Torbiele części twarzowej
czaszki
Definicja torbieli
Torbiel (cyst) to patologiczna przestrzeń wypełniona płynem lub
półpłynną treścią.
Torbiele otoczone nabłonkiem nazywane są torbielami prawdziwymi, zaś
nagromadzenie płynu w innej tkance bez otoczki nabłonkowej to torbiel
rzekoma.
Ogólna symptomatologia
radiologiczna torbieli kości
Przejaśnienie kości
Zacienienie o wysyceniu tkanki miękkiej, gdy torbiel wkracza do powietrznej jamy
W świetle niektórych torbieli mogą być widoczne zwapnienia
Na zdjęciu RTG kształt okrągły, owalny, niekiedy nieznacznie policykliczny
W badaniach tomograficznych- kształt kulisty lub elipsoidalny, może być modyfikowany przez
struktury sąsiednie
Dobrze odgraniczona od otoczenia
Z reguły występuje cienka, linijna, jednorodna otoczka osteosklerotyczna
W zakażonej torbieli brak sklerotycznego rąbka na obwodzie zmiany
Rozprężający typ wzrostu powoduje rozdęcie obrysów kości ze ścieńczeniem blaszek zbitych
zewnętrznych
Wpływa na zęby, powodując ich przemieszczenie albo resorpcję zewnętrzną z ucisku
Może przemieszczać kanal żuchwy, który wówczas modeluje się na ścianie torbieli
Symptomatologia torbieli w
tomografii MR
Obraz T1 zależny
Obraz T2 zależny
Wnętrze torbieli jest jednorodne, o
niskiej lub pośredniej intensywności
sygnału, bywa niejednorodne, gdy
zawiera kryształki cholesterolu
zwiększające intensywność sygnału
Wnętrze jednorodne
hiperintensywne, niekiedy sygnał
jest niejednorodny, co zależy od
składu treści torbieli
Po podaniu środka kontrastującego-
wzmocnienie cienkiego rąbka na
obwodzie odpowiadającego torebce
torbieli, wnętrze nie ulega
wzmocnieniu
Klasyfikacja torbieli
Torbiele
nabłonkowe
rozwojowe
zębopochodne
Torbiel
dziąsłowa
noworodków
Torbiel
dziąsłowa
dorosłych
Torbiel
zawiązkowa
Torbiel nad
wyrzynającym
się zębem
Torbiel
przyzębna
boczna
Gruczołowa
zębopochodna
Torbiele nabłonkowe rozwojowe
zębopochodne
Torbiel dziąsłowa noworodków
Pojawia się u dzieci i noworodków
Pojedyncze lub mnogie (częściej) guzki zlokalizowane na brzegach
wyrostków zębodołowych
Wywodzi się z resztek nabłonka zębotwórczego zlokalizowanego poniżej
poziomu nabłonka
U małych dzieci nie prowadzi się diagnostyki obrazowej tych zmian
Torbiel dziąsłowa dorosłych
Torbiel tkanek miękkich okolicy brodawki międzyzębowej dolnych zębów
przedtrzonowych
Klinicznie ma postać elastycznego wygórowania
Obraz histopatologiczny jest identyczny z torbielą przyzębną boczną
(uważa się ją za jej wariant w tkankach miękkich)
Torbiel zawiązkowa
Powstaje z nabłonka szkliwnego brzegu siecznego lub powierzchni
żującej zawiązka zęba
Pojawia się w wyniku gromadzenia się płynu w nabłonku wokół korony
zawiązka
Wyznacznikiem tej torbieli jest jej związek z granicą szkliwno-kostniwną
Torbiel zawiązkowa- podział wg.
