System

instytucjonalny

Unii Europejskiej

Rada Unii Europejskiej

• Rada jest głównym organem decyzyjnym Unii

Europejskiej. Podobnie jak Parlament
Europejski, Radę powołały do życia traktaty
założycielskie w latach pięćdziesiątych XX w.
Rada reprezentuje państwa członkowskie. W
jej posiedzeniach uczestniczy po jednym
ministrze z każdego kraju Unii.

• To, który minister uczestniczy w danym

spotkaniu, zależy od poruszanej na nim
tematyki. Jeżeli na przykład Rada debatuje nad
sprawami związanymi z ochroną środowiska, w
posiedzeniu biorą udział ministrowie
środowiska wszystkich państw UE, a radę tę
nazywa się „Radą ds. Środowiska”.

• Stosunkami Unii z resztą świata zajmuje się

„Rada ds. Ogólnych i Stosunków
Zewnętrznych”. Ta konfiguracja Rady ma
jednak znacznie szerszy zakres
odpowiedzialności, obejmujący zagadnienia
ogólnej polityki Unii. Dlatego też w jej
posiedzeniach uczestniczy minister lub
sekretarz stanu wyznaczony przez rząd
danego kraju.

Rada ds. Ogólnych i Stosunków

Zewnętrznych

Konfiguracje

Łącznie istnieje dziewięć możliwych konfiguracji Rady:
• Rada ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych
• Rada ds. Gospodarczych i Finansowych (ECOFIN)
• Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw

Wewnętrznych (JHA)

• Rada ds. Zatrudnienia, Polityki Społecznej, Zdrowia i

Polityki dotyczącej Konsumentów

• Rada ds. Konkurencyjności
• Rada ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii
• Rada ds. Rolnictwa i Rybołówstwa
• Rada ds. Środowiska
• Rada ds. Edukacji, Młodzieży i Kultury

Każdy minister zasiadający w radzie

jest upoważniony do podejmowania
zobowiązań w imieniu swojego rządu.
Innymi słowy, podpis takiego
ministra jest równoznaczny z
podpisem całego rządu. Ponadto
każdy minister w Radzie odpowiada
przed parlamentem swojego kraju
oraz przed reprezentowanymi
przezeń obywatelami. To właśnie
stanowi umocowanie demokratyczne
decyzji Rady.

Maksymalnie cztery razy do roku prezydenci lub

premierzy państw członkowskich wraz z
przewodniczącym Komisji Europejskiej spotykają
się jako Rada Europejska. Podczas tych „szczytów
UE” wyznaczane są ogólne kierunki polityki Unii
i rozwiązywane problemy, których nie można było
rozwiązać na niższym szczeblu (tzn. na szczeblu
ministrów w ramach zwykłych posiedzeń Rady).
Debaty Rady Europejskiej ze względu na ważkość
tematyki często przedłużają się do późnych
godzin nocnych i przyciągają sporą uwagę
mediów.

Zadania Rady

Rada pełni sześć zasadniczych zadań:
• Przyjmuje europejskie akty prawne – w wielu obszarach

polityki wspólnie z Parlamentem Europejskim.

• Koordynuje kierunki polityki gospodarczej i społecznej w

krajach członkowskich.

• Zawiera umowy międzynarodowe między UE a innymi

krajami lub organizacjami międzynarodowymi.

• Przyjmuje budżet UE – wspólnie z Parlamentem Europejskim.
• Określa kierunki Wspólnej Polityki Zagranicznej i

Bezpieczeństwa (więcej szczegółów zob. niżej), opierając się
na wytycznych ustalonych przez Radę Europejską.

• Koordynuje współpracę między krajowymi sądami i organami

policji w sprawach karnych.

