SUBKULTURY

MŁODZIEŻOWE

JAK MŁODZI WIDZĄ ŚWIAT I

JAKĄ MAJĄ RECEPTĘ NA ŻYCIE

DEFINICJA SUBKULTURY

•

SUBKULTURA to nieformalna grupa osób

działająca według odrębnych wzorów i

zasad postępowania. Jej członkowie nie

przestrzegają zwyczajowo przyjętych w

społeczeństwie norm. Osoby należące

do tych podkultur to zazwyczaj ludzie

bardzo młodzi , uczniowie szkół

średnich, studenci.

PUNK

-w węższym znaczeniu: gatunek muzyczny w obrębie

muzyki rockowej

(punk rock) lub całokształt muzyki tworzonej przez grupy nawiązujące do ideologii
ruchu punk; w szerszym:

kontrkultura

młodzieżowa czy wręcz

kultura alternatywna

/

ruch kulturowo-społeczno-polityczny, zapoczątkowany w połowie

lat 70. XX w.

, w

różnych swoich

przejawach istniejący do dziś. Także nazwa, również w złożeniach,

stylów w sztuce, literaturze, muzyce, modzie itp. oraz innych przejawów ludzkiej
aktywności odwołujących się do pierwotnego znaczenia pojęcia.

•

Ideologia Punk

Ze względu na ewolucję poglądów, istnienie różnych odłamów w obrębie

kontrkultury (przykładowo:

anarchopunk

,

straight edge

,

conservative punk

,

oi!

,

nazi punk

,

crust punk

) i indywidualizm samych punków trudno syntetycznie

przedstawić ich poglądy. Generalnie, punk, którego początkowym założeniem był

brak jakiejkolwiek ideologii, w miarę upływu czasu przekształcał się w ruch

społeczno-polityczny wymierzony przeciwko instytucjom, które, jak uważali

członkowie ruchu, ograniczają wolność i niezależność człowieka: rząd i jego

aparat przymusu – policja i wojsko, zorganizowana religia,

środki masowego przekazu

, wielkie korporacje itp. Negacja wszelkich form

rządów doprowadziła do przyjęcia przez znaczną część punków ideologii

anarchistycznej w jej licznych odmianach. Bardzo często poglądy osób

uważających się za punków zbieżne są z poglądami

lewicowymi

lub skrajnie

lewicowymi, w krajach o przeszłości komunistycznej (np.

Polska

) tendencja ta

jest jednak słabiej zauważalna. Oczywiście niektórzy świadomie odrzucają całą

ideologiczną otoczkę, próbując nawiązać do pierwotnego rozumienia pojęcia

punk, inni zaś koncentrują się tylko na muzyce, nie zdając sobie sprawy, że

stanowi ona tylko fragment szerszego zjawiska.

Hasło kontrkultury pukowej:

„Punk nie umarł”

Irokez – charakterystyczna

fryzura ale nie tylko tak

Punk wygląda.

Być Punkówą

To brzmi dumnie a jak wygląda

METALOWCY -

Metalowcy, metale (ang. metalhead,

headbanger, metallian) – subkultura lub kontrkultura powstała w
latach 70. XX wieku, zgromadzona wokół muzyki

heavymetalowej

i jej

podgatunków

.

IDEOLOGIA - Mimo iż bardzo często opinii publicznej metal
kojarzy się z

satanizmem

, nie można mówić o w miarę jednolitej

ideologii metalowców, głównie ze względu na różnorodność
tematyki utworów (od satanizmu oświeconego po tematykę
fantasy i braterstwa metalu). Np. ideologia nacjonalizmu i
nienawiści do chrześcijaństwa rozprzestrzeniona przez

Varga

Vikernesa z

Burzum

zupełnie odstaje od braterstwa metalu

głoszonego przez

Manowar

. Istnieją także zespoły głoszące

chrześcijanizm, należące do gatunku tzw.

unblack

metalu. Tak

więc religia i poglądy na życie zależą zarówno od osobowości
słuchacza, jak i od preferowanego gatunku muzyki.

