Strategia
Bezpieczeństwa
Federacji Rosyjskiej
Ustawa federalna o bezpieczeństwie z 5 marca 1992 r.
Ustawa o obronie z 24 września 1992 r.
Podstawowe założenia doktryny wojennej FR z 2
listopada 1993r.
Podstawowe założenia polityki zagranicznej FR z 23
kwietnia 1993r.
Koncepcja bezpieczeństwa narodowego FR z 17
grudnia 1997 r.
Koncepcja bezpieczeństwa narodowego FR z 10
stycznia 2000r.
Chronologia dokumentów w sferze
bezpieczeństwa narodowego FR:
Doktryna wojenna FR z 21 kwietnia
2000 r.
Aktualne zadania rozwoju SZ FR
z 2 października 2003 r.
Założenia polityki FR w działalności
wojskowej na morzu na okres do 2010
r.
Doktryna morska FR na okres do 2020
r.
Strategia bezpieczeństwa narodowego
FR do 2020 r.
z 12 maja 2009 r.
Doktryna Wojenna FR z 5 lutego 2010
r.
Po zimnej wojnie Zachód przestał być
postrzegany jako wróg. Zaczęto
przedstawiać go jako głównego sojusznika
politycznego i ideologicznego. Istotą
Gorbaczowa było odejście od założenia
konfrontacji na arenie międzynarodowej.
Wpływ ,,nowego myślenia,,
Michaiła Gorbaczowa
Po zimnej wojnie kwestie bezp. Rosji
zaczęto ujmować wielowymiarowo.
Zrezygnowano z wyścigu zbrojeń,
uznano, że żadne państwo nie jest w
stanie wygrać wojny jądrowej.
1. Wycofano wojska radzieckie z
Afganistanu w 1989r., a następnie z
Węgier, Czechosłowacji i Niemiec,
2. Stworzenie systemu
wielostronnych sojuszy na obszarze
od Vancouveru do Władywostoku.
Powrót Rosji jako kluczowego gracza
światowego, na arenie
międzynarodowej.
Podkreśla zmiany dotyczące
wzmacniającej się pozycji Rosji na
arenie międzynarodowej oraz procesy
stabilizacyjne dokonujące się na jej
obszarze – przezwyciężenie kryzysu
ekonomicznego, problemy związane z
terroryzmem i separatyzmem.
Założenia strategiczne Rosji:
Moskwa w stosunkach z NATO nie będzie
akceptować planów przesunięcia
infrastruktury wojskowej Sojuszu do granic
Rosji. Jednocześnie Moskwa jest gotowa do
rozwojów kontraktów z NATO na zasadach
równości i umocnienia bezpieczeństwa w
regionie euroatlantyckim
Strategia zakłada, że
:
Podczas konferencji w Evian we Francji 8
października 2008 roku prezydent
Miedwiediew sprecyzował koncepcje
Federacji Rosyjskiej. Przedstawił pięć zasad
na których miałaby się opierać nowa
architektura bezpieczeństwa europejskiego:
Koncepcja strategii Federacji
Rosyjskiej.
1. Poszanowanie integralności terytorialnej,
suwerenności i politycznej niezależności,
2. Niedopuszczanie do użycia siły oraz groźby jej
użycia,
3. Równe bezpieczeństwo oparte na trzech „nie” :
a)
Nie dla zapewniania swojego bezpieczeństwa
kosztem bezpieczeństwa innych
b)
Nie dla działań osłabiających jedność wspólnej
przestrzeni bezpieczeństwa
c)
Nie dla rozwoju sojuszy wojskowych na niekorzyść
bezpieczeństwa innych uczestników traktatów
4. Żadne z państw i żadne z organizacji
międzynarodowych nie mają wyłącznego prawa
na utrzymanie pokoju i stabilności i Europie,
5. Kontrola zbrojeń
Koncepcja
bezpieczeństwa
narodowego
Koncepcja
polityki
zagraniczn
ej
Doktryna
wojenna
Koncepcja bezpieczeństwa narodowego
jako
najważniejszy dokument programowy
zawiera całościową wizję polityki państwa w
tej sferze, w wymiarze zewnętrznym i
wewnętrznym.