Większość tych zadań związana jest z domeną

wspólnotową – tzn. z obszarami działania, w
których państwa członkowskie postanowiły
połączyć swą suwerenność i przenieść decyzje na
instytucje UE. Sfera ta stanowi pierwszy filar Unii
Europejskiej. Tym niemniej, ostatnie dwa z
wymienionych zadań odnoszą się głownie do
obszarów, w których państwa członkowskie nie
przeniosły władzy decyzyjnej na inny szczebel, a
tylko działają wspólnie. Taki model nazywa się
współpracą międzyrządową i obejmuje on drugi i
trzeci filar Unii Europejskiej.

Organizacja pracy Rady

• COREPER
• Każdy kraj UE ma w Brukseli stały zespół

(„przedstawicielstwo”), które go reprezentuje i broni
jego interesu narodowego na szczeblu Unii. Szef
przedstawicielstwa pełni, de facto, rolę ambasadora
swego kraju przy Unii Europejskiej.

• Ambasadorowie (zwani „stałymi przedstawicielami”)

spotykają się co tydzień w ramach Komitetu Stałych
Przedstawicieli (francuski skrót: COREPER). Zadaniem
tego Komitetu jest przygotowywanie prac Rady – z
wyjątkiem większości zagadnień rolnictwa, którymi
zajmuje się Specjalny Komitet ds. Rolnictwa. COREPER
wspierany jest przez szereg grup roboczych, złożonych
z urzędników administracji poszczególnych krajów.

Prezydencja Rady

• Prezydencja Rady zmienia się na

zasadzie rotacji co sześć miesięcy.
Innymi słowy, każdy kraj UE
przejmuje kolejno odpowiedzialność
za porządek obrad Rady i przewodzi
wszystkim jej posiedzeniom przez
sześć miesięcy, kierując
podejmowaniem decyzji
legislacyjnych i politycznych oraz
wypracowując kompromisy pomiędzy
poszczególnymi państwami
członkowskimi.

Sekretariat Generalny

• Prezydencję wspiera Sekretariat

Generalny, który przygotowuje i
zapewnia płynność działania Rady na
wszystkich poziomach.

• Sekretarza Generalnego wspiera jego

zastępca, odpowiedzialny za
zarządzanie Sekretariatem
Generalnym.

Ile głosów ma każdy kraj?

• Decyzje w Radzie

zapadają w drodze
głosowania.Im
większa jest liczba
ludności danego
kraju, tym więcej
ma głosów. Tym
niemniej, liczba
głosów jest
ważona na korzyść
państw słabiej
zaludnionych.

Francja, Niemcy, Wielka Brytania i Włochy:

29

Hiszpania i Polska:

27

Rumunia:

14

Niderlandy:

13

Belgia, Czechy, Grecja, Portugalia i Węgry:

12

Austria, Bułgaria i Szwecja:

10

Dania, Finlandia, Irlandia, Litwa i Słowacja:

7

Cypr, Estonia, Luksemburg, Łotwa i Słowenia:

4

Malta:

3

OGÓŁEM

345

Większość kwalifikowana

• Decyzje w niektórych szczególnie drażliwych dziedzinach, takich jak

wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa, podatki, polityka azylowa i
imigracyjna, wymagają jednomyślności Rady.Innymi słowy, każde państwo
członkowskie ma prawo weta (zablokowania decyzji) w tych obszarach.

• Jednak w większości dziedzin Rada podejmuje decyzje, głosując

„większością kwalifikowaną”

• Większość kwalifikowana wymaga
• zgody większości państw członkowskich (a w niektórych przypadkach

dwóch trzecich liczby państw)

• oraz
• co najmniej 255 głosów „za” – co stanowi 73,9% całkowitej liczby głosów

w Radzie.

• Dodatkowo, każde państwo członkowskie może wystąpić o sprawdzenie,

czy głosy „za" reprezentują przynajmniej 62% łącznej liczby ludności Unii.
Jeżeli okaże się, że warunek ten nie został spełniony, decyzja nie może być
przyjęta.