Glany – Buty nieodzowny element stroju konieczne z czarnymi

sznurowadłami

METALOWCY, heavy-metalowcy, jest to subkultura fanów
odmiany rocka zwanej heavy metal. Początek ruchu sięga
lat 70-tych, ale największą popularność w wielu krajach
osiągnął w następnej dekadzie, kiedy to koncerty
rockowe zaczęły przybierać charakter coraz większej
widowiskowości i teatralizacji. Metalowcy nie głoszą
specjalnej ideologii czy filozofii. Teksty piosenek
podkreślają kult szatana, zła, apoteozę tych negatywnych
sił. Zainteresowanie okultyzmem i czarną magią
powoduje, że utożsamia się ich często z satanistami. Fani
heavy- metalu ubierają się na wzór dawnych rockersów.
Ich styl to: obcisłe skórzane lub jeans’owe spodnie,
skórzane kurtki-ramoneski, pasy nabijane ćwiekami
(pieszczochy), koszulki na których dominują kościotrupy i
inne przerażające postacie. Noszą długie włosy
sprawiające wrażenie potarganych. W Polsce przeglądem
idei, stylu bycia i obrzędowości muzyki heavy- metalu są
festiwale “Metalomaniaków” w Katowicach

Mano cornuta

- gest metalowców,

najczęściej używany podczas koncertów,
często mylnie utożsamiany z satanizmem

.

– Grupa Metallica ikona
– Metalu z za oceanu.

– Grupa Metalowców na

koncercie Metalliki w

Chorzowie.

Skinhead

– SKINHEADZI, skini, pojawili się w Wielkiej Brytanii w

latach 70-tych, później w pozostałych krajach Europy.
W Polsce zaczęli być widoczni w latach 1982-83.
Wywodzą się ze slumsów wielkich miast i rekrutują
się z młodych bezrobotnych. Ostrzyżeni na łyso,
ubrani w stroje robocze, to jest toporne buciska
martensy, dżinsy lub spodnie i kurtki wojskowe.
Szokują wyglądem. Skinheadzi ześrodowiskowali i
spotęgowali to co w ruchu punk było wulgarne i
szowinistyczne. Utożsamiają się z ruchami, które
preferują kult siły, między innymi z organizacjami
neofaszystowskimi.

Dewizą życiową naszych skinów jest
walka o Polskę dla Polaków,
ulubionymi hasłami są: “Polish
Power”, “Żydzi do gazu”, “White
Power”. Ze szczególną
agresywnością odnoszą się do
Murzynów i Arabów. Najbardziej
zaangażowani politycznie toczą
zacięty bój z anarchistami. Skini do
wszystkich subkultur nastawieni są
wrogo, nawet między sobą nie
zgodni. Agresję wyładowywują na
manifestacjach, koncertach
rockowych i meczach piłkarskich.
Integracji tej subkultury i wzrostowi
jej liczebności sprzyja wsparcie
moralne ze strony organizacji takich
jak Polskie Stowarzyszenie
Narodowe i Polska Wspólnota
Narodowe Bolesława Tejkowskiego.

Hiphopowcy

•

Hip-hop – ruch kulturowy,

rozpoczęty przez

Afroamerykanów i

Latynosów

we wczesnych

latach 70. XX wieku w

nowojorskim

Bronksie

. Hip-hop

zaczął przenikać do świata

kultury masowej na początku lat

80. W następnej dekadzie zaczął

zyskiwać popularność w innych

rejonach świata. Protoplastą

ruchu hip-hopowego był

DJ Kool

Herca (ok. 1969-1971), a

DJ Hollywood

jest uznawany za

pierwszego, który określił

kulturę mianem "hip-hopu".

Grafitti nieodłączny element
hip -hopowej podkultury

.

Rastaferianie

Rastaferianin - w ścisłym znaczeniu jest to

kolokwialna

nazwa osoby idącej drogą

Rastafari

i w różnym stopniu

przestrzegającej jej nakazów i zakazów. W znaczeniu bardziej

ogólnym, członek subkultury fanów ortodoksyjnego nurtu

muzyki

reggae

.