Koncepcja polityki zagranicznej
w aspekcie
stosunków zewn. jest rozwinięciem
koncepcji bezp. narodowego, a
doktryna
wojenna
rozwinięciem w sferze militarnej.
Dokumenty te są
komplementarne
,
analizując bezpieczeństwo narodowe FR,
należy rozpatrywać je łącznie.
Wizja bezpieczeństwa narodowego
Federacji Rosyjskiej
zabezpieczenie porządku konstytucyjnego,
integralności terytorialnej i suwerenności
państwa,
stabilność polityczna, gospodarcza i
społeczna
przestrzeganie stabilności prawa i
utrzymanie porządku prawnego
rozwój równoprawnej i wzajemnie korzystnej
współpracy międzynarodowej.
Najważniejsze interesy narodowe
Federacji Rosyjskiej w świetle
rosyjskiej doktryny bezpieczeństwa:
Dążenie niektórych państw do uzyskania
dominującej pozycji militarnej w świecie,
głównie w dziedzinie strategicznych sił
nuklearnych;
Militaryzacja przestrzeni kosmicznej - tarcza
antyrakietowa;
Proliferacja broni masowego rażenia;
Cyberterroryzm;
Ksenofobia;
Separatyzm;
Problemy demograficzne;
Działalność zorganizowanych grup
przestępczych;
Pandemie;
Współczesne
zagrożenia:
Najistotniejszym dokumentem na
którym opiera się polityka
bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej
jest Strategia Bezpieczeństwa
Narodowego Federacji Rosyjskiej do
2020 roku. Podpisany został przez
prezydenta D. Miedwiediewa w maju
2009 roku.
W nowej strategii poruszono kwestie dotyczące:
•
obrony narodowej,
•
wzrostu gospodarczego,
•
ekologii,
•
kultury,
•
edukacji,
•
polityki zdrowotnej.
Strategia nie koncentruje się wyłącznie na
zagrożeniach z zakresu „twardego bezpieczeństwa”,
ale porusza również problematykę „miękkich
zagrożeń”, związanych z kwestiami ekonomiczno-
społecznymi.
Strategia bezpieczeństwa narodowego
FR do 2020r. z 12.05.2009 r.
budowanie strategicznego partnerstwa ze Stanami
Zjednoczonymi,
umacnianie mechanizmów z Unią Europejską,
odzyskanie statusu mocarstwa światowego,
zachowanie kontroli nad swoją strefą wpływów,
dążenie do zmiany układu politycznego na Ukrainie
i powrotu do władzy obozu prorosyjskiego,
wykorzystywanie próżni bezpieczeństwa w basenie
Morza Czarnego i Kaspijskiego,
dalsza ekspansja surowcowa,
dążenie do utworzenia świata wielobiegunowego,
gdzie jednym z silnych centrów władzy miała być
Federacja Rosyjska,
Cele strategii Federacji
Rosyjskiej:
Wczesne prognozowanie i wykrywanie
zewnętrznych i wewnętrznych zagrożeń dla
bezpieczeństwa narodowego FR
Zapewnienie suwerenności i integralności
terytorialnej FR oraz bezpieczeństwa jej
obszaru przygranicznego
Rozwój gospodarki kraju
Doskonalenie systemu władzy państwowej FR
Koncepcja bezpieczeństwa
narodowego –
cele państwa:
Rozwój i utrzymanie na dostatecznie
wysokim poziomie potencjału
wojskowego państwa
Zlikwidowanie uzależnienia FR od źródeł
zewnętrznych w sferze naukowo-
technicznej i technologicznej
Umocnienie reżimu nierozprzestrzeniania
broni masowej zagłady i środków jej
przenoszenia
Podjęcie skutecznych działań w zakresie
wykrywania, uprzedzania i przerywania
działalności wywiadowczej i dywersyjnej
obcych państw przeciwko FR
Istotne miejsce w dokumencie zajmuje walka
z terroryzmem, narkobiznesem i przemytem.