Komisja Europejska

Oficjalnie Komisja Wspólnot Europejskich to organ

wykonawczy Unii Europejskiej. Jest instytucją
wspólnotową odpowiedzialną za bieżącą politykę Unii,
nadzorując prace wszystkich jej agencji i zarządzając jej
funduszami. Komisja posiada inicjatywę legislacyjną, a
jej główną siedzibą jest Bruksela.
Komisja funkcjonuje w oparciu o zasady systemu
gabinetowego, a komisarz odpowiada randze ministra w
rządach poszczególnych państw. Na każde państwo
członkowskie Unii Europejskiej przypada jeden komisarz,
choć w założeniu mają oni reprezentować interesy całej
Unii, a nie państw, z których pochodzą. Jeden z grona
komisarzy jest wybierany przez Radę Europejską na
przewodniczącego Komisji.

 

Struktura

Po wejściu w życie Traktatu Nicejskiego członkami Komisji jest

każdorazowo tyluż komisarzy, ile państw liczy Unia. Ustalono
natomiast, że przypadku kolejnych rozszerzeń liczba komisarzy
będzie mniejsza od liczby członków Unii. Każdy z komisarzy jest
odpowiedzialny za określony dział pracy, są więc oni
odpowiednikami ministrów w zwykłym rządzie. Ich wyznaczenia
dokonuje jednak nie przewodniczący Komisji, lecz rządy
poszczególnych państw.
Członkowie komisji nie mogą czuć się związani żadnymi
instrukcjami – są politykami, których powołanie rekomenduje
Parlament Europejski i zatwierdza Rada Unii Europejskiej. Ich
zadaniem jest nadzór nad przydzielonymi im dyrekcjami
generalnymi. Instytucje Komisji zatrudniają około 32 tysięcy
urzędników, co odpowiada liczebności średniej wielkości
europejskiego miasta.

 Główne Zadania Komisji Europejskiej

• Komisja Europejska spełnia

cztery główne funkcje:

• Przedstawia Parlamentowi i

Radzie projekty aktów

• Prawnych zarządza i realizuje

politykę i budżet UE

• Egzekwuje prawo

wspólnotowe (razem z
Trybunałem Sprawiedliwości)

• Reprezentuje Unię

Europejską na arenie
międzynarodowej, na
przykład podczas
negocjowania umów między
UE

Parlament Europejski

Parlament Europejski reprezentuje obywateli Unii

Europejskiej. Posłowie do Parlamentu Europejskiego,

popularnie nazywani eurodeputowanymi,

są wybierani w wyborach powszechnych i bezpośrednich

przez obywateli państw członkowskich.

Prawo wyborcze do Parlamentu Europejskiego,

zarówno czynne (prawo wybierania posłów),

jak i bierne (prawo do bycia wybieranym),

nie jest jednak związane z obywatelstwem

konkretnego państwa członkowskiego,

lecz z obywatelstwem Unii Europejskiej.

Parlament Europejski reprezentuje obywateli Unii

Europejskiej. Posłowie do Parlamentu
Europejskiego, popularnie nazywani
eurodeputowanymi, są wybierani w wyborach
powszechnych i bezpośrednich przez obywateli
państw członkowskich. Prawo wyborcze do
Parlamentu Europejskiego, zarówno czynne
(prawo wybierania posłów), jak i bierne (prawo do
bycia wybieranym), nie jest jednak związane z
obywatelstwem konkretnego państwa
członkowskiego, lecz z obywatelstwem Unii
Europejskiej. Obywatel jednego z państw
członkowskich, mający z tego tytułu również
obywatelstwo Unii Europejskiej, może zatem
korzystać z czynnego i biernego prawa
wyborczego do Parlamentu Europejskiego także w
państwie członkowskim, którego obywatelstwa
nie ma, a w którym mieszka. Jedynym warunkiem
jest spełnienie wymogów, od jakich dane państwo
uzależnia prawo wyborcze własnych obywateli.

Kadencja

Kadencja

Parlamentu
Europejskiego
trwa 5 lat.
Posłowie do
Parlamentu
Europejskiego
sprawują
swój mandat
w sposób
niezależny.

Parlament Europejski ma

siedzibę w Strasburgu.

