RECEPTORY
HISTAMINOWE

Magda
Dzwoniarska

Wyróżnia się trzy typy błonowych

receptorów histaminowych
sprzężonych z białkiem
regulatorowym G:

• Postsynaptyczne H

1

• Postsynaptyczne H

2

• Presynaptyczne H

3

Budowa receptora H

1

Miejscem
wiązania
histaminy jest
kwas
asparaginowy
trzeciej domeny.
Ponadto w
wiązaniu
histaminy
uczestniczą
treonina 195,
asparagina 199 i
treonina 204.

• Związanie agonisty z receptorami H

1

zmienia konformację

białka receptorowego

• Następuje aktywacja białka G, sprzężonego z receptorem

w obszarze 2 i 3 pętli wewnątrzkomórkowej

• Białko G przekazuje sygnał z receptora na układ

enzymatyczny - fosfolipazę C (PLC)

• Aktywna postać PLC katalizuje hydrolizę PhIP

2

do inozynotrifosforanu (IP

3

) i diacyloglicerolu (DAG)

• IP

3

reaguje ze specyficznymi receptorami (IP

3r

) w błonie

wewnątrzkomórkowych magazynów wapnia, powodując
uwolnienie jonów Ca

2+

do cytozolu

• Uwolnione Ca

2+

reagują z kalmoduliną (CM)

• Kompleks Ca

2+

- Cm stymuluje syntazę NO (NOS), która

katalizuje tworzenie tlenku azotu (EDRF) z jej prekursora L-
argininy

• Prowadzi to do stymulacji cyklazy guanylowej i utworzenia

cGMP z GTP.

Budowa receptora H

2

Receptor H

2

jest polipeptydem

zbudowanym z 259 aminokwasów,
Jedną transbłonową hydrofobową
α- helisę tworzy 22- 35
aminokwasów. Wiązanie
disulfidowe stabilizujące układ
tworzą cząsteczki cysteiny 91 i
174, łączące 1 i 2 pętlę
zewnątrzkomórkową.

W wiązaniu z histaminą uczestniczą kwas asparaginowy
98 trzeciej domeny, kwas asparaginowy 186 piątej
domeny oraz treonina 190 domeny piątej.