HOLDING TIME

–

METODA

WYMUSZONEGO

KONTAKTU

1)

Metoda wymuszonego kontaktu

została opracowana i wprowadzona

przez Marthe Welch w USA, w

1983r. na podst. jej własnych

doświadczeń w pracy z dziećmi

zaburzonymi emocjonalnie.

2) Przytulanie (holding) to coś

więcej nawet niż dotyk czy nawet

uściskanie – jest to bardzo

intensywne fizyczne i emocjonalne

doświadczenie.

„Metoda opiera się na założeniu, że

przyczyną autyzmu jest brak

poczucia bezpieczeństwa dziecka

w jego relacji z matką”

(K. J. Zabłocki, „Autyzm”, Płock 2002).

Terapia ma na celu odbudowanie

prawidłowego kontaktu fizycznego matki z
dzieckiem. Dziecko autystyczne unika
fizycznego kontaktu, panicznie się go boi.
Dziecko ucieka, płacze, reaguje krzykiem na
próby dotykania, przytulania, noszenia na
rękach.

Holding jest jedyną metodą terapeutyczną,

która ma wymuszony charakter. Na początku
sesja terapeutyczna wygląda na bardzo
agresywną. Prowadzona regularnie daje
pozytywne efekty terapeutyczne.

M. Welch na podstawie swoich

doświadczeń wyróżniła trzy

fazy reakcji rodzica i dziecka w

trakcie sesji:

1) Faza pierwsza – konfrontacja;

2) Faza druga – odrzucenia;

3) Faza trzecia - rozwiązania:

Faza pierwsza – konfrontacja:

Matka siedzi w wygodnym miejscu z podparciem pod plecami-

koc, poduszka. Niezbędny jest komfort, odizolowanie od
wszystkiego co dzieje się w domu. Przed terapią należy dziecko
nakarmić, umożliwić skorzystanie z toalety. Konieczne jest to,
bowiem pierwsze sesje mogą trwać bardzo długo i nie można
pozwolić sobie na ich przerwanie.

Matka siedzi, trzymając dziecko na kolanach- twarzą w twarz.

Dziecko obejmuje ją w pasie nogami. Ręce dziecka pod
ramionami matki obejmują ją. W ten sposób nie dopuszcza się
do prób ucieczki, wyrywania się, bicia. Swoimi dłońmi matka
trzyma głowę dziecka.

Dopuszczalny jest udział w sesji drugiej osoby. Na przykład

ojciec, może siedzieć za matką nieco z tyłu i obejmując ją
przytrzymuje również ręce dziecka.

Faza druga - odrzucenia:

Dziecko może protestować, może

próbować odwrócić się, uciekać wzrokiem, w
różny sposób chcieć wyzwolić się z tej sytuacji.
Mama używa swej siły fizycznej by wzmacniać
cielesny kontakt i przeciwdziałać ucieczce
dziecka. Absolutnie nie należy dopuścić do tego,
by dziecko mogło realizować jakiekolwiek
działania agresywne fizycznie (np. gryzienie,
drapanie, szarpanie za włosy itp.). Matka musi
powiedzieć dziecku, że nie wolno jej krzywdzić i
siłą przytulenia powstrzymywać je przed tym.
Jeśli matka przetrzyma fazę odrzucenia i nie
pozwoli dziecku uciec, dochodzi do uspokojenia
się malucha.

Faza trzecia - rozwiązania:

Walka, zmagania i płacz ustępują miejsca

intensywnej bliskości – fizycznej, dotykowej i
słownej. Dziecko zazwyczaj zaczyna badawczo
dotykać twarz matki, wtulać się w nią, ocierać jej
łzy, mówić “kocham Cię, nie martw się już”.

Matka i dziecko uczą się podczas holdingu

swobodnego wyrażania wszystkich uczuć i emocji
– zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych –
bez poczucia winy, lęku czy wstydu. Uczą się
przetrzymywać gniew drugiej osoby. Dziecko uczy
się, że nie musi już demonstrować ich napadami
złości.

Terapia Holding Time łączy dwa

elementy, które przynoszą

bardzo dobre efekty:

 bliski kontakt fizyczny z dzieckiem;

 uczenie je otwartego (ale nie

krzywdzącego innych) wyrażania własnych

emocji;

Dlatego powinniśmy przytulać dziecko jak

najczęściej i nauczyć je mówienia:
 „jestem na ciebie zły, ponieważ…”,
 „czuję wściekłość, bo…”,
 „bardzo mi smutno, gdyż…”,

U podstaw tej terapii leży przekonanie, że

dziecko rozwija się prawidłowo, gdy istnieje

bezpieczny i bliski związek między nim a matką.