Raz w miesiącu, oprócz

sierpnia, odbywają się tam
sesje plenarne. Parlament
odbywa 12 posiedzeń
plenarnych w roku, w tym
posiedzenie budżetowe.

W drugi wtorek marca

Parlament odbywa sesję
roczną. Dodatkowe
posiedzenia plenarne
odbywają się w Brukseli.
Sekretariat Generalny
Parlamentu i jego służby
znajdują się natomiast w
Luksemburgu.

Liczba miejsc w Parlamencie Europejskim przysługująca,

każdemu państwu członkowskiemu zależy od liczby
ludności tego państwa. Podczas obecnej kadencji w
Parlamencie Europejskim zasiada 736 posłów.

Zgodnie z

postanowieniami

Traktatu z Lizbony

liczba

Eurodeputowanych nie

może przekraczać 750,

nie licząc

przewodniczącego.

Ponadto liczba

mandatów przyznana

poszczególnym

państwom

członkowskim nie

może przekraczać 96

ani być mniejsza niż 6.

W związku z tym że prawo wyborcze do Parlamentuj

est związane z obywatelstwem Unii Europejskiej,
a nie z obywatelstwem konkretnego państwa
członkowskiego, część mandatów przysługujących
danemu państwu może być sprawowana przez
obywateli innego państwa członkowskiego. Na
przykład obywatel polski mieszkający w Belgii i
wybrany do Parlamentu Europejskiego w
wyborach rozpisanych w Belgii uzyska mandat z
puli miejsc w Parlamencie przysługujących Belgii,
a nie Polsce. Eurodeputowani zasiadają w
Parlamencie nie według swojego obywatelstwa,
lecz według grupy politycznej (frakcji), do której
przynależą. Posłowie dobierają się w grupy
polityczne według podobieństwa poglądów. Grupę
polityczną może utworzyć co najmniej 25 posłów
wybranych w wyborach zorganizowanych w co
najmniej 1/4 państw członkowskich.
Eurodeputowany nie może być członkiem więcej
niż jednej frakcji. Przynależność do frakcji ma
charakter dobrowolny.

Na czele Parlamentu

Europejskiego stoi
przewodniczący. Kieruje
on pracami Parlamentu i
reprezentuje Parlament
w stosunkach
zewnętrznych.
Przewodniczący
wybierany jest przez
eurodeputowanych
bezwzględną większością
głosów na połowę okresu
kadencji Parlamentu (tj.
na dwa i pół roku), w
głosowaniu tajnym.

Oprócz przewodniczącego Eurodeputowani

wybierają spośród siebie również 14
wiceprzewodniczących oraz 5 kwestorów.
Przewodniczący, kolegium wiceprzewodniczących
oraz kwestorzy tworzą prezydium Parlamentu
Europejskiego. Prezydium kieruje wewnętrznym
funkcjonowaniem Parlamentu, odpowiada za
preliminarz Parlamentu, organizację administracyjną
i finansową oraz sekretariat i jego sekcje. Kwestorzy
są odpowiedzialni za sprawy administracyjne i
finansowe bezpośrednio dotyczące posłów, zgodnie
z zarządzeniami Prezydium.

Przewodniczący wszystkich komisji stałych oraz

tymczasowych tworzą konferencję przewodniczących komisji.
Może ona przekazywać konferencji przewodniczących
zalecenia dotyczące prac komisji oraz ustalenia porządku
dziennego sesji miesięcznych. Prezydium oraz konferencja
przewodniczących mogą przekazywać niektóre zadania
konferencji przewodniczących komisji.

Parlament Europejski jest wspomagany przez

Sekretariat Generalny, na którego czele stoi
sekretarz generalny. Sekretariat Generalny ma
siedzibę w Luksemburgu. Kluczową
kompetencją Parlamentu Europejskiego jest
stanowienie prawa wspólnie z Radą oraz tzw.
pośrednie prawo inicjatywy legislacyjnej –
może on żądać od Komisji Europejskiej
przedłożenia projektów aktów prawnych,
których ustanowienie uważa za niezbędne w
celu wykonania postanowień traktatów.