Wygląd :
charakterystycznymi cechami wyglądu i zachowania są:
noszenie

dredów

- tj. w dość specjalny sposób uplecionych

(właściwie sfilcowanych) włosów
grupowe palenie

marihuany

zwanej w tym środowisku

gandzią, KLAC-em w celach relaksacyjnych i religijnych.
słuchanie różnych rodzajów muzyki wywodzącej się z Jamajki i

nie tylko, m. in. reggae, ragga,

dub

,

soca

,

raggajungle

,

specjalny

dresscode

w ubiorze mający pokazywać innym

szacunek dla filozofii rasta. Ubranie rastamana czasem

zawiera tzw. trzy kolory rasta, są to barwy licząc od góry:

zielona, żółta, czerwona - prezentowane na znaczkach,

plakatach, ubiorach , naszywkach itd.

 

                     

 

 

Rastaman z grubymi,
nieregulanymi dredlockami

Dredy mają dla
rastafarian znaczenie
duchowe. Symbolizują
jedność z naturą,
symbolizują też
grzywę

Lwa

Judy.

Niemniej, nie trzeba
mieć dredów, by
podążać drogą rasta.
"You don't haffi dread
to be rasta"- głoszą
słowa jednej z
popularnych piosenek
z kręgu rasta.
Rastafarianie uznają
tylko naturalne dredy.

                   

Daab Maleo

reggae rockers
Dariusz "Maleo"
Malejonek

                       

Barwy Rasta i Lew Judy

Dresiarze

Dresiarze – typ społeczno-kulturowy młodych ludzi, względnie

subkultura młodzieżowa

, która pojawiła się w Polsce w

latach 90. XX w.

Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych –

dresu

. Obecnie określenie to ma często charakter pejoratywny.

Wygląd i zachowania:

•

Ubieranie się w dresy

•

Noszenie sportowych butów

•

Używanie żelu do włosów

•

Sympatia do samochodów, zwłaszcza starszych

•

Prowadzenie agresywnych ras psów

•

Partnerki nazywają szmule, suczki, blachary, niunie. Mają one często

barwione włosy i mini spódniczki

•

Dresiarze są grupą, której przypisuje się kult pieniądza, brak

poszanowania zasad kultury i współżycia społecznego, objawiający się

m.in. ordynarnym językiem pełnym

wulgaryzmów

, niestronieniem od

przemocy i przestępstw w celu zaspokojenia własnych ambicji.

•

W początkowym okresie grupa ta charakteryzowała się także rodzajem

słuchaniem muzyki:

disco

,

disco

polo lub

rap

- obecnie podział ten nie

jest jednak tak widoczny.

Dresiarze na meczu vel choligans

Szalikowcy – jedna z frakcji

dresiarskich

 

                             

 

 

Wszystko firmówka

 

                             

 

 

Mezo – natchnienie każdego
dresiarza

 

                        

 

 

Dresiarze uwielbiają grać w bejsbol

Ruch hippisowski

•

Ruch hippisowski, hippisi, dzieci kwiaty (ang. hippie,-s; to be hip – żyć

na bieżąco, dniem dzisiejszym) –

kontrkultura

kontestacyjna II połowy

lat 60.

i początku

lat 70. XX wieku

.

•

Była to rewolucja proklamująca bunt młodych przeciwko światu dorosłych (nie

wierzcie nikomu po trzydziestce) i jego instytucjom: rodzinie, Kościołowi, szkole

, pracy, szefom, rywalizacji, pieniądzowi, wojsku, wojnie, normom, przymusom,

zakazom (zakazuje się zakazywać), domniemanej hipokryzji, konwencji ubioru,

własności prywatnej (życie w komunach). Przejaw kontrkultury odrzucającej

normy społeczne oparte na konsumpcji, rywalizacji i materializmie. Instytucje i

struktury, którym się sprzeciwiali, hippisi określali jako

establishment

. Mimo

akcentu tego ruchu na zwalczanie obowiązujących konwencji ubioru, sam

także wykreował specyficzny gatunek mody.

•

Dzięki rozpowszechnieniu przez nowo powstałe w tym okresie programy

telewizyjne poświęcone wyłącznie specyficznej muzyce młodzieżowej, zjawisko

to ogarnęło niemal cały

zachodni

świat. Oprócz grupy zdeklarowanych

wyznawców ideologii hippisowskiej, ruch ten stał się swojego rodzaju modą

wśród młodzieży, która przejmowała od hippisów tylko muzykę i atrybuty

zewnętrzne.

