DZIECI ULICY

„

dzieci ulicy

to dzieci poniżej 18 roku życia, które

przez dłuższy lub krótszy czas żyją w

środowisku ulicznym. Przenoszą się z miejsca na

miejsce i mają swoje grupy rówieśnicze i

inne kontakty. Są zameldowani pod adresem

rodziców lub jakiejś instytucji socjalnej.

Charakterystyczny jest dla nich osłabiony kontakt

z rodzicami, przedstawicielami szkół, instytucji

pomocy i służb socjalnych, które powinny ponosić

za nie odpowiedzialność”

Kim są?



Praca wychowawcza i opiekuńcza



Praca ukierunkowana na promocję zdrowia



Umiejętność rozwiązywania konfliktów



Radzenie sobie z agresją

Główne problemy środowisk lokalnych:



Bieda i zaniedbanie



Alkohol i narkomania



Przestępczość



Konflikty między różnymi grupami



Przemoc i autoagresja

Praca profilaktyczna prowadzona
na ulicy to:

Podstawowe cechy:



Otwartość na drugiego człowieka



Dynamika działań



Oryginalność podejmowanych działań



Talent do kształtowania relacji międzyludzkich



Autentyczność



Osobiste zaangażowanie



Delikatny sposób postępowania



Posiada wiedzę na temat niedostosowania społecznego,
zaburzeń osobowości i etapów rozwoju człowieka



Posiada ciekawe hobby



Potrafi nawiązać kontakt z trudną młodzieżą

Pedagog ulicy

jako szansa dla

dzieci ulicy

Podejmowane działania

I.

Nawiązywanie bezpośredniego kontaktu z
dziećmi:

a)

rozpowszechnianie informacji dotyczących konsekwencji np.
Nadużywania alkoholu, narkomanii, ryzykownych zachowań
seksualnych

b)

zachęcanie do aktywnego spędzania wolnego czasu

c)

promowanie ciekawych zajęć ( zajęcia sportowe, plastyczne)

d)

zajęcia edukacyjno – wyrównawcze

e)

organizacja aktywnego wypoczynku

f)

pomoc w rozwiązywaniu trudnych sytuacji życiowych

II. Nawiązywanie kontaktu ze szkołą,
nauczycielami i z rodzicami, udostępnianie
broszur dotyczących pracy pedagogów ulicy
oraz propozycji atrakcyjnego spędzania
wolnego czasu.

III. Praca z rodziną i wspieranie jej w
podejmowaniu nowych działań.

IV. Poszukiwanie nowych wolontariuszy

.

V. Informowanie mediów o pracy
pedagogów ulicy.

VI. Pozyskiwanie sponsorów.

Praca

pedagogów ulicy

przynosi dzieciom ogromne korzyści –

powoduje opóźnienie pewnych inicjacji i, co najważniejsze,

daje im możliwość wyboru, pokazuje, że niekoniecznie muszą

powielać patologiczne zachowania swoich rodziców, czy

sąsiadów. Poprzez

kontakt z pedagogami ulicy dzieci te dostają możliwość

poznania samego siebie, odkrycia w sobie nowych

umiejętności, talentów. Wychodzenie poza dzielnicę do

różnych miejsc, pokazuje im, że można inaczej żyć, uczy je

korzystania z innych alternatyw, niż tylko trzepak czy ciemna

brama w podwórzu.

1. Metoda organizowania środowiska

pedagog ulicy staje się częścią społeczności
lokalnej, poznaje jej problemy, zagrożenia, szuka
możliwości współpracy z instytucjami.

2. Metoda ukierunkowana na jak pełniejszy

rozwój jednostki w relacji z innymi ludźmi

wykorzystana do kształtowania wzajemnych
relacji, rozwijania umiejętności w podejmowaniu
decyzji, dostosowania do reguł panujących w
danej grupie

Metody pracy
profilaktyczno - wychowawczej

3. Praca z

indywidualnym przypadkiem

dotycząca także pracy z rodziną oraz z

poszczególnymi jej członkami

Pedagog ulicy – działania w środowisku lokalnym

Rozpoznanie i diagnoza środowiska

Oddziaływanie na opinię i postawy społeczności lokalnej

Zaangażowanie instytucji

Zwrócenie uwagi społeczności lokalnej

Szkolenie osób mających zawodowy kontakt z dzieckiem
ulicy

Wspieranie działań profilaktycznych



dosłownym tłumaczeniu to

praca na ulicy

.



Jest to

specyficzna metoda

mająca na celu dotarcie do

konkretnych odbiorców poprzez bezpośrednie spotkanie

w miejscach najczęściej przez nich odwiedzanych.