Gdy istnieje porozumienie, które rozwija się

poprzez słowa, mimikę, gesty i dotyk.

Jest to świetna terapia dla dzieci, u których

występują pewne nieprawidłowości w rozwoju –

agresja, chwiejność emocjonalna, niegrzeczne i

antyspołeczne zachowania, jąkanie się, problemy

ze snem.

Terapia wymuszonego kontaktu musi być

prowadzona regularnie. Trudno określić jak

długo. Pożądany wynik zależy bowiem od wielu

czynników : głębokości zaburzeń, konsekwencji

matki, kompetencji terapeuty,. Zazwyczaj terapia

trwa wiele lat. Często zdarza się, że matki nie

wytrzymując napięć emocjonalnych, rezygnują z

niej.

Holding jest metodą bezpieczną, nie ma żadnych

przeciwwskazań co do jej stosowania.

Biofeedback

" Od naszego mózgu oczekuje się

rzeczy niezwykłych, ale tak naprawdę
on sam już jest niezwykły. Ludzie
wykorzystują bardzo niewielką
cząstkę jego możliwości. Za pomocą
biofeedbacku właśnie uczymy się
używać własnego umysłu. "

Drn.med. Michaela Pakszys, dla Priority Pass

Nazwa:

Bio (biologiczny) + Feedback (sprzężenie
zwrotne) =
biologiczne sprzężenie zwrotne

Biofeedback, biologiczne sprzężenie

zwrotne – dostarczanie człowiekowi informacji
zwrotnej („feedback”) o zmianach jego stanu
fizjologicznego.

Jest to także metoda pozwalająca kontrolować

procesy zachodzące w organizmie. Uczy
panowania nad własnymi reakcjami, pomaga
odpowiednio relaksować się, a tym samym radzić
sobie nawet w najbardziej ekstremalnych
warunkach.

Informacje przekazywane

są w formie:

 wizualnej - np. podczas pogłębiania

koncentracji na ekranie monitora

powiększa się piłka lub samolot leci

wyżej, w chwilach rozproszenia piłka

znika, natomiast samolot obniża lot,

 akustycznej - przyjemny dźwięk przy

„sukcesie”, nieprzyjemny przy „porażce”,

Przewagą biofeedbacku jest to, że jest to

metoda całkowicie bezpieczna. Uczy panowania
nad własnymi reakcjami a tym samym radzić sobie
nawet w najbardziej ekstremalnych warunkach.

Rodzaje biofeedback:

Istnieje całe mnóstwo odmian biofeedback, w

zależności od tego, jaki parametr fizjologiczny chcemy
monitorować i kształtować. Najbardziej znane to:

a) Biofeedback GSR (oporności skóry),
b) Biofeedback temperaturowy(temperatury);
c) Biofeedback oddechowy (oddechu);
d) Biofeedback EMG (mięśni);
e) Biofeedback EEG (czynności bioelektrycznej mózgu);

Biofeedback GSR (oporności skóry) -mierzy

elektryczne przewodzenie skóry, które zmienia się w

zależności od ogólnego pobudzenia współczulnego układu

nerwowego. Elektrody montuje się na opuszkach palców.

Wykres GSR ma największy zasięg i jest najbardziej

czułym pomiarem ze wszystkich rodzajów biofeedbacku,

Biofeedback temperaturowy (temperatury ) -

temperatura skóry zależy, oprócz czynników

zewnętrznych, również od stanu psychicznego człowieka.

Czujnik temperatury (termistor) zakłada się na opuszkę

palca. Celem treningu jest osiągnięcie wyższej

temperatury niż aktualna u danego pacjenta,

Biofeedback oddechowy (oddechu) – aparat do

biofeedbacku składa się z czujnika rytmu i długości

wydechów. Wyniki pokazywane są za pomocą krzywej

audiowizualnej,

Biofeedback EMG (mięśni) – punktem wyjścia jest założenie,

że napięcie mięśniowe (mierzone w mikrowoltach) wskazuje na
stres. Sesja biofeedbacku polega na tym, że urządzenie
wychwytuje elektryczne sygnały w mięśniach, typowo w mięśniach
ramienia i czaszki, a następnie przekłada je na formę zrozumiałą
dla pacjenta, np. żarówka błyska lub włącza się sygnał dźwiękowy,
gdy mięsień się napina,

Biofeedback EEG (czynności bioelektrycznej mózgu) –

wykorzystuje właściwość, że mózg ludzki w ramach swojej
aktywności wytwarza różne zakresy fal elektromagnetycznych,
charakterystycznych dla różnych rodzajów tej aktywności.
Elektrody podłączane w różnych miejscach na skórze czaszki i
uszach zbierają dane o występowaniu poszczególnych pasm fal,
oprogramowanie zamienia te informacje w zrozumiały dla pacjenta
obraz. Pacjent ma tak sterować aktywnością swojego mózgu, aby
np. widziany na ekranie samochód wyścigowy przyśpieszył,

