Histrioniczne

zaburzenie

osobowości

Zaburzenia osobowości

• Są w znacznej mierze wynikiem stopniowego

rozwoju nieelastycznych czy wypaczonych
wzorców osobowości i zachowania, które prowadzą
do uporczywych, źle przystosowanych sposobów
postrzegania, myślenia i kontaktu ze światem, a
także uniemożliwiają właściwe pełnienie niektórych
ról oczekiwanych przez społeczeństwo.

• Poważnie upośledzają one przynajmniej niektóre

aspekty funkcjonowania i wywołują ogromne
cierpienie.

• Osoby z zaburzeniami osobowości są na tyle źle

wyposażone w cechy prospołeczne, że nie mogą
być w pełni sprawnymi członkami społeczeństwa.

Zaburzenie osobowości

• Na przestrzeni całego życia od 10 do 13% populacji

spełniało kiedyś kryteria zaburzenia osobowości .

• Histrionicznym zaburzeniem osobowości

dotkniętych jest 2 do 3 % populacji .

• W klasyfikacji DSM-IV, DSM-III, DSM-III-R są

zakodowane na oddzielnej osi II, na której zakres
zaburzeń osobowości obejmuje trwałe cechy
osobowości, które uchodzą za nieelastyczne i źle
przystosowane. Uważa się je za przyczynę
społecznych i zawodowych problemów
przystosowawczych oraz osobistych cierpień.

• Zaburzenia osobowości często towarzyszą wielu

innym klasyfikowanym na osi I np. zaburzeniom
lękowe, nastroju czy dewiacjom seksualnym.

Zaburzenia osobowości:

• W DSM-IV zaburzenia osobowości podzielono na 3

grupy na podstawie zachodzących między nimi
podobieństw.

Grupa B – zaliczamy do niej zaburzenia typu

histrionicznego, narcystycznego, antyspołecznego i
z pogranicza (tendencja do dramatyzowania,
emocjonalność i niekonsekwentność, impulsywne
zachowanie często połączone z działaniem
antyspołecznym).

 charakterystyka: dramatyzowanie własnej osoby,

nadmierna troska o wygląd, skłonność do irytacji i
niekontrolowanych wybuchów, jeśli próby
zwrócenia na siebie uwagi nie przynoszą rezultatu.

Główne cechy

histrionicznego z.o.:

• Nadmierna potrzeba zwracania na siebie uwagi, taktyki:
żywy, dramatyczny, nadmiernie ekstrawertyczny styl bycia,
często zachowanie i wygląd nabiera cech teatralnych, stają

się przesadnie emocjonalne, jak również prowokujące
seksualnie i uwodzicielskie,

dramatyczny i zawoalowany sposób mówienia, narzekanie

na stan zdrowia.

• Emocjonalność
• łatwo ulegają sugestii, nadmiernie czuli na opinię otoczenia
• uznają kontakty z innymi za bliższe niż są one w

rzeczywistości

• zwykle słabe przystosowanie w relacjach seksualnych
• kontakty z partnerem bywają burzliwe (próba kontroli przez

uwodzicielskie zachowania i manipulacje emocjonalne przy
wykazywaniu dużej zależności)

Typowe strategie stosowane w

relacjach interpersonalnych

Nadmiernie
rozwinięte wzorce
zachowania:
• Ekshibicjonizm
• Ekspresywność
• Wywieranie wrażenia

Niedostatecznie
rozwinięte wzorce
zachowania:
• Refleksyjność
• Kontrola
• uporządkowanie

Wzorce reagowania są z jakichś powodów
głęboko zakorzenione w strukturze osobowości i
niezwykle trudno je zmienić. Leczenie zaburzeń
osobowości nie jest łatwe. Z powodu uszkodzeń
w genach, zaburzeń w procesie socjalizacji lub
dojrzewania – jednostki z zaburzeniami
osobowości mają trudności ze zrozumieniem ,
czego społeczeństwo chce ich nauczyć.

Jak są postrzegani?

• Dramatyzujący, powierzchowni,

przewrażliwieni, nieszczerzy i próżni
egocentrycy, skłonni do
uwodzicielskości, nadmiernie czuli na
opinię otoczenia i nadmiernie
przywiązujący wagę do wyglądu
zewnętrznego , a jeśli próby
zwrócenia na siebie uwagi nie
przyniosą oczekiwanych rezultatów
reagują irytacją i niekontrolowanymi
wybuchami.