P ODS TAW OWE M E CH A NI ZM Y
M OT YWA CYJN E
Patrycja Głębocka
drobna korekta: Małgorzata Godlewska
PODSTAWOWE
MECHANIZMY
MOTYWACYJNE
AFEKTYWNE
POZNAWCZE
A F E K T Y W N E M E C H A N I Z M Y M O T Y WA C Y J N E
Pobudzenie emocjonalne
Pobudzenie
emocjonalne-
stan
organizmu,
charakteryzujący
się
energetyzacją somatyczną i zmianami
świadomości (zwężenie jej pola).
Regulacja poziomu pobudzenia-
siatkowaty
układ
aktywizujący
i
autonomiczny układ nerwowy.
Pobudzenie wprowadza organizm w
stan
ułatwiający
przejawianie
zachowań adaptacyjnych w warunkach
zwiększonych
wymagań
(
serce
bije
gwałtowniej, krew kierowana jest do mięśni oraz mózgu,
którego aktywność bioelektryczna wzrasta).
Teoria Hebba
Ani niski ani wysoki poziom pobudzenia
nie sprzyja efektywnemu funkcjonowaniu.
Optymalny
jest
średni
poziom
pobudzenia.
Zależność między wielkością pobudzenia a
sprawnością funkcjonowania
Pytanie
Wraz ze wzrostem pobudzenia powinna
rosnąć sprawność organizmu, jednak- jak
widać
na
poniższym
wykresie-
po
przekroczeniu pewnego poziomu zasada ta
ulega odwróceniu.
Dlaczego?
Odpowiedź
Organizm wyposażony jest w mechanizm,
przypominający bezpieczniki elektryczne. Zbyt
wysoki poziom zewnętrznej stymulacji powoduje
przeciążenie informacyjne systemu.
Wówczas
układ
siatkowaty
uruchamia
mechanizmy:
•
Blokujące dostęp do świadomości części
informacji.
•
Modyfikujące znaczenie informacji
W licznych badaniach wykazano, że średni poziom
pobudzenia sprzyja efektywności podejmowanych
działań – co potwierdziło założenia Hebba;
Ale pojawiały się również eksperymenty, których
wyniki zaprzeczają w/w założeniom.
Teoria psychologicznej zmiany
ukierunkowania – Michael Apter
Jak wyjaśnić rozbieżności w wynikach
badań?
Istnieją dwa poziomy pobudzenia, optymalne z
perspektywy efektywności funkcjonowania.
To, który z nich będzie w danej sytuacji
korzystny, zależy od przyjętej przez podmiot
orientacji wobec zewnętrznej rzeczywistości.
Orientacje
te
Apter
nazywa
stanami
metamotywacyjnymi.
Stany metamotywacyjne
Stan teliczny
Ukierunkowanie na realizację celu. Uwaga
skoncentrowana na celu i działaniach,
zmierzających do jego realizacji. Uczucie
satysfakcji wiąże się ze zbliżaniem się do celu
lub jego osiągnięciem.
Stan parateliczny
Nastawienie na samą aktywność, nie zaś jej
końcowy wynik. Uwagę podmiotu pochałania
działanie i to z niego czerpie on satysfakcję i
zadowolenie.
Stan teliczny
Optymalny niski poziom pobudzenia.
Silne pobudzenie odczuwane jako negatywna
emocja, ograniczone możliwośći przetwarzania
informacji.
Osoby
znajdujące
się
w
stanie
telicznym
zorientowane są na unikanie pobudzenia.
Stan parateliczny
Im
wyższy
poziom
pobudzenia,
tym
lepsze
funkcjonowanie. Odczuwanie przyjemnego stanu
podniecenia, szybkie i sprawne funkcjonowanie.
Niskie pobudzenie poczucie znudzenia.
Osoby w stanie paratelicznym zorientowane są na
poszukiwanie pobudzenia.
Stany metamotywacyjne c.d.
Na stan metamotywacyjny wpływ mają:
Zmiana warunków zewnętrznych
Czynniki osobowościowe
Ludzie różnią się trwałym nastawieniem na
funkcjonowanie
w
trybie
telicznym
lub
paratelicznym, co wpływa na różnice w sprawności
ich funkcjonowania w
określonych stanach
pobudzenia emocjonalnego.
Programy działania
Poszczególne
emocje
urachamiają
odpowiadające im programy działania.
6 emocji podstawowych Ekmana:
gniew
zaskoczenie
wstręt
strach
radość
smutek
Teoria motywacyjna emocji
Silvan Tomkins
Każdy organizm żywy ma do zrealizowania wiele
celów oraz ustala wiele życiowych priorytetów. O
wyborze kwestii, które uzyskają status priorytetu
oraz tych, które zostaną odłożone na później,
decydują emocje.
