Poglądy
pedeutologiczne
MARII
GRZEGORZEWSKIEJ
PLAN PREZENTACJI
1. Życiorys Marii Grzegorzewskiej:
• edukacja
2. Maria Grzegorzewska, a pedagogika
specjalna
3. Poglądy pedeutologiczne:
• Pedagogika Marii Grzegorzewskiej
4. Osobowość nauczyciela – wychowawca
5. Jaki powinien być nauczyciel wg Marii
Grzegorzewskiej
6. Bibliografia
Życiorys
Marii
Grzegorzewskiej
•
Maria Grzegorzewska urodziła się 18 kwietnia
1888 r. we wsi Wołuczy.
•
Córka Adolfa i Felicji z Bohdanowiczów
Grzegorzewscy, pochodziła z licznej rodziny,
połączonej głębokimi więzami przyjaźni.
•
Zmarła 7 maja 1967 w Warszawie.
Polska pedagog, profesor, twórczyni
pedagogiki specjalnej w Polsce.
EDUKACJA
• prywatna szkołę żeńską Pauliny Helwek w
Warszawie,
• studiowała nauki przyrodnicze na
Uniwersytecie Jagiellońskim,
• Studiowała pedagogikę w Brukseli, w
Międzynarodowym Fakultecie
Pedagogicznym kierowanym przez Józefę
Joteyko, i psychologię na Sorbonie, gdzie w
1916 r. uzyskała tytuł doktora filozofii za
rozprawę: Studium na temat rozwoju uczuć
estetycznych - badania z zakresu estetyki
eksperymentalnej przeprowadzone wśród
uczniów szkół brukselskich
1919 rok - pracowała w Ministerstwie
Wyznań Religijnych i Oświecenia
Publicznego, zajmując się sprawami
szkolnictwa specjalnego,
1922 rok zorganizowała Instytut
Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i
odtąd zajmowała się działalnością
naukową z zakresu pedagogiki
specjalnej, a także kształceniem
nauczycieli.
1930-1935 kierowała Państwowym
Instytutem Nauczycielskim. W latach
trzydziestych w polityce państwowej
pojawiły się tendencje faszystowskie.
Maria Grzegorzewska zostaje odwołana
ze stanowiska dyrektorki Instytutu za
tzw. działalność rozkładową.
Maria Grzegorzewska -
a PEDAGOGIKA SPECJALNA…
„Nie ma kaleki –
JEST CZŁOWIEK”
Pedagog Specjalny:
• Grzegorzewska przygotowywała nauczycieli
do pracy z dziećmi o różnym odchyleniu od
normy. Uznawała potrzebę respektowania
wspólnych zasad rewalidacyjnych.
• Główna osnowa działalności rewalidacyjnej:
metoda ośrodków pracy opracowana przez
siebie, rozpowszechniona w szkołach
specjalnych.
• Uporczywie i bezkompromisowo walczyła o
pełne prawo do nauki, do pracy i do szacunku
osób upośledzonych. Przekonywała, że
kalectwo nie pomniejsza wartości i godności
człowieka.
• Grzegorzewska twierdzi, że troska o wartość
człowieka jest najważniejszym zagadnieniem;
• Podstawowym zadaniem pedagoga specjalnego
jest poznanie wychowanka jego potrzeb i
zahamowań związanych z upośledzeniem.
• Należy kompensować utrudnienia wychowanka,
korygować to, co jest nieprawidłowe, usprawniać
to, co jest nieusprawnione, nieudolne i zachwiane;
• Zadaniem pedagoga specjalnego jest także pomoc
w rozwoju i przygotowanie do życia jednostki
upośledzone;
Pedagog specjalny
C.D.
• Zasada pracy na studiach dla przyszłych
pedagogów: systematyczne wiązanie
teorii z praktyką.
• Grzegorzewska uważa pracę jako cel wychowania,
ponieważ praca przygotowuje do życia w społeczeństwie
jednostki upośledzone;
• Pedagog specjalny powinien posiadać wiedzę teoretyczną,
doświadczenie pedagogiczne oraz cechy takie jak miłość
czy przywiązanie do dziecka niepełnosprawnego;
• Do jego zadań należy także aktywizowanie jednostki
uszkodzonej, budzenie w niej wiary we własne siły i
możliwości.