lokalizacji
Torbiel
zawiązkowa
centralna
okołokoronowa
boczna
okołokorzeniowa
okalająca
Torbiel zawiązkowa- podział wg. Krysta na
podstawie stopnia rozwoju zawiązka zęba
Torbiel
zawiązkowa
bez zawiązka
zęba
z zawiązkiem
zęba częściowo
ukształtowany
m
z całkowicie
wykształconym
zębem
Torbiel zawiązkowa- obraz
radiologiczny
Okrągłe przejaśnienie, we wnętrzu którego znajduje się korona zęba
Otoczona osteosklerotyczną obwódką, dochodzącą do połączenia szkliwno-kostniwnego
zawiązka
W przypadku zakażonej torbieli brak sklerotycznego rąbka
Środek zmiany lokalizuje się powyżej brzegu siecznego lub powierzchni żującej (czasami
bocznie od korony zawiązka)
Wzrost torbieli prowadzi do rozdęcia obrysów kości i ścieńczenia blaszek zbitych
zewnętrznych
Duże torbiele 3 zębów trzonowych górnych wchodzą do zatoki szczękowej (obraz
wschodzącego słońca)
Duże torbiele 3 zębów trzonowych dolnych rozrastają się w gałęzi żuchwy z
przemieszczeniem zawiązków do wyrostka kłykciowego lub dziobiastego
W żuchwie torbiele mogą przemieszczać i modelować kanał nerwu zębodołowego dolnego
Torbiel zawiązkowa- diagnostyka
różnicowa
Szkliwiak
Włókniak szkliwiakowy
Rogowaciejąco-torbielowaty guz zębopochodny
Torbiel korzeniowa zęba mlecznego
Przerost mieszka (Prawidłowa szerokość 2,5mm; 2-3mm; jeżeli więcej niż
5mm prawdopodobnie torbiel; w przypadku wątpliwości kolejne RTG po
4-6 miesiącach)
Torbiel nad wyrzynającym się zębem
Rozwija się z nabłonka pokrywającego koronę zawiązka.
Lokalizacja – powyżej korony wyrzynającego się zęba.
Można ją uznać za szczególną postać torbieli zawiązkowej pojawiającą się
poza kością, w tkankach miękkich.
Może być przyczyną utrudnionego wyrzynania, zwłaszcza zębów mlecznych
szczęki.
Na RTG – przejaśnienie między torebką torbieli a koroną wyrzynającego się
zawiązka.
Pacjenci to zwykle małe dzieci, dlatego nie stosuje się diagnostyki obrazowej.
Może ustąpić samoistnie po pęknięciu torebki.
Leczenie – otwarcie torebki prowadzące do ustąpienia zmiany.
Torbiel przyzębna boczna
Rozwija się z resztek nabłonka zębotwórczego aktywowanych bodźcem
niezapalnym.
Występuje przy zębach żywych, zwłaszcza dolnych przedtrzonowcach i
górnych siekaczach.
Bezobjawowa ale jeśli dojdzie do jej zakażenia może przybrać obraz
ropnia przyzębnego.
Torbiel przyzębna boczna - obraz radiologiczny
Dobrze odgraniczone przejaśnienie
Lokalizacja śródkostna, między korzeniami żywych zębów lub bocznie w
stosunku do nich
Pojawia się od wysokości wierzchołka korzenia do brzegu wyrostka
zębodołowego
Wyraźny rąbek osteosklerotyczny
Kształt okrągły, owalny lub przypominający łzę
Średnica zwykle nie przekracza 1cm
Powiększająca się torbiel może powodować resorpcję blaszki zbitej zębodołu
zębów sąsiednich i/lub ich przemieszczenie
Jeśli jest duża – powoduje rozdęcie obrysów kości
Torbiel przyzębna boczna – różnicowanie
Z torbielą korzeniową boczną – wykazanie żywotności zębów,
prawidłowa szpara ozębnej na RTG
Z małym rogowaciejąco – torbielowatym guzem zębopochodnym
Wykluczenie rzutowania się otworów bródkowych
Torbiel dziąsłowa – identyczna histologicznie ale lokalizacja powyżej
poziomu brzegu wyrostka
Torbiel gruczołowa zębopochodna
(Torbiel ślinowozębopochodna)
Dość rzadka – 0,1-1,3% torbieli szczęk.
Najczęściej występuje po 30 r.ż., równie często u kobiet i mężczyzn.
Lokalizacja – uzębiony odcinek żuchwy (najczęściej) lub szczęki.
Torebka wyścielona nabłonkiem walcowatym.
Często jest przypadkowym znaleziskiem na RTG.
Zęby w jej sąsiedztwie są żywe.
Obraz RTG – jedno- lub wielokomorowe przejaśnienie, zależnie od autorów –
słabo lub dobrze odgraniczone.
Różnicowanie z: torbielą korzeniową, szkliwiakiem, rogowaciejąco-
torbielowatym guzem zębopochodnym, śluzakiem zębopochodnym,
ziarniniakiem olbrzymiokomórkowym, innymi guzami.
