Metodyka

Wprowadzenie do metodyki wychowania fizycznego specjalnego

Każdy z nas ma większe lub mniejsze trudności

• Życiowe

• Wychowawcze

• Psychologiczne

• Osobowościowe

• Inne utrudnienia

Niektórzy z nas jednak nie potrafią poradzić sobie samodzielnie z utrudnieniami z powodu zaburzeń rozwojowych:

• W nauce szkolnej

• W pracy zawodowej

• Adaptacji społecznej

Wychowanie specjalne

Pedagogika specjalna

Zajmuję się osobami które bez specjalnej pomocy wychowawczej nie zdołałyby osiągnąć pełni możliwego dla nich rozwoju osobowości i przystosowania do zadań specjalnych i zawodowych.

Pojęcie normy –kto jest pełnosprawny?

• Zależy to od przyjętych kryteriów i wartości

• Zależą one od wielu czynników -postęp wiedzy techniki rozwoju społecznego warunków ekonomicznych

Ogólny podział osób wymagających pomocy

• Brak lub uszkodzenie analizatorów zmysłowych

• Nieprawidłowy przebieg procesów poznawczych

• Uszkodzenie narządu ruchu

• Zaniedbania lub błędy wychowawcze

NOWA KONCEPCJA KLAS NIEPEŁNOSPRAWNYCH

• Stare (tradycyjne) to biologiczno-fizyczne podejście zewnętrzne- głusi niewidomi upośledzeni umysłowo, chorzy psychicznie

• Nowe (indywidualne specyficzne wewnętrzne potrzeby) schorzenia narządu ruchu , układu nerwowego, samodzielności społecznej, stopień przystosowania zakres niezbędnej pomocy

Problematyka pedagogiki specjalnej

• etiologia

• Fenomenologia

• Profilaktyka

• terapia wychowawcza-wychowanie korygujące rewalidacyjne leczenie

• Wskazania i przeciwskazania

Terminologia:

OSOBOWOŚĆ

Osobowość to zespół stałych cech psychicznych człowieka określający system emocjonalny ,motywacyjny i poznawczy jednostki, determinujący jej zachowanie i sposób funkcjonowania w grupie społecznej (sowa 1997)

OSOBOWOŚĆ nieprawidłowa

To różne postacie zmian osobowości które nie są spowodowanie nerwicą lub obniżeniem sprawności intelektu, a dotyczą sfery uczuć i dążeń. Zmiany te upośledzają zdolność do prawidłowej adaptacji społecznej. W życiu rodzinnym zawodowym i towarzyskim konsekwencją jest skłonność do popadania w konflikty z przyjętymi normami społecznymi

INWALIDZTWO

W znaczeniu biologicznym to stan w którym występują wady bądź uszkodzenia organizmu w swerze psychiki lub jego czynności fizycznych. Hulek(1969 s18) sformułował następującą definicję „za inwalidę (osobę poszkodowaną na zdrowiu) uważać będziemy taką jednostkę u której istnieje naruszenie sprawności i funkcji w stopniu wyraźnie utrudniającym(w porównaniu z osobami zdrowymi w danym kręgu kulturalnym) pobieranie nauki w normalnej szkole wykonywanie czynności życia codziennego, pracę zarobkową , udział w życiu codziennym oraz zajęciach w czasie wolnym od pracy”

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ

To obniżony stan sprawności organizmy powodujący ograniczenie i utrudnienie w wypełnianiu przez człowieka ról społecznych. Może dotyczyć zarówno funkcji psychicznych jak i fizycznych. Niepełnosprawność obejmuję wszystkie stany niezależnie os okresu ich trwania i obniżenia sprawności. Niepełnoprawność jest pojęciem szerszym niż inwalidztwo(Kościelak 1996.s11)

REWALIDACJA

(z łac validus –silny sprawny)to krąg zabiegów pedagogiczno-leczniczych w pracy z jednostkami odchylonymi od normy, mający na celu ich przystosowania do życia w społeczeństwie ludzi normalnych

Rewalidacja jest tym samym co rehabilitacja z tym że termin rewalidacja stosowany jest głównie w pedagogice specjalnej( Dziedzic 19702)

OSOBOWOŚĆ osoby niepełnosprawnej jest strukturą rozbitą w fazie reorganizacji

• Przestaje pełnić lub ogranicza role społeczne

• Poczucia zagrożenia ,niepewności, niepełnej wartości

• Stany lekowe, niejasna przyszłość , widmo śmierci

• Ograniczenie kontaktów społecznych, zaburzenia uwagi ,orientacji, pamięci, zobojętnienie, spowolnienie psychoruchowe

• Mniejsza aktywność ruchowa ,sadek wydolności obniżenie siły i napięcia mięśni ,zaburzenia snu.

CELE PEDAGOGIKI SPECJALNEJ

• Objęcie opieką od urodzenia do śmierci

• Łączenie celów terapeutycznych i wychowawczych

• Zapewnić szczególne prawa do pomocy

• Jak najlepiej przygotować do pracy i uniezależnić od pomocy społecznej

• Zapewnić wszechstronne wykształcenie w celu umożliwienia optymalnego rozwoju

SPECYFICZNE ZASADY PRACY Z OSOBAMI NIEPEŁNOSPRAWNYMI

• Maksymalnego zaspakajania potrzeb fizycznych i psychicznych (rozpoznawanie i analiza)

• Jedności nauczania i wychowaniem (stawianie celów)

• Szacunek dla wychowanka i jego trudu( zachęcanie i nagradzanie)

• Przystosowanie wymagań do możliwości wychowanka(testowanie, adaptacje)

• Oprzyrządowanie i o protezowanie

• Terapia w przypadku choćby minimalnej poprawy (wiara w poprawę)

• Zaangażowanie emocjonalne we współpracy z dzieckiem (więź psychiczna)

• Realny optymizm i wytrwałość (nie poddawanie się zwątpieniu)

• Współpracy z rodzicami

• Integracji ze społeczeństwem