W sferze bezp. militarnego głównym celem
państwa jest zapewnienie możliwości
adekwatnego reagowania na zagrożenia.
Najważniejszym celem jest gotowość do
zapobieżenia agresji na każdą skalę, w tym z
użyciem broni jądrowej skierowanej
przeciwko Rosji i jej sojusznikom. Kreml
powinien zatem dysponować siłami
jądrowymi zdolnymi do wyrządzenia
zaplanowanej szkody każdemu państwu-
agresorowi bądź koalicji państw w każdych
warunkach.
W razie konieczności odparcia zewnętrznej
agresji zbrojnej, jeżeli wszystkie inne środki
zostały wyczerpane,
Wewnątrz kraju-w ścisłej zgodzie z
Konstytucją FR i ustawami federalnymi, jeśli
zaistnieje zagrożenie dla życia obywateli,
integralności teryt. kraju, a także w razie
groźby zamachu stanu.
Ewentualność użyci siły
wojskowej:
5 lutego br. prezydent Dmitrij
Miedwiediew podpisał jawną
Doktrynę wojenną FR oraz
niepubliczne „Podstawy polityki
państwowej w sferze odstraszania
nuklearnego do 2020 roku”.
Dokument jest instrumentem
realizacji celów bieżącej polityki
Moskwy w pierwszym rzędzie na
obszarze Europy i w kwestiach
bezpieczeństwa europejskiego.
NATO jako główny przeciwnik Rosji
Podstawowe zagrożenia dla bezpieczeństwa Rosji
zostały jednoznacznie powiązane z kierunkiem
zachodnim
W części wojskowej zawarto ogólne zapowiedzi
budowy nowoczesnych sił zbrojnych
Traktowanie rosyjskiego potencjału militarnego
jako czynnika pomocnego w utrwalaniu przez
Rosję strefy wpływów w państwach b. ZSRR,
poprzez rozwój współpracy polityczno-
wojskowej(współpraca z Białorusią)
Ogólny zarys doktryny
Dokument przewiduje prawo do użycia
broni jądrowej przez Rosję w odpowiedzi
na atak nuklearny na jej terytorium lub
terytorium jej sojuszników, ale też w
przypadku wykorzystania broni
konwencjonalnej w sposób „zagrażający
istnieniu państwa”.
Kwestia użycia broni
jądrowej
• Nowa doktryna wojenna Rosji, która przed
końcem 2009 roku została
przedstawiona prezydentowi Dmitrijowi
Miedwiediewowi, będzie dopuszczała
prewencyjne użycie broni jądrowej, w tym w
wojnie regionalnej lub nawet lokalnej.
Skorygowane zostały warunki użycia broni
nuklearnej przy odpieraniu agresji z użyciem
konwencjonalnych środków rażenia nie tylko
w wojnie na pełną skalę, ale także
regionalnej i nawet lokalnej.
W krytycznych dla bezpieczeństwa
narodowego sytuacjach nie wyklucza się
zadania agresorowi uderzenia jądrowego, w
tym wyprzedzającego (prewencyjnego)
Doktryna pokazuje, że Rosja za główne wyzwanie w
swojej europejskiej polityce bezpieczeństwa uznaje
obecność amerykańską w Europie oraz NATO.
Moskwa chce zamrozić aktualną sytuację geopolityczną,
tj. w pierwszym rzędzie zapobiec pojawianiu się
infrastruktury i amerykańskich sił zbrojnych na
terytorium państw członkowskich przyjętych do Sojuszu
po 1999 roku.
Moskwa usiłuje zapobiec zarówno rozmieszczeniu rakiet
Patriot w Polsce, jak i uczestnictwu Rumunii w
programie tarczy przeciwrakietowej. Rosja chce też
zniechęcić NATO do przyjęcia planów obronnych dla
państw bałtyckich.
Celem Rosji jest ponadto promocja planu Miedwiediewa
(przewidującego zawarcie nowego traktatu o
bezpieczeństwie europejskim)
Wymiar bieżący – rosyjska polityka
bezpieczeństwa w Europie