METODA ORGANIZOWANIA ŚRODOWISKA

Istota środowiskowego działania polega na tym, że jego cele, mechanizmy i środki wywodzą się z oceny warunków życia poszczególnych ludzi i zmierzają do zmiany tych indywidualnych warunków życia.

Szeroki sens metody środowiskowej to całościowe rozumienie środowiska lokalnego, rejestrację jego problemów, system działań, podejmowanie pracy trwałego usuwania zagrożeń i niepożądanych zjawisk.

• Kreowanie świata bez zła i zagrożeń, wiara w taki świat charakteryzuje osobowość o silnych motywacjach i optymistycznym nastawieniu.

Zasadniczym celem organizowania środowiska jest wspomaganie rozwoju, cele opiekuńcze i kompensacja (wyrównanie braków).

Tworzenie wspólnoty – przełamywanie izolacji i osamotnienia, budowanie więzi emocjonalnych.

Warunek powodzenia to rozbudowanie sił społecznych (ochotniczych organizatorów życia społecznego).

Schemat postępowania organizacyjnego:

1. Rozpoznanie; diagnoza potrzeb, braków, zagrożeń

2. Organizowanie zespołu i pracy

3. Planowanie i koordynacja działań opiekuńczo-wspomagająco-rozwojowych. Potrzeby środowiska

4. Umacnianie zespołu

5. Systematyczne ulepszanie, poprawianie warunków życia

6. Kontrola i doskonalenie

Warunki udanego zastosowania metody organizacji:

1. Istnienie ochotniczych, najczęściej nieprofesjonalnych organizatorów – wychowawców. Ich oparciem powinny być lokalne samorządy.

2. Zaangażowanie w dzieło organizacji społeczności lokalnej, przedstawicieli wszystkich jej grup.