Petycjami zajmuje się jedna ze stałych komisji Parlamentu

Europejskiego – Komisja Petycji. Jeżeli petycja zostanie
uznana za dopuszczalną, Komisja Petycji może podjąć
działania, które uzna za właściwe w związku z przedmiotem
petycji. Działania te mogą polegać w szczególności na:

-przedstawieniu Parlamentowi sprawozdania, które zostanie

poddane głosowaniu na posiedzeniu plenarnym,

-przekazaniu petycji innym komisjom, które mogą uwzględnić

ją w swoich pracach legislacyjnych,

-zwróceniu się do Komisji Europejskiej o przeprowadzenie

wstępnego dochodzenia w przedmiocie zgodności aktów
prawnych objętych zakresem petycji z prawem unijnym.

Trybunał Sprawiedliwości

Unii Europejskiej

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest

organem sądowym Unii Europejskiej. Ma siedzibę
w Luksemburgu. Trybunał Sprawiedliwości Unii
Europejskiej obejmuje Trybunał Sprawiedliwości,
Sąd i sądy wyspecjalizowane. W skład Trybunału
Sprawiedliwości wchodzi jeden sędzia z każdego
państwa członkowskiego. Trybunał jest
wspomagany przez 8 rzeczników generalnych.
Rada może jednak jednomyślnie zwiększyć liczbę
rzeczników generalnych, jeżeli Trybunał
Sprawiedliwości tego zażąda.

Sędziowie i

rzecznicy

generalni

są

powoływani

na 6 lat i

sprawują

swoją

funkcję

niezależnie.

Ich

mandat jest

odnawialny.

Aby zapewnić ciągłość funkcjonowania Trybunału,

co 3 lata następuje częściowe odnowienie składu
sędziowskiego i składu rzeczników generalnych.
Częściowe odnowienie składu sędziowskiego
dotyczy obecnie przemiennie 14 i 13 sędziów,
natomiast częściowe odnowienie składu
rzeczników generalnych dotyczy za każdym razem
4 rzeczników.

Członkowie Trybunału Sprawiedliwości

wybierają spośród siebie prezesa na 3
lata. Jego mandat jest odnawialny.
Trybunał mianuje także swojego
sekretarza. Sekretarz kieruje
Sekretariatem Trybunału, który prowadzi
rejestr pism procesowych i innych
dokumentów wpływających do Trybunału,
sprawuje nadzór nad pieczęciami,
prowadzi sprawy administracyjno-
finansowe Trybunału oraz odpowiada za
archiwum i wydawnictwa Trybunału.

Trybunał obraduje najczęściej w izbach składających się

z 3 lub 5 sędziów. Na żądanie państwa członkowskiego
lub instytucji Unii, które są stroną w postępowaniu,
może jednak orzekać w składzie wielkiej izby (złożonej z
13 sędziów). Jeżeli natomiast Trybunał uzna, że
wniesiona sprawa ma wyjątkowe znaczenie, może ją
rozpatrzyć w pełnym składzie. W pełnym składzie
rozpatrywane są także sprawy o zdymisjonowanie
Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich,
zdymisjonowanie lub pozbawienie prawa do emerytury
członka Komisji Europejskiej czy zwolnienie z funkcji lub
pozbawienie prawa do emerytury członka Europejskiego
Trybunału Obrachunkowego.