„Największą cechą nauczyciela
jest
MIŁOŚĆ DO DZIECI…”
Poglądy pedeutologiczne
MARII
GRZEGORZEWSKIEJ
Poglądy pedeutologiczne…
• „Jeżeli się rozumie doniosłą wagę społeczną pracy swojej,
a przez nią i pracy całego zawodu, wtedy się łatwiej,
celowo i dobrze pracuje.”
• Przede wszystkim Grzegorzewska rozpatruje całe
zagadnienie w świetle CELÓW I ZADAŃ, jakie stoją przed
nauczycielem w jego pracy. Określa dokładnie cel pracy
nauczyciela i z niego wyprowadza niezbędne cechy jego
osobowości, dzięki którym potrafi ten cel zrealizować.
• Uważa że „nauczycielowi przypadło w udziale zadanie
niezmiernie ważkie, kluczowe, od wykonania którego
zależy wartość życia każdego człowieka i świata, pokojowe
współżycie zespołów, społeczeństw, narodów”.
Pedagogika Marii Grzegorzewskiej
• Według autorki pedagogika była nierozłączna z
praktyką wychowawczą, miała służyć aktualnej
rzeczywistości wychowawczej, a pedagog obok
wiedzy fachowej powinien posiadać kwalifikacje
moralne pomocne przy pracy wychowawczej.
• W procesie wychowania dostrzegała wielka rolę
nauczyciela. Jednocześnie podkreślała ważność
znaczenia aktywności wychowanka, zwracała uwagę
na role wpływów w środowisku społecznym,
rówieśniczym, lokalnym, rodzinnym.
• Wychodziła z założenia że człowiek jest
psychofizyczną jednością.
M. Grzegorzewska wyróżnia
dwa typy stosunku
wychowawczego między
nauczycielem i uczniami:
Nauczyciel wyzwalający - działa przez
miłość, sympatię, chęć pomocy;
Nauczyciel hamujący - działa poprzez
nastrój obcości, chłód, styl zachowania się
zmechanizowanego robota
Nauczyciel wyzwalający
• dokonuje się przez wzajemną miłość,
sympatię, chęć pomocy.
• wyzwala: poczucie zaufania, chęć do
wysiłku i do pracy, czynna postawa wobec
życia.
• SŁUŻY TO: kształtowaniu się autorytetu
nauczyciela oraz duchowego porozumienia
między nauczycielem, a wychowankami,
sprzyja wewnętrznemu wpływowi na nich oraz
doskonalenia ich osobowości.
Nauczyciel hamujący
• Nauczyciel działa poprzez nastrój obcości,
chłód, rozkaz, przymus, sankcje karne.
• styl zachowania się „zmechanizowanego
robota”.
• KONSEKWENCJE: osłabia/likwiduje
zainteresowanie i chęć do pracy, powoduje
znużenie, nieufność i bierność, wywołuje
poczucie obcości i niechęć uczniów do
nauczyciela. Oddziaływanie wychowawcze
jest tu czysto zewnętrzne-skutki są nietrwałe.
Zamknięcie się w sobie wychowanka i pełne
„oddalenie” od wychowawcy.
Osobowość nauczyciela-
wychowawcy
W „Listach do Młodego Nauczyciela” M. Grzegorzewska
podkreśla, że istotne wartości życia musi tworzyć
człowiek :
etyczny
uspołeczniony
pełny, czyli kierujący się miłością.
Dobroć i przyjaźń
• „dobroć człowieka jest największą jego wartością,(…) jest jego
wprost bezcennym skarbem na świecie. Nie tylko nie robić
krzywdy nikomu, ale właśnie mieć tę czynną dobroć w niesieniu
innym pomocy wszelkiego rodzaju.”
• Nauczyciel musi oddziaływać własnym przykładem pamiętając,
że „dobroć rodzi dobroć”, budzić czynną dobroć w człowieku.
Tylko na niej może się opierać życzliwy stosunek nauczyciela do
dziecka.
• Nauczyciel im lepszym jest człowiekiem, lepiej
przygotowanym do pracy, im ma większą dla innych
życzliwość, głębszą o nich troskę i poczucie
odpowiedzialności za swoją pracę, tym głębszy zostawi
ślad w duszach dzieci. Wartość człowieka jest najcenniejszą
wartością świata, jej ciężar gatunkowy przeważa wszystko
w życiu jednostek i społeczeństw.