Torbiele
nabłonkowe
rozwojowe
niezębopochodne
Torbiel kanału
przysiecznego
Torbiel nosowo-
wargowa
Torbiel
gałeczkowo-
szczękowa
Torbiele nabłonkowe rozwojowe
niezębopochodne
Torbiel kanału przysiecznego/ kanału
nosowo-podniebiennego
Dość częsta – do 10% torbieli szczęk.
Rozwija się z resztek nabłonka przewodu nosowo-podniebiennego (prymitywny narząd
węchu występujący w okresie zarodkowym zanikający po urodzeniu).
Powstaje w każdym wieku, szczególnie po 30 r.ż..
Rozwija się w otworze przysiecznym i/lub kanale nosowo-podniebiennym
Może być przypadkowym znaleziskiem jako zmiana bezobjawowa.
Sąsiadujące zęby są żywe.
W piśmiennictwie (Larheim) spotykane nazwy to: torbiel środkowa podniebienia – jeśli
obejmuje podniebienie twarde; torbiel wyrostka zębodołowego szczęki – jeśli postępuje
w kierunku wargowym między siekaczami przyśrodkowymi; według innych autorów są to
torbiele rozwojowe szczelinowe, które należy różnicować z torbielą kanału nosowo-
podniebiennego.
Torbiel kanału przysiecznego – obraz
radiologiczny
Jednorodne, dobrze doograniczone przejaśnienie
Wyraźny sklerotyczny rąbek
Okrągławy lub owalny kształt
W niektórych projekcjach radiograficznych kształt sercowaty/gruszkowaty
przez rzutowanie się kolca nosowego przedniego na światło torbieli
Rzutująca się na światło torbieli przegroda nosa może sprawiać wrażenie,
że zmiana jest dwukomorowa
Powiększająca się torbiel powoduje rozbieżne ustawienie korzeni siekaczy
centralnych, czasem ich resorpcję
Jej ekspansja ku górze powoduje przemieszczenia i modelowanie się jamy
nosowej.
Torbiel kanału przysiecznego –
diagnostyka różnicowa
Anatomicznie duży otwór przysieczny (jego max. Średnica – 6mm) – nie
powiększa się więc zdjęcie kontrolne po 6-12 m-cach uwidacznia
ekspansję torbieli
Duży ziarniniak torbielowaty lub duża torbiel korzeniowa – badanie
żywotności siekaczy, prawidłowa szpara ozębnej. W razie wątpliwości –
zdjęcie zgryzowe szczęki (najlepiej widoczny kształt sercowaty tej
torbieli)
Torbiel nosowo-wargowa/ nosowo-
wyrostkowa
Rozwija się komórek ektodermalnych szczeliny bocznej nosa.
Należy do tzw. torbieli szczelinowych (powstaje z embrionalnego
połączenia wyrostka zębodołowego szczęki z wyrostkiem nosowym
przyśrodkowym i bocznym).
Lokalizacja w fałdzie nosowo-wargowym, poniżej skrzydełka nosa.
Jej światło można uwidocznić w usg, TK lub badani kontrastowym
(aspiracja płynnej zawartości torbieli a następnie podanie środka
cieniującego do jej jamy)
Torbiel gałeczkowo-szczękowa
Należy do tzw. torbieli szczelinowych (dawna nazwa – torbiel
szczelinowa boczna).
Powstaje z resztek komórek nabłonkowych pozostałych w miejscu
embrionalnego zrostu między siekaczem bocznym a kłem górnym.
Zęby związane z torbielą – żywe, ich szpara ozębnej – prawidłowa.
Objaw – rozbieżne ustawienie korzeni kła i siekacza bocznego i zbieżne
pochylenie ich koron.
Obraz RTG: początkowo wrzecionowate przejaśnienie, z czasem dobrze
odgraniczone gruszkowate przejaśnienie zlokalizowane w obrębie
wyrostka zębodołowego między siekaczem bocznym a kłem.
Torbiele nabłonkowe zapalne
Torbiele
nabłonkowe
zapalne
Torbiele
korzeniowe
Zapalna
torbiel
przyzębna
Torbiele korzeniowe
Torbiele korzeniowe
Torbiel korzeniowa
okołowierzchołkowa
Torbiel korzeniowa
boczna
Torbiel szczątkowa
Torbiel korzeniowa okołowierzchołkowa
Powstaje z ziarniniaka torbielowatego, jako kolejny etap rozwoju
przewlekłego zapalenia ziarninowego tkanek okołowierzchołkowych.