Trybunał Sprawiedliwości UE obejmuje również Sąd. W skład

Sądu wchodzi jeden sędzia z każdego państwa członkowskiego.
Sędziowie mianowani są na 6 lat przez rządy państw
członkowskich, po konsultacji. ze specjalnym komitetem
opiniującym kandydatury na sędziów Trybunału
Sprawiedliwości UE (patrz str. 26). Co 3 lata następuje
częściowa wymiana składu Sądu. Mandat sędziego jest
odnawialny. Sędziowie na 3 lata wybierają spośród siebie
prezesa. Jego mandat jest odnawialny. Sąd mianuje także
sekretarza. W Sądzie nie ma stałych rzeczników generalnych.
Funkcję tę może pełnić jeden z sędziów. Sąd orzeka w izbach
złożonych z 3 lub 5 sędziów, w składzie wielkiej izby (13
sędziów), a w niektórych przypadkach w składzie jednego
sędziego. Może on również orzekać w pełnym składzie, jeżeli
uzasadnia to stopień zawiłości prawnej lub waga sprawy.

Parlament Europejski i Rada mogą, poprzez

wydawanie odpowiednich rozporządzeń,
tworzyć sądy wyspecjalizowane (izby sądowe
przy Sądzie), właściwe do rozpatrywania w
pierwszej instancji skarg w konkretnych
dziedzinach. Odwołania od orzeczeń wydanych
przez sądy wyspecjalizowane rozpatruje Sąd.

Sądy wyspecjalizowane

Jedynym dotychczas

utworzonym sądem
wyspecjalizowanym jest Sąd
do spraw Służby Publicznej
Unii Europejskiej. Sąd do
spraw Służby Publicznej jest
izbą działającą przy Sądzie.
Składa się z 7 sędziów,
mianowanych na 6 lat przez
Radę po zasięgnięciu opinii
specjalnego komitetu
złożonego z byłych członków
Trybunału Sprawiedliwości i
Sądu oraz prawników o
uznanej kompetencji.

Rada Europejska

Do jej zadań należy:
• Określanie kierunków rozwoju

integracji

• Tworzenie wspólnego stanowiska

w sprawie stosunków
zewnętrznych

• Powoływanie instytucji UE oraz

wprowadzanie zmian
traktatowych dotyczących
regulacji funkcjonowania UE

• Mianowanie KE i przedstawiciela

ds. polityki zagranicznej i
bezpieczeństwa

• Mianowanie zarządu EBC

Informacje ogólne

• Skład:
• Przewodniczący
• Szefowie/głowy państw krajów członkowskich
• Przewodniczący KE
• przedstawiciel ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa
• posiedzenia odbywają się – co najmniej – cztery razy do roku
• siedzibę ma w Brukseli
•  
• *przewodniczący RE:
• - wybierany na 2,5 letnią, jednokrotnie odnawialną, kadencję
• - do jego zadań należy prowadzenie obrad, przedstawienie PE

wyników spotkania RE, zewnętrzne reprezentowanie UE,
zwoływanie nadzwyczajnych posiedzeń

Europejski System Banków

Centralnych

• jego głównym elementem jest Europejski Bank Centralny
• zadania podstawowe ESBC:
• Utrzymanie stabilności cen
• Definiowanie i realizacja polityki pieniężnej UE
• Przeprowadzanie operacji dewizowych
• Utrzymywanie i zarządzanie członkowskimi rezerwami dewiz
• Zapewnienie sprawnego działania systemów płatniczych
• zadania dodatkowe:
• Emisja Euro
• Gromadzenie potrzebnych informacji statystycznych
• Działalność analityczno-badawcza
• Funkcja doradcza i konsultacyjna

Organy

• Rada Prezesów  członkowie zarządu EBC oraz prezesi

BC krajów, których walutą jest Euro; zajmują się polityką
pieniężną krajów które przyjęły Euro

• Zarząd  składa się z prezesa, vice prezesa i czterech

członków; są oni mianowani przez RE ( na zlecenie RUE
po konsultacji z PE i Radą Prezesów EBC ) na
nieodnawialną ośmioletnią kadencję; zajmują się ogólną
polityką finansową w UE

• Rada Ogólna  w jej skład wchodzą prezes, vice prezes

oraz Zarządu oraz prezesowie BC ( członkowie Zarządu
są obserwatorami bez prawa głosu ); pełni funkcje
doradczą, wspomagającą i administracyjną; będzie
istnieć dopóki wszystkie kraje UE nie przyjmą Euro

