METODA

ORGANIZOWANIA

ŚRODOWISKA

 Istota metody organizowania

środowiska

Cele,

mechanizmy

i

środki

środowiskowego działania wywodzą się
z

oceny

warunków

życia

poszczególnych ludzi i zmierzają do
zmiany lub „melioracji” (trwałego
polepszenia)

tychże

właśnie

indywidualnych

warunków

życia.

Przedmiotem oddziaływań są liczne i
szerokie zespoły czynników środowiska,
długotrwałe obserwacje, oddziaływanie
i wzajemne koordynowanie.

Szerokie i wąskie rozumienie

metody środowiskowej:

• wąskie

 – gdy na użytek głównie

pomocy socjalnej uruchamiamy jakąś
akcję

cykliczną

lub

stałą;

gdy

przedmiotem oddziaływań jest jedna
grupa społeczna lub wybrane zjawisko
np. czas wolny młodzieży. Gdy
działania prowadzone są przez jedną
grupę osób lub jedną instytucję.
Działanie te nie usuwają problemu w
sposób trwały lub rozwiązują tylko
część problemów

Szerokie i wąskie rozumienie

metody środowiskowej:

• szerokie

 

–

oznacza

całościowe

rozumienie środowiska lokalnego, pełną
znajomość jego problemów, całościowy i
kompletny system działań, podejmowanie
pracy z zamiarem stałego działania i
trwałego

usuwania

zagrożeń

i

niepożądanych zjawisk. Chodzi o to by
zapobiegać negatywnym zjawiskom przez
tworzenie

warunków

rozwojowych

-

„świata bez zagrożeń i bez zła”  (rozwijać
środowisko ku celom pożądanym i
idealnym) , a nie tylko ratować od
zagrożeń.

Szerokie rozumienie metody

środowiskowej jest

skuteczniejsze, wartościowsze i

bardziej użyteczne. Nadaje

pedagogice społecznej i pracy

socjalnej optymistyczny sens.

Cele metody organizowania

środowiska:

• wspomaganie rozwoju

- odnosi się zarówno do

ludzi jak i ich otoczenia, które powinno dawać
warunki i możliwości do rozwoju jednostki,

• cele opiekuńcze

,

• wyrównywanie braków

 (kompensacja),

• tworzenie wspólnoty

- przełamywanie izolacji,

budowanie więzi międzyludzkich. Cel ten jest
sposobem na  realizację większości zadań i
funkcji, które można osiągnąć za pomocą metody
środowiskowej.

Warunkiem powodzenia i

skuteczności tej metody

jest rozbudzenie sił społecznych.

Metoda jest znacznie efektywniejsza

jeśli realizuje się ją według

określonych reguł i jeśli towarzyszą

jej określone warunki( siły społeczne,

zaangażowanie przedstawicieli

wszystkich grup wchodzących w

skład danej społeczności lokalnej).

Etapy metody organizowania

środowiska 

1)

Rozpoznanie,

diagnoza

potrzeb, braków, zagrożeń.

Rozpoznanie sił społecznych oraz
instytucji i organizacji zdolnych do
prowadzenia

samodzielnie

pracy

społecznej i we współpracy z innymi.
Odkrycie idei, która przyświecałaby
wspólnej pracy i do niej motywowała.

Etapy metody organizowania

środowiska

2)

Organizowanie zespołu i

pracy.

Podział zadań pomiędzy zespoły
instytucje i osoby oraz stworzenie
sprawnego systemu informacji.

Etapy metody organizowania

środowiska

3)

Planowanie i koordynacja

działań opiekuńczo-
wspomagająco-rozwojowych.

Etap rejestrowania potrzeb środowiska,
wspólnego ich omawiania, namysłu nad
sposobem ich zaspokojenia, ocena
posiadanych przez zespół sił i środków,
dzielenie się zadaniami.

Etapy metody organizowania

środowiska

4) 

Wtórnego pobudzania.

Polega na przełamaniu  zniechęcenia
pojawiającego się w trakcie pracy i
napotykanych trudności, przez podjęcie
przedsięwzięcia, którego użyteczność
publiczna jest oczywista.

Etapy metody organizowania

środowiska

5)

Systematyczne ulepszanie, poprawianie

warunków życia w najszerszym rozumieniu.

Przez wyeliminowanie uciążliwości publicznych do
działalności ratowniczo-opiekuńczej wobec najbardziej
potrzebujących  i wreszcie zgromadzenie ludzi wokół
działań publicznych i zbiorowych. Polepszanie
warunków życia powinno mieć na celu każdego, nie
tylko najbardziej potrzebujących i dotyczyć zarówno
infrastruktury jak i poczucia więzi i bezpieczeństwa.

Etapy metody organizowania

środowiska

6)

 

Kontrola i doskonalenie.

Konieczna jest stała rejestracja
zjawisk, potrzeb i zagrożeń oraz
ocena możliwości ich rozwiązania, a
także tworzenie nowych pomysłów i
rozwiązań, które będą podnosić
motywację

osób

działających,

wzbudzać nowe siły społeczne i
budzić przychylność społeczności
lokalnej.

Metoda ma wiele

możliwości zastosowań np.

program „integracja

środowiska miejskiego”.

Bibliografia:

• Lepalczyk I., Pilch T., „ Pedagogika

społeczna”, Wydawnictwo Akademickie
Żak