„

Ciało ludzkie jest jest złożonym

biomechanizmem utworzonym z pięciu

łańcuchów kinematycznych (stawowych),a

każdy z tych łańcuchów składa się z wielu

połączonych stawami segmentów.

Dla każdego segmentu muszą być

zrównoważone siły grawitacji. Gdy każdy

segment spoczywa na podobnym elemencie

niżej od siebie niżej ,stawy stanowią dla nich

powierzchnie podparcia.

Ciało ludzkie jest jest złożonym

biomechanizmem utworzonym z pięciu

łańcuchów kinematycznych (stawowych),a

każdy z tych łańcuchów składa się z wielu

połączonych stawami segmentów.

Dla każdego segmentu muszą być

zrównoważone siły grawitacji. Gdy każdy

segment spoczywa na podobnym elemencie

niżej od siebie niżej ,stawy stanowią dla nich

powierzchnie podparcia.

Czy można zapewnić

automatyczną równowagę dla

wszystkich stawów?

Czy można zapewnić

automatyczną równowagę dla

wszystkich stawów?

Stan równowagi wymaga neutralizacji zarówno

prostolinijnych,jak rotacyjnych składowych sił
grawitacji, a to wymaga ,aby:

1. Linia grawitacji przebiegała przez wszystkie

odpowiednie środki ciężkości indywidualnych
segmentów ciała ,

2. Wszystkie środki ruchu w stawach znalazły się na

lini grawitacji ,

3. Linia ciężkości całej struktury padała na

powierzchnię czy pole podparcia.

Tylko wówczas bowiem zostaną spełnione warunki i

struktura pozostanie w równowadze biernej ,
grawitacyjnej , a obciążenia grawitacyjne zostaną
zneutralizowane.

Stan równowagi wymaga neutralizacji zarówno

prostolinijnych,jak rotacyjnych składowych sił
grawitacji, a to wymaga ,aby:

1. Linia grawitacji przebiegała przez wszystkie

odpowiednie środki ciężkości indywidualnych
segmentów ciała ,

2. Wszystkie środki ruchu w stawach znalazły się na

lini grawitacji ,

3. Linia ciężkości całej struktury padała na

powierzchnię czy pole podparcia.

Tylko wówczas bowiem zostaną spełnione warunki i

struktura pozostanie w równowadze biernej ,
grawitacyjnej , a obciążenia grawitacyjne zostaną
zneutralizowane.

Przykładem takiej równowagi może być

zręczność żonglera, który balansuje wieloma
przedmiotami naraz, umieszczonymi jeden
pod drugim nad bardzo małą powierzchnią
podparcia.

…..
Patrząc jednak na konstrukcję ciała ludzkiego

wskazuje,że nie jest możliwe zachowanie jego
biernej równowagi.Bowiem ani środki ciężkości
różnych części ciała,ani środki ruchów w
stawach między nimi nie mogą być
sprowadzone do przebiegu z wspólną linią
ciężkości ciała (linią grawitacji).Większość
środków ruchu stawów pozostaje faktyczniew
dużej odległości od lini ciężkości.

Przykładem takiej równowagi może być

zręczność żonglera, który balansuje wieloma
przedmiotami naraz, umieszczonymi jeden
pod drugim nad bardzo małą powierzchnią
podparcia.

…..
Patrząc jednak na konstrukcję ciała ludzkiego

wskazuje,że nie jest możliwe zachowanie jego
biernej równowagi.Bowiem ani środki ciężkości
różnych części ciała,ani środki ruchów w
stawach między nimi nie mogą być
sprowadzone do przebiegu z wspólną linią
ciężkości ciała (linią grawitacji).Większość
środków ruchu stawów pozostaje faktyczniew
dużej odległości od lini ciężkości.

Meyer i Harless podjęli się lokalizacji

ciężkości różnych części ciała wzgędem
jego płaszczyzny strzałkowej i czołowej.
Pózniej Braune i Fischer określili nie
tylko poszczególnych środków ciężkości
części ciała ludzkiego, ale również
środków ruchu łączących je stawów w
relacji do głównych płaszczyzn ciała,
które zawierają linie i środek ciężkości.

Meyer i Harless podjęli się lokalizacji

ciężkości różnych części ciała wzgędem
jego płaszczyzny strzałkowej i czołowej.
Pózniej Braune i Fischer określili nie
tylko poszczególnych środków ciężkości
części ciała ludzkiego, ale również
środków ruchu łączących je stawów w
relacji do głównych płaszczyzn ciała,
które zawierają linie i środek ciężkości.

Dzięki badaniom Meyera i Harlessa

możliwe stało się obliczenie momentów
rotacyjnych rozwijanych przez
grawitację.

Mając wyliczony opór masy na rotację,

czyli jej bezwładność (I) , można
określić przyspieszenie , które taki
moment rotacyjny masie ciała ,czy jego
części, nadaje grawitacja.