Otoczka osteosklerotyczna na obwodzie.
Prawdziwa lub kieszonkowa.
Radiologiczne różnicowanie z ziarniniakiem torbielowatym nie jest
sprecyzowane (powyżej 8mm, 9,5mm, 12mm, 200mm
2
)- ostateczne jest
wyłącznie rozpoznanie histopatologiczne
Torbiel szczątkowa – obraz
radiologiczny
Torbiel pozostała po niecałkowitym wyłuszczeniu torbieli korzeniowej
Zazwyczaj bezobjawowe przypadkowe znalezisko
Występuje w żuchwie (nieznacznie częściej) i szczęce
Środek zmiany lokalizuje się w miejscu, gdzie znajdował się wierzchołek zęba
przyczynowego (w żuchwie zawsze powyżej kanału n. zębodołowego dolnego)
Jednorodne okrągłe lub owalne przejaśnienie
Wyraźny rąbek osteosklerotyczny (brak go w zmianach zakażonych)
W torbielach o długim przebiegu mogą odkładać się zwapnienia dystroficzne
Powoduje przemieszczenie lub resorpcję zębów
Torbiel szczątkowa – różnicowanie
Należy uwzględnić dane z wywiadu dotyczące przebytego zabiegu
usunięcia torbieli korzeniowej.
Rogowaciejąco-torbielowaty guz zębopochodny (klasyfikowany dawniej
jako torbiel rogowaciejąca pierwotna)
Zapalna torbiel przyzębna
Występuje bocznie w stosunku do częściowo lub całkowicie wyrzniętego
żywego zęba.
W etiopatogenezie odgrywają rolę czynniki zapalne (stwierdza się w
badaniach histopatologicznych obecności hiperplastycznego
wielowarstwowego nabłonka nierogowaciejącego z silnym odczynem
zapalnym w tkance łącznej).
Bezobjawowa, może być przypadkowym znaleziskiem.
Średni wiek rozpoznania – 50 lat.
Zapalna torbiel przyzębna – obraz
radiologiczny
Dobrze odgraniczone przejaśnienie.
Występuje głównie w żuchwie.
Wykazuje związek z zębami trzonowymi.
Lokalizacja w tkance kostnej między korzeniami zębów.
Torbiele
nienabłonkowe
Idiopatyczna
torbiel samotna/
prosta/ urazowa/
krwotoczna kości
Torbiel
tętniakowata
kości
Torbiele nienabłonkowe
Idiopatyczna torbiel samotna/ prosta/
urazowa/ krwotoczna kości
Torbiel rzekoma.
Przyczyny nieznane (w etiopatogenezie ujmuje się krwawienie wewnątrzkostne z
resorpcją tkanki kostnej na skutek ucisku przez obrzęk i powiększającą się
zmianę; po wchłonięciu skrzepów w kości pozostaje jama niewysłana
nabłonkiem tylko wyścielona tkanką łączną, która może być pusta lub zawierać
płyn).
Częsta zmiana występująca w całym szkielecie (np. w przynasadzie bliższej kości
ramiennej, w kości udowej).
Umiejscowienie w obrębie twarzoczaszki – żuchwa, szczególnie w tylnym
odcinku trzonu i w gałęzi.
Wykrywana najczęściej u dzieci i młodzieży, nie wiadomo do końca kiedy
powstaje ze względu na bezobjawowość i ograniczenie badań radiologicznych w
tych grupach wiekowych.
Idiopatyczna torbiel samotna – cd.
Złamanie patologiczne może być pierwszym objawem.
Zęby w sąsiedztwie – żywe.
Może z nią współistnieć dysplazja włóknista lub zmiany kostniejąco-
kostniwiejące.
Diagnostyka różnicowa – rogowaciejąco-torbielowaty guz zębopochodny.
