Ograniczenie
występowania
gatunków
Wojciech Dąbek
Teoria ewolucji
Karol Darwin sformułował znaną nam
wszystkim teorię ewolucji. Przedstawił szereg
dowodów dzięki którym teoria wydaje się
niezwykle prawdopodobna – powiedzieć, że
jest ona pewna się nie da.
Zięby Darwina
Nie wiedząc o tym Karol Darwin
odkrył na wyspach Galapagos
kilka gatunków zięb, które są
jednym z dowodów
potwierdzających jego teorię.
Ulubione przez zwolenników
Darwinizmu zięby pochodzą od
jednego wspólnego przodka,
jednak każda z nich
przystosowała się do innych
nisz ekologicznych.
Nisze ekologiczne
Każda z Zięb Darwina odżywia się innym pokarmem,
mieszkając i rozmnażając się na innych drzewach i
rywalizując z innymi gatunkami ptaków.
Przykładowo – darwinka mała odżywia się
pasożytami znajdującymi się na skórze żółwi i
małymi nasionami – może żyć tylko tam gdzie
występuje takie pożywienie, jeżeli go nie znajdzie
umrze.
Każdy gatunek ma również inny zakres tolerancji,
np. na temperatury, czy zasolenie wód (ryby itp.)
Miejsca gdzie wszystkie warunki do rozwoju danego
gatunku są spełnione nazywamy niszami
ekologicznymi.
Zasięg występowania
gatunków
Na mapie świata zbiór nisz ekologicznych
danego gatunku nazywamy zasięgiem jego
występowania. Zasięg ten jest zjawiskiem
dynamicznym – jego granice ulegają zmianą,
głównie ze względu na zmiany klimatu, ale
również dzięki zmianom ewolucyjnym, na
przykład dotyczącym tolerancji na
temperatury.
Mapa zasięgu wanilii
płaskolistnej
Wymarcie gatunków
Wymieranie gatunków ma miejsce nie tylko ze
względy na złych kłusowników, którzy
upolowali za dużo danej zwierzyny. Człowiek
może wpływać na życie nieznanych sobie
gatunków nawet o tym nie widząc.
Globalne zmiany klimatu spowodowane przez
człowieka mogą się do tego bardzo
przyczynić. Jednym z najczęściej podawanych
przykładów jest zasięg występowania
niedźwiedzia polarnego.
Niedźwiedź polarny
Zasięg występowania
niedźwiedzia polarnego
zależy przede
wszystkim od
temperatury wody –
jeżeli zbyt bardzo się
ona ociepli niedźwiedź
będzie się musiał
wyprowadzić na północ.
Ale co zrobi kiedy już
nie będzie „na północ”?
Zasięg występowania
niedźwiedzia
polarnego.
Czym jeszcze grzeszymy?
Rabunkowa gospodarka leśna w krajach
równikowych może doprowadzić do wymarcia
nawet 96% gatunków stawonogów, jakie
występują na ziemi.
Spuszczanie ścieków do rzek może zmienić
zarówno ich skład chemiczny jak i
temperaturę, co zaszkodzi gatunkom o niskim
zakresie tolerancji.
Sprowadzenie przez kolonizatorów Australii
szczurów i psów doprowadziło do wymarcia
wielu gatunków ssaków workowatych,
naturalnie tam zamieszkujących.
Skąd wiemy, że coś jest nie tak?
Czerwona księga – publikacja
zawierająca informacje o
zagrożonych gatunkach danego
regionu. Są one chronione
specjalnymi przepisami
prawnymi. W czerwonej księdze
znajdziemy spis 59 508 gatunków
(ponad 45 tysięcy gatunków
zwierząt, ponad 14 tysięcy
gatunków roślin oraz 18 gatunków
grzybów), z których 19265 jest
zagrożonych wyginięciem.
Oznaczenia w Czerwonej Księdze
EX – wymarłe (extinct)
EW – wymarłe na wolności (extinct in the wild)
CR – krytycznie zagrożone (critically
endangered)
EN – zagrożone (endangered)
VU – narażone (vulnerable)
NT – bliskie zagrożenia (near threatened)
LC – najmniejszej troski (least concern)
DD – niedostatecznie poznane (data deficient)
NE – nie szacowane (not evaluated)
Ładna okładka, ale skąd to?
Międzynarodowa Unia Ochrony
Przyrody (w skrócie IUCN) -
międzynarodowa organizacja
zajmująca się ochroną przyrody
założona w 1948 roku jako pierwsza
światowa organizacja skupiona na
problemach środowiska naturalnego.
Jej siedziba mieści się w Gland w
Szwajcarii. Jednym z zadań IUCN jest
publikacja międzynarodowej
Czerwonej Księgi.
Dziękuję za uwagę