METODA KLAPPA

Rudolf Klapp

•

Lekarz – chirurg, ortopeda

•

Tytuł profesora uzyskał na
Uniwersytecie w Greifswaldzie

•

Pracował jako wykładowca na
Uniwersytecie w Bonn i Berlinie

•

Stworzył szkołę fizjoterapii w Marburgu,
która cieszyła się wysoką renomą

•

Na początku XX wieku przedstawił
kinezyterapeutyczną metodę terapii
wad postawy, która w tamtych czasach
budziła wiele kontrowersji i odbiegała
od standardowego postępowania w
przypadku leczenia skolioz

Spostrzeżenia, na których Klapp stworzył
swoją metodę

•

Zauważył, że u zwierząt czworonożnych z racji
usytuowania kręgosłupa i wyłączenia działającego na
niego obciążenia- boczne skrzywienia kręgosłupa są
rzadkością, a częściej występują u ludzi i ptaków

dzięki tej obserwacji zostały wprowadzone tzw. niskie

pozycje wyjściowe do stosowanych ćwiczeń
* pozycja leżąca
* klęki podparte o różnym stopniu ugięcia

kończyn górnych i dolnych
* klęk prosty z pochyleniem tułowia w przód

•

dostrzeżono także znaczną boczną ruchomość
kręgosłupa oraz typ ruchów kręgosłupa, jakie
zachodzą u psa w czasie chodzenia.
Zaobserwowano, że ruchomość kręgosłupa
zmienia się w zależności od przyjętej pozycji. Jest
ona bowiem większa w odcinku znajdującym się
wyżej, w stosunku do ustabilizowanego odcinka,
znajdującego się w danej pozycji niżej.

spostrzeżenie to nasunęło opracowanie ćwiczeń

o podobnych założeniach kinetycznych- w celu
leczenia bocznych skrzywień kręgosłupa u ludzi

•

Prowadząc badania na zwierzętach Klapp udowodnił,
że najważniejszą przyczyną progresji bocznych
skrzywień kręgosłupa – jest utrzymywanie stojącej
postawy ciała

•

ostatnie spostrzeżenie dotyczyło faktu, iż zmiana
ułożenia obręczy ramiennej bądź biodrowej w
płaszczyźnie czołowej, zmienia też ukształtowanie
kręgosłupa w tej płaszczyźnie. Daje to więc możliwość
korygowania skrzywienia poprzez unoszenie obręczy
ramiennej po wklęsłej stronie skrzywienia lub obręczy
biodrowej po stronie wypukłej, czyli poprzez skośne
ustawienie jednej lub obu obręczy.

POZYCJA KLĘKU PODPARTEGO

•

Umożliwia:

•

odciążenie kręgosłupa

•

Zwiększa zakres ruchomości kręgosłupa

•

Zmniejsza napięcie mięśniowe

•

stwarza lepsze warunki pracy dla układu oddechowego i
krwionośnego

Dobór pozycji wyjściowej

•

Zależy od poziomu i lokalizacji skrzywienia pierwotnego

•

Korekcja skoliozy jest najłatwiejsza gdy krąg szczytowy
wygięcia jest najwyższym bądź najniższym punktem
kręgosłupa

IM WYŻEJ ZLOKALIZOWANE

SKRZYWIENIE, TYM NIŻSZA

POZYCJA

POZYCJA ŚREDNIA

POZYCJA NISKA

POZYCJA WYSOKA

POZYCJE KOREKCYJNE

POZYCJE HIPERKOREKCYJNE-

PRZEPROSTNE

To , te w których patologiczna oś
kręgosłupa powraca do stanu
prawidłowego

To takie, które polegają na
nadmiernym wygięciu kręgosłupa w
stronę przeciwną

Pozycje lordozujące i kifotyzujące

•

W zależności od
przyjętej pozycji
zmieniają się też
możliwości
oddziaływań na
krzywizny kręgosłupa
w płaszczyźnie
strzałkowej. Na tej
podstawie
wyodrębniono 6 pozycji
lordozujących i 5
pozycji kifotyzujacych