•

Konsekwencjami istnienia tego ruchu stało się rozszerzenie zasięgu ruchów

pacyfistycznych i ideologii

ekologicznych

, zainteresowanie duchowością

Wschodu, krytyka wyścigu szczurów, konformizmu i wszelkiego

konsumpcjonizmu. Ruch ten przyczynił się do

rozpowszechnienia

substancji psychoaktywnych

, w szczególności

marihuany

. Był jednym z

ogniw przyczyniających się do tzw.

rewolucji seksualnej

.

Stanowił też jedno

z pośrednich źródeł ruchu

New Age

.

 

 

Flower-power bus

Zewnętrzną oznakę przynależności do ruchu
stanowiły długie włosy, bose stopy i swoisty
ubiór. Mężczyźni i kobiety nosili długie włosy
opadające na plecy, w które często wplątywali
kwiaty lub wianki. Mężczyźni zapuszczali brody.
Jeżeli klimat na to pozwalał, chodzili boso (po
trzech tygodniach chodzenia boso skóra na
stopach grubieje i tworzy naturalny but). Strój
miał wyrażać związek z naturą i musiał być
funkcjonalny, najlepiej w jak największym stopniu
własnoręcznie wykonany, z naszywkami.
Niezależnie od okoliczności, wszędzie nosiło się
to samo ubranie. Przeważnie w jasnych kolorach
inspirowane wzorami Indian północno – i
południowoamerykańskich oraz hinduskimi.
Kolorowe, kwieciste, luźne bluzki z szerokimi
rękawami, indiańskie poncza, wytarte

jeansy

z

szerokimi nogawkami – tzw. dzwony, barwne
cygańskie

spódnice

, do tego różne tanie ozdoby z

drewna podwieszane na rzemykach. Kolorowe
koraliki, paciorki na szyi i przegubach dłoni,
dzwonki,

pacyfki

,

apaszki

i opaski na włosach

Dzieci
Kwiaty –
Hipisi,
radość
stroju,
wolność
posunięta
do
samounices
twienia.

Ryszard Ridel wokalista

zespołu DŻEM

Pielgrzymka Dzieci

Kwiatów na Jasną Górę

Hipisi – wolność, równość,

braterstwo

SUBKULTURY

ZAGRANICZNE

•

Travellersi

Kultura. Która powstała w Wielkiej Brytanii z grupy ludzi

zasiedlających opuszczone mieszkania w miastach i na przedmieściach.

Travellersi spotykali się na plenerowych zlotach. Mieszkali także w

różnego rodzaju przyczepach, mikrobusach i autobusach.

Crusties

Jest dość specyficzna kultura. Jej przedstawiciele żyją w warunkach

skrajnej nędzy, utrzymują się z żebrania na ulicach i zasiłków

socjalnych. Często mieszkają na ulicach jako bezdomni oraz w różnego

rodzaju przytułkach. Cechują się totalną abnegacją niechlujstwem oraz

narkomanią.

Sytuacjoniści

Sytuacjoniści również są ciekawym odłamem kontrkultury. Cechuje ich

destrukcja i odrzucenie wszelkich norm i wartości. Starają się poprzez

te czynniki stworzyć nową kulturę, która całkowicie zerwie z tradycją.

Provosi

Provosi dążą do stworzenia nowej kultury poprzez ośmieszanie starej,

którą starają się jak najbardziej ośmieszyć na różnego rodzaju

happeningach. Głosili oni odrzucenie przemocy jako formę walki z

tradycją, ale dopuszczali oni możliwość wprowadzenia anarchii,

odrzucali także rewolucję. Holenderscy provosi stali się wzorem dla

powstałej w Polsce Pomarańczowej Alternatywy. Jest to największy po

sytuacjonistach odłam kontrkultury.