Może ulec samoistnemu wygojeniu
Idiopatyczna torbiel samotna – obraz
radiologiczny
Jest zróżnicowany
Dobrze odgraniczone jednorodne przejaśnienie z cienkim rąbkiem
osteosklerotycznym
Słabo odgraniczone przejaśnienie stopniowo przechodzące w prawidłową
tkankę kostną
Kształt owalny lub policykliczny
Torbiel wchodzi pomiędzy korzenie zębów, nie powoduje ich
przemieszczenia ani resorpcji, blaszka zbita zębodołu jest zachowana
Może się wydawać, że jest wielokomorowa ale nie wytwarza przegród
wewnętrznych
Idiopatyczna torbiel samotna – obraz
w badaniu MR
Obraz T1 zależny - pośrednia intensywność sygnału
Obraz T2 zależny - Wysoka intensywność sygnału
Brak wzmocnienia kontrastowego lub wzmocnienie dotyczy wyłącznie
rąbka na obwodzie zmiany
Torbiel tętniakowata kości
Torbiel rzekoma.
Jest to jama w kości, w której znajdują się przegrody łącznotkankowe i krew, co nadaje zmianie
makroskopowo gąbczasty wygląd.
Etiopatogeneza – niewyjaśniona (być może jest to wynik miejscowych zmian w unaczynieniu
prowadzących do zwiększenia ciśnienia żylnego i resorpcji kości oraz zastępowania jej
osteoidem i tkanką łączną).
Najczęściej wykrywana w wieku 5-20 lat.
Może występować w całym szkielecie, typowo w nasadach i przynasadach kości długich i w
kręgosłupie.
W obrębie twarzoczaszki występuje rzadko; częściej w żuchwie niż w szczęce.
Cechuje ją okresowy szybki wzrost prowadzący do ekspansji kości i penetracji tkanek miękkich.
Objawy: tępy ból i/lub obrzęk. W zależności od umiejscowienia może pojawić się ból głowy,
dwojenie, niedowidzenie, ruchomość zębów.
Torbiel tętniakowata kości – obraz
radiologiczny
Jest zmienny.
Przejaśnienie o łagodnym charakterze, mimo szybkiego wzrostu.
Średnica 1-10cm.
Często otoczona osteosklerotycznym rąbkiem.
Może być jedno- lub wielokomorowa – wtedy przybiera postać „plastra
miodu” lub „banieczek szampana”.
Powoduje znaczne rozdęcie zajętych kości.
Z czasem dochodzi do przerwania ciągłości blaszki zbitej zewnętrznej.
Może prowadzić do przemieszczenia lub resorpcji korzeni sąsiadujących
zębów.
Torbiel tętniakowata kości – podział na podtawie
obrazu radiologicznego (wg Capanne’a,
Campanacciniego, Ennekinga i Ludwicka)
Postać agresywna
• Słabo odgraniczona
od zdrowej kości
Postać aktywna
• Dobrze
odgraniczona od
zdrowej kości
• Bez rąbka
osteosklerotycznego
Postać nieaktywna
• Dobrze
odgraniczona od
zdrowej kości
• Wyraźny rąbek
osteosklerotycznny
Torbiel tętniakowata kości – obraz w
badaniu MR
Obecność płynu we wnętrzu – obszar hipointensywny o obrazach T1
zależnych, w obrazach T2 zależnych – hiperintensywny.
W obu obrazach stwierdza się obecność poziomów płynu
Po podaniu środka kontrastującego wzmocnieniu ulegają przegrody
wewnętrzne ca nadaje zmianie obraz banieczkowaty.