Badanie – ocena stanu klinicznego

•

W ocenie stanu klinicznego swych pacjentów, Klapp
uwzględniał wzajemne ułożenie następujących obszarów
ciała:

•

szyi i głowy

•

obręczy barkowej

•

łopatek

•

trójkątów talii

•

miednicy

•

Kończyn dolnych

Dodatkowo oceniał także:

•

symetrię klatki piersiowej

•

zarys pleców w skłonie

•

ruchomość kręgosłupa

•

wysklepienie stóp

•

ogólne umięśnienie ciała

Terapia

•

ćwiczenia prowadzone są zespołowo lub indywidualnie (jeśli grupowo
to z jednorodnymi wadami)

•

Ćwiczący przesuwają się po zewnętrznej stronie okręgu narysowanego
na podłodze o średnicy 8-12 metrów, ustawiany w taki sposób aby
wypukłość skrzywienia pierwotnego skierowana była do środka koła

•

Cele ćwiczeń:

•

zwiększenie ruchomości kręgosłupa i klatki piersiowej

•

zwiększenie pojemności życiowej płuc

•

wzmocnienie gorsetu mięśniowego

•

Ćwiczenia wprowadzone przez Klappa

•

„czworakowanie”

•

„ślizganie”

•

„ wężowanie”

•

„zajęcze skoki”

•

„wielki łuk”

•

rożnego rodzaju „chód na kolanach”

•

różnego typu „głębokie czworakowania”

•

W leczeniu skolioz najczęściej stosuje się
ćwiczenia:

•

„czworakowanie”- podstawowe ćwiczenie
wykonywane we wszystkich typach skolioz

•

„zajęcze skoki”- ćwiczenie wzmacniające mięśnie
grzbietu i brzucha; stosowane we wszystkich typach
skrzywień

•

„chód na kolanach”- ćwiczenia wzmacniające mięśnie
grzbietu i obręczy barkowej, mogły być stosowane
symetrycznie a w przypadku skolioz stosowane
asymetrycznie

•

„głębokie czworakowanie”- ćwiczenia te stosowane
były z jednoczesnym spłyceniem kifozy piersiowej

SPOSÓB WYKONYWANIA ĆWICZEŃ

•

W systemie Klappa wyróżnia się 5 zasadniczych faz:

•

1). Pozycja wyjściowa- powinna być możliwie stabilna
przy małym napięciu mięsni

•

2). Faza przygotowawcza- ćwiczący ustala odpowiednie
stawy(izometryczny skurcz mięśni) inne ulegają
rozluźnieniu

•

3). Wykonywanie ruchu- przemieszczanie odpowiednich
odcinków ciała

•

4). Pozycja końcowa- przyjęcie zaplanowanego ułożenia
ciała( hiperkorekcja w segmentach ze zmianami)

•

5). Faza odpoczynkowa-rozluźnienie mięśni i pogłębione
oddechy

Podział ćwiczeń

•

Twórca podzielił przedstawione ćwiczenia na:

•

ćwiczenia mobilizujące – stosowane na początku zajęć,
gdyż rozluźniały mięśnie okołokręgosłupowe i dzięki temu
ułatwiały korekcję skrzywienia

•

wydłużające- rozciągały elementy okołostawowe oraz
przygotowywały do przyjęcia skorygowanej pozycji pionowej

•

korekcyjne- stosowane w głównej części zajęć, miały na celu
zmniejszenie nieprawidłowego ustawienia kręgosłupa

•

wzmacniające- ich celem było tworzenie gorsetu
mięśniowego, a dzięki temu powstrzymanie progresji
skrzywienia

Bibliografia:

•

Kasperczyk T. „Wady postawy ciała” Kasper S.C. Kraków
1994

•

Nowotny J., Saulicz E.: „ Niektóre zaburzenia statyki
ciała i ich korekcja”.AWF Katowice 1993

•

„Kinezyterapia” pod red. Andrzeja Zembatego tom II
Kraków 2003

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