Zakony rycerskie

•Powstawanie zakonów

•Templariusze

•Joannici

•Krzyżacy

Powstawanie zakonów

• Zaczęto je tworzyć dla obrony pielgrzymów przybywających do Ziemi

Świętej (muzułmanie żyjący w granicach Królestwa Jerozolimskiego

napadali na chrześcijańskich pielgrzymów); konieczne było też

zapewnienie zarówno pielgrzymom jak i krzyżowcom opieki szpitalnej.

Początkowo wiec rozbudowywano sieć istniejących w Palestynie

hospicjów i szpitali, obsługiwanych przez nieliczne bractwa złożone z

ubogich rycerzy i duchownych.

• W 1118 roku Hugon z Payens skupił wokół siebie grupę rycerzy

francuskich, których celem była zbrojna pomoc pielgrzymom

wędrującym do miejsc świętych. Siedzibą bractwa został pałac

królewski w dawnej świątyni Salomona, od której łacińskiej nazwy –

templum – członków bractwa zaczęto nazywać

templariuszami

templariuszami. W ślad

za Francuzami poszły inne bractwa.

• Nowe zakony składały się z rycerstwa, które zorganizowane było na

wzór dotychczas istniejących zakonów mniszych. Ich członkowie obok

ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, ślubowali też zbrojnie

walczyć z niewiernymi. Rycerze w habitach podlegali bezpośrednio

papieżowi, a regułę dla nich spisał św. Bernard z Clairvoux.

• Znakiem wyróżniającym poszczególne bractwa był strój – długi płaszcz

z krzyżem (czerwony na białym tle – joannici, czarny na białym tle –

krzyżacy).

Templariusze

Joannici

Reprezentowali interesy rycerstwa
włoskiego. Włosi rozbudowali dawne
bractwo św. Jana i w 1070 roku zyskali
sobie nazwę joannitów.

Krzyżacy

W okresie drugiej krucjaty, w której
uczestniczyła znaczna liczba rycerzy
niemieckich, zawiązało się kolejne bractwo
w sposób najbardziej wyraźny
reprezentujące interesy feudałów jednej
narodowości. W 1190 roku książę Fryderyk
Szwabski założył Zakon Szpitala
Najświętszej arii Panny Domu niemieckiego,
którego głównym celem było zapewnienie
cesarstwu niemieckiemu trwałych wpływów
w Palestynie. Jego członkowie rekrutowali
się głównie spośród Niemców, otwarcie
rywalizowali z pozostałymi bractwami.

Bilans krucjat

+

+

-kontakty z cywilizacją
islamu
stały się bodźcem do
rozwoju
kultury europejskiej
-na handlu z Bliskim
Wschodem
wzbogaciły się włoskie
republiki
kupieckie:

Wenecja,

Genua, Piza
-poszerzyły się horyzonty
myślowe Europejczyków
-ukształtował się ideał
rycerza
-chwilowy

wzrost

autorytetu
papieży

-krucjaty

położyły

kres

współpracy chrześcijan i
muzułmanów
-między wyznawcami obu
religii nastała wrogość
-krucjatom

towarzyszył

antysemityzm i pogromy
Żydów
-zniszczenia

na

trasach

przemarszu

wojsk

krzyżowców
-upadek pięknych idei
-ostateczny

upadek

autorytetu

i

cesarza

i

papieża

oraz

ogólnie

hierarchii kościelnej
-śmierć tysięcy ludzi, w tym
dzieci
-osłabienie Bizancjum było
wstępem

do

jego

ostatecznego

upadku

w

1453 roku