Streetworker

jest więc typowo pracownikiem

pozainstytucjonalnym. Nie spotyka się bowiem z

dziećmi w biurze, nie przyznaje zasiłków, nie daje

skierowań do placówek. Daje po prostu młodym ludziom

możliwość skorzystania z pomocy i, zgodnie z

podejściem uczestniczącym, a nie paternalistycznym,

nie stosuje przymusu.

Streetwork

Streetworking

jest pracą niezwykle trudną, jest

wyzwaniem wymagającym dużych umiejętności i

kwalifikacji osobowościowych.

Przede wszystkim osoba chcąca pracować z dziećmi

ulicy musi być

cierpliwa.

Efekty pracy są małe i

niedostrzegalne od razu. Trzeba wielu miesięcy

pracy, aby uzyskać pozytywny rezultat.

Streetworker

musi być również

otwarty,

komunikatywny i umiejący łatwo nawiązywać

kontakty z ludźmi



ulice,



place,



dworce kolejowe,



podwórka,



parki,



kluby młodzieżowe, puby,



bary, dyskoteki

Miejsca pracy streetworkerów

1.

Warto przyjrzeć się naszym obawom, chcąc zrobić

pierwszy krok w kierunku dziecka

2.

Należy szanować otoczenie , do którego chcemy wejść.

3.

Warto zabrać ze sobą coś konkretnego do zaoferowania
dziecku

4.

Nawiązywanie kontaktu z dzieckiem przez znajome
nam już osoby.

10 podstawowych zasad nawiązywania i
podtrzymywania kontaktu z dzieckiem.
R. Jezek

5.

Regularne odwiedzanie miejsc, w których przebywają dzieci.

6.

Wykorzystanie środowiska, w których dzieci przebywają najczęściej

7.

Nie należy do niczego zmuszać.

8.

Akceptacja człowieka bez względu na jego wygląd.

9.

Należy być kreatywnym i aktywnych w kontaktach z dziećmi

10. Należy odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego i po co tutaj

jesteśmy i to robimy?

Dzieci ulicy przebywają głównie w grupach, przed

spotkaniem z pedagogiem ulicy.

Metoda grupowa jest to rodzaj spotkania oparty

na emocjach przeżywanych przez uczestników.

W takiej atmosferze dziecko czuje się

bezpiecznie, nawiązuje bezpośredni kontakt z

innymi, jak również uczy się rozumieć siebie i

swoje zachowania.

W grupie dzieci mają większe szansę na

efektywne rozwiązanie swoich problemów.

Praca z grupą i socjoterapia

1.

Nie osądzać – nie musi się z nimi zgadzać, ale powinien
zapewnić, aby członkowie grupy czyli się akceptowani

2.

Być uczciwym – dzielenie się swoimi odczuciami i myślami,
sprzyja przyjaznej atmosferze, w której panuje zaufanie

3.

Budować zaufanie – odnalezienie miejsca w grupie, pomaga
odczuciu akceptacji

4.

Obserwować – zachowanie poszczególnych członków grupy
wobec siebie wzajemnie

5.

Być wrażliwym i uważnym – słuchać uważnie i nie oceniać
postępowania członków grupy

W pracy z grupą najważniejszy jest pedagog ulicy,

powinien pamiętać aby:

6.

Umiejętnie się komunikować – umiejętne komunikowanie
się z uczestnikami pozytywnie wpływa na ich zachowanie

7.

Być elastycznym – umiejętność zmiany planu
przeprowadzanych zajęć na potrzeby grupy

8.

Być stanowczym – odporność na agresję uczestników jako
mechanizmu obronnego

Socjoterapia

-

jest jednym ze sposobów łagodzenia i

eliminowania negatywnych norm obyczajów w
zachowaniach społecznych bądź społecznie niepożądanych

Dotyczy dzieci

: nadpobudliwych, mających trudności w nauce,

zaniedbane dydaktycznie, agresywnych



znana również pod nazwą

animaloterapia

jest to

naturalna metoda leczenia poprzez dobroczynny dla
człowieka kontakt ze zwierzętami.



dla każdego człowieka kontakt ze zwierzętami jest bardzo
ważny, w szczególności dla osób chorych i
niepełnosprawnych.