WSKAZANIA DO TRENINGÓW EEG BIOFEEDBACK:

EEG Biofeedback polecany jest wszystkim, niezależnie

od wieku, zdrowym i aktywnym

oraz posiadającym pewne deficyty. A także:

a)wszystkim uczącym się, zdającym egzaminy, chcącym zwiększyć

efektywność uczenia się (studenci, maturzyści, gimnazjaliści);

b) osobom narażonym na stres, pracującym pod presją czasu,

przeciążonych pracą;

c)osobom występującym publicznie, aktorom, artystom;
d) w celu skrócenia czasu reakcji tym, którzy tego potrzebują

m.in. sportowcy, piloci, kierowcy;

e)cierpiącym na bezsenność;
f) jako kuracja wspomagająca uwolnienie od uzależnień: od

alkoholu, jedzenia, leków, narkotyków itp.;

BIOFEEDBACK DLA DOROSŁYCH:

- problemy z pamięcią i

koncentracją,

- problemy z planowaniem

i skupieniem,

- mała odporność na stres,

- padaczka,

- zaburzenia samooceny,

depresja, zaburzenia

lękowe,

- zaburzenia

przyjmowania pokarmów

bulimia i anoreksja,

- uzależnienia (alkoholizm,

narkomania, hazard,)

- treningi wskazane są

również dla osób

zdrowych, których praca

wymaga skupienia,

szybkich, prawidłowych

decyzji lub gdy powoduje

długotrwały stres,

BIOFEEDBACK DLA
DZIECI:

- zwiększenie szybkości i

objętości przyswajania

materiału,

- zaburzenia pamięci i

koncentracji uwagi,

- poprawa szybkości uczenia

się,

- nadpobudliwość

psychoruchowa (adhd),

- problemy szkolne,

- dysleksja, dysortografia,

autyzm,

- trema,

- reakcje stresowe, agresja,

- chęć poprawy wyników w

dziedzinach wymagających

koncentracji (sport, muzyka,

nauka języków obcych),

- niepełnosprawność

intelektualna,

- jąkanie,

- zaburzenie rozwoju mowy,

Biofeedbck a dziecko z dysleksja:

Dysleksja to specyficzne trudności w

czytaniu i pisaniu u dzieci.
Zdiagnozowana na wczesnym etapie może
zostać skutecznie zniwelowana.

W przypadku dziecka z rozpoznanymi

symptomami

dysleksji trening trwa od 40 do 60 sesji,

Efekty jakie

daje zastosowanie biofeedbacku to przede
wszystkim lepsza pamięć i koncentracja.

Nauczyciele i rodzice zauważają jeszcze
inne efekty. A są to:



Dzieci stają się bardziej aktywne;



Zaczynają rozumieć czytany tekst;



Nie rozpraszają się;



Pamiętają co jest zadane;



Robią mniej błędów;



Nie marudzą przy odrabianiu lekcji;



Znajdują kilka sposobów na rozwiązanie
jednego zadania;

JAK WYGLĄDA PIERWSZE SPOTKANIE?

1) Czas trwania jednego treningu to 30-60 minut, 2-3 razy w tygodniu.

Między treningami nie może wystąpić przerwa dłuższa niż 10 dni .
Rundy trwają po 3-minuty, po każdej z nich jest przerwa 20 -
sekundowa. Pacjent ma do dyspozycji monitor na którym śledzi grę .
Jeżeli ćwiczy przy oczach otwartych przerwa odbywa się przy oczach
zamkniętych ,

2) Terapia trwa w zależności od zaburzenia , najczęściej efekty są

widoczne po 10 treningach u dzieci zdrowych , 20 treningach – u
dzieci z zaburzeniami uczenia się, zachowania, zaburzeniach mowy, 40
treningach i więcej w autyzmie, depresji, tikach, padaczce, porażeniu
mózgowym, niepełnosprawności intelektualnej,

3) Przed terapią terapeuta ma obowiązek założyć pacjentowi kartę, w

której znajduje się wywiad z rodzicami, wszystkie dane pacjenta, zeszyt
obserwacji pacjenta podczas badania, u dzieci z niepełnosprawnością
intelektualna orzeczenie Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej,

Literatura:

I.

T.Gałkowski, „Dziecko
autystyczne w środowisku
rodzinnym i szkolnym”, Warszawa
1995;

II.

K. J. Zabłocki, „Autyzm”, Płock
2002;

III.

Smyk K.K., „Terapia
neurofeedback”, Lublin 2008;

Dziękujemy za

uwagę !