

parametrów ekonomicznych)

skorygowane o popyt, inflacje. Uwaga

skupiona jest głównie na

przewidywaniu przyrostów poziomu

działalności do roku ubiegłego. Zalety:

niska pracochłonność prostota. Wady:

powielanie błędów z przeszłości,

kontynuacja działań nieefektywnych.

Metody budżetowania:

2. Budżetowanie od zera – podejście,

że działalność odbywa się jak

gdyby od nowa. Uwaga

skoncentrowana na identyfikacji

działań niezbędnych oraz ocenie

kosztów wykonania tych działań na

tle korzyści. Zalety: nie przenosi się

na przyszłość błędów i działań

nieefektywnych. Wady: wysoka

pracochłonność i wysokich

kwalifikacji zespołu.

Metody budżetowania:

3. Budżetowanie kroczące – istotą tej metody jest

dokonywanie ciągłej aktualizacji budżetów

sporządzanych na kolejne okresy budżetowe,

na które został podzielony rok budżetowy.

Budżet jest przygotowywany częściej niż raz

do roku, np. dla każdego kwartału lub każdego

miesiąca. Przedsiębiorstwo w każdym czasie

posiada budżet na następny okres roczny

(zaktualizowany). Pod koniec każdego okresu

budżetowego (miesiąca, kwartału) budżety na

następne okresy (trzy kolejne kwartały lub 11

kolejnych miesięcy) zostają poddawane

analizie i aktualizacji. Zalety: aktualne dane,

większe przystosowanie się do zmian

zachodzących w przedsiębiorstwie i w

otoczeniach. Wady: mała precyzja ustalenia

budżetu.

Budżetowanie i analiza

odchyleń przy rachunku

kosztów standardowych.

Odmiany rachunku kosztów

standardowych.

• Rachunek kosztów

standardowych to każdy system
rachunku kosztów posługujący
się w ewidencji wielkościami
kosztów ex ante (planowanymi)
przy czym postulaty kosztów
mogą wynikać z planów, z norm
zużycia itp.

Odmiany rachunku

kosztów standardowych.

1.

Rachunek kosztów normalnych (uzasadnionych); - stawka

kosztów pośrednich przyjęta jest na poziomie

osiągniętym w ubiegłym okresie lub z planowanego

budżetu.

2.

Rachunek kosztów planowanych (budżetowanych); -

ustala się planowane tj. wynikające z budżetu stawki

kosztów.

3.

Rachunek kosztów standardowy (normatywny). – koszty

bezpośrednie czyli materiały bezpośrednie, robocizna

bezpośrednia ustala się na podstawie technologicznych

norm zużycia materiałów i czasu pracy oraz

standardowych cen materiałów (ewidencyjny) i stawek

płac. Standardy określane są dla danych warunków

technologicznych i organizacyjnych. Ustala się

normatywne narzuty, czyli opracowuje się preliminarze

kosztów pośrednich (na podstawie okresu poprzedniego)

( preliminarze kp - są to budżety kosztów pośrednich na

podstawie poprzedniego okresu) i dzieli się przez

standardowe koszty bezpośrednie.

Cele rachunków kosztów

standardowych

1. Pomoc w sporządzaniu budżetu i ocenie

efektów zarządzania jednostką.

2. Dostarczanie informacji o przewidywanych

kosztach przyszłych procesów, które mogą

być zastosowane do podejmowania

decyzji, np. w zakresie ustalania cen

wyrobów.

3. Narzędzie kontroli poprzez ujawnianie

pozycji kosztów nie zgadzających się ze

standardami oraz wymagający

podejmowania działań zaradczych.

4. Motywacja pracowników do osiągnięcia

standardów.

Odmiany rachunku

kosztów standardowych.

1.

Rachunek kosztów normalnych (uzasadnionych); - stawka

kosztów pośrednich przyjęta jest na poziomie

osiągniętym w ubiegłym okresie lub z planowanego

budżetu.

2.

Rachunek kosztów planowanych (budżetowanych); -

ustala się planowane tj. wynikające z budżetu stawki

kosztów.

3.

Rachunek kosztów standardowy (normatywny). – koszty

bezpośrednie czyli materiały bezpośrednie, robocizna

bezpośrednia ustala się na podstawie technologicznych

norm zużycia materiałów i czasu pracy oraz

standardowych cen materiałów (ewidencyjny) i stawek

płac. Standardy określane są dla danych warunków

technologicznych i organizacyjnych. Ustala się

normatywne narzuty, czyli opracowuje się preliminarze

kosztów pośrednich (na podstawie okresu poprzedniego)

( preliminarze kp - są to budżety kosztów pośrednich na

podstawie poprzedniego okresu) i dzieli się przez

standardowe koszty bezpośrednie.

Cele rachunków kosztów

standardowych

1. Pomoc w sporządzaniu budżetu i ocenie

efektów zarządzania jednostką.

2. Dostarczanie informacji o przewidywanych

kosztach przyszłych procesów, które mogą

być zastosowane do podejmowania

decyzji, np. w zakresie ustalania cen

wyrobów.

3. Narzędzie kontroli poprzez ujawnianie

pozycji kosztów nie zgadzających się ze

standardami oraz wymagający

podejmowania działań zaradczych.

4. Motywacja pracowników do osiągnięcia

standardów.

Rachunków kosztów

standardowych

Rachunek kosztów standardowy

jest odpowiedni dla przedsiębiorstw
produkcyjnych

o

produkcji

powtarzalnej

i

ustabilizowanej

(masowa produkcja, seryjna). Koszty
standardowe ustalane są tylko dla
powtarzalnych

operacji.

Koszty

standardowe wyrobu są obliczane
poprzez sumowanie kosztów operacji
dotyczących danego wyrobu.

Standardy kosztów

bezpośrednich

1. Oszacowanie kosztów zużycia materiałów i

robocizny bezpośredniej na podstawie ewidencji
w okresach przeszłych (przeciętne wyniki z
przeszłości). Wada: Powtarzanie niewłaściwych
sposobów działania

2. Bieżące normy techniczne w produkcji

obowiązujące w danym okresie przy określonej
konstrukcji wyrobu, technologii wytwarzania oraz
organizacji pracy.

Typy standardów:

1. Idealny (wzorcowy) – wielkości, które mogą osiągnięte

tylko w najlepszych warunkach, nie pozwalają na

przerwy w czasie pracy maszyn, na zakłócenia, praca

wykonywana jest przez zdolnych, efektywnych

pracowników. Wada: Demobilizacja pracowników,

odchylenia są ujemne, które mówią o mało efektywnej

pracy lub o zwiększony zużyciu materiałów.

2. Praktyczne standardy – wielkości możliwe do

osiągnięcia w danych warunkach organizacyjnych,

technicznych i zewnętrznych. Uwzględnia się przerwy

w pracy, poziom braków i strat czasu pracy.

3. Bazowe standardy kosztów – stałe normatywy na

długi okres czasu. Zaleta: w porównanie kosztów

faktycznych z kosztami standardowymi przez wiele lat

(nie mogą być częste zmiany metod pracy i poziomy

cen).

Standardy kosztów

pośrednich wytworzenia

Standardy kosztów pośrednich wytworzenia –

są planowane w postaci budżetów kosztów,.
Dane o koszach są z przeszłości. Stawka
kosztów pośrednich jest mnożona przez
standardową wielkość miary produkcji.