Wprowadzenie do
metodyki wychowania
fizycznego specjalnego

Każdy z nas ma większe lub

mniejsze trudności

Życiowe

Wychowawcze

Psychologiczne

Osobowościowe

Inne utrudnienia

Niektórzy z nas jednak nie potrafią
poradzić sobie samodzielnie z
utrudnieniami z powodu zaburzeń
rozwojowych:

 W nauce szkolnej

 W pracy zawodowej

 Adaptacji społecznej

Wychowanie specjalne -

Pedagogika specjalna

Zajmuję się osobami które bez
specjalnej pomocy wychowawczej
nie zdołałyby osiągnąć pełni
możliwego dla nich rozwoju
osobowości i przystosowania do
zadań specjalnych i zawodowych.

Pojęcie normy –kto jest

pełnosprawny?

Zależy to od przyjętych

kryteriów i wartości

Zależą one od wielu

czynników

-postęp wiedzy techniki
rozwoju społecznego
warunków ekonomicznych

Ogólny podział osób

wymagających pomocy:

 Brak lub uszkodzenie

analizatorów zmysłowych

 Nieprawidłowy przebieg

procesów poznawczych

 Uszkodzenie narządu ruchu

 Zaniedbania lub błędy

wychowawcze

NOWA KONCEPCJA KLAS

NIEPEŁNOSPRAWNYCH

 Stare (tradycyjne) to biologiczno-

fizyczne podejście zewnętrzne- głusi
niewidomi upośledzeni umysłowo,
chorzy psychicznie

 Nowe (indywidualne specyficzne

wewnętrzne potrzeby) schorzenia
narządu ruchu , układu nerwowego,
samodzielności społecznej, stopień
przystosowania zakres niezbędnej
pomocy

Problematyka pedagogiki

specjalnej

 etiologia

 Fenomenologia

 Profilaktyka

 terapia wychowawcza-

wychowanie korygujące
rewalidacyjne leczenie

 Wskazania i przeciwskazania

Terminologia:

OSOBOWOŚĆ

Osobowość to zespół stałych
cech psychicznych człowieka
określający system
emocjonalny ,motywacyjny i
poznawczy jednostki,
determinujący jej zachowanie i
sposób funkcjonowania w grupie
społecznej (sowa 1997)

OSOBOWOŚĆ nieprawidłowa

To różne postacie zmian osobowości

które nie są spowodowanie nerwicą lub
obniżeniem sprawności intelektu, a
dotyczą sfery uczuć i dążeń. Zmiany te
upośledzają zdolność do prawidłowej
adaptacji społecznej. W życiu
rodzinnym zawodowym i towarzyskim
konsekwencją jest skłonność do
popadania w konflikty z przyjętymi
normami społecznymi

INWALIDZTWO

W znaczeniu biologicznym to stan w którym
występują wady bądź uszkodzenia organizmu
w sferze psychiki lub jego czynności
fizycznych. Hulek(1969 s18) sformułował
następującą definicję „za inwalidę (osobę
poszkodowaną na zdrowiu) uważać będziemy
taką jednostkę u której istnieje naruszenie
sprawności i funkcji w stopniu wyraźnie
utrudniającym(w porównaniu z osobami
zdrowymi w danym kręgu kulturalnym)
pobieranie nauki w normalnej szkole
wykonywanie czynności życia codziennego,
pracę zarobkową , udział w życiu codziennym
oraz zajęciach w czasie wolnym od pracy”

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ

To obniżony stan sprawności organizmy
powodujący ograniczenie i utrudnienie w
wypełnianiu przez człowieka ról
społecznych. Może dotyczyć zarówno
funkcji psychicznych jak i fizycznych.
Niepełnosprawność obejmuję wszystkie
stany niezależnie os okresu ich trwania i
obniżenia sprawności. Niepełnoprawność
jest pojęciem szerszym niż inwalidztwo
(Kościelak 1996.s11)

REWALIDACJA

(

z łac validus –silny sprawny)to krąg

zabiegów pedagogiczno-leczniczych w
pracy z jednostkami odchylonymi od
normy, mający na celu ich
przystosowania do życia w
społeczeństwie ludzi normalnych
Rewalidacja jest tym samym co
rehabilitacja z tym że termin
rewalidacja stosowany jest głównie w
pedagogice specjalnej( Dziedzic
19702)

OSOBOWOŚĆ osoby

niepełnosprawnej jest strukturą

rozbitą w fazie reorganizacji

 Przestaje pełnić lub ogranicza role

społeczne

 Poczucia zagrożenia ,niepewności,

niepełnej wartości

 Stany lekowe, niejasna przyszłość , widmo

śmierci

 Ograniczenie kontaktów społecznych,

zaburzenia uwagi ,orientacji, pamięci,
zobojętnienie, spowolnienie
psychoruchowe

 Mniejsza aktywność ruchowa ,sadek

wydolności obniżenie siły i napięcia
mięśni ,zaburzenia snu.

CELE PEDAGOGIKI SPECJALNEJ

 Objęcie opieką od urodzenia do śmierci

 Łączenie celów terapeutycznych i

wychowawczych

 Zapewnić szczególne prawa do pomocy

 Jak najlepiej przygotować do pracy i

uniezależnić od pomocy społecznej

 Zapewnić wszechstronne wykształcenie

w celu umożliwienia optymalnego
rozwoju

SPECYFICZNE ZASADY PRACY Z

OSOBAMI NIEPEŁNOSPRAWNYMI

 Maksymalnego zaspakajania potrzeb

fizycznych i psychicznych (rozpoznawanie
i analiza)

 Jedności nauczania i wychowaniem

(stawianie celów)

 Szacunek dla wychowanka i jego

trudu( zachęcanie i nagradzanie)

 Przystosowanie wymagań do możliwości

wychowanka(testowanie, adaptacje)

 Oprzyrządowanie i o protezowanie

SPECYFICZNE ZASADY PRACY Z OSOBAMI
NIEPEŁNOSPRAWNYMI

 Terapia w przypadku choćby minimalnej

poprawy (wiara w poprawę)

 Zaangażowanie emocjonalne we

współpracy z dzieckiem (więź psychiczna)

 Realny optymizm i wytrwałość (nie

poddawanie się zwątpieniu)

 Współpracy z rodzicami

 Integracji ze społeczeństwem