NERWY CZASZKOWE
Nerwy czaszkowe -
12 par nerwów, które
wychodzą i/lub
wchodzą bezpośrednio
do mózgowia, w
zależności od tego czy
są to nerwy ruchowe,
czuciowe, czy
mieszane. Jądra
początkowe tych
nerwów znajdują się
bezpośrednio w mózgu.
Lokalizacja
Jądra nerwów czaszkowych zlokalizowane są następująco w pniu mózgu:
• nerwy III i IV w śródmózgowiu
• nerwy V-VIII w moście
• nerwy VIII-XII w rdzeniu przedłużonym
• jądra nerwu VIII leżą zarówno w moście jak i rdzeniu przedłużonym.
Poszczególne nerwy są ponumerowane cyframi rzymskimi:
• I - nerwy węchowe
• II - nerw wzrokowy
• III - nerw okoruchowy
• IV - nerw bloczkowy
• V - nerw trójdzielny
• VI - nerw odwodzący
• VII - nerw twarzowy
• VIII – nerw statyczno-ruchowy
• IX - nerw językowo-gardłowy
• X - nerw błędny
• XI - nerw dodatkowy
• XII - nerw podjęzykowy
– uszkodzeń w obrębie danego nerwu;
– uszkodzenia jądra nerwu;
– zmian w obrębie szlaków prowadzących do kory i z kory mózgu,
międzymózgowia, móżdżku lub innych części pnia mózgu;
– uogólnionych procesów chorobowych dotyczących nerwów lub
mięśni.
Objawy uszkodzenia nerwów
czaszkowych mogą być wynikiem:
Badanie nerwu węchowego (I)
Badanie :
• sprawdzanie drożność nosa
– polecamy choremu wąchać z
otwartej buteleczki różne wonne
substancje j (ale nie substance silnie
drażniące tj. amoniak, HCl, bo one
podrażniają n.V)
– każdy nerw badamy oddzielnie
zaciskając palcem drugi otwór nosa
Odchylenia :
• Anosomia w obu nozdrzach: zatkanie
przewodów nosowych, uraz, częściowa
utrata powonienia występująca z
wiekiem, choroba Parkinsona, choroba
Alzheimera.
• Anosomia jednostronna: zablokowane
nozdrze, jednostronne uszkodzenie płata
czołowego.
• Hyposomia – upośledzenie węchu
(chory podaje, że czuje zapach, ale nie
potrafi go zidentyfikować)
Badanie nerwu wzrokowego
(II)
Należy określić ostrość wzroku za pomocą tablic
Snellena (rys.), zbadać pole widzenia i dno oczu.
Badanie dna oka wykonuje się za pomocą
oftalmoskopu.
Z punktu widzenia neurologicznego interesujące jest,
czy stwierdza się tarczę zastoinową, zapalenie nerwu
wzrokowego, zanik nerwu wzrokowego, wybroczyny.
Pole widzenia
Pole widzenia można
określić orientacyjnie
metodą konfrontacji, za
pomocą palca, porównując
własne pole widzenia z
polem badanego. W tym
celu należy siąść naprzeciw
chorego w odległości ok. 1
m, zasłonić ręką jedno oko
(chory zasłania sobie oko
przeciwległe), a następnie
przesuwając palcem od
obwodu ku środkowi i
pytając, czy chory widzi
ruchy palca na obwodzie,
ustalić, czy ma on
zachowane pole widzenia. W
ten sposób można wykryć
dość łatwo niedowidzenie
połowicze dwuskroniowe lub
jednoimienne.
Nerwy okoruchowe (III, IV,
VI)
Nerwy te bada się razem, ponieważ
unerwiają one mięśnie gałki ocznej i
stanowią czynnościową całość. W
badaniu tym można wykryć
nieprawidłowe osadzenie i ruchy
gałek ocznych, oczopląs oraz
nieprawidłową reakcję źrenic na
światło.
Badanie nerwów
okoruchowych cd
.
•
badanie ruchów
dowolnych - poprosić
pacjenta, aby spojrzał w
prawo, w lewo, w górę i w
dół
•
odruch na zbieżność -
poprosić pacjenta, aby
patrzył w dal, a następnie
spojrzał na palec
badającego znajdujący
się w odległości 50 cm od
oczu pacjenta. Następnie
badający stopniowo
przybliża palec do twarzy
pacjenta.
Badanie nerwu
trójdzielnego (V)
Badanie nerwu trójdzielnego polega głównie na ocenie czucia
w obrębie twarzy oraz czynność mięśni żucia.
Badanie:
• oglądanie twarzy z boków, czy nie ma zaniku mięśnia
skroniowego
• poproszenie pacjenta, aby zacisnął zęby (badamy czy mięśnie
napinają się jednakowo, czy żuchwa nie zbacza)
• obserwujemy czy ruchy żuchwy na boki są zachowane
• odruch żuchwowy - poproszenie pacjenta, aby luźno otworzył
usta
• położyć palec na podbródku pacjenta, uderzyć w palec
młotkiem neurologicznym; następuje wówczas skurcz mięśni
żucia i zamknięcie ust.; odruch ten okazuje się bardzo
wzmożony w zespole rzekomoopuszkowym i stwardnieniu
bocznym zanikowym
• odruch rogówkowy- bada się go dotykając ostrożnie kłaczkiem
waty; następuje wówczas zamknięcie oka
Nerw twarzowy (VII)
• Nerw twarzowy odpowiada
głównie za ruchy mimiczne
twarzy
Badanie:
• poprosić pacjenta, aby:
wyszczerzył zęby, zagwizdał,
mocno zacisnął powieki
Oglądanie twarzy może
wykazać opadnięcie kącika
ust, spłycenie bruzdy
nosowo-wargowej,
rozszerzenie szpary
powiekowej po stronie
porażenia nerwu (niedowład
mięśnia okrężnego oka).
Nerw statyczno-słuchowy
(VIII)
• Zaburzenia słuchu wykrywa w orientacyjnym badaniu
słyszalności szeptu z odległości 6 m lub przez
przyłożenie tykającego zegarka do małżowiny usznej.
• Próba Webera
• Próba Rinniego
Nerwy dolne czaszkowe (IX, X)
W czasie badania zwraca się szczególną uwagę na czynność
mowy i połykania, stan napięcia łuków i odruchów
podniebiennych oraz odruchów gardłowych ( badanych przy
pomocy szpatułki).
• poprosić pacjenta, aby otworzył usta – ocenić stan dziąseł,
ocenić położenie języczka
• poprosić pacjenta aby mówił „aaa…” (sprawdzenie czy łuki
podniebienne są symetryczne i czy napinają się jednakowo)
• poprosić pacjenta, aby wypchnął językiem policzek po lewej
i prawej stronie
• odruch podniebienny-polega na uniesieniu się łuku po jego
dotknięciu szpatułką
• odruch gardłowy-wyraża się wystąpieniem reakcji
wymiotnej po dotknięciu tylnej ściany gardła
Nerw dodatkowy (XI)
Nerw XI zaopatruje mięsień mostkowo-
obojczykowo-sutkowy oraz mięsień
czworoboczny grzbietu. Poleca się
choremu unosić oba barki ku górze oraz
odwodzić ramiona. Podczas tego badania
oceniamy mięsień czworoboczny.
Natomiast do oceny mięśnia mostkowo-
obojczykowo-sutkowego należy wykonać
skręt głowy ku bokom.
Choroby niedowładu
mięsni
–
Choroba ośrodkowego neuronu ruchowego -
zwiększone napięcie, wzmożone odruchy,
niedowład tzw. piramidowy.
–
Choroba obwodowego neuronu ruchowego –
zanik mięśni, drżenie pęczkowe, obniżenie
napięcia i brak odruchów.
–
Choroba mięśni – zanik mięśni, obniżenie
napięcia, odruchy osłabione lub całkowicie
zniesione.
–
Uszkodzenie płytki końcowej (nerwowo-
mięśniowej) – niedowład nasilający się pod
wpływem wysiłku, na pięcie prawidłowe lub
osłabione, odruchy prawidłowe.
–
Niedowład czynnościowy – napięcie i odruchy
prawidłowe, brak zaników, zmienność siły mięśni.
Nerw podjęzykowy (XII)
Jak sama nazwa wskazuje nerw XII unerwia mięśnie języka.
Badanie polega na wysunięciu języka przez badanego.
Następnie ocenia się czy występuje jego zbaczanie lub zanik
mięśni. W zespole opuszkowym lub rzekomoopuszkowym
chory może mieć trudności z wysunięciem języka do przodu.
Również chorzy z afazją ruchową nie mogą wysunąć języka na
polecenie, mimo braku porażeń. Jest to tzw. apraksja języka.
KONIEC