Twórcza, żywa, celowa , dobra
praca
• „żeby praca Twoja była żywa, twórcza, celowa,
dobra, musi wynikać przede wszystkim z
życzliwości dla człowieka i jego praw
rozwojowych oraz na poznaniu i zrozumieniu
warunków życia dziecka, warunków życia
środowiska, które je wychowuje, musi być z
tym środowiskiem ściśle związana.”
• Nauczyciel ma zainteresować ucznia człowiekiem,
jego życiem, pracą i twórczością, tym co w nim
„ludzkie”. Budzić, rozwijać i wzbogacać
zainteresowania.
Człowieczeństwo
• „(…) poza przygotowaniem zawodowym człowieka, poza
jego wykształceniem najistotniejszą, najbardziej
podstawową i decydującą wartością w jego pracy jest jego
Człowieczeństwo.”
• „(…) o charakterze pracy i wartości wychowawczej
zdecyduje zawsze to, kim on jest jako człowiek, jaka jest
jego wartość wewnętrzna, jakie skupił w sobie bogactwa
duchowe, bo przecież, ŻEBY DUŻO DAĆ, TRZEBA DUŻO
MIEĆ(…)”
• „(…) bez tego i wykształcenie nic nie pomoże, i człowiek o
dużej wiedzy i umiejętności ucznia nie będzie dobrym
nauczycielem-wychowawcą”
Poznanie dziecka
• „Różne są tajemnice serca ludzkiego i serca
dziecka.(…)ważne jest, żeby je wyczuć,
zrozumieć, domyślić się ich wagi i znaczenia
w zachowaniu się wychowanka w jego
stosunku do całego otoczenia.”
• Nauczyciele powinni widzieć wszystkie cechy
charakteru i różne postawy do życia,
wartościować je i rozumieć ich motyw. Wobec
tego kształtuje się różny do ludzi stosunek.
Poszanowanie
wychowanka
• „Nie należy nikogo przekreślać, nikogo
potępiać, bo w każdym jest coś pozytywnego,
ale należy dać wszystkim i każdemu możność
rehabilitacji przez pracę naprawdę rzetelną i
uczciwą.”
• „Praca wychowawcza musi się odbywać w
atmosferze poszanowania człowieka,
życzliwości dla niego i poczucia wolności.”
Wzajemne zaufanie
wśród
wychowawców
• „Tworzą się wśród pracowników
jednej szkoły zwalczające się
wzajemnie grupy, powstają jakieś
zawiści różnej natury, jakieś pozornie
nieuzasadnione niesnaski, wrogie
nastawienie(…) żyć w takiej
atmosferze bardzo trudno –
a dobrze uczyć i wychowywać
człowieka – zupełnie niemożliwe.”
Przyjaźń wśród
wychowawców
• „Nas - tych wszystkich nauczycieli-
wychowawców, którzy rozumieją sens pracy
swojej i swoją za nią odpowiedzialność,
łączy też jakieś uczucie przyjaźni, którą
kształtuje wspólna myśl(…) – jest nią
właśnie zrozumienie istoty zawodu
naszego”
• „W uczuciu przyjaźni, która nas może
łączyć, występuje poczucie obustronnej
odpowiedzialności za wzajemne umacnianie
się w zakresie właśnie tej wspólnej
płaszczyzny – postawy wobec czegoś
najważniejszego, choćby nawet nie było
jednomyślne, co jest tym, czymś
najważniejszym”
• Fundamentem pracy
wychowawczej -
powinno być pogłębianie
humanitaryzmu w człowieku: może zaważyć nad
tym, żeby każdy z wychowanków zainteresował się
żywo człowiekiem w ogóle, jego życiem, pracą i
twórczością, tym co w nim „ludzkie”.
• „
słowa muszą mieć w czynach
jakieś pokrycie -
wychowywać
Człowieka, wzbogacając w nim to, co ludzkie.”
Jaki powinien być
nauczyciel
wg M.
Grzegorzewskiej
?
PODSUMOWANIE
W Listach do młodego nauczyciela napisała:
„Czy rozumiesz głębię słowa nauczyciel ?
