OSOBY NIESŁYSZĄCE

I SŁABO SŁYSZĄCE

CHARAKTERYSTYKA SCHORZENIA



Polski system językowo-migowy został

opublikowany po raz pierwszy w 1966 r. Przez
pana Bogdana Szczepankowskiego. Jest to
wielokanałowa forma przekazu informacji
składająca się z trzech elementów:



a)     języka mówionego,



b)    języka miganego,



c)     elementów prozodycznych wypowiedzi

(mimika, gesty, zachowania kinetyczne
zastępujące intonację i modulację głosu, a
także emocje).

Utrata słuchu (głuchota)

–to niezdolność do

odbierania

bodźców

akustycznych

. Wrodzona, w

przeciwieństwie do nabytej często wiąże się z
niezdolnością do mówienia .

Przyczyną głuchoty może być:



zaburzenie przekazywania dźwięków do

ucha wewnętrznego

(głuchota przewodzeniowa),

najczęściej w wyniku uszkodzenia błony bębenkowej lub
kosteczek słuchowych;



uszkodzenie narządu słuchu albo szlaku nerwowego
(drogi słuchowej), przekazującego bodźce słuchowe do
kory mózgowej (głuchota odbiorcza).



Podział schorzenia



ze względu na lokalizację uszkodzenia



ze względu na czas wystąpienia wady słuchu



ze względu na etiologię



ze względu na głębokość uszkodzenia – klasyfikacja

wg BIAP (Międzynarodowego Biura Audiofonologii)

oblicza się je uwzględniając średnią arytmetyczną wartości

progowych wyznaczonych przez krzywą audiometryczną dla
częstotliwości klasycznych dźwięków mowy w rozmowie



lekki – 0-20dB



umiarkowany – 20-40dB



znaczny – 40-60 dB



ciężki- 60-80 dB



bardzo ciężki – po wyżej 80 dB



głuchota zupełna - brak percepcji słuchowej

Ze względu na lokalizacje uszkodzenia



niedosłuch typu obwodowego

(uszkodzony narząd

słuchu)



przewodzeniowy – uszkodzenie ucha zewnętrznego lub
środkowego



odbiorczy – uszkodzenie ucha wewnętrznego, nerwu
słuchowego



mieszany

– przewodzeniowo- odbiorczy



niedosłuch typu centralnego

(uszkodzone ośrodki w

mózgu)

Ze względu na czas powstania uszkodzenia:



prelingwalny

– powstały przed opanowaniem

języka (do ok. 3 roku życia)



perylingwalny

(interlingwalny) – powstały w

czasie gdy dziecko zna już podstawy języka,
ale nie opanowało jeszcze systemu
gramatycznego (ok. 3-5 roku życia)



postlingwalny

– powstały po opanowaniu przez

dziecko języka (ok. 5-7 roku życia i później).

Ze względu na etiologię:

wrodzony

– przyczyny dziedziczne,

genetyczne, choroby matki podczas
ciąży, środki farmakologiczne, konflikt
serologiczny, promieniowanie
rentgenowskie



nabyty

– powstały po urodzeniu na skutek

chorób, urazów mechanicznych w obrębie
głowy, urazów akustycznych, środków
farmakologicznych

Częściowa głuchota



Głuchota częściowa (ang. Partial Deafness) –

rodzaj

niedosłuchu

, w którym chory ma

znacznie zaburzone odczuwanie tonów
wysokich natomiast prawidłowe lub tylko
nieznacznie ograniczone odczuwanie tonów
niskich. Częściowa głuchota dotycząca obu

uszu

stanowi znaczny problem dla chorych,

ponieważ zaburza w znacznym stopniu
prawidłowe funkcjonowanie takiego chorego w
społeczeństwie.

Najczęstsze przyczyny wywołujące

niedosłuch typu przewodzeniowego na
poziomie

przewodu słuchowego zewnętrznego

to:



woskowina



ciało obce w przewodzie słuchowym

zewnętrznym

Przyczyny niedosłuchu przewodzeniowego

na poziomie ucha środkowego:



zapalenie ucha środkowego

Do najczęściej stosowanych metod w zajęciach

wychowania fizycznego należą:

a)metoda naśladowcza ścisła – dzieci „kopiują” ruch
nauczyciela w dokładny sposób bez odstępstw od
pokazu; w ten sposób można nauczyć np. rzutu piłki do
kosza czy też przewrotu w przód;

b)metoda problemowa – stwarza się dziecku sytuację

problemową, którą musi ono rozwiązać, np. dziecko ma
w dowolny sposób przejęć tor przeszkód złożony z
ławeczki gimnastycznej, skrzyni gimnastycznej i hula-
hop; w ten sposób dzieci uczą się omijania przeszkód
terenowych i radzenia sobie z nimi w życiu codziennym.