Emocje:
Kierują uwagę jednostki na kwestie w danym
momencie najważniejsze.
Stanowią wskazówkę, że coś istotnego dzieje się w
środowisku, ciele, bądź systemie poznawczym
podmiotu.
Motyw
Ukierunkowanymi zachowaniami ludzi steruje
motyw.
Motyw
• Obuchowski-
uświadomienie
celu
i
programu, umożliwiające danej osobie
podjęcie określonej czynności.
• Tomkins- sygnał określonej potrzeby. Bez
emocji jest za słaby, by uruchomić program
działania.
Emocje jako filtr
Podczas podejmowania decyzji, ludzie nie
rozpatrują
szczegółowo
wszystkich
dostępnych im informacji i możliwości (strata
czasu, przeładowanie informacyjne).
Emocje
ułatwiają
dokonanie
szybkiej
kategoryzacji
bodźców
i
obiektów
na
zdecydowanie dobre oraz zdecydowanie złe.
*Badania
Damasio
na
pacjentach
z
uszkodzonymi fragmentami płatów czołowych.
Emocje jako wypełniacz luk
informacyjnych
W warunkach deficytu informacyjnego emocje i
nastroje
pełnią
funkcję
dodatkowych
informacji:
Pozytywne- bieg wydarzeń jest w zgodzie z
interesem
jednostki,
zbliża
się
ona
do
osiągnięcia celu.
Negatywne-
należy
podjąć
działania
o
charakterze interwencyjnym, bądź korekcyjnym.
Negatywny
nastrój-
motywacja
do
systematycznego przetwarzania informacji.
Pozytywny nastrój- większa skłonność
do posługiwania się heurystykami.
Charles Carver i Michael Scheier
Pozytywna emocja łączy się z płynnym,
niezakłóconym
działaniem
ukierunkowanym na cel.
Negatywna- z zakłóceniami w przebiegu
czynności, utykaniem.
P O Z N AW C Z E M E C H A N I Z M Y
M O T Y WA C Y J N E
Ciekawość poznawcza
Ciekawość poznawcza- dwie perspektywy:
Sytuacyjna- ciekawość jako reakcja na
zmianę (nowość).
Dyspozycyjna- jako właściwość osoby;
gotowość reagowania na wszelkie zmiany i
innowacje.
Wspólną miarą obu powyższych jest
preferencja nowości.
Ciekawość poznawcza c.d.
Silny związek pomiędzy preferencją
nowości a osiągnięciami poznawczymi.
Sukcesy intelektualne wiążą się w
większym stopniu z uruchamianym motywem
ciekawości i wytrwałym dążeniem do jej
zaspokojenia, niż ze zdolnościami.
Ciekawość i uruchamiane przez nią dążenia
bywają silniejszym motywem działania niż
inne, bardziej podstawowe potrzeby.
Oczekiwania
Oczekiwania vs przewidywania:
Przewidywania
Sytuacje o charakterze losowym (efekty nie
zależą od mojego działania). Predykcja
dotycząca możliwych konsekwencji.
Oczekiwania
Sytuacje o charakterze sprawnościowym
(efekty zależą od mojego działania).
Spodziewanie
się
konkretnych
konsekwencji swojego działania.
W
obu
przypadkach
dokonuje
się
oszacowania
prawdopodobieństwa
wystąpienia pewnego wydarzenia, ale tylko
w przypadku oczekiwań dotyczy ono
osobistego
wkładu
w
owo
prawdopodobieństwo.
Oczekiwania c.d.
Oczekiwania mogą być stopniowane- jako niskie,
wysokie itp.
Levin-
poziom
oczekiwań
pozostaje
w
pozytywnym związku z motywacją do realizacji
założonego wyniku.
Wyższe oczekiwania Wyższa motywacja Lepsze
wyniki Większa satysfakcja z rezultatu
***W przypadku, gdy oczekiwania przekraczają
możliwości realizacji, ludzie niekiedy „dodają
wartości”
rezultatom,
poprzez
interpretację
sytuacji, powodującą nadanie jej nowego sensu- np.
obronne atrybucje wyników.
Aspiracje
Aspiracje vs oczekiwania
Oczekiwania- sąd na temat wyniku, jaki zostanie
osiągnięty.
Aspiracje- sąd na temat wyniku pożądanego.
Nie należy mylić aspiracji z marzeniami, bądź
fantazjami. W przeciwieństwie do aspiracji, nie
muszą one zakładać żadnych działań własnych.