Europejski Bank

Inwestycyjny

• Instytucja non-profit, której członkami są

wszystkie państwa UE

• Kapitał pochodzi ze składek członkowskich
• Jego zadania to pożyczki i gwarancje na:
• Projekty modernizujące słabo rozwinięte obszary

UE

• Przekształcenia gospodarcze związane z

funkcjonowaniem wspólnego rynku

• Projekty realizowane przez kilku członków UE ,

które nie mogą być opłacone ze środków
dostępnych w tych państwach

Organy

• Rada Gubernatorów  ministrowie finansów państw

członkowskich; ustala politykę kredytową EBI

• Rada Dyrektorów  28 dyrektorów (z każdego kraju po 1

+ 1 mianowany przez KE) i 18 zastępców (ilość zależna
od wielkości składki) mianowani na 5 letnią kadencję z
możliwością odnowienia; jest organem decyzyjnym
(decyduje o przyznaniu kredytu i wysokości jego
oprocentowania)

• Komitet Zarządzający organ administracyjno-

wykonawczy; przewodniczący i 8 vice przewodniczących
wybieranych na 6 lat ( przez RG na wniosek RD )

• Siedzibę ma w Luksemburgu

Europejski Trybunał

Obrachunkowy

• Instytucja zewnętrznej kontroli

finansów UE (audyt)

• Zadania:
• Wspiera RUE i PE w kontroli wykonania

budżetu

• Co roku sporządza sprawozdanie z

wykonania budżetu na podstawie
którego Pe udziela absolutorium KE

• Nie ma prawa nakładać ani

egzekwować kar w wyniku negatywnej
kontroli, jest organem opiniotwórczym

• W jej skład wchodzi po jednym

przedstawicielu z każdego państwa;
jest on mianowany na 6 letnią
odnawialną kadencję (przez RUE po
konsultacji z PE ); wybrani
przedstawiciele wybierają z pośród
siebie przewodniczącego na okres 3 lat.

• Siedzibę ma w Luksemburgu

Komitet Ekonomiczno-

Społeczny

• Jest organem doradczym ( wspiera pracę RUE, KE i

PE poprzez opiniowanie aktów prawnych) i
konsultacyjnym ( tworzy platformę do konsultacji z
różnymi organizacjami społecznymi i
ekonomicznymi z krajów członkowskich UE )

• W jego skład wchodzą pracodawcy, pracownicy i inni

przedstawiciele społeczni (może on liczyć 350 osób
 aktualnie 344 w czym 21 z Polski )

• Członkowie są mianowani przez RUE na 5 lat z

możliwością odnowienia; przewodniczący z
prezydium są wybierani przez członków KE-S na 2,5
roku.

Komitet Regionów

• Instytucja

bliźniaczo
podobna do KE-
S tylko że są do
niej wybierani
przedstawiciele
władz lokalnych
-regionalnych i
zajmują się
tematyką ich
dotyczącą

Rzecznik Praw

Obywatelskich

• Wybierany przez PE na odnawialną 5 letnią kadencję
• Wszczyna postępowanie z własnej inicjatywy lub

spowodowane skargą „niewłaściwego administrowania” (tj.
niesprawiedliwość, dyskryminacja, nieuzasadniona zwłoka,
nadużycie uprawnień, odmowa udzielenia odpowiedzi )
złożoną przez jakąkolwiek osobę fizyczną lub prawną
mającą miejsce zamieszkania lub statutową siedzibę na
terenie UE . Postępowanie to ma trzy etapy: I 
Dochodzenie potwierdzające Lu zaprzeczające zasadność
skargi; II  w momencie potwierdzenia zasadności skargi
wysłanie zaleceń do instytucji-strony (instytucja ma 6
miesięcy na ustosunkowanie się); III  ERPO wysyła raport
do PE i stron zainteresowanych.

• Nie można zaskarżyć jedynie TSUE

Logo Europejskiego Rzecznika Praw

Obywatelskich