R

a

I

I

Dzięki badaniom Meyera i Harlessa

możliwe stało się obliczenie momentów
rotacyjnych rozwijanych przez
grawitację.

Mając wyliczony opór masy na rotację,

czyli jej bezwładność (I) , można
określić przyspieszenie , które taki
moment rotacyjny masie ciała ,czy jego
części, nadaje grawitacja.

R

a

I

I

Przedstawione rozważania można ująć w nieco

inny sposób tzn. w kategorii stabilności ciała
ludzkiego.

Jeżeli umieścimy serię prostokątnych deseczek

jedną nad drugą to stabilność będzie zależała
od tego czy:

1. Linia grawitacji każdej z deseczek będzie

padała w obrębie pola kontaktu przyległych
deseczek

2. Rozmiary dolnych deseczek tworzą

dostateczną podstawę podparcia

3. Siła wiązań odpowiednich deseczek jest

odpowiednia.

*Aby mieć stabilną kolumnę lub ciało

złożone z segmentów środki ciężkości
każdego segmentu muszą leżeć możliwie
najbliżej linii pionowej i w obrębie szerokiej
podstawy podparcia*

Przedstawione rozważania można ująć w nieco

inny sposób tzn. w kategorii stabilności ciała
ludzkiego.

Jeżeli umieścimy serię prostokątnych deseczek

jedną nad drugą to stabilność będzie zależała
od tego czy:

1. Linia grawitacji każdej z deseczek będzie

padała w obrębie pola kontaktu przyległych
deseczek

2. Rozmiary dolnych deseczek tworzą

dostateczną podstawę podparcia

3. Siła wiązań odpowiednich deseczek jest

odpowiednia.

*Aby mieć stabilną kolumnę lub ciało

złożone z segmentów środki ciężkości
każdego segmentu muszą leżeć możliwie
najbliżej linii pionowej i w obrębie szerokiej
podstawy podparcia*

Oceniając takimi kryteriami ciało

ludzkie , można je potraktować jako
strukturę wysoce niestabilną.
Pamiętająć także o nieregulrności
kształtów ciała i biorąc pod uwagę
nierówność rozmiarów kości ludzkich,
możemy siebie samych oceniać jako
ekspertów ekwilibrystykijeżeli stanie
prosto trwa dłużej niż 2 sek. i gdy nie
zostaną zneutralizowane obciążenia
grawitacyjne.

Oceniając takimi kryteriami ciało

ludzkie , można je potraktować jako
strukturę wysoce niestabilną.
Pamiętająć także o nieregulrności
kształtów ciała i biorąc pod uwagę
nierówność rozmiarów kości ludzkich,
możemy siebie samych oceniać jako
ekspertów ekwilibrystykijeżeli stanie
prosto trwa dłużej niż 2 sek. i gdy nie
zostaną zneutralizowane obciążenia
grawitacyjne.

Szkielet ludzki można opisać jako pojedynczą

kolumnę deseczek(kręgów),u której szczytu
przytwierdzone są obręcze barkowe , a do
nich przytwierdzone kości kończyn górnych.Te
superstruktury transmitują swój ciężar na
tylną część pochylonego basenu miednicy
,która kołysze się na dwóch palcach kończyn
dolnych. Cała struktuta spoczywa i kołysze
się na dwóch segmentarnych
jednostkach(stopach),których dł. stanowi 1/6
całkowitej wys. ciała, a szerokość ok.1/18
całkowitej wysokości ciała.

Szkielet ludzki można opisać jako pojedynczą

kolumnę deseczek(kręgów),u której szczytu
przytwierdzone są obręcze barkowe , a do
nich przytwierdzone kości kończyn górnych.Te
superstruktury transmitują swój ciężar na
tylną część pochylonego basenu miednicy
,która kołysze się na dwóch palcach kończyn
dolnych. Cała struktuta spoczywa i kołysze
się na dwóch segmentarnych
jednostkach(stopach),których dł. stanowi 1/6
całkowitej wys. ciała, a szerokość ok.1/18
całkowitej wysokości ciała.

Zestawione ze sobą bocznie podeszwy ,

podczas stania tworzą podstawę o wymiarach
w przybliżeniu 20razy 30 cm, która stanowi
podparcie kolumny często 180cm wysokości.

Jej maksymalny wymiar przednio-tylny

wynosi około 35cm,a maksymalny wymiar
boczny (od barku do barku)-około 60cm.

Jest to zatem problem równowagi i stabilności

,który człowiek w swej filogenezie rozwiązał
skutecznie

Zestawione ze sobą bocznie podeszwy ,

podczas stania tworzą podstawę o wymiarach
w przybliżeniu 20razy 30 cm, która stanowi
podparcie kolumny często 180cm wysokości.

Jej maksymalny wymiar przednio-tylny

wynosi około 35cm,a maksymalny wymiar
boczny (od barku do barku)-około 60cm.

Jest to zatem problem równowagi i stabilności

,który człowiek w swej filogenezie rozwiązał
skutecznie