Aby lepiej zrozumieć różnicę, warto zwrócić uwagę
na poniższe zdania:
„Pragnę, aby zapanował pokój na świecie”
(marzenie)
„Pragnę doprowadzić do pokoju na świecie”
(aspiracja)
Aspiracje c.d.
Spróbujcie zatem ocenić skuteczność
następującego wyobrażenia na motywację
do odchudzania:
„Wyobraź sobie, o ile piękniej będziesz
wyglądała mając 20 kilo mniej”
-
Fantazja
(brak
aktywności
własnej)
-
Doświadczenie
gratyfikacji
pomimo nieosiągnięcia celu
- Ryzyko osłabienia motywacji do
działania
Aspiracje c.d.
Aspiracje (oraz inne formy marzeń i
fantazji) uruchamiają motywację, gdy:
Dotyczy to sytuacji sprawnościowych, w
których
wynik
zależy
od
wykonania
określonych działań.
Wyobrażania zostaną przekształcone w cele
działania (np. poprzez przypisanie im
charakteru osiągnięcia).
W przeciwnym wypadku marzenia zamieniają
się w przejawy nierealistycznego optymizmu.
Defensywny pesymizm
Nierealistycznie niska ocena
szans na osiągnięcie sukcesu.
Straszenie siebie samego, które
prowadzi do inwestowania w
zadania większego wysiłku.
„Na pewno nie zdam!!!”
Niezgodność
Niezgodność
rozbieżność,
sprzeczność,
niestosowność,
konflikt,
dysonans, nierównowaga
Ujęcie klasyczne:
Każda sytuacja, w której występuje niezgodność między
danymi poznawczymi, jest źródłem przykrości.
Przykrość jest tym większa, im większe pojawią się
tendencje do usunięcia jej źródła:
- Większa niezgodność.
- Większa ważność danych poznawczych pozostających
w niezgodności.
- Trudność w usunięciu niezgodności.
Niezgodność c.d.
Trzy rodzaje niezgodności
[wedle kryterium informacji]
1. Między dwiema informacjami napływającymi.
Przykład: Wzajemnie wykluczające się wypowiedzi dwóch
osób.
2. Między informacjami stanowiącymi element
struktury
poznawczej
(np.
przekonaniami)
a
informacjami z otoczenia.
Przykład: Informacje kwestionujące doświadczenie podmiotu.
3. Między dwiema różnymi ifnormacjami
stanowiącymi składniki struktury poznawczej.
Przykład: Dwie przeczące sobie myśli, przekonania
.
Niezgodność c.d.
Dysonans uruchamia działania:
Dzieci więcej czasu poświęcały obrazkom
zawierającym niezgodności niż obrazkom, które
ich nie zawierały.
Dzieci wystawione na niezgodność, bez żadnych
dodatkowych zachęt, spontanicznie ją usuwały.
Zachowania samoutrudniające- mają na celu
redukcję dysonansu w sytuacji uzyskania wyniku
lepszego niż oczekiwany.
Modyfikacje teorii
1. Zaangażowanie interesu osobistego jako
warunek konieczny do uruchomienia
motywacji dysonansowej. Albo dysonans albo
dążenie do utrzymania lub podwyższenia
własnej wartości. Dysonans jako mechanizm
działający w służbie ego.
2. Istota mechanizmu dysonansowego polega na
dążeniu do osiągnięcia i udokumentowania
słuszności, nie zaś do usunięcia niezgodności
Powyższe warunki mogą występować w
niektórych sytuacjach, zaś w innych nie być
koniecznymi do uruchomienia motywacji.
Czynniki decydujące o formie
usuwania następstw niezgodności
Zmiany zachowania są konsekwencją zmiany
jednego z niezgodnych elementów albo zdobycia
dodatkowych argumentów na rzecz umocnienia
jednego z przekonań.
Wielkość motywacji wielkość niezgodności
wielkość różnicy między danymi (od zgodności do
sprzeczności), stopnia ważności niezgodnych
danych, stopnia usuwalności niezgodności.
Wielkość niezgodności wyznacza nie tylko
intensywność motywacji, ale i sposób jej
usunięcia.
Bardzo duża: akomodacja własnych struktur,
ich zmiana i uległość wobec napływających
informacji.
Duża: kompromisowe uzgodnienia, częściowe
ustępstwa ze stanowiska, modyfikacja informacji
pozostających w niezgodności.
Średnia:
aktywne
formy
usuwania
niezgodności- szczególnie przez obronę własnych
przekonań czy sądów. Próby wpływania na źródło
informacji
lub
jej
treść-
modyfikowanie
otoczenia.
Mała: aktywność orientacyjna, eksploracyjna,
ewentualnie tolerowanie niezgodności.
NI
EZ
GO
DN
OŚ
Ć
Przeciwdziałanie niezgodności