Słowa, które kryje w sobie treść potrzeb życia ludzkiego.”
M. Grzegorzewska przedstawiła m w nich
sylwetkę nauczyciela – dobrego Człowieka,
bogatego wewnętrznie, osoby obdarzonej
charyzmatem, zdolnościami empatycznymi,
umiejętnością współbrzmienia ze swoimi
podopiecznymi.
„Miłość jest[...] warunkiem niezbędnym
i koniecznym w pracy nauczyciela”.
Nauczyciel –
wychowawca:
• Powinien charakteryzować się miłością, dobrocią,
przyjaznym nastawieniem i dawać dobry przykład
innym
• Powinien być odpowiedzialny, życzliwy sumienny i
przygotowany do swojej pracy
• Praca nauczyciela musi być żywa, twórcza, celowa,
dobra, musi wynikać przede wszystkim z
życzliwości do człowieka
• Musi posiadać odpowiednią wiedzę, wykształcenie
i przygotowanie do zawodu
Nauczyciel – wychowawca:
• Ma zainteresować ucznia człowiekiem, jego
życiem, pracą i twórczością, tym co w nim
„ludzkie”. Budzić, rozwijać i wzbogacać
zainteresowania.
• Jego najważniejszą wewnętrzną cechę
moralną jest prawdziwość, oparta na
trwałym fundamencie przekonań,
dochowaniu wierności prawdzie oraz swoim
założeniom życia.
• Powinien tworzyć dobre i pełne zaufanie,
przyjacielski relacje z innymi nauczycielami z
którymi
współpracuje.
• Powinien stale rozwijać bogactwo
osobowości i poziom
jego rozwoju.
• „Radość z wyników choćby najdrobniejszych, ale
dobrych w pracy, radość realizowania jakiejś myśli
swojej, radość budzenia inicjatywy i zapału innych,
radość budzącej się do życia coraz wyraźniej całej
gromady i poszczególnych jednostek, radość
życzliwej i skutecznej pomocy w procesie wzrastania
wychowanków w kulturę, w zdobywanie wiedzy,
pogłębianie się, słowem stawanie się Człowiekiem
wyjaśnia im wartość życia własnego.”
• „I nie żal już im wtedy wysiłku i trudu, nie żal
niczego-widzą najciekawszy, jaki być może, wynik
pracy, bo staje się i rozwija Człowiek, dopomogli
celowo i świadomie do jego budowy. Wtedy praca
staje się tak bliska, tak droga, że nie tylko interesuje,
porywa, ale staje się wprost koniecznością życia - a
nawet może jego słońcem!”
? ? ?
„wartość pracy nauczyciela zależy nie tylko od
wykształcenia i warunków Jego pracy. Nawet,
jeżeli i wykształcenie będzie odpowiednie, i lokal
szkolny dobrze do jej zadań przystosowany,
urządzenia i pomoce szkolne wyczerpująco
dobre, to i wtedy nie zawsze wiadomo,
jaka będzie praca nauczyciela.”
…więc co ma wpływ
na to jaka będzie
praca nauczyciela?
Aby stać się dobrym
nauczycielem trzeba
zawsze zmagać się z
trudami i
przeciwnościami?
„Źle sobie nie
zrobiwszy, nikomu
dobrze nie
zrobisz.”
- powiedzenie M. Grzegorzewskiej
Bibliografia
• U. Ecker M. Gawarcka, Wspomnienia o Marii
Grzegorzewskiej, Wydawnictwo WSPS, Warszawa 1989
• M. Grzegorzewska , Listy do młodego nauczyciela, cykl 1-
3, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej, Warszawa 1996
• W. Okoń Wizerunki sławnych pedagogów polskich, WSiP,
Warszawa 1993
• E. Żabczyńska(red.),
Pedagog w służbie dzieci
niepełnosprawnych, WSiP, Warszawa 1995
• M. Grzegorzewska, Znaczenie wychowawcze osobowości
nauczyciela, [w: ] M. Grzegorzewska, Wybór pism,
Warszawa 1989
Bibliografia
STRONY INTERNETOWE:
• http://www.aps.edu.pl/index.php?md=6176
• http://prasa.zhp.pl/archiwum/zw200003/01a.html