DEPESZE

•

Depesze - subkultura fanów brytyjskiego zespołu

Depeche

Mode . Swój styl wzorują na wizerunku idoli:

Martin Gore

i

David

Gahan . Noszą czarne kurtki, białe

Dżinsy

spodnie,

buty na grubej podeszwie, krzyże na szyi, często także

emblemat z logiem zespołu. Dopełnieniem image’u są

krótko przycięte, nażelowane włosy à la Dave Gahan, lub

kręcone, utlenione loki à la Martin Gore. Bawią się w

specjalnych klubach i dyskotekach, organizują zloty i

spotkania. Zazwyczaj aktywnie działają w fanklubach

zespołu. W Polsce zloty fanów Depeche Mode lub tzw.

depoteki (cykliczne imprezy, na których pojawia się

kilkaset osób) odbywają się kilka razy w miesiącu.

Imprezy, na których pojawia się najwięcej depeszów,

organizowane są w

Bielsko-Biała

, Bydgoszcz , Chorzów ,

Gdańsk ,

Łódź

,

Wrocław

iu i

Zielona Góra

i

Szczecin

.

Dobrze oflagowani Depeszowcy

 

                             

 

 

W drodze na imprezę.

 

                             

 

 

Fajnie być depeszowcem.

Nieodłączna część stroju depeszowca to
skórzana kurtka, najlepiej po tacie.
Każdy depeszowiec nosi glany,
ewentualnie białe buty, wyglądające jak
obcięte pod kostką glany.
Ćwieki i skórzane

pieszczochy

to

obowiązkowe dodatki.
Jeśli skórzane spodnie są dla danego
depeszowca niewygodne, ubiera się w
białe lub jasnoniebieskie dżinsy.
Na szyi musi wisieć wielki krzyż,
podkreślający wiarę w personalnego

Jezusa

EMO

•

Emo – muzyka wywodząca się z

punk rocka

, ale punk rockiem nie

będąca. Podstawową różnicą między emo a muzyką punków jest to, że

wszystkie piosenki emo są pisane na jednych i tych samych skalach, i że

są do dupy. Inną cechą tego gatunku muzyki jest identyczna tematyka

wszystkich utworów:

smutek

i niezrozumienie przez świat. Ulubioną

tonacją emo jest e-moll. Gitarzysta gra akord e-moll na pustych strunach

prawą ręką, a lewą podcina sobie żyły pokazując swą głęboką depresję.

•

Najbardziej klasyczni wykonawcy emo to

Dashboard

Confessional,

Nation of

Ulysses, Heroin i

Funeral

Diner. Mniej klasyczni,

aczkolwiek lansowani przez BRAVO, to na przykład

Fall

Out Boy. Są też

wykonawcy zupełnie nie emo, którzy nie wiedzą, co to znaczy być

prawdziwie smutnym i odrzuconym, aczkolwiek wyglądają (

AFI

) lub

brzmią (

Panic! At the

disco) jakby wiedzieli.

•

Ostatnio kontrowersyjne staje się samo istnienie gatunku muzycznego,

jakim jest emo, do czego niewątpliwie przyczynia się porównywanie z

tym nurtem wielu zespołów rockowych i punkowych. Artyści zazwyczaj

sami nie przyznają się, że grają emo, dzięki czemu fani zespołu, którzy

się za emo people uważali, mają kolejny pretekst do samookalecznia (po

czym zawsze pamiętają zadzwonić pod numer 112) lub własnoręcznego

ugotowania sobie obiadu.

•

Różnica między

punk rockiem

a emo jest taka, że przesłanie punk rocka

to Fuck the system, a przesłanie emo to Fuck the world because it

doesn't understand me. Now I will go and kill myself. So see you later.

Jestem taki Emo

 

                             

 

 

Niezrozumiane Emo na
imprezie.

 

                             

 

 

Nie bądź głupi

•

Emo girl – dziewczynki w wieku poniżej lat 20.

•

„Wyróżniają” się

elo

cool stylem, a więc czarno-

różowymi ubrankami oraz fryzurą, w której musi

zawierać się grzywka na pół głowy. Są samotne,

szukają chłopcuf (oczywiście

emo

boy, inni są

raczej poza stawką). Nie mają przyjaciół, nikt ich

nie rozumie, aczkolwiek zawsze mają kofaną ekipę

na impresski i koncerciki, które wprost kofajom.

•

Mają swoje zdanie, każdy osobnik o innych

poglądach ma u nich wypisane na twarzy „WRÓG”.