Torbiel tętniakowata kości –
diagnostyka różnicowa
Szkliwiak
Guz olbrzymiokomórkowy
Kostniwiakowłókniak kostniejący
Guz brunatny
Torbiele części
miękkich głowy
i szyi
Torbiele
naskórkowe i
skórzaste
Torbiel
zastoinowa
Torbiel ślinowa
zastoinowa
Torbiel boczna
szyi
Torbiel
środkowa szyi
Torbiel
przewodu
tarczowo-
językowego
Torbiele części miękkich głowy i szyi
Torbiele części miękkich głowy i szyi –
diagnostyka obrazowa
Radiogramy- sporadycznie wykrywają zwapnienia w torbielach o
długotrwałym przebiegu
Badania kontrastowe- fistulografia lub cystografia- ukazują zakontrastowane
światło torbieli
Badanie usg- dobrze odgraniczona bezechowa lub hipoechogeniczna zmiana z
wzmocnieniem echa za tylną ścianą
Usg dopplerowskie- brak unaczynienia wewnętrznego torbieli, naczynia
krwionośne na obwodzie zmiany
TK- dobrze odgraniczone hipodensyjne zmiany, brak wzmocnienia
kontrastowego lub wzmacnia się wyłącznie obwód torbieli
Tomografia MR- niski sygnał w obrazach T1 zależnych i wysoki w T2
zależnych; wzmocnienie kontrastowe rąbka lub jego brak
Torbiel naskórkowa i torbiel skórzasta
Spotykane w dnie jamy ustnej, w płaszczyźnie pośrodkowej lub po jednej
stronie
Mogą występować w kości
Mogą zawierać cząsteczki cholesterolu, zwapnienia, mieszki włosowe,
gruczoły łojowe
Zrogowaciały nabłonek, łój, włosy powodują wzmożenie echogeniczności
w USG, densyjności w TK oraz niejednorodności i podwyższenie sygnału
w obrazach T1 zależnych w MR
Torbiel zastoinowa
Powstaje na skutek niedrożności przewodów wyprowadzających
gruczołów śluzowych jamy ustnej
5-10mm średnicy
Zbiornik płynu pokryty błoną śluzową
Torbiel ślinowa zastoinowa
Rozwija się, gdy wydzielina śluzowa przedostaje się poza miąższ
gruczołu ślinowego, często małego.
Najczęściej u młodych kobiet.
Żabka (ranula) – torbiel powstała przy niedrożności przewodu
wyprowadzającego ślinianki podjęzykowej lub przewodów
wewnątrzgruczołowych.
Po pęknięciu i spenetrowaniu do przestrzeni podżuchwowej, poniżej
mięśnie żuchwowo-gnykowego – torbiel z wypustką „nurkująca żabka”
(plunging ranula)
Torbiel boczna szyi
Powstaje z II kieszonki skrzelowej
Najczęstsza z torbieli łuków skrzelowych
Położona w bocznej części szyi, ku tyłowi od kąta żuchwy, ku dołowi do
przedniego brzegu MOS, powierzchownie w stosunku do powięzi szyjnej
Torbiel środkowa szyi
Leży w linii pośrodkowej szyi, od poziomu chrząstki tarczowatej do
otworu ślepego języka.
Szybko daje objawy (często diagnozowana u młodych).
Torbiele części miękkich głowy i szyi –
diagnostyka różnicowa
Powiększone węzły chłonne
Słabo unaczynione lite guzy
Tłuszczaki
Chłoniaki
Promienica
Tarczyca językowa, odszczepiony miąższ tarczycy na przebiegu
zarodkowego przewodu tarczowo-językowego
Defekt Stafnego, jama Stafnego
Nie jest to torbiel ale może być z nią mylona z powodu obrazu
radiologicznego.
Jama na językowej powierzchni żuchwy o nie wyjaśnionej do końca
etiologii.
Do niedawna przyjmowano, że jest spowodowany obecnością ślinianki
podżuchwowej o obrębie trzonu żuchwy. W badaniach TK i
sialograficznych nie zawsze była to tkanka gruczołowa, czasem
spotykana była tkanka limfatyczna lub naczynia krwionośne. Przyjmuje
się więc, że za rozwój tego ubytku kostnego odpowiedzialny jest ucisk
tętnicy twarzowej, zwłaszcza u osób z nadciśnieniem tętniczym.
Defekt Stafnego, jama Stafnego –
obraz radiologiczny
Typowy obraz na zdjęciach wewnątrzustnych i pantomograficznych –
okrągłe lub owalne dobrze odgraniczone, jednokomorowe przejaśnienie.
Typowa lokalizacja – obszar między pierwszym trzonowcem a kątem
żuchwy, poniżej przebiegu kanału żuchwy.
Nietypowy obraz – zmiana policykliczna lub wielokomorowa, rąbek
sklerotyczny nie jest widoczny wokół całej zmiany – może wymagać
wykonania badania MR celem wykazania obecności tkanki gruczołu
ślinowego.
Defekt Stafnego, jama Stafnego –
diagnostyka różnicowa
Torbiele zębopochodne
Włókniak zębopochodny
Dysplazja włóknista
Malformacje naczyniowe
Guz brunatny
Szkliwiak
Ziarniniak olbrzymiokomórkowy
Przerzut nowotworowy