OBRAŻENIA GŁOWY U

OSÓB W PODESZŁYM

WIEKU

Artur Stępień

Bartosz Rutkowski

Rodzaje urazów głowy

• Wstrząs 

Wstrząs jest uraz okolicy głowy, które mogą
powodować utratę świadomości lub czujności na
kilka minut do kilku godzin po traumatycznym
wydarzeniu.

• Złamanie czaszki 

Pęknięcie czaszki jest przerwa w kości czaszki.
Istnieją cztery główne typy złamań czaszki, w tym
następujące: liniowe pęknięcia czaszki,
przygnębione złamania czaszki,
diastatycznej złamania czaszki, podstawy
czaszki 

Cdn.

•

Krwiak śródczaszkowy (ICH) 
Istnieje kilka typów ICH lub skrzepów krwi, w
okolicach mózgu. Poszczególne typy są
klasyfikowane ze względu na lokalizację w
mózgu. Mogą one od łagodnych do bardzo
obrażeniami głowy i potencjalnie poważnych
zagrażających życiu obrażeń. Różne rodzaje ICH
obejmują: krwiaka zewnątrzoponowego,
krwiak podtwardówkowy, stłuczenie lub
krwiak śródmózgowy, rozsiany uraz
aksonów (DAI)

PRZYCZYNY

• uraz ucha wewnętrznego, np. złamanie piramidy kości

skroniowej, przetoka przychłonki, wstrząśnienie błędnika

• zapalenie błędnika i nerwu przedsionkowo-ślimakowego
• nowotwór w obrębie ucha wewnętrznego
• udar
• napad padaczkowy
• nagłe zatrzymanie krążenia
• omdlenie
• hipowolemia związana z utratą krwi, odwodnieniem

czy niedokrwistością

• autonomiczne zaburzenia regulacji ciśnienia tętniczego
• wypadki komunikacyjne

Obrażenia głowy ludzi starszych

• Pogarszająca się wraz z wiekiem wydolność

wielu narządów ma istotny wpływ na reakcję
organizmu na uraz. Zasadnicze znaczenie u
tych chorych ma stan wydolności układu
krążeniowo-oddechowego. Obniżona
wydolność mięśnia sercowego i spadek
wrażliwości receptorów beta na
katecholaminy powodują zbyt mały wzrost
rzutu serca, dodatkowo niewystarczająco
skompensowany przez tachykardię.

• Definicja urazu u osób starszych budzi wiele

kontrowersji. Dane epidemiologiczne wskazują, że
śmiertelność związana z urazami wzrasta w sposób
istotny już powyżej 40 r.ż , jednak większość badaczy
uznaje za punkt zwrotny 65. rok życia. Od tego
momentu śmiertelność pourazowa wzrasta o ok. 6,5%
rocznie. Wiek jest niezależnym czynnikiem ryzyka
zgonu w wyniku urazu. Stwierdzono, że przy określonej
ciężkości obrażeń po urazach tępych, śmiertelność jest
dwukrotnie wyższa u pacjentów powyżej 65 r.ż., niż u
ludzi młodszych. Ogólna śmiertelność pourazowa
wynosi 6,6% u osób pomiędzy 65. a 80. r.ż., oraz 10% u
osób powyżej 80. r.ż.

• Skala ciężkości urazu (ISS) jest czynnikiem

najlepiej skorelowanym z ryzykiem zgonu u
osób starszych. Śmiertelność pourazowa u
ludzi powyżej 65 r.ż. wzrasta już przy urazach
małych (ISS <9). Niestety, osoby starsze
częściej doznają urazów ciężkich, a
śmiertelność pourazowa w porównaniu z
osobami młodszymi wzrasta u nich
dwukrotnie. Gdy ISS przekracza 20 punktów,
śmiertelność u chorych powyżej 65 r.ż.
wynosi 40%

• Najczęstsze mechanizmy urazów u osób starszych to:
• – upadek,
• – wypadek komunikacyjny,
• – potrącenie przez pojazd.
• Upadki są najczęstszą przyczyną urazów, powikłań pourazowych i

związanej z nimi śmiertelności u ludzi starszych. Upadek zdarza się
przynajmniej raz w roku u 30% osób powyżej 65 r.ż., u 40% osób
powyżej 80 r.ż., i aż u 50% osób powyżej 90 r.ż. W połowie
przypadków upadki kończą się urazem, w tym urazem ciężkim u 10-
15% chorych (złamania kości, urazy głowy lub kręgosłupa szyjnego)
Najczęściej do upadków dochodzi w trakcie wykonywania normalnych
aktywności życiowych. Spowodowane jest to pogorszającą się z
wiekiem ogólną sprawnością ruchową, osłabieniem wzroku,
zaburzeniami równowagi, a niekiedy jest wynikiem chorób
towarzyszących lub skutkiem działania zażywanych leków.

• U osób powyżej 80 r.ż. obserwuje się

znaczny wzrost częstości złamań
kości, niekiedy nawet w wyniku
niewielkich urazów. Zasadniczym
powodem tego stanu jest osłabienie
struktury kości u tych chorych na
skutek osteoporozy. Ponadto wraz z
wiekiem rośnie liczba złamań
patologicznych związana z chorobami
nowotworowymi i metabolicznymi.

• Urazy u ludzi w wieku starszym stanowią poważny

problem leczniczy. Często, nawet niewielkie urazy
mogą stanowić zagrożenie dla życia u tych
chorych. Zmniejszone rezerwy czynnościowe
organizmu, choroby towarzyszące oraz osłabione
reakcje na niektóre leki sprawiają, że wyniki
leczenia bywają trudne do przewidzenia.
Zwracanie uwagi na nawet nieznaczne objawy,
może niekiedy doprowadzić do wcześniejszego
rozpoznania poważnych uszkodzeń i szybszego
wdrożenia skutecznego leczenia.

• Dziękujemy za uwagę 