Inne od innych, najinniejsze od całego świata.

Kochają czaszeczki, serduszka (krew, krew, blood!)

Słuchają trendowej muzyki, bo przecież są takie

inne, noszą portki z czaszkami i ogólnie, wszystko

co ma czaszkę, w ich mniemaniu jest imoł. Noszą

kolczyki w dziwnych miejscach (szyja, dekolt, palec

wskazujący). Dziewczyny emo nie rozstają się ze

swym telefonem i godzinami piszą SMS-y, w

których wymagają stałego pocieszania i rozczulania

się nad nimi.

•

Ostatnio modnie jest afiszować się z chęcią zmiany

płci wśród swoich "eMo ZnajoMkooff". Tak więc, nie

daj zbić się z tropu, każde emo trzeba dokładnie

obejrzeć, aby móc odróżnić jego płeć. Być może

twoja dziewczyna to emogej.

•

Emo to też dość spora grupa osobników, nie

cierpiących innych ludzi, i patrzących na zdrowych

umysłowo, z pogardą i niechęcią. Są zawsze chętne

do bicia się, choć tak naprawdę zależy im tylko na

nastraszeniu potencjalnej ofiary (z reguły młodszy i

słabszy od nich osobnik). W rzeczywistości szukają

odpowiedniego sposobu na poczucie się kimś.

Emo boy – zazwyczaj

niepełnoletni przedstawiciel
subkultury

emo

.

W zasadzie niczym nie

rożni się od

emo

girl, a

nawet różnica w zawartości
bielizny jest dyskusyjna,
stąd nazywany „ciotą”.
Wykazuje więcej cech
kobiecych, niż przeciętna
zdrowa kobieta. Często
przeżywa wszystko bardziej,
niż jego emowata
dziewczyna podczas
menstruacji.

Skejci

Skejci, (ang. skate) lub

bardziej kozacko sk8 –

subkultura młodzieżowa

gromadząca ludzi

zainteresowanych sportami

ekstremalnymi, jazdą na

rolkach, snowboardzie,

deskorolkach, wrotkach i

rowerach, na których

popisują się w

skejtparkach. W Polsce

błędnie utożsamiani z

hiphopowcami.

 

                         

    

 

 

Dobry pomysł na

skejtowski

nadruk –

reprezentatywny

napis i numerek

seryjny (skejta)

Czapka – nakrycie głowy przewrócone o 90 stopni w lewo bądź
w prawo od pozycji, jaką ma czapka, gdy nosi ją osoba nie
identyfikująca się z subkulturą. Najczęściej spotykane opatrzone
są nadrukiem „NYC”. Czapka dodatkowo powinna być ozdobiona
metkami, hologramami itp.
Chusta – istnieje kilka sposobów noszenia chusty, najczęściej
spotykanym jest wkładanie ją pod czapkę, tak by było spod niej
widać znaczek świadczący o jej oryginalności.
Łańcuchy i wisiorki – na zasadzie: im więcej, tym lepiej.
Srebrne, złote, aluminiowe, z wzorkiem, bez... Wszystkie chwyty
dozwolone.
T-Shirt – podstawą dobrego skejtowskiego t-shirta jest nadruk.
Może on przedstawiać jakiś zespół punkowy, Tupaka Shakura,
znaczek „NYC”, kombinacje ze słowem skateboarding lub
przypadkowy numerek.
Bluza – z kapturem, najczęściej szara, czarna, szara lub
bordowa, ewentualnie cała we wzorki, do nabycia w Croppie. Dół
jest często wykonany z gumy, którą dla szpanu się zawija.
Dowolna długość...
Pasek – istnieje kilka wzorów naprawdę tró. Wśród nich
znajdujemy smoka lub płomienie. Hit w skateshopach to smok
ułożony z płomieni.
Spodnie – Luźne i szerokie, z wszywkami, zaszywkami i innymi
bajerami, z głębokimi kieszeniami. Ogółem ma wyglądać, jakby
się gościu zesrał
Buty – najlepiej buty w ktorych jazda na desce będzie prawdziwą
przyjemnością

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ !!!

Ks. Paweł Stefański SDB.

Reptowo 2008