Metoda

Domana

Natalia Nef

Nikoletta Wirkus

Monika Rumińska

Karolina Matuszak

Magdalena Pielach

Nazwa Metody:

• Metoda Instytutów Osiągania

Ludzkich Możliwości;

• „Metoda Filadelfijska”.

Autorzy:

1. Glenn Doman
2. Robert Doman
3. Carl Delacato
4. Temple Fay

Cele metody:

• podnoszenie poziomu sprawności

fizycznej i intelektualnej;

• przystosowanie do samodzielnego

funkcjonowania w społeczeństwie;

• dostarczenie dziecku z uszkodzeniem

mózgu, czuciowej stymulacji dopasowanej
do aktualnego poziomu dziecka;

• umożliwienie dziecku własnej aktywności

w zakresie nabytych już sprawności.

Kto może stosować

Metodę Domana?

• rodzice, opiekunowie;

• nauczyciele, terapeuci.

Odbiorca metody – dzieci:

• z upośledzeniem umysłowym;
• z MPD;
• z autyzmem;
• z nadpobudliwością;
• z zespołem Downa;
• z zaburzeniami emocjonalnymi;
• z padaczką;
• spastyczne, wiotkie, sztywne;
• atetotyczne (powolne, nierytmiczne,

mimowolne ruchy).

Rys historyczny

• 1955 r. – założenie Ośrodka

Rehabilitacyjnego w Filadelfii,

• obecnie istnieje pod nazwą Instytutu

Osiągania Ludzkich Możliwości;

• Metoda Domana w Polsce.

Narzędzie

Profil Rozwojowy jest narzędziem służącym
do ustalenia rozpoznania, opracowania
programu i ocenie efektów leczenia.
Opracowywany w formie tabeli pozwalającej
na ocenę rozwoju dziecka w zakresie funkcji:

I. wykonawczych – motoryka, sprawność

manualna i mowa;

II. percepcyjnych – widzenie, słyszenie i dotyk.

Główne

założenie metody

Określenie możliwości i sposobów
wielokierunkowego wpływu w czterech
sferach:

• dotyczącej rozwoju ruchowego;
• obejmującej wpływ na rozwój fizyczny

organizmu;

• dotyczącej rozwoju intelektualnego;
• dotyczącej rozwoju emocjonalno-

społecznego.

Ważne jest wczesne usprawnianie

dzieci, gdyż gwarantuje to lepsze efekty
rehabilitacji. To wszechstronne
usprawnianie ma doprowadzić do tego, by
nieuszkodzona cześć mózgu, przyjęła
zadania jego uszkodzonej części.

A zatem pierwsza i podstawowa zasada

leczenia dzieci z uszkodzeniem mózgu
powinna brzmieć: „przede wszystkim
nie przeszkadzać”.

Techniki

Pattering (za Fayem) – terapeuci, którzy

jednocześnie wykonują różne grupy ćwiczeń
i form usprawniania sterują biernym ruchem
dziecka.

Faza I Pełzanie homologiczne
Faza II Pełzanie homolateralne
Faza III Pełzanie kontralateralne

(heterolateralne)

Faza IV Raczkowanie w klęku podpartym
Faza V „Chód marynarski” (recyprokalny)

„Maseczkowanie” (za Fayem)-
wdychanie CO

2

z worka oddechowego

(trwa ok. 30- 60 sek.), powtarzane do
kilkudziesięciu razy dziennie.

Bitowanie- czyli podwyższanie
sprawności intelektualnej u dziecka za
pomocą tzw. bitów.

Dieta (za Fayem)- ograniczenie
spożycia płynów, produktów
mlecznych, soli i cukrów.

Bloki rozwojowe, w ramach

których dokonuje się

usprawnianie dziecka:

1. blok rozwoju fizjologicznego;

2. blok rozwoju intelektualnego;

3. blok rozwoju społecznego;

4. blok rozwoju fizycznego.

Etapy usprawniania:

1) szkolenia w domu;
2) co robić z dzieckiem z porażeniem

mózgowym?;

3) konsultacyjny;
4) intensywnego leczenia.

Etapy te następują po sobie.

Podstawę usprawniania metodą filadelfijską

stanowią zasady:

1) dostarczenia do OUN pojedynczych

informacji (bitów);

2) wywoływania natychmiastowej reakcji

OUN;

3) programowania OUN poprzez „pattering”;
4) dostarczenia bodźców umożliwiających

reakcje wcześniej zaprogramowanego OUN
– ułatwienie ruchów;

5) polepszenia otoczenia OUN.

Ćwiczenia:

1) program podłogi – ma na celu opanowanie funkcji lokomocyjnych;
2) program motoryczny – w nim stosuje się „patteringi” ruchowe;
3) program oddechowy – w przypadku MPD może wystąpić zaburzenie

funkcji oddechowej;

4) program równowagi – celem jest kształtowanie i doskonalenie reakcji

równoważnych;

5) program odżywiania – zapewnia optymalny dobór składników

pokarmowych;

6) programy stymulujące – czyli ćwiczenia pobudzające intelekt ,

wpływające na rozwój umysłowy dziecka. Podstawową czynnością jest
opanowanie czytania.

Cel ten osiąga się w 5 etapach :

I ) pojedynczych słów;
II) wyrażeń dwuwyrazowych;
III) prostych zdań;
IV) rozbudowanych zdań;
V) książki.

ZALETY:

WADY:

•włączanie do pracy z dzieckiem

rodziców oraz szkolenie ich;

•uniwersalny charakter gdyż
może być stosowana w pracy

rehabilitantów, pedagogów,
logopedów, a także rodziców;

•indywidualność- każde dziecko
ma własnego specjalistę;

•nie koncentruje się tylko na

jednej sferze rozwojowej
(intelektualny, społeczny,
fizyczny);

•metoda o charakterze nie tylko
leczniczym ale i profilaktyczno –
kształtującym (również dla dzieci

w normie intelektualnej).

•duże nakłady finansowe;

•czasochłonność;

•pracochłonność;

•zalecany jest półroczny staż
w Instytucie w Filadelfii;

•zaangażowanie większej liczy
osób – wolontariusze.

Bibliografia:

• Doman G. (1996), Jak postępować z dzieckiem

z uszkodzeniem mózgu, czyli opóźnionym
umysłowo, upośledzonym umysłowo, z
dziecięcym porażeniem mózgowym, z
zaburzeniami emocjonalnymi, spastycznym,
wiotkim, sztywnym, z padaczką, autystycznym,
atetotycznym, nadpobudliwym, z zespołem
Downa, Wydawnictwo Protext, Poznań

• Doman G. (1992), Jak nauczyć małe dziecko

czytać, Oficyna Wydawnicza Excalibur,
Bydgoszcz;