Zwierzęta są istotami żywymi, które można dotykać,
głaskać, przytulać brać na ręce, na kolana.



bardzo ważne znaczenie odgrywa dotyk



W Polsce najczęściej spotykane formy zooterapii to:

dogoterapia - psy

hipoterapia – konie

felinoterapia – koty

Zooterapia



Dotyczy rodzin wieloproblemowych



Są to rodziny , w których panuje alkoholizm,
przestępczość, prostytucja, zaniedbanie dzieci



Podstawowe warunki współdziałania z rodziną to:

- akceptacja przez rodzinę
- zachowanie samodzielności i intymności rodziny
- udział bierze cała rodzina
- prowadzenie w sposób ciągły i kompleksowy

Praca z rodziną

1.

Pierwsza wizyta nie później niż miesiąc po rozpoczęciu

pracy z dzieckiem

2.

Rodziców należy zaprosić do współpracy

3.

Nie odsyłać dzieci za karę do domu

4.

Takt i delikatność podczas rozmów o problemach

5.

Dochowanie tajemnicy i zachowanie dyskrecji

6.

Życzliwość, ale również obiektywizm w sprawach
rodzinno - wychowawczych

Wytyczne do pracy z rodziną

7. Ustalenie wspólnych zadań dotyczących pracy z

dzieckiem

8. Uważnie obserwować i nie moralizować

9. Organizacja wspólnych imprez, wycieczek, w

celu zbliżenia do siebie poszczególnych
członków rodziny

Czas wolny

– to czas bez obowjązków,

przeznaczony na zajęcia dowolne.

Pedagogika czasu wolnego (wychowanie do

wczasów)

to zamierzone i

celowe działanie

wychowawców i środowiska społecznego
ukierunkowane na wywołanie trwałych zmian w
osobowości wychowanka, przejawiających się
rozbudzeniem zainteresowania różnymi formami
wczasowania oraz internalizacji określonych
potrzeb, wartości, motywacji i postaw związanych
z racjonalnym (pożytecznym, rozumnym)
spędzaniem czasu wolnego.

Czas wolny



Turystyka



Sport



Środki masowego przekazu

Formy spędzania czasu wolnego o ograniczonej

popularności:



Samokształcenie



Amatorstwo artystyczne



Majsterkowanie i amatorstwo techniczne



Hodowla amatorska (zwierzęta i rośliny)



Zabawy i kontakty towarzyskie



Kolekcjonerstwo



Aktywność społeczna

Najczęściej praktykowane formy
spędzania czasu

Subkulturą

nazywamy zespół symbolicznych i aksjologicznych

odniesień określających odrębność danej grupy względem
innych grup społecznych. Położenie grupy w relacji do władzy,
autorytetów, jej status i poczucie własnej tożsamości
prowadząca do wyłonienia się subkultury.



Punkowie



Anarchiści



Metalowcy



Rastafarianie (raggae)



Hipisi



Skinheadzi



Graficiarze



Rapersi



Skejci



Goci

Subkultury młodzieżowe

Według Słownika Języka Polskiego

sekta

oznacza grupę

społeczną izolującą się od reszty społeczeństwa, mającą
własną hierarchię wartości, zespół norm zachowania,
silnie akceptującą rolę przywódcy.

Destrukcyjna rola sekt:



Nieetyczne metody werbunku



Wykorzystywanie seksualne



Zmuszanie do wyczerpującej pracy



Stosowanie środków odurzających



Stosowanie medytacji na wyczerpanie



Wywoływanie chorób depresyjnych



Pozbawianie opieki lekarskiej



Uprowadzanie dzieci członków sekty

Sekty

Przyczyny powstawania zjawiska
„Dzieci ulicy”

- Dysfunkcjonalna rodzina

- Odrzucenie przez rodzinę

- Niepowodzenia szkolne

- Ubóstwo

- Skłonności osobnicze

Przyczyny przemocy

Konwergencia – grupę ludzi o wspólnych przekonaniach można

łatwo pobudzić do agresji przez charyzmatycznych liderów

Zarazy - efekt stada

Normatywna teoria – w tłumie zachowanie naganne może się stać

normą pod wpływem nastroju

Wartości towarzyskich – sumowanie nieprzyjemnych chwil

stopniowo podczas meczu i wybuch.

Metody redukowania zachowań agresywnych



Uwalnianie nagromadzonej energii



Uwalnianie nagromadzonych emocji



Modelowanie nieagresywnych zachowań



Rozwijanie empatii



Unikanie dehumanizacji relacji
międzyludzkich (obniżanie wartości czynów

Profilaktyka



Zarządzanie czasem

jest konsekwentnym i

zorientowanym na cel stosowaniem w
praktyce sprawdzonych technik pracy w taki
sposób, że kierowanie samym sobą i swoim
otoczeniem odbywa się bez trudu, a
otrzymany do dyspozycji czas jest
wykorzystany sensownie i optymalnie

